Δεν έχει σημασία αν ήταν λίγοι ή πολλοί, αν ήταν η μειοψηφία ή η πλειοψηφία των φίλων της Παρί Σεν Ζερμέν, που αποδοκίμασαν τον Λιονέλ Μέσι πριν τον αγώνα με τη Ρεν. Σημασία έχει ότι ο – κατά πολλούς – κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών αποδοκιμάστηκε. Όχι από τους αντίπαλους οπαδούς, αλλά απ’ αυτούς της ομάδας του. Όχι σε κάποια «άκυρη στιγμή», αλλά τρεις μήνες αφότου οδήγησε την Εθνική Αργεντινής στην κατάκτηση του Μουντιάλ. Εκεί όπου έδωσε μια επική παράσταση με παρτενέρ του τον Κιλιάν Εμπαπέ, αντίπαλο στον τελικό με τη Γαλλία και συμπαίκτη του στην Παρί.
Απαραίτητη σημείωση: ο Μέσι αποδοκιμάστηκε, ο Εμπαπέ αποθεώθηκε. Ο λαός, μίλησε…
Οι λόγοι της γιούχας; Ότι οι φίλοι της ομάδας του, νιώθουν ότι ο Μέσι «άδειασε» μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ. Τα έδωσε όλα στα γήπεδα του Κατάρ και τώρα περιφέρει το μεγαλείο του και μοστράρει το στέμμα του, χωρίς να ιδρωκοπάει ιδιαίτερα, παρότι πληρώνεται όσο ελάχιστοι ποδοσφαιριστές στον κόσμο. Όταν πήγε πέρυσι στο Παρίσι, έκανε μια χρονιά μετρίως μέτρια για τα δεδομένα του – αλλά δεν ακούστηκε «κιχ» από την εξέδρα: ακόμα και οι σπουδαίοι μπορεί να χρειαστούν ένα σεβαστό διάστημα προσαρμογής, ειδικά όταν έχουν περάσει μια ζωή ολάκερη στη Βαρκελώνη. Και στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν, ένιωσαν ότι δικαιώθηκαν: ο Μέσι πέταγε. Σκόραρε, μοίραζε ασίστ, βρισκόταν με κλειστά μάτια με Εμπαπέ και Νεϊμάρ. Όλα πήγαιναν πρίμα, με μια λεπτομέρεια: ο Μέσι τελικά, είδε τη συμμετοχή του στους αγώνες της Παρί σαν «πρόβα», σαν «ζέσταμα», σαν προετοιμασία για το Μουντιάλ.
Η Παρί, για μια ακόμα φορά, απέτυχε στο Τσάμπιονς Λιγκ, τρακάροντας πάνω στον «τοίχο» της Μπάγερν. Ο Μέσι, σχεδόν άφαντος στα δυο ματς, την ίδια ώρα που ζητάει τον ουρανό με τα άστρα για να ανανεώσει, με άλλα λόγια ένα συμβόλαιο επιπέδου Εμπαπέ. Μόνο που ο Εμπαπέ είναι Γάλλος και ο Μέσι Αργεντινός. Ο πρώτος είναι 23 ετών και ο δεύτερος 35. Ο μικρός είναι το μέλλον και ο μεγάλος το παρόν που κολλάει τα τελευταία ένσημα. Για να παραμείνει ο Εμπαπέ στο Παρίσι και να μην πάει στη Μαδρίτη, μεσολάβησε ακόμα και ο Εμανουέλ Μακρόν. Για να έρθει ο Μέσι στο Παρίσι, απλά ξεπαραδιάστηκε ο Κελαϊφί, στέλνοντας βαλίτσες με δολάρια από το Κατάρ.
Σας θυμίζει κάτι αυτή η μίνι – αποκαθήλωση του Λιονέλ Μέσι; Η αλήθεια είναι πως έχει αρκετές ομοιότητες με την επιστροφή και την εκδίωξη του Κριστιάνο Ρονάλντο στο Μάντσεστερ. Ο Κριστιάνο, ένιωσε ότι επέστρεψε στο «πατρικό του», μόνο που τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά από την «παιδική του ηλικία»: στο δωμάτιό του πλέον έμενε ο (αρχηγός) Μπρούνο Φερνάντεζ, το σπίτι είχε γεμίσει «γαμπρούς» και νύφες», «η γειτονιά» είχε αλλάξει.
Ο 38χρονος σούπερ – σταρ, που αρνείται να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι μεγαλώνει, η κακομαθημένη ντίβα που δεν νοιάζεται αν η ομάδα του χάνει ή κερδίζει, αρκεί ο ίδιος να βάζει 2-3 γκολ, πίστευε ότι το όνομα, η φήμη και το βιογραφικό του, θα του εξασφάλιζαν την παντοτινή λατρεία, ασυλία και θαυμασμό. Κι όταν ανέλαβε την ομάδα ο Τεν Χάαγκ, που είχε μάθει από τον Άγιαξ να δουλεύει με πιτσιρίκια και έβλεπε τον Κριστιάνο σαν τη «γκρινιάρα θεία» που κουτσομπολεύει στη γειτονιά, η σύγκρουση ήταν μετωπική. Ο Κριστιάνο, υπέγραψε την αποπομπή του δίνοντας συνέντευξη στον Πιρς Μόργκαν και αυτοί που τον λάτρεψαν, οι φίλοι της Γιουνάιτεντ, ψήφισαν: να φύγει, να πάει στο καλό.
Μεγάλοι έρωτες, μεγάλοι τσακωμοί. Καψούρες που έγιναν σκόνη και θρύψαλα. Πάθη ανακατεμένα με λάθη, μεγάλες προσδοκίες που τις πήρε το ποτάμι και ο χρόνος που δεν κάνει διακρίσεις ποτέ και για κανέναν και παίρνει μαζί του αντοχές, σπριντ, φυσικές δυνάμεις, αλτικότητα. Για τον Μέσι και τον Κριστιάνο, τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της γενιάς τους, δυο από τους καλύτερους που γνώρισε ποτέ το ποδόσφαιρο, η αποκαθήλωση ξεκίνησε πριν καλά – καλά υπάρξει σταύρωση. Και η γιούχα ακούστηκε πριν καλά – καλά σταματήσουν τα χέρια να χειροκροτούν. Δικαίως; Αδίκως; Ποιος αλήθεια κατέχει την απόλυτη αλήθεια;
«Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο». Έχει όμως; Όταν έχεις την τύχη, τη χαρά, το προνόμιο, να αγωνίζεται με την αγαπημένη σου φανέλα ένας παίκτης που τόσα χρόνια θαύμαζες, ζήλευες και έβριζες για τα γκολ που πετύχαινε εις βάρος σου, μοιάζει με αχαριστία και «αμπαλοσύνη» να τον βρίζεις, επειδή δεν κάνει στα 35 του ή στα 38 του αυτά που έκανε στα 25 ή τα 30 του. Ξέρεις γιατί; Διότι δεν είναι 25 ή 30 και διότι κι εσύ κι εγώ και όλοι, άλλες αντοχές και δυνάμεις είχαμε τότε και άλλες έχουμε τώρα. «Μα παίρνει ένα καράβι λεφτά. Αν δεν μπορεί, ας αποσυρθεί». Μα δεν τα έκλεψε τα λεφτά, ούτε εκβίασε για να τα πάρει. Του τα πρόσφεραν, πήραν τον ίδιο αλλά και την εικόνα του, προσέλκυσαν χορηγούς χάρη σ’ αυτόν, έκλεισαν καλοκαιρινές τουρνέ σε διάφορα μέρη του κόσμου, δυνάμωσαν το brand-name τους, πούλησαν φανέλες. Δεν ήταν ελεημοσύνη, ήταν εμπορικό ντιλ. Δεν ήταν αγαθοεργία, ήταν μια κίνηση τόσο ποδοσφαιρική, όσο και μαρκετινίστικη.
Και σε τελική, δεν σκοτώνουν (πια) τα άλογα όταν γεράσουν. Τα θαυμάζουν, τα φροντίζουν, αναπολούν τις ωραίες στιγμές και τις ωραίες βόλτες που έκαναν παρέα. Και άμα λάχει, τα στέλνουν σε έναν υπέροχο τόπο διακοπών, όπου ακόμα υπάρχουν κάποιοι που θα θαυμάζουν το αγέρωχο ύφος τους, τον τριποδισμό τους, τα λιγοστά αλλά ενδιαφέροντα τρεξίματά τους. Σαν τη Σαουδική Αραβία και την Αλ – Νασρ που πήγε ο Κριστιάνο ή την γειτονική Αλ – Χιλάλ που ενδιαφέρεται για τον Μέσι, σαν το MLS στις ΗΠΑ και την Ίντερ Μαϊάμι του Ντέιβιντ Μπέκαμ ή το Κατάρ ή όποιο άλλο παρόμοιο μέρος.
