Περιεχόμενα
O πόλεμος έχει μέσα του φρίκη απ’ όποια πλευρά κι αν το δεις. Όσο συγκλονίζουν οι ιστορίες με τις σφαγές της Χαμάς και τους άμαχους που κρατούνται ακόμα όμηροι στη Γάζα, τόσο συγκλονιστικές είναι και οι ιστορίες Παλαιστίνιων μέσα από την πόλη της Γάζας, οι οποίοι έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα τις τελευταίες ημέρες.
Το Time, ένα από τα εγκυρότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης στην υφήλιο, δεν στάθηκε μόνο στις εικόνες φρίκης που παρουσιάζονται καθημερινά από τους Ισραηλινούς. Κοίταξε και στην άλλη πλευρά. Και σ’ ένα πραγματικά καθηλωτικό του ρεπορτάζ παρουσίασε τις ιστορίες απλών Παλαιστίνιων, οι οποίοι βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα χωρίς να έχουν καμία σχέση με τη Χαμάς και απλά περιμένουν το θάνατό τους. Αυτός είναι και ο τίτλος του ρεπορτάζ: «Ο θάνατός μας πλησιάζει».
Οι νεκροί στο Ισραήλ σύμφωνα με τους επίσημους υπολογισμούς ξεπερνούν τους 1.400, αλλά ήδη οι άνθρωποι που έχουν χάσει τη ζωή τους στη Γάζα είναι 3.700 Παλαιστίνιοι, σχεδόν τριπλάσιοι. Τα ρεπορτάζ που προέρχονται από τη Λωρίδα είναι σε μεγάλο βαθμό από Παλαιστίνιους ρεπόρτερ με έδρα τη Γάζα, και δεν παρουσιάζονται με την ίδια ένταση στα διεθνή ΜΜΕ.
Η εικόνα είναι ζοφερή. Το να ζεις στη Γάζα σήμερα σημαίνει όχι μόνο αντιμετωπίζοντας αεροπορικές επιδρομές, χιλιάδες από τις οποίες έχουν πραγματοποιηθεί στη Γάζα τις τελευταίες 13 ημέρες, αλλά και την απειλή του υποσιτισμού και της αδυναμίας πρόσβασης στην ιατρική περίθαλψη, καθώς τα νοσοκομεία της Γάζας φτάνουν σε οριακό σημείο.
«Το σύστημα υγείας είχε 2.500 κρεβάτια όταν ξεκίνησε ο πόλεμος και τώρα έχει 12.500 τραυματίες», λέει ο Γκαζάν Αμπού Σίτα, ένας Βρετανός Παλαιστίνιος γιατρός που εργάζεται επί του παρόντος στη Γάζα. Σημειώνει ότι το σύστημα υγείας είχε ήδη «γονατίσει» ως αποτέλεσμα ενός 16ετούς αποκλεισμού, που επιβλήθηκε από το Ισραήλ και την Αίγυπτο, που περιόρισε σοβαρά την κυκλοφορία αγαθών και ανθρώπων εντός και εκτός της Λωρίδας, τα μισά από τα οποία 2 εκατομμύρια κάτοικοι είναι παιδιά.
«Αν πεις σε οποιονδήποτε Παλαιστίνιο «Πες την ιστορία σου τώρα», ακόμα και στον εαυτό μου, θα πουν: «Σώπασε, κανείς δεν νοιάζεται». Αυτά λέει η Γκάντα Αγκίλ, επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα στον Καναδά, της οποίας η ευρύτερη οικογένεια παραμένει στη Γάζα. Παρ’ όλα αυτά, το Time με το κύρος που το διακρίνει προσπάθησε να παρουσιάσει και την άλλη πλευρά.
Η αυλή γεμάτη σώματα και κομμάτια κορμιών
«Βρίσκομαι στο νοσοκομείο Σίφα στη μονάδα εγκαυμάτων», λέει ο γιατρός Αμπού Σίτα. «Δουλεύω κυριολεκτικά όλη μέρα στο χειρουργείο, και το βράδυ, κοιμάμαι σε ένα από τα φορεία. Το ίδιο το Νοσοκομείο Σίφα, που είναι το μεγαλύτερο νοσοκομείο της Γάζας, έχει μετατραπεί σε καταυλισμό για τους εσωτερικά εκτοπισμένους με δεκάδες χιλιάδες οικογένειες σε κάθε συγκρότημα του νοσοκομείου, στους διαδρόμους, στα κλιμακοστάσια.
Αργότερα εκείνο το βράδυ, ακούστηκε ένα δυνατό ουρλιαχτό που ακολούθησε η έκρηξη. Όταν βγήκα από το χειρουργείο για να δω τι είχε συμβεί, είδα ότι η αυλή του νοσοκομείου φλεγόταν. Τα ασθενοφόρα πήραν φωτιά. Τα αυτοκίνητα πήραν φωτιά. Και οι φοίνικες πήραν φωτιά. Η αυλή, που είχε φωτιστεί από τη φωτιά, ήταν απλώς γεμάτη σώματα και κομμάτια κορμιών. Μετά την έκρηξη άρχισαν να μπαίνουν οι τραυματίες και πήγα στα επείγοντα. Υπήρχαν σκηνές πανδαιμόνιου. Παντού πτώματα, άνθρωποι που ουρλιάζουν, άνθρωποι με ακρωτηριασμούς. Η πρώτη μου περίπτωση ήταν ένα κοριτσάκι 5 ετών του οποίου η μητέρα είχε σκοτωθεί μαζί με την αδερφή της και είχε αυτή την τεράστια πληγή στο δεξί της χέρι. Φρόντισα για έναν άντρα με ακρωτηριασμό ακριβώς από τον μηρό του. Χρησιμοποίησα τη ζώνη του για να σταματήσω την αιμορραγία. Μετά πήγα σε έναν άλλο τύπο που είχε σκάγια στο λαιμό του και είχε χτυπήσει ένα αιμοφόρο αγγείο και έβγαζε αίμα.
Από το πάρτι αρραβώνων στις ρουκέτες
Η Αλνατζάρ είναι μία Παλαιστίνια φοιτήτρια που σπουδάζει αγγλική φιλολογία στο Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της Γάζας στην πόλη της Γάζας. Κατέφυγε στο Χαν Γιουνές στο νότο με την οικογένειά του. και μίλησε στο TIME στις 18 Οκτωβρίου. «Είμαι νέα μέλλουσα νύφη. Μόλις αρραβωνιάσθηκα μια εβδομάδα πριν την επίθεση. Το πάρτι των αρραβώνων μου έπρεπε να γίνει την περασμένη Πέμπτη, την προηγούμενη ημέρα που έπρεπε να εκκενώσουμε από το ξενοδοχείο. Τα είχα όλα έτοιμα. Και τότε ξαφνικά, εν ριπή οφθαλμού, όλα γκρεμίζονται.
Στις 7 Οκτωβρίου, η οικογένειά μου ξύπνησε από τους ήχους των ρουκετών. Αποφασίσαμε να πάμε σε ένα ξενοδοχείο που υποτίθεται ότι ήταν ασφαλές γιατί είχε σχέση με μία υπηρεσία του ΟΗΕ. Μείναμε στο ξενοδοχείο τέσσερις ή πέντε μέρες. Τότε η κατάσταση έγινε εξαιρετικά άσχημη. Ολόκληρες γειτονιές γύρω από το ξενοδοχείο εξαφανίστηκαν και καταστράφηκαν ολοσχερώς από αεροπορικές επιδρομές. Έπεσαν πόρτες, έσπασαν μερικά από τα παράθυρα, έπεσαν και τα ταβάνια, εκτός από το νερό και την έλλειψη ρεύματος και τροφίμων. Υπήρχαν περίπου 350 άτομα στο ξενοδοχείο, όλα στριμωγμένα σε ένα μέρος επειδή το προσωπικό μας είπε να πάμε στους κάτω ορόφους του ξενοδοχείου για να είμαστε πιο ασφαλείς, αλλά προφανώς δεν ήμασταν ασφαλείς».
«Οι επιθέσεις στη Γάζα είναι πάντα βάναυσες», τονίζει η Αλνατζάρ. «Ωστόσο, αυτή τη φορά είναι πολύ, πολύ χειρότερη. Μιλάμε για ολόκληρες οικογένειες που έχουν αφανιστεί — και όταν λέω ολόκληρες οικογένειες, δεν μιλάω για οικογένεια τεσσάρων ή πέντε ατόμων. Μιλάω για μια οικογένεια 40 και πλέον ατόμων. Πρέπει να κοιμάμαι κάθε βράδυ με τη σκέψη ότι μπορεί να ξυπνήσω κάτω από ερείπια, αν ξυπνήσω ποτέ. Η μαμά μου πρέπει να καθίσει τον 11χρονο αδερφό μου και να του πει πώς να αντιμετωπίσει την κατάσταση αν βρεθεί κάτω από τα ερείπια».
Το Ισραήλ τιμωρεί τη Γάζα 16 χρόνια
Η Νιχάλ Αλαμί είναι μεταφράστρια γεννημένη στην πόλη της Γάζας. «Τα πράγματα στη Γάζα δεν ξεκίνησαν στις 7 Οκτωβρίου και δεν είναι πόλεμος εναντίον της Χαμάς», υποστηρίζει. «Το Ισραήλ μας έχει τιμωρήσει συλλογικά για 16 χρόνια. Αν το Ισραήλ ξεκινά πραγματικά πόλεμο κατά της Χαμάς, τότε γιατί κλείνει όλα τα περάσματα και απαγορεύει την είσοδο ανθρωπιστικής βοήθειας και άλλων βασικών προμηθειών στον άμαχο πληθυσμό;
Την Παρασκευή, μετακόμισα στο Khan Younis στη νότια Γάζα με την οικογένειά μου. Είμαστε τώρα με άλλα 20 άτομα σε ένα διαμέρισμα. Υπήρχαν πολλοί κοντινοί βομβαρδισμοί στη λεγόμενη «ασφαλή περιοχή» στο νότο. Δεν έχουμε νερό, καύσιμα, ίντερνετ ή ρεύμα. Εκκενώσαμε αφού λάβαμε κλήση να εκκενώσουμε το σπίτι μας τα ξημερώματα. Πήγαμε λοιπόν στο σπίτι του θείου μου. Υπήρξαν πολύ σφοδρές αεροπορικές επιδρομές στην περιοχή μου στην πόλη της Γάζας. Η γειτονιά μου έχει εξαφανιστεί από τα πολεμικά αεροσκάφη. Το Ισραήλ εξακολουθεί να βομβαρδίζει περιοχές αμάχων σε όλη την πόλη της Γάζας».
Με τα πόδια προς το νότο
Ο Νουρ Χαραζίν είναι ένας Παλαιστίνιος δημοσιογράφος και ήταν μεταξύ των εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων που κατέφυγαν στη νότια Γάζα μετά την εντολή εκκένωσης του Ισραήλ. «Το περασμένο Σάββατο στις 6:30 το πρωί, αρχίσαμε να ακούμε τις ρουκέτες να εκτοξεύονται από τη Γάζα», λέει. «Ήμασταν σοκαρισμένοι, και είμαστε ακόμα σοκαρισμένοι τώρα. Έχουμε συνηθίσει το Ισραήλ να ξεκινά τους πολέμους. Αλλά μόλις είδαμε τις ειδήσεις, συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό θα πάρει περισσότερο χρόνο. Μεγάλωσα στο Ντουμπάι και επέστρεψα στην πατρίδα μου στη Γάζα το 2006. Ζω στην κεντρική πόλη της Γάζας στη γειτονιά Αλ Ρίμαλ, η οποία έχει εκκενωθεί. Τώρα βρίσκομαι στο Ντέιρ Αλ Μπάλα στη νότια Γάζα. Αλλά στην πραγματικότητα υπάρχουν βομβαρδισμοί και εδώ. Μας εκκενώνουν λοιπόν για την ασφάλειά μας, αλλά γίνονται βομβαρδισμοί στα μέρη που μας είπαν να εκκενώσουμε. Ήταν δύσκολο για μένα να απομακρυνθώ, ειδικά με τα παιδιά μου και προσπαθούσα να συγκεντρώσω όσα περισσότερα μπορούσα, αλλά ήμουν πραγματικά τυχερός κοιτάζοντας τους άλλους ανθρώπους. Όταν ήμουν στο αυτοκίνητο είδα ανθρώπους να ακολουθούν αυτή τη διαδρομή στα πόδια τους με τα παιδιά τους και έπαιρναν κουβέρτες και φαγητό. Ήταν τόσο λυπηρό να το βλέπεις».
Προσποιούμαι για τα παιδιά μου
Ο 23χρονος Ραουάν Χασάν είναι καθηγητής αγγλικής γλώσσας στη Ράφα. «Δεν μπορούμε να κοιμηθούμε το βράδυ. Δεν μπορούμε να φάμε. Δεν μπορούμε να πιούμε καθαρό νερό. Πολλά παιδιά πέθαναν. Έχουμε πολλούς μάρτυρες αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται. Όλη την ώρα τα παιδιά κλαίνε. Ζουν με φόβο. Ελπίζω ότι η διεθνής κοινότητα θα σταθεί δίπλα μας. Έχω πολλούς φίλους στην Αμερική, το Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά. Πρέπει να είμαστε δυνατοί μπροστά στα παιδιά μας. Απλώς προσποιούμαι ότι όλα είναι εντάξει. Έχω την ανιψιά μου και τον ανιψιό μου. Προσεύχομαι για τον Αλλάχ όλη την ώρα. Νομίζω ότι οι άνθρωποι που νιώθουν περισσότερο τον πόλεμο είναι τα παιδιά.
Απλώς μετράμε τις μέρες μας
Η Τάλα Χερζάλα είναι φοιτήτρια πανεπιστημίου στη Γάζα και επίσης καθηγήτρια αγγλικών. «Το πανεπιστήμιό μου έχει καταστραφεί ολοσχερώς», λέει. «Ο χώρος εργασίας μου έχει καταστραφεί ολοσχερώς. Και τώρα είμαι κολλημένη στη μέση της πόλης της Γάζας με τον αδερφό μου, τη γυναίκα του, τα παιδιά του, τη μητέρα μου και τον πατέρα μου. Καμία λέξη δεν μπορεί να περιγράψει την κατάσταση που ζούμε αυτή τη στιγμή. Υπάρχει αίμα παντού. Άσχημα νέα παντού. Απλώς μετράμε τις μέρες μας, ας μην πω μέρες, αλλά λεπτά, μέχρι θανάτου. Γιατί κάθε λεπτό μπορεί να πεθάνουμε, μπορεί να σκοτωνόμαστε. Έχασα την ξαδέρφη μου και τα παιδιά της. Έχασα τον φίλο μου. Χάνω τους αγαπημένους μου.
«Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ασφάλεια στη Γάζα», υποστηρίζει. «Πουθενά, κυριολεκτικά πουθενά, δεν είναι ασφαλές να μένεις. Είπαν στους ανθρώπους να πάνε προς τα νότια και βομβάρδισαν το νότο. Είπαν στους ανθρώπους να φύγουν από τον βορρά και βομβάρδισαν τον βορρά. Αν θέλουμε ψωμί, ο αδερφός και ο πατέρας μου πρέπει να μπουν στην ουρά για μια ώρα ή και περισσότερο. Το αρτοποιείο μπορεί να ανοίξει τη μια μέρα και να κλείσει την επόμενη. Ακόμα κι αν είμαστε τώρα ζωντανοί, είμαστε νεκροί μέσα μας. Κανείς δεν μπορεί να γελάσει, κανείς δεν μπορεί να τραγουδήσει, κανείς δεν μπορεί να μιλήσει. Δεν έχουμε την ικανότητα ή την ενέργεια να κάνουμε οτιδήποτε στη ζωή μας. Απλώς περιμένουμε να πεθάνουμε».
Θα παντρευόταν σε ένα μήνα στην Αίγυπτο
Ο Γιάρα Εϊντ είναι Παλαιστίνιος δημοσιογράφος με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο. «Πριν από δύο μέρες, πήρα την είδηση ότι το σπίτι του θείου μου βομβαρδίστηκε. Ο θείος μου, η θεία μου και όλα τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους έχουν φύγει. Έχασα 14 μέλη της οικογένειάς μου σε μία αεροπορική επιδρομή. Χθες, έμαθα ότι βομβαρδίστηκε το σπίτι της θείας μου. Ακόμα δεν ξέρω πόσα μέλη έχασα από την οικογένεια της θείας μου. Θα μπορούσε να είναι 15, ή θα μπορούσε να είναι περισσότερο. Έχασα την ξαδέλφη μου που ήταν μόλις δύο χρόνια μεγαλύτερος από εμένα. Ήταν οδοντίατρος. Αυτόν τον μήνα πήγαινε στην Αίγυπτο για να παντρευτεί. Ήταν τόσο ενθουσιασμένη για τον γάμο της. Ήταν τόσο ενθουσιασμένη για τη νέα της ζωή. Και σκότωσαν αυτήν και την οικογένειά της. Όλη η γειτονιά εκεί βομβαρδίστηκε πλήρως και όλοι ήταν κάτω από τα ερείπια».
Το Ισραήλ βομβάρδισε το σπίτι τους
Ο 27χρονος Καρίμ Αμπουαλρούς είναι ένας Παλαιστίνιος συγγραφέας, ερευνητής και ακτιβιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ζει στο Βέλγιο και έχασε συγγενείς στη Γάζα από ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές. «Έφυγα από τη Γάζα όπως πολλοί νέοι αναζητούν μια νέα ζω», αναφέρει. «Το Ισραήλ σκότωσε την αδερφή μου Χαντίλ Αμπουαλρούς, δασκάλα σε δημόσιο σχολείο, τον σύζυγό της Μπασίλ Καγιάτ, μηχανικό δημοσίων οδών, τις κόρες της Εϊλίν και Σελίν και τους γιους της Μουχάμαντ και Μαχμούντ. Ήταν ασφαλείς στο σπίτι τους. Το Ισραήλ βομβάρδισε το σπίτι τους χωρίς προειδοποίηση και χωρίς ενοχές. Από τότε που άκουσα την είδηση του θανάτου τους, έλεγξα τα βίντεο που έχω με τις κόρες της αδερφής μου. Σε όλα τα βίντεο χόρευαν τα ανίψια μου. Τους άρεσε ο χορός».
«Η σημερινή κατάσταση στη Γάζα είναι τρομακτική και τρομακτική», επισημαίνει. «Ο λαός της Γάζας δεν το αξίζει αυτό. Η αδελφή μου και οι κόρες και οι γιοι της δεν άξιζαν να σκοτωθούν με αυτόν τον τρόπο που προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αγαπούσαν τη ζωή, ονειρεύονταν να ταξιδέψουν και ονειρευόντουσαν να γίνουν σαν τα παιδιά του κόσμου».
** Πηγή ΤΙΜΕ
** Φωτογραφία: Getty Images
