Περιεχόμενα
«Συνεχίστε να γιουχάρετε, το να με βλέπετε είναι η μεγαλύτερη στιγμή της χρονιάς σας». Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς δεν θα μπορούσε να μην είναι ο εαυτός του, ακόμη και στην πιο συγκινητική στιγμή της καριέρας του. Εκεί όπου λατρεύεται ως ένας Θεός -σε λίγα μέρη του κόσμου δεν λατρεύεται είναι η αλήθεια, στο Σαν Σίρο, όπου χάρισε στη Μίλαν το τελευταίο της πρωτάθλημα, επέλεξε να ρίξει την αυλαία μιας μεγαλειώδους καριέρας. Και όταν οι οπαδοί της υποβιβασμένης -πλέον- Βερόνα προσπάθησαν να τού χαλάσουν το πάρτι, εκείνος τους έβαλε στη θέση τους: Τα φώτα δεν μπορούν να φωτίζουν οτιδήποτε άλλο, παρόντος του Ζλάταν.
Στη συνέντευξη τύπου αργότερα, συνέχισε να είναι απολαυστικός, χωρίς η πίκρα της απόσυρσης να μπορεί να τον υποβιβάσει απλά σε έναν καθοριστικό για το ποδόσφαιρο παίκτη.
«Όταν ξύπνησα το πρωί έβρεχε και είπα “ακόμη κι ο Θεός είναι λυπημένος που σταματάω”. Ένιωθα σαν ζόμπι, δεν μιλούσα, δεν έκανα πλάκα. Πριν τρεις μήνες πανικοβαλλόμουν στην ιδέα να αποσυρθώ, αλλά πλέον το έχω αποδεχτεί και είμαι έτοιμος. Είμαι λίγο στενοχωρημένος, προφανώς, αλλά το έχω αποδεχτεί».
Ζλάταν: Ανάμεσα σε Μέσι και Ρονάλντο
Όταν βλέπεις έναν τύπο να λέει σε όλο τον πλανήτη για κοντά 15 χρόνια ότι είναι ο καλύτερος, ότι είναι θεός και πόσα άλλα κοσμητικά επίθετα, τότε σου βγαίνει μια αντιπάθεια, μια ενόχληση. Θες να τον βάλεις στη θέση του. Όταν όμως αυτός ο τύπος είναι ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, καταλήγεις τελικά να τον γουστάρεις και να περνάς όμορφα με τις φορές που γίνεται αυτοαναφορικός και ναρκισσιστής. Για τον ίδιο βέβαια, δεν είναι τίποτε από τα δύο. Είναι απλά ρεαλιστής.
Ο Λιονέλ Μέσι είναι ο GOAT. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι αδιαμφισβήτητα ο closest to GOAT. Αλλά ο Ζλάταν μπορεί να περηφανεύεται πως έχει βάλει στην καριέρα του απείρως περισσότερα εντυπωσιακά γκολ σε σχέση με τους προαναφερθέντες. Ίσως να φαίνονται πιο εντυπωσιακά σε έναν τρίτο γιατί άργησε να θεωρηθεί δεδομένος ως προς το μέγεθος του ταλέντου του.
Ο Μέσι για παράδειγμα, από τα 20 του ό,τι και αν έκανε, εντυπωσίασε, αλλά έλεγαν όλοι «οκ, για τον Μέσι δεν είναι κάτι τόσο τρομερό αυτό που έκανε».
Ο Ζλάταν έκανε μόνο τρομερά. Και κατέκτησε κορυφές σε πάνω από ένα πρωταθλήματα. Ολλανδία, Ιταλία με 3 ομάδες, Ισπανία, Αγγλία, Γαλλία και ΗΠΑ. Σε όλες βγήκε είτε πρώτος σκόρερ είτε κατέκτησε πρωτάθλημα ή έναν σημαντικό τίτλο.
Μετά το βράδυ της 4ης Ιουνίου 2023, ο Ζλάταν δεν ανήκει πια στο ποδόσφαιρο. Όπως γράφουν χάριν αστεϊσμού κάποιοι, το ποδόσφαιρο αποσύρθηκε από τον Ζλάταν.
Ο ίδιος είχε πει κάποτε ότι είναι η ζωντανή απόδειξη πως μπορείς να τα καταφέρεις έχοντας όλο τον κόσμο απέναντι σου.
Αυτό είναι το story προς την επιτυχία του Ζλάταν.
Η παιδική ηλικία του Ζλάταν
Υπάρχει μια ιστορία από την παιδική ηλικία του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς που εξηγεί πώς ένα αδύνατο, δύστροπο αγόρι θα γινόταν ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της γενιάς του.
Ο Ιμπραΐμοβιτς μεγάλωσε φτωχός, ένα από τα πέντε παιδιά που ζουν σε μια επικίνδυνη γειτονιά στο κέντρο του Μάλμε, της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Σουηδίας. Μιλούσε ψευδά, είχε επίγνωση της μεγάλης του μύτης και παραδέχεται ότι πήγαινε στο σχολείο κυρίως για τα δωρεάν γεύματα.
Όταν το σχολείο προσέλαβε έναν ειδικό δάσκαλο για να δουλέψει μαζί του, η ταπείνωση ήταν μεγαλύτερη από ό,τι μπορούσε να αντέξει.
Έτσι, όταν κάποια στιγμή η δασκάλα βγήκε για να τον παρακολουθήσει να παίζει ποδόσφαιρο ένα απόγευμα, ο Ζλάταν έκανε ένα σουτ με τι μπάλα να περνά ξυστά από το κεφάλι της. Λίγες μέρες αργότερα η δασκάλα υπέβαλλε την παραίτησή της, αλλά για τον μικρό Ζλάταν, αυτό ήταν ένα μάθημα: Ο κόσμος μπορεί να είναι κρύος και σκληρός, αλλά με μια μπάλα ποδοσφαίρου στα πόδια του, θα μπορούσε να κάνει αυτόν τον κόσμο να λυγίσει στη θέλησή του.
«Ήθελα να σταθώ απέναντι σε όλο τον κόσμο και να δείξω σε όλους όσοι με αμφισβήτησαν ποιος πραγματικά ήμουν», έγραψε στην αυτοβιογραφία του «I Am Zlatan». «Και δεν μπορούσα να φανταστώ κανέναν που θα ήταν ικανός να με σταματήσει».
Λίγοι ήταν εκείνοι που το κατάφεραν σε μια καριέρα άνω των δύο δεκαετιών.
«Πάντα προσπαθούσα να παίζω έτσι, αλαζονικά. Είναι κάτι που μου είχε μείνει από μικρή ηλικία. Δεν μπορούσες να δεις κάποια αδυναμία, με αυτόν τον τρόπο» θα δήλωνε αργότερα ο Ζλάταν με την επίγνωση της σκληρής δουλειάς και της αυτοπειθαρχίας να έχει εμφυσηθεί μέσα του από πολύ νωρίς. «Έχω παίξει 700, 800 παιχνίδια… Έχω σχεδόν 500 γκολ. Έχω περισσότερα γκολ από όσα άλλοι παίκτες έχουν παιχνίδια. Νομίζω ότι ξέρω τι κάνω. Απλώς πρέπει να συνεχίσω να το κάνω».
Ζλάταν: Ο μικρός μάγος
Ο Ιμπραΐμοβιτς γεννήθηκε στη Σουηδία από γονείς μετανάστες από την πρώην Γιουγκοσλαβία. Η μητέρα του ήταν καθαρίστρια και ο πατέρας του φύλακας ακινήτων που χώρισαν πριν τα δεύτερα γενέθλια του Ιμπραΐμοβιτς. Ως αποτέλεσμα, το αγόρι και τα αδέρφια του μετακινούνταν συχνά ανάμεσα στα μικροσκοπικά διαμερίσματα των γονιών τους, σπάνια περνώντας περισσότερο από ένα χρόνο σε ένα μέρος.
Όταν ξέσπασε ο αιματηρός εμφύλιος πόλεμος στην πατρίδα του, ο πατέρας του Ζλάταν, Σεφίκ, απομονωνόταν ολοένα και περισσότερο, περνώντας τις περισσότερες νύχτες πίνοντας και ακούγοντας μουσική από τη διαλυμένη πατρίδα του. Συχνά το ψυγείο δεν περιείχε τίποτα άλλο εκτός από μπύρα, αφήνοντας τα παιδιά να φροντίζουν μόνα τους για τον εαυτό τους. Οι κοινωνικές υπηρεσίες παρενέβησαν περισσότερες από μία φορές.
Λίγες είναι οι αποκαλυπτικές συνεντεύξεις που έχει δώσει στην καριέρα του ο Ζλάταν, αλλά μιλάει ανοιχτά και εκτενώς για την παιδική του ηλικία στην αυτοβιογραφία του.
«Ο μπαμπάς μου δεν ήταν ποτέ εκεί», γράφει ο Ζλάταν. «Φρόντιζα ο ίδιος τον εαυτό μου. Ίσως πόνεσε. Δεν μπορώ πραγματικά να πω».
Αυτό που λαχταρούσε πραγματικά ο Ιμπραΐμοβιτς, όμως, ήταν η αναγνώριση και ο σεβασμός που βρήκε στα σκονισμένα γήπεδα των διαβόητων έργων του Rosengard όπου μεγάλωσε. Στην περιοχή ζούσαν ένα μείγμα από Βόσνιους, Σέρβους, Σομαλούς, Τούρκους και Πολωνούς μετανάστες που, όπως ο Ιμπραΐμοβιτς, ζούσαν στα όρια της κοινωνίας και ποτέ δεν ένιωθαν ότι «κουμπώνουν».
Το γήπεδο ποδοσφαίρου είχε μετατραπεί για τον Ζλάταν και τους γείτονες σε πεδίο της αναγνώρισης, με τους θορυβώδεις αγώνες να μην σταματούν μέχρι αργά τη νύχτα. Η νίκη δεν ήταν αρκετή, θα έπρεπε να παίζεις με στιλ, να επικοινωνείς την προσωπικότητά σου. Οι ντρίμπλες και οι περίτεχνες ενέργειες ήταν συχνά πιο σημαντικά από τα γκολ. Έτσι ξεχώριζες εκεί.
Έτσι ο Ζλάταν αντέγραφε το ποδόσφαιρο φανταχτερών Βραζιλιάνων, όπως ο Ρομάριο και το είδωλό του, τον Ρονάλντο, κοινώς «Φαινόμενο». Κοιμόταν με μια μπάλα ποδοσφαίρου χωμένη δίπλα στο μαξιλάρι του.
Η κόντρα του με τον Γουαρδιόλα και το κεφάλαιο Μπαρτσελόνα που δεν θα ήθελε να θυμάται
Σε μια καριέρα 24 ετών, υπάρχουν και οι περίοδοι που δε θες να θυμάσαι. Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς θα ήθελε σίγουρα να μην έχει πάει στη Μπαρτσελόνα. Όπως θα ήθελε να μην έχει πάει και στη Γιουνάιτεντ την χρονιά που πήγε.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Η πρώτη έχθρα που δημιούργησε με κλαμπ, ήταν με τη Γιουβέντους. Την ώρα που οι Ντελ Πιέρο και Μπουφόν έμεναν στην ομάδα και στη Β’ Εθνική, ο Ζλάταν πηδούσε από το καράβι και πήγαινε στους Νερατζούρι της Ίντερ. Σε έναν από τους μισητούς αντιπάλους.
Ο ίδιος όμως πάντοτε θρεφόταν από το μίσος των αντιπάλων. Ήθελε να κλείνει στόματα. Τέτοια δεν κατάφερε να κλείσει όταν πήγε στη Μπαρτσελόνα. Ήταν το 2009 όταν η Μπάρτσα κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Ίμπρα ήταν στην Ίντερ.
Εκείνο το καλοκαίρι πήγε στη Μπάρτσα του Πεπ και του Μέσι για να γευτεί το νέκταρ της κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Σαμουέλ Ετό έκανε το αντίθετο δρομολόγιο. Όλοι πίστευαν ότι η Μπαρτσελόνα με την προσθήκη του Ζλάταν θα γινόταν ανίκητη. Τελικά συνέβη το αντίθετο. Έγινε πιο ευάλωτη.
Η Μπαρτσελόνα αποκλείστηκε από την Ίντερ, την πρώην ομάδα του Ζλάταν, στους ημιτελικούς και κατέκτησε και το τρόπαιο. Ο Ζλάταν ήταν και πάλι στην πλευρά των ηττημένων.
«Όταν αγοράζεις εμένα, είναι σαν να αγοράζεις Ferrari. Και στη Ferrari βάζεις το καλύτερο πετρέλαιο, την βγάζεις στην ανοιχτή λεωφόρο και πατάς το γκάζι. Ο Γουαρδιόλα πήρε μια Ferrari, της έβαλε αμόλυβδη και την πήγε βόλτα στην εξοχή. Καλύτερα να έπαιρνε ένα Fiat. Μην σπαταλάς τον Ζλάταν».
Αυτά τα λόγια δεν ανήκουν σε άλλον παρά τον ίδιο τον Ίμπρα. Στη Βαρκελώνη όχι μόνο δεν τα πήγε καλά με τον Μέσι και τον Πεπ, αλλά είδε και τον ανδρισμό του να θίγεται. Μια σκηνή με χάδια ανάμεσα σε εκείνον και τον Πικέ, είχαν φουντώσει τη φημολογία πως οι δύο ποδοσφαιριστές έχουν κρυφή σχέση.
«Έλα στο σπίτι μου να σου δείξω αν είμαι γκέι. Φέρε και την αδερφή σου μαζί», είχε πει σε γυναίκα δημοσιογράφο που του είχε πει ότι σε αυτή τη φωτογραφία φαίνεται γκέι.
Για τα επόμενα χρόνια δε θα έχανε ευκαιρία να εκφράσει την αντιπάθεια του προς τον Πεπ και το ποδόσφαιρο που παίζει.
Δεν ήταν όμως μόνο η Μπαρτσελόνα η ομάδα, ο οργανισμός που δεν του άρεσε. Και στη Γιουνάιτεντ δεν τα πέρασε πολύ καλά. Σε μια ομάδα που είχε Πογκμπά, Λουκάκου και τον ίδιο, ο εγωισμός έφτανε στο ταβάνι. Ο Ζλάταν τουλάχιστον είχε και τα επιτεύγματα για να το υποστηρίξει. Οι άλλοι δύο δεν είχαν απολύτως τίποτα. Και η πορεία τους το απέδειξε.
Όταν ήταν εκεί, μιλώντας στον Τιερί Ανρί, είχε απαντήσει πως ο λόγος που δεν έχουν ακόμα τοιχογραφία του, είναι γιατί «δεν γνωρίζουν πως είναι ο Θεός ακόμα».
Χρόνια μετά την αποχώρησή του, ο Ζλάταν θα έλεγε για τη Γιουνάιτεντ πως πριν πάει, φανταζόταν κι αυτός ένα σπουδαίο κλαμπ «ένα από τα πλουσιότερα και τα πιο ισχυρά στον κόσμο. Αλλά όταν πήγα εκεί, συνάντησα μια χαμηλή και κλειστή νοοτροπία». Οι άνθρωποι του κλαμπ είχαν αφαιρέσει το όνομα του Γουέιν Ρούνι από τα αποδυτήρια όταν επέστρεψε στην Έβερτον, ενώ ο Ζλάταν θα έχει πάντα να λέει πως τον έβαλαν να πληρώσει 1 λίρα για έναν χυμό που πήρε από το ξενοδοχείο που έμεναν σε μια αποστολή.
Ζλάταν: Ένας άριστος… αλαζόνας!
Αυτή η αριστεία τελικά καθόρισε και τη δική του καριέρα, καθώς ανέβαινε σιγά σιγά στις «τάξεις» των «θερμοκηπίων» του ποδοσφαίρου στη Σουηδία, δεν δίστασε να συγκρουστεί με τις επικρατούσες αντιλήψεις. Ως αποτέλεσμα, εστάλη στο σπίτι από προπονητές περισσότερες από μία φορές, ενώ σε άλλες περιπτώσεις οι γονείς των συμπαικτών απαίτησαν να απομακρυνθεί από την ομάδα.
Τίποτα από αυτά δεν συνέβησε. Ο Ζλάταν ήταν απλώς πολύ καλός. Και αυτό οδήγησε σε ένα άλλο χαρακτηριστικό που τον ακολούθησε σε όλη του την καριέρα: Κάθε φορά που αμφισβητήθηκε η ικανότητα ή η αξία του, απαντούσε με μια αλαζονική γκριμάτσα και στη συνέχεια έβγαινε στο γήπεδο και αποδείκνυε γιατί δεν μπορούσε κανείς να τον διώξει από εκεί.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός πως το άλλο του ίνδαλμα, ήταν ο Μοχάμεντ Άλι.
Αυτό το hype που δημιούργησε γύρω από το όνομά του, αυτή η τάση του να αποδίδει τα εύσημα ο ίδιος στον εαυτό του, ήταν μέρος του παιχνιδιού του Ζλάταν. Κατοχύρωσε ως «σήμα κατατεθέν» το μικρό του όνομα, συνέκρινε επανειλημμένα τον εαυτό του με τον Θεό και αφού η Σουηδία απέτυχε να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, έσπευσε να σημειώσει πως, από τη στιγμή που δεν θα έπαιζε εκείνος, δεν θα είχε νόημα να κάτσει κανείς και να παρακολουθήσει το τουρνουά.
Όταν στην τελευταία συνέντευξη τύπου ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε αν ο Λεάο θα είναι ο επόμενος Ζλάταν -απύθμενο το θράσος του, ναι, εκείνος δεν κρύφτηκε:
«Αμφιβάλλω αν θα βρεθεί ένας νέος Ζλάταν με τον δικό μου εγωισμό». Κι εμείς αμφιβάλλουμε Ζλάταν.
