Περιεχόμενα
Θα μας τα εξηγούσε καλύτερα ένας ψυχολόγος, σε κάθε περίπτωση ισχύει: Ως είδος κάτι μας έλκει στο (να βλέπουμε) να… δερνόμαστε. Ιστορικά, διαχρονικά. Αλλά και αθλητικά. Πυγμαχία, πάλη, πολεμικές τέχνες… Μόνο που όλα τα παραπάνω έχουν τουλάχιστον κάτι να πουν – το αν αυτό αρέσει ή όχι είναι θέμα γούστου. Στηρίζονται στην τακτική, στην εξυπνάδα, στην (αυτό)πειθαρχία, συνεργάζεται ο νους με το σώμα κατά το γνωστό ρητό. Το Slap Fighting πώς θα μπορούσε άραγε ποτέ να μπει στην ίδια κατηγορία;
Για κάποιους, κι όμως, είναι το επόμενο «μεγάλο σπορ» – έρχεται λένε με φόρα και τίποτα δεν μπορεί να το σταματήσει. Για τους περισσότερους πάντως και ακόμα, είναι νέτα σκέτα μια απίστευτη ηλιθιότητα. Δηλαδή τι σχέση έχει με τον αθλητισμό ποιανού το χαστούκι είναι μεγαλύτερο, συγνώμη δυνατότερο;
Slap Fighting: Οι κανόνες
Καθότι, ναι, αυτό είναι το «παιχνίδι». Πρέπει να βγάλεις κυριολεκτικά νοκ άουτ τον απέναντι (ή την απέναντι, εδώ δεν χωράνε σεξισμοί…) μέσα από κάτι που θυμίζει διαδικασία των πέναλτι στο ποδόσφαιρο. Μια ο ένας, μια ο άλλος. Μόνο χέρια. Και όποιος αντέξει. Στο τέλος μπορεί να μείνει (όρθιος) μόνο ένας.
Κάθε μάχη κρατάει από τρεις ως πέντε γύρους. Ο εις μαχητής έχει μέχρι 60 δευτερόλεπτα διορία να συνέλθει και να απαντήσει στο χτύπημα, ενώ οι μάξιμουμ κερδισμένοι πόντοι είναι ως 10 το χαστούκι, ανάλογα με την επίδρασή του και την αντίδραση του αμυνόμενου. Οι μάχες μπορεί να τελειώσουν με νοκ άουτ, τεχνικό νοκ άουτ, ντισκαλιφιέ (για παράτυπο χαστούκι).
Ο αμυνόμενος δεν πρέπει να κουνήσει το κεφάλι, να σηκώσει τους ώμους ή να γυρίσει το σώμα για να προστατευτεί. Υπάρχει επίσης συγκεκριμένος τρόπος που δίνεται η σφαλιάρα, ο επιτιθέμενος μπορεί να κάνει «πρόβα» στον αέρα αρκεί να έχει ενημερώσει πριν το διαιτητή.
Αυτή η «τρέλα» ξεκίνησε από την ανατολική Ευρώπη (στη Ρωσία συγκεκριμένα, πού αλλού;) και μέσω του YouTube και των social media απέκτησε φανατικό κοινό, ειδικά την περίοδο της πανδημίας που δεν είχαμε τι να κάνουμε και καταναλώναμε τα πάντα ή σχεδόν.
Οι μεγάλοι κίνδυνοι που γεννά το Slap Fighting
Το ερώτημα, βέβαια, δεν μπορεί παρά να είναι το εξής: Είναι ασφαλές το Slap Fighting; Σε τέτοιου είδους «σπορ» το κεφάλι υποβάλλεται σε τέτοια καταπόνηση και έκθεση, ώστε είναι απολύτως ορατός ο κίνδυνος πρόκλησης μόνιμων βλαβών. Όπως η χρόνια τραυματική εγκεφαλοπάθεια (CTE), η οποία θεωρείται γενικά ως μια προοδευτική εκφυλιστική κατάσταση του εγκεφάλου που συνδέεται ακριβώς με επαναλαμβανόμενα χτυπήματα στο κεφάλι για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Πολλοί συνεπώς αντιτίθενται σθεναρά στην κανονικοποίηση του Slap Fighting που επιχειρείται. «Είναι κάτι το απίστευτο ηλίθιο και προσπαθούν να το κάνουν να φαίνεται νορμάλ για να θησαυρίσουν», για να δανειστούμε τα λόγια ενός νευροχειρουργού.
Εντωμεταξύ είναι τέτοια η μορφή της «χαστουκομαχίας» που μπορεί εύκολα να τη μιμηθούν άλλοι στα σπίτια τους. Ειδικά έφηβοι που βράζει το αίμα τους, οι ορμόνες τους. Χωρίς κανόνες στοιχειώδους προστασίας όμως, όλο αυτό μπορεί να γίνει (ακόμα πιο) επικίνδυνο.
Εδώ έχει καταγραφεί περιστατικό θανάτου σε επαγγελματία αθλητή. Το Νοέμβριο του 2021 συγκεκριμένα, ο Πολωνός Αρτούρ Βάλτσακ υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία κατά τη διάρκεια ενός αγώνα και πέθανε λίγες μέρες μετά εξαιτίας πολλαπλής οργανικής ανεπάρκειας.
Τι απαντάνε οι υποστηρικτές
Οι άνθρωποι του UFC (Ultimate Fighting Championship), επιμένουν πως οι αντιδράσεις είναι υπερβολικές και πως δεν υπάρχει λόγος πραγματικής ανησυχίας. «Μιλάμε για χαστούκια. Τίποτα περισσότερο από απλώς χαστούκια», λέει ένας «αθλητής» του Slap Fighting, ο Ράιαν Φίλιπς.
Οι υπεύθυνοι ισχυριζονται επίσης πως έχουν προβλεφθεί όλοι οι κανόνες ασφαλείας. Οι διαγωνιζόμενοι φοράνε ωτοασπίδες και μασελάκια, απαγορεύονται τα χτυπήματα σε μάτια και στόμα, ενώ παρόντες στους αγώνες είναι πάντα γιατροί. Υπάρχουν επίσης και διαθέσιμα ασθενοφόρα «σε περίπτωση πού».
O πρόεδρος του UFC, Ντάνα Γουάιτ το έχει θέσει ως εξής: «Είναι πιο ασφαλές από το μποξ. Οι πυγμάχοι δέχονται εκατοντάδες χτυπήματα σε κάθε ματς, ενώ οι slap fighters από τρία ως πέντε». Ο Γουάιτ είναι ο πλέον φανατικός οπαδός της υπόθεσης επί αμερικανικού εδάφους. Έχοντας μυριστεί ευκαιρία, παραδάκι, ανέλαβε την υιοθεσία, τρόπον τινά, του Slap Fighting. Τη μεταφορά δηλαδή και την καθιέρωσή του ως επίσημο σπορ στις ΗΠΑ.
Βλέποντας τα εκατομμύρια views που γεννούσαν τα βίντεο απ’ αυτούς τους αγώνες, κατέληξε πως δεν ήταν συνέπεια της κλασικής παροδικής περιέργειας του «πάτα κλικ να περάσει η ώρα», αλλά γνήσιο ενδιαφέρον.
Και πίστεψε ακράδαντα πως αυτό είναι το μέλλον. Ανέλαβε συνεπώς δυναμικά το promotion και την οργάνωση, επενδύοντας λεφτά και χρόνο. Έχοντας την άποψη πως αν μπουν συγκεκριμένοι γραπτοί κανόνες και γίνουν γυρίσματα με επαγγελματικό οπτικοακουστικό εξοπλισμό, θα βρεθούν πολλοί που θα θελήσουν να πληρώσουν για να αποκτήσουν πρόσβαση στο υλικό.
Παραλληλίζει μάλιστα την τρέχουσα κατάσταση με αυτή του 1996, όταν και ο τότε γερουσιαστής Τζον ΜακΚέιν χαρακτήρισε το MMA (Μικτές Πολεμικές Τέχνες) ως «ανθρώπινη κοκορομαχία». Αυτή η κριτική βοήθησε το UFC να αποκτήσει ισχυρότερες δομές και να γίνει πιο ευρέως αποδεκτό. Μήπως όμως τώρα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο;
Το κοινό, σε πρώτη φάση, δεν ενθουσιάστηκε, αλλά…
Σε κάθε περίπτωση, τον Ιανουάριο βγήκε on air στο τηλεοπτικό δίκτυο TBS το Power Slap: Road to the Title. Το σόου είχε 8 επεισόδια και κατέγραψε την προσπάθεια 8 μαχητών να πάρουν τον 1ο τίτλο της ιστορίας του Slap Fighting στις ΗΠΑ.
Η ανταπόκριση του κόσμου δεν ήταν η αναμενομένη. 413.000 άνθρωποι είδαν τα πρώτα 2 επεισόδια, που βγήκαν μαζί. Η συνέχεια, όμως, ήταν φθίνουσα. Κατά μέσο όρο η σειρά είχε 309.000 θεατές το επεισόδιο. Παρότι είχε lead το εξόχως δημοφιλές AEW Wresting, με 922.000 θεατές κατά μέσο όρο ανά επεισόδιο. Το κανάλι λοιπόν αποφάσισε να μην ανανεώσει για 2η σεζόν…
Δεν βοήθησε σίγουρα καθόλου η αρνητική δημοσιότητα που έπεσε πάνω στον Γουάιτ, όταν την Πρωτοχρονιά διέρρευσε ένα βίντεο που τον έδειχνε να χαστουκίζει δημοσίως τη γυναίκα του, σε κλαμπ. Και όχι, απλά και μόνο για να είμαστε ξεκάθαροι, δεν έπαιζαν κάποιου είδους αρρωστημένο Slap Fighting…
Ωστόσο ο πρόεδρος του UFC και οι «συν αυτώ» δεν θα καταθέσουν έτσι απλά τα όπλα. Προσεχώς στο Λας Βέγκας θα λάβει χώρα το πρώτο live τουρνουά του Power Slap στις ΗΠΑ. Με 13 ματς σε διάφορες κατηγορίες βάρους.
Επίσης, το όλο ζήτημα έχει ξυπνήσει το ενδιαφέρον ανθρώπων όπως ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ που επέτρεψε ή έστω δεν απαγόρεψε να συμπεριληφθούν ανεπισήμως αγώνες Slap Fighting σε τουρνουά που συνδιοργάνωσε τον Μάρτιο του 2022. Σε αυτούς μάλιστα συμμετείχε και ο Ντέιβιντ Ζαλέφσκι, ο μαχητής δηλαδή που είχε καταφέρει τα μοιραία χτυπήματα στον Βάλτσακ, πίσω στο 2021.
Κατανοούμε συνεπώς ότι το Slap Fighting μπορεί να αποδειχθεί κάτι παραπάνω από μια τρέλα των καιρών, μια βλακεία της στιγμής. Σε κάθε περίπτωση, είναι αρκετοί αυτοί που παλεύουν, μεταφορικά και κυριολεκτικά, για την ανάδειξή του…
