Η σειρά «Μάγισσα» που πραγματεύεται το 1817 στη Μάνη, έφερε στην επιφάνεια ένα παλιό έθιμο, το οποίο διατηρήθηκε μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα. Ο λόγος για τη «σύγκρια», ένας όρος που στην περιοχή της Πελοποννήσου είχε δύο ερμηνείες.
Η πρώτη ερμηνεία είναι και αυτή που βλέπουμε στη σειρά. Όταν ένας Μανιάτης δεν αποκτούσε παιδιά και δη αγόρια, τότε είχε το δικαίωμα να βάλει στην οικογένεια μια δεύτερη γυναίκα, τη σύγκρια, χωρίς να απομακρύνεται η πρώτη σύζυγος. Η οποία, σε πολλές περιπτώσεις, τη διάλεγε η ίδια, προκειμένου να έχει με κάποιο τρόπο το πάνω χέρι στην οικογένεια.
Στη σειρά, βλέπουμε δηλαδή τον Μιχαήλ Λάσκαρη, έναν ισχυρό καπεταναίο, να είναι παντρεμένος με τη Δαμιανή, αλλά να έχει ένα γιο με την Αναστασία, τη σύγκρια. Ο λόγος που συνέβη αυτό, ήταν γιατί η Δαμιανή καθυστέρησε να φέρει στον κόσμο ένα παιδί.
Ως δεύτερη ερμηνεία της σύγκριας, σύμφωνα με ιστορικές αναφορές, ήταν ο όρος που χρησιμοποιούσε η δεύτερη σύζυγος ενός Μανιάτη, απευθυνόμενη στην νεκρή πρώτη σύζυγό του. Αυτό ήταν και ένα δείγμα σεβασμού της δεύτερης συζύγου, τιμώντας έτσι τη μνήμη της πρώτης.
Ήταν η σύγκρια ένα έθιμο για όλη την Μάνη;
Στην πραγματικότητα η σύγκρια, δεν ήταν για όλους, αλλά μόνο για τους ισχυρούς και κυρίως για την τάξη των Νικλιάνων που είχαν οικονομική άνεση. Για τους Νικλιάνους ήταν ήσσονος σημασίας το ανδρικό φύλο να παρέμενε σε πληθώρα, καθώς σε αντίθετη περίπτωση σήμαινε «ξεκλήρισμα» της πατριάς.
Από την άλλη, για τους φαμέγιους (έτσι αποκαλούσαν την φτωχότερη τάξη) δεν ήταν μείζον ζήτημα η απόκτηση αρσενικών, κυρίως γιατί όσο περισσότεροι άνδρες τόσο περισσότερα προβλήματα για το ποιος θα αποκτούσε την μητρική περιουσία.
Αξίζει να σημειωθεί πως η σύγκρια, ήταν ένας ρόλος υποτιμητικός και κυρίως τον αποδέχονταν κυρίως γυναίκες που ήθελαν να έχουν μια θέση στην ισχυρή οικογένεια.
