Η Οδός Σταδίου είναι ένας από τους ιστορικότερους δρόμους στο κέντρο της Αθήνας. Συνδέει την Πλατεία Ομονοίας με την Πλατεία Συντάγματος, με διεύθυνση βορειοδυτική-νοτιοανατολική.

Θεωρείται διαχρονικά ένας από τους πιο ενδιαφέροντες δρόμους της αστικής κοινωνίας των Αθηνών, στεγάζοντας το Μουσείο της Πόλης των Αθηνών, κινηματοθέατρα, καφέ και ζαχαροπλαστεία, τραπεζικά καταστήματα και εμπορικά κτίσματα. Γνωστά κτήρια επί της οδού είναι το κτήριο της Τράπεζας της Ελλάδος, η Παλαιά Βουλή, η Πλατεία Κλαυθμώνος, που βρίσκεται στο μέσον της οδού και το Υπουργείο Εσωτερικών.

Η σύγχρονη οδός ανακατασκευάστηκε αρχικά από τις αρχές έως τα μέσα του 19ου αιώνα. Αρχικά ήταν ρέμα, το οποίο καλύφθηκε. Στη συνέχεια η οδός ασφαλτοστρώθηκε. Άμαξες και τρόλεϊ άρχισαν να χρησιμοποιούν την οδό κατά τον 20ό αιώνα και η οδός ήταν τότε διπλής κατεύθυνσης.

Την εποχή του μεσοπολέμου και πιο συγκεκριμένα το 1934 η οικογένεια του Νίκυ Γιάκοβλεφ – ήταν συνθέτης και πιανίστας της ελαφράς μουσικής – με καταγωγή από τη Ρωσία, άνοιξε το ζαχαροπλαστείο Πέτρογραδ στην οδό Σταδίου 29, όπου και ο ίδιος συχνά έπαιζε πιάνο, προς τέρψιν των θαμώνων.

Το Πέτρογραδ είναι η πρώτη ονομασία της Αγίας Πετρούπολης, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης στη Ρωσία μετά τη Μόσχα.

Μέσα απο το Πέτρογραδ περάσαν διασημότητες και προσωπικότητες της τέχνης , των γραμμάτων πολιτικοί και ήταν στέκι δημοσιογράφων.

Ο Νίκυ Γιάκοβλεφ, ήταν ο πρώτος επιχειρηματίας που έφερε τις μηχανές από την Ιταλία και τον Gaggia καφέ-espresso, capuccino.

Τα γλυκά και τα παγωτά ΑΜΟΚ του ζαχαροπλαστείου ήταν «άπαιχτα» και ξεπουλούσαν κάθε μέρα. Το Πέτρογραδ είχε 2 μπαρ, για κοκτέιλ και σέρβιρε και φαγητό.

Το Πέρογραδ είχε και πατάρι στο οποίο ανέβαιναν όλα τα ζευγαράκια της εποχής. Το πιο ξακουστό ποτό του Πέτρογραδ ήταν η Βότκα Πέτρογραδ από λεμόνι. Πρόκειται για μια αυτοκρατορική αυθεντική συνταγή η οποία παρασκευαζόταν στον κάτω όροφο. Σερβιριζόταν στο μπαρ πάντα με αυθεντικό χαβιάρι και μπλινις.

Εκεί θα έβρισκες απίθανες συνταγές Ρώσσικων γλυκών όπως τσίζ κέικ. Όλες τις συνταγές έφερε η οικογένεια όταν φύγανε από την Οδησσό το 1919. Αυτό που ξεχώριζε στο Πέτρογραδ ήταν το περίφημο πιροσκί. Κάτι που μέχρι σήμερα δεν το έχει πετύχει κανείς στην γεύση, γιατί ήταν από πρώτης ποιότητας υλικά.

Ο Νίκυ Γιάκοβλεφ είχε μανία με τα έργα τέχνης και κάλυπτε τους τοίχους στο Πέτρογραδ, με έργα Ελλήνων και ξένων ζωγράφων. Το τραπέζι της οικογένειας ήταν κοντά στο τηλέφωνο και θυμούνται πολύ την μητέρα του Αννα Νικολάγιεβνα, που ήταν από την Αγία Πετρούπολη να κάθεται με το καπέλο της και το ασημένιο μπαστούνι.

Διηγόταν πολλά ανέκδοτα με σπαστά Ελληνικά, και μερικοί όπως ο Ζάχος Χατζηφωτιου θυμάται μερικά.

Το Πέτρογραδ έκλεισε επί χούντας όταν το κτήριο όπου στεγαζόταν ( Μέγαρο ΤΣΑΥ) αποφάσισε να το κάνει πολυκατοικία. Εκεί εργαζόντουσαν 31 άτομα: οι μάγειροι, οι 3 διευθυντές, οι σερβιτόροι έπρεπε να απολυθούν και να αποζημιωθούν.

Το 1951, ο Νίκυ Γιάκοβλεφ παντρεύτηκε τη συνεργάτιδά και ερμηνεύτρια πολλών τραγουδιών του, Μαίρη Λω, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, την Λένα (1953) και τον Νίκυ (1971).

Τον Σεπτέμβριο του 1960 ήταν ένα από τα πρώτα πρόσωπα που εμφανίστηκαν στην τηλεόραση, συνοδεύοντας στο πιάνο την άδουσα Μαίρη Λω, στην πρώτη πειραματική τηλεοπτική εκπομπή που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα με μέριμνα της ΔΕΗ από το χώρο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Την παρουσίαση είχε κάνει η Λίτσα Φωκίδου.

Το 1969 το Πέτρογραδ έκλεισε, όμως στο μεταξύ ο φιλότεχνος Νίκυ Γιάκοβλεφ με την Μαίρη Λω είχαν ανοίξει γκαλερί έναντι του Ξενοδοχείου Χίλτον στην Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας 71.

Ο Γιάκοβλεφ πέθανε στις 9 Οκτωβρίου 1981 και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο την επομένη.

Από το Πέτρογραδ στην Αγία Πετρούπολη

Photo credit: Shutterstock – Η Αγία Πετρούπολη

Η Αγία Πετρούπολη είναι κτισμένη επάνω σε σύμπλεγμα μικρών νησιών, τα οποία χωρίζονται από φυσικά και τεχνητά κανάλια και συγκοινωνούν μεταξύ τους με γέφυρες. Με βάση τη ρωσική κρατική οργάνωση, είναι διοικητικό κέντρο του Βορειοδυτικού Ομοσπονδιακού Διαμερίσματος και έδρα του Στόλου της Βαλτικής.

Ιδρύθηκε από τον τσάρο Πέτρο Α΄ το 1703 ως το παράθυρο της Ρωσίας στην Ευρώπη. Εννέα χρόνια αργότερα και μέχρι την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 ήταν πρωτεύουσα του αχανούς κράτους. Σήμερα αριθμεί σχεδόν 5.000.000 κατοίκους και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας μετά την πρωτεύουσα Μόσχα.

Το όνομα της πόλης παρακολουθεί τις κατά καιρούς πολιτικές εξελίξεις. Ιδρύθηκε ως Πετερμπούργκ (Πετρούπολη), όμως το 1914 μετονομάστηκε σε Πετρογκράντ, διότι το Πετερμπούργκ θύμιζε γερμανικά και οι Γερμανοί ήταν τότε αντίπαλοι των Ρώσων στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά τον θάνατο του Βλαντίμιρ Λένιν και έως το 1991 ονομαζόταν Λένινγκραντ

Η UNESCO έχει ανακηρύξει ολόκληρο το κέντρο και πολλά προάστιά της ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Ολόκληρη η πόλη αποκαλείται και «πρωτεύουσα του Βορρά» όντας μια τεράστια ανοιχτή έκθεση μνημειακής, διακοσμητικής και χρηστικής αρχιτεκτονικής, γεμάτη μεγαλοπρεπή και μη κτήρια με εξαιρετικές λεπτομέρειες, κήπους και πάρκα, πλατιές λεωφόρους, σκαλιστές γέφυρες, αγάλματα και μνημεία.

Για τον λόγο αυτό, συχνά αποκαλείται ανοιχτό μουσείο του μπαρόκ και του νεοκλασικισμού. Ακόμα πιο ξεχωριστή κάνουν την πόλη ο Νέβας και τα πολυάριθμα κανάλια που τη διαρρέουν, δίνοντάς της το προσωνύμιο «Βενετία του Βορρά» ή «Πόλη των 300 γεφυρών» (αν και στην πραγματικότητα έχει πάνω από οκτακόσιες).

Photo Illustration: Πέγκυ Δαδάκη