Πίσω στο μακρινό 2003, ξεφυλλίζοντας απόψε τις αναμνήσεις μου θυμήθηκα μία βραδιά τρέλας και παράνοιας στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας, στα μπουζούκια.
Θα μου πείτε γιατί το θυμήθηκα; Γιατί βρίσκεται στην επικαιρότητα το τραγούδι «Κορνάρω» του Στάθη Ξένου και η βραδιά είναι σχετική με το τραγούδι (ναι ήταν σουξέ και τότε ή μάλλον ΤΟΤΕ ήταν σουξέ).
Κατηφορίζοντας παρέα με ένα συνάδελφο την Αχαρνών, εκεί, μετά τον Άγιο Παντελεήμονα, βρισκόταν το Alexander, γνωστό «πολιτιστικό» κέντρο της εποχής (για να θυμηθούμε και τις ατάκες της εποχής)…
Πρόγραμμα έκαναν ο Γιάννης Φλωρινιώτης με την Άννα και τον Νίκο, η Βάσω Χατζή και ο Στάθης Ξένος. Το σκηνικό που αντικρίσαμε περνώντας το κατώφλι του μαγαζιού υποσχόταν μία εντυπωσιακή βραδιά, ωστόσο αυτό που ζήσαμε δεν χωρά ούτε στην πιο τρελή φαντασία! Ήταν από… άλλο γαλαξία!!!
Ο χώρος καθρέφτιζε την παλιά του αίγλη, τότε που ήταν μεγάλη πίστα, ωστόσο πλέον ήταν ελαφρώς φθαρμένο και το σκούρο βυσσινί που κυριαρχούσε είχε μία θολούρα.
Αυτά ήταν τα τέλεια μαγαζιά για να περάσεις καλά, να καταναλώσεις ουίσκια και να θυμηθείς καμιά καψούρα μέσα στο λιώμα σου.
Παρά λοιπόν τη φθορά που κυριαρχούσε τριγύρω, καθίσαμε πρώτο τραπέζι-πίστα και η αλήθεια είναι ότι η πίστα είχε λάμψη. Πολλή λάμψη γιατί ο Γιάννης Φλωρινιώτης ήταν στα καλύτερά του βγαίνοντας στην σκηνή με διαστημόπλοιο (ναι, ναι!) ντυμένος αστροναύτης (ήταν η καινούργια του στολή εκείνη τη χρονιά και η λέξη «αστροναύτης» ήταν ένας χαρακτηρισμός που του είχε αποδώσει ο Χατζιδάκις).
Μαζί του τα δύο του παιδιά, ο Νίκος και η Άννα, σε ένα πρόγραμμα ξεσηκωτικό και χαρούμενο. Στην πίστα ανέβαιναν και οι φαν του (είχε πολλούς, ανάμεσά τους και εμάς που τον εκτιμούσαμε πολύ ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο).
Μία από τις φαν του μάλιστα ήξερε απέξω τις χορογραφίες του και ο Γιάννης Φλωρινιώτης, πάντα αληθινός τζέντλεμαν, της επέτρεψε να χορέψει παρέα του δημιουργώντας ένα αυτοσχέδιο χάπενινγκ.
Ξαφνικά μετά την αποχώρηση της οικογένειας Φλωρινιώτη από την πίστα, ακούγονταν κόρνες, η φωνή του τραγουδιστή ακουγόταν «απόκοσμα», στην πίστα όμως δεν ήταν κανείς. Είχαμε πιει και λίγο παραπάνω και μας φάνηκε ότι βρισκόμασταν σε κάποια παραίσθηση, όμως δεν ήταν…
Κοιτάξαμε γύρω μας ερευνητικά και προς έκπληξη είδαμε τον Στάθη Ξένο να διασχίζει με ένα αυτοκίνητο την οροφή, τραγουδώντας το «Κορνάρω». Ναι το «Κορνάρω», ήταν το σουξέ του τότε (δεν είναι τωρινό τραγούδι).
Είχαν κατασκευάσει μία ολόκληρη εγκατάσταση περιμετρικά του μαγαζιού, κοντά στο ταβάνι, ο Στάθης Ξένος βρισκόταν μέσα σε ένα αυτοκινητάκι που κινούταν επάνω στην εγκατάσταση, το οδηγούσε, και κατέληγαν οι ράγες στην πίστα, όπου έβγαινε θριαμβευτικά μετά αυτό το γύρο του μαγαζιού… Κυριολεκτικά ήταν απίστευτο αυτό που βλέπαμε. Υπερπαραγωγή!
Το κέφι ανέβαινε και άλλο… Ο τραγουδιστής ήταν εξπέρ στα ευχάριστα καψουροτράγουδα και μας ξεσήκωσε (χόρευαν στο διπλανό τραπέζι έξαλλα και κάτι γκομενίτσες, μας ξεσήκωσαν και αυτές).
Μετά βγήκε η Βάσω Χατζή με την ιδιαίτερη σκληρή και βαριά φωνή της και το γλέντι κορύφωσε με λαϊκά…
Έπειτα μη ρωτήσετε τι έγινε, γιατί δεν θυμόμαστε ούτε εγώ ούτε ο φίλος…
Πάντως στο Alexander ξαναπήγαμε πολλές φορές… Και περάσαμε πολλά όμορφα βράδια εκεί… Και ταυτίσαμε το μαγαζί αυτό με κάποιες από τις πιο ωραίες στιγμές που ζήσαμε εκείνη…
Κορνάρω και δεν βγαίνεις να σε δω
και χίλιες δύο σκέψεις μου περνάνε
παρκάρω στο απέναντι στενό
και μες στο αυτοκίνητο κοιμάμαι…
