Περιεχόμενα
Στις 24 Φεβρουαρίου, η πανοπλία της «πεφωτισμένης αυτοκρατορίας» του Vladimir Putin, ράγισε και έγινε χίλια κομμάτια. Ολόκληρος ο κόσμος, αντίκρυσε ένα τέρας με παρανοϊκές επιθυμίες και αδίστακτες αποφάσεις. Το τέρας, μεγάλωσε σταδιακά, αποκτώντας δύναμη χρόνο με το χρόνο, ποτισμένο μέσα στη δική του απολυταρχία και το μίσος για τη δυτική δημοκρατία που καλλιεργήθηκε υπό την απειλή της πτώτης της Σοβιετικής Ένωσης. Τώρα, η Ευρώπη θα πρέπει να αντιμετωπίσει όχι απλά τον παλιό, γνωστό Putin, αλλά το νέο του πρόσωπο, πίσω από τη μάσκα των εμπορικών συνεργασιών και της ειρηνικής συναδελφικότητας. Η λέξη «ειρήνη» είναι πια άγνωστη για εκείνον.
Όταν ο Putin τοποθετήθηκε στον θρόνο της ρωσικής δύναμης από τον Boris Yeltsin το 1999, είχε ένα πρόσωπο που κανείς θα μπορούσε να το περιγράψει ως συμπαθητικό, ακόμη και γοητευτικό, ενώ η ρητορική του, ήταν απολύτως λογική. Πολλοί θεώρησαν τότε, πως ο άντρας που σκαρφάλωνε την ρωσική πυραμίδα της εξουσίας, ήταν ένας έξυπνος ηγέτης, με περηφάνεια και ίσως λίγη αλαζονεία. Ένας σύγχρονος άνθρωπος που κατανοούσε την μετά-σοβιετική Ρωσία και είχε κατά νου μόνο ένα μονοπάτι για το μέλλον: την Δημοκρατία.
Vladimir Putin: Η ανάλυση που αποκαλύπτει κάτι σατανικό για το σχέδιο του στην Ουκρανία
Ο ίδιος, μιλούσε αρκετά για την Δημοκρατία στις πρώτες συνεντεύξεις του και υποσχόταν στους πολίτες της Ρωσίας πως θα συνεχίσει τις αναδιατάξεις, τις ελεύθερες εκλογές, την ελευθερία λόγου, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις αρχές, την συνεργασία με τη Δύση και κυρίως, την συνεχή αλλαγή των κυβερνώντων προσώπων. «Δεν έχω καμία πρόθεση να παραμείνω για πάντα σε αυτή την καρέκλα!», είχε πει.
Ο Putin « θηλάζει το μαύρο γάλα» της KGB
Αρκετοί πολιτικοί, επιφανείς και πολιτικοί αναλυτές, που σήμερα τάσσονται κατά του Putin και του συστήματος του, τότε, τον υποστήριζαν. Κάποιοι από αυτούς, είχαν περάσει μέχρι και την πόρτα της εκλογικής του καμπάνιας, ώστε να τον βοηθήσουν να νικήσει στις εκλογές. Και τις νίκησε. Πλέον, το θανάσιμο Δαχτυλίδι της Ρωσικής Έξουσίας βρισκόταν στο δάχτυλο του και αργά, αλλά σταθερά, έκανε τη δουλειά του. Σιγά σιγά, γεννιόταν ένα αυτοκρατορικό τέρας.
Στη Ρωσία, η εξουσία έχει μορφή πυραμίδας. Αυτή η πυραμίδα, δημιουργήθηκε κατά τον 16ο αιώνα από τον Ιβάν τον Τρομερό, έναν φιλόδοξο, αλλά βίαιο τσάρο, που παρασύρθηκε από την ίδια του την παράνοια.
Παραδόξως, οι βασικές αρχές της ρωσικής εξουσίας δεν έχουν αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τους τελευταίους πέντε αιώνες. Και αυτό αποτελεί ίσως μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της χώρας. Η μεσαιωνική αυτή πυραμίδα, στάθηκε αλώβητη όλα αυτά τα χρόνια, αλλάζοντας την επιφάνεια της, αλλά ποτέ τον πυρήνα της. Και πάντα, κέντρο της αποτελούσε ένας Ρώσος ηγέτης που καταλάμβανε τον θρόνο.
Ο Putin, κάθεται σε αυτόν τον θρόνο για περισσότερα από 20 χρόνια τώρα. Έχοντας καταπατήσει τις υποσχέσεις του, γραπώνεται στην προεδρική του καρέκλα, με όλη του τη δύναμη. Η Πυραμίδα της Εξουσίας, δηλητηριάζει τον ηγέτη της, με απόλυτη κυριαρχία.
Ο Putin θέλει να επιστρέψει η Ευρώπη στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου
Κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του, ο Putin άρχισε να αλλάζει. Και όσοι αρχικά είχαν υποδεχτεί με χαρά την εκλογή του, κατάλαβαν πως οι συγκεκριμένες αλλαγές θα έβλαπταν τη Ρωσία. Το τηλεοπτικό κανάλι NTV, έκλεισε για πάντα. Άλλα κανάλια έπεσαν πια στα χέρια των αυλικών του Putin, έπειτα από τη θέσπιση αυστηρής λογοκρισίας. Από εκεί και έπειτα, κανένας δεν μπορούσε πλέον να κρίνει τον Ρώσο μονάρχη.
Ο χρόνος σταμάτησε για τη χώρα. Δεν επέστρεψε απλά στην περίοδο της ΕΣΣΔ, είχε επιστρέψει στα χρόνια του Μεσαίωνα. Ο Putin, ανακοίνωσε πως η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, αποτελεί την μεγαλύτερη καταστροφή του 20ου αιώνα.
Ο νυν Ρώσος πρόεδρος, δεν κατάφερε ποτέ να αποτινάξει τον αξιωματούχο της KGB, που είχε κρύψει καλά μέσα του. Δεν κατάφερε ποτέ να αποτινάξει την πεποίθηση, πως η ΕΣΣΔ, ήταν η μεγαλύτερη ελπίδα του ανθρώπινου είδους και πως η Δύση, ήταν ένας ενθρός, που μοναδικό του στόχο είχε την διαφθορά.
Βάζοντας σε ισχύ μια νοητή μηχανή του χρόνου, επέστρεψε στο παρελθόν, στην σοβιετική νιότη του. Εκεί, που ο ίδιος ένιωθε πιο άνετα. Ενώ παράλληλα, ανάγκασε όλα τα μέλη του κόμματος του να ακολουθήσουν το ίδιο μονοπάτι.
Η ψυχολογία της συγκεκριμένης Πυραμίδας, βρίσκεται στο γεγονός ότι εκείνος που καταλαμβάνει την κορυφή της, καθρεφτίζει τη δική του ψυχοσωματική κατάσταση, σε ολόκληρο τον πληθυσμό της χώρας. Η ιδεολογία του «πουτινισμού», είναι αρκετά ελιτίστικη. Σε αυτήν, ο σεβασμός για την Σοβιετική Ένωση, στέκεται δίπλα στον φεουδαρχισμό, ο Lenin, μοιράζεται το ίδιο κρεβάτι με την Ρωσία των Τσάρων και τον Ορθόδοξο Ρωσικό Χριστιανισμό.
Ο αγαπημένος φιλόσοφος του Putin, είναι ο φιλόσοφος Ivan Ilyin – μονάρχης, Ρώσος εθνικιστής, αντισημιτιστής και υπέρμαχος της Άρειας φυλής – ο οποίος είχε εξοριστεί από τον Lenin, επί Σοβιετικής Ρωσίας, το 1922, όπου και έβαλε τέλος στη ζωή του. Όταν ο Hitler, είχε έρθει στην εξουσία στη Γερμανία, ο Ilyin τον είχε συγχαρεί.
Πολλά έχουν συμβεί τα τελευταία 20 χρόνια. Το πρόσωπο του Ρώσου προέδρου, μετατράπηκε σε μια ανέκφραστη μάσκα, που αναβλύζει σκληρότητα, θυμό και δυσφορία. Το βασικό επικοινωνιακό του εργαλείο είναι, πλέον, τα ψέμματα. Ψέμματα αφελώς επιφανειακά και προμελετημένα. Το χειρότερο; Ψέμματα που φαίνεται να πιστεύει ακόμη και ο ίδιος. Η πλειοψηφία του λαού του, έχει ήδη ενστερνιστεί αυτά τα ψεύδη. Στόχος του όμως, είναι να τα επιβάλει και στην Ευρώπη.
Δυστυχώς, αυτή η συμπεριφορά, καλλιεργήθηκε από την αποδοχή μερικών ανεύθυνων δυτικών πολιτικών, κυνικών επιχειρηματιών, διεφθαρμένων δημοσιογράφων και πολιτικών επιστημόνων.
Από ότι φαίνεται όμως, η πλειονότητα των Ευρωπαίων, δεν συμμερίζεται τις πεποιθήσεις και τακτικές του. Φαίνεται πως γνωρίζουν τη διαφορά ανάμεσα στη δημοκρατία και την δικτατορία – ανάμεσα στον πόλεμο και την ειρήνη. Σε μια κατάφορα ψευδή ομιλία του, ο Putin, αποκάλεσε την επίθεση στην Ουκρανία, μια «ειδική στρατιωτική αποστολή» ενάντια στους «Ουκρανούς επιτιθέμενους». Το οποίο μεταφράζεται στο ότι: η ειρηνιστική Ρωσία, πρώτα προσάρτησε την Κριμέα και στη συνέχεια εξαπόλυσε έναν υβριδικό πόλεμο στη δυτική Ουκρανία και εντέλει σε όλη τη χώρα. Λίγο – πολύ δηλαδή, ότι είχε κάνει και ο Stalin στη Φινλανδία, το 1939.
Ένα πράγμα είναι πλέον ξεκάθαρο: Με αυτόν τον πόλεμο, ο Putin ξεπέρασε τη γραμμή – την κόκκινη γραμμή. Οι μάσκες έπεσαν, η πανοπλία της πεφωτισμένης αυτοκρατορίας ράγισε. Τώρα, όλοι οι δυτικοί που τάσσονται υπέρ του «δυνατού Ρώσου τσάρου» πρέπει να σκάσουν και να καταλάβουν, πως αυτή τη στιγμή, βρίσκεται σε εξέλιξη – στην Ευρώπη του 21ου αιώνα – ένας βίαιος πόλεμος.
Ο εισβολέας δεν είναι άλλος από την ίδια τη Ρωσία του Putin και θα φέρει θάνατο και καταστροφή στην Ευρώπη. Ο εν εξελίξει πόλεμος, εξαπολύθηκε από έναν άνδρα διεφθαρμένο από την απόλυτη εξουσία, ο οποίος, μέσα στην τρέλα του, αποφάσισε να επαναπροσδιορίσει τον παγκόσμιο χάρτη. Αν ακούσει κανείς την ομιλία του, στην οποία ανακοινώνει την «ειδική αποστολή» του, η Αμερική και το ΝΑΤΟ αναφέρονται περισσότερο από ότι η Ουκρανία. Το ίδιο έγινε και με το πρόσφατο ultimatum προς το ΝΑΤΟ. Όλα αυτά, δείχουν πως ο στόχος του δεν είναι η Ουκρανία, αλλά ο ίδιος ο δυτικός πολιτισμός. Το μίσος, το οποίο κληρονόμησα βυζαίνοντας «μαύρο γάλα» της KGB.
πηγή: The Guardian
