Ο Μίλτος Τεντόγλου θα μπορούσε να είναι σεφ. Ο πατέρας του, Γιώργος, μαζί με τη μητέρα του Ιωάννα, αναγκάστηκαν λόγω κρίσης το 2012 να μετακομίσουν στη Γερμανία και κατάφεραν να ανοίξουν ένα εστιατόριο στο Νιντερνχάουζεν, δίπλα στη Φρανκφούρτη.
Ο Μίλτος μικρός ήθελε να ακολουθήσει τα βήματα του μπαμπά του και να γίνει σεφ. Κι όμως, αυτός ο υπερ-πρωταθλητής, είναι κατά βάθος ολίγον τεμπελάκος: σκέφτηκε ότι δεν θα αντέξει ούτε την ορθοστασία, ούτε τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς, οπότε προτίμησε να τα τρώει τα φαγητά και όχι να τα φτιάχνει.
Ο Μίλτος Τεντόγλου θα μπορούσε να είναι «πληροφορικάριος» ή προγραμματιστής. Πάντα του άρεσαν οι υπολογιστές, πέρα από το να παίζει video-games ξεκίνησε να σπουδάζει στο αντικείμενο, αλλά τα παράτησε. Είπαμε, κουράζεται εύκολα…
Ο Μίλτος Τεντόγλου θα μπορούσε να είναι αθλητής του παρκούρ. Στα 12 του ξεκίνησε στα Γρεβενά να ασχολείται με αυτό, την ίδια ώρα που οι συνομίληκοί του έπαιζαν ποδόσφαιρο ή μπάσκετ. Έπεφτε, σηκωνόταν και συνέχιζε. Χτυπούσε, έτριβε λίγο το πονεμένο του γόνατο και ξανά από την αρχή.
Ο Μίλτος Τεντόγλου θα μπορούσε να είναι μουσικός, καθώς πήγε σε μουσικό σχολείο αλλά και σε ωδείο, ξέρει μπουζούκι, κιθάρα και κάτι λίγα από πιάνο.
Σε γενικές γραμμές ο Μίλτος Τεντόγλου θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει εντελώς διαφορετικό δρόμο στη ζωή του από το μήκος, το στίβο και τον πρωταθλητισμό, αν φυσικά είχε νικήσει την τεμπελιά του και την απέχθειά του στο πρωινό ξύπνημα. Αλλά εκείνη μέρα, στα 15 του, που τον είδε ο Βαγγέλης Παπανίκος στο στάδιο των Γρεβενών, να κάνει αυτοσχέδιους αγώνες με την παρέα του και να βιντεοσκοπούν τα κατορθώματά τους, ήταν η μέρα που άλλαξε η ζωή του. Ίσως και η μοίρα ολόκληρη του ελληνικού στίβου.
Το παρκούρ, το μήκος κι οι υψηλότερες κορυφές
Ο Βαγγέλης Παπανίκος, χαζεύοντας τους πιτσιρικάδες, διέκρινε ότι ένας απ’ αυτούς είχε μια αλτικότητα σχεδόν αξιοθαύμαστη. Οπότε του πρότεινε το προφανές: «Γιατί δεν δοκιμάζεις να κάνεις μήκος;» Αντί να πηδάει στα τσιμέντα και να τραντάζει τα γόνατά του, αυτή τη φορά θα πήδαγε στο σκάμμα. Μια μέρα, ήταν αρκετή για τον προπονητή, για να διακρίνει κάτι που θα μαθαίναμε εμείς οι υπόλοιποι μετά από χρόνια: «Μόλις γράφτηκες στη Γυμναστική Ενωση Γρεβενών ως άλτης του μήκους».
Τον πρώτο χρόνο πήγαινε στις προπονήσεις άλλοτε με καλή διάθεση και άλλοτε «με το στανιό». Είχε αλλεργία στην ταλαιπωρία, τις δεσμεύσεις, την κούραση, το πρόγραμμα, το «πρόσεχε τι τρως», «μην φας βαριά», «τα γεύματά σου πρέπει να είναι τάδε ώρες», «μην ξενυχτάς», «να κοιμάσαι καλά», μη το ένα, μη το άλλο…
Ο Βαγγέλης Παπανίκος, κατάλαβε ότι έχει στα χέρια του κάτι ανάμεσα σε «ακατέργαστο διαμάντι» και «μυστήριο τρένο» και δεν τον ζόρισε ποτέ. Κι όταν τελικά το μήκος άρχισε να ριζώνει για τα καλά στο μυαλό του Μίλτου, ο ίδιος το πήρε απόφαση να ασχοληθεί πιο σοβαρά – ειδικά από τη μέρα εκείνη που κατέκτησε ένα ασημένιο μετάλλιο στη Θεσσαλονίκη, στην κατηγορία των Παμπαίδων.
Ως… κλασσικός Τεντόγλου, αγωνίστηκε με μια βερμούδα κι ένα φαρδύ φανελάκι, έκανε 6.40 χωρίς να έχει κάνει καμιά σοβαρή προετοιμασία ή προπόνηση και γλυκάθηκε. «Αφού μπορώ να ανέβω στο βάθρο χωρίς πολλή προπόνηση, σκέψου τι μπορώ να κάνω αν ασχοληθώ σοβαρά», πιθανότατα σκέφτηκε. Αλλά ποιος μπορεί να ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει στο μυαλό αυτού του τύπου;
Κάνει τα μεγαλύτερα άλματα και τα βάζει με τον εαυτό του επειδή δεν πήδηξε παραπάνω. Κάνει δηλώσεις on camera και την προσοχή του τραβάει η προσπάθεια ενός συναθλητή του.
Κερδίζει και ζητάει συγνώμη από τον δεύτερο, διότι θεωρεί ότι κέρδισε από τύχη ή από τον κόσμο που γέμισε το ΣΕΦ για να τον καμαρώσει, διότι θα ήθελε να τους αποζημιώσει με μια μεγαλύτερη επίδοση. Έχει σχεδόν μόνιμα μια φάτσα αγουροξυπνημένου – στην Κωνσταντινούπολη όντως ήταν διότι είχαν βάλει τον τελικό του μήκους πρωινιάτικα – και το μαλλί του είναι αχτένιστο, σαν να μην τον νοιάζει. Ίσως διότι όντως δεν τον νοιάζει: ούτε το μαλλί, ούτε το ντύσιμό του, ούτε το lifestyle γενικότερα.
Λέει αυτά που έχει να πει στις κάμερες μετά τους αγώνες και μετά γίνεται καπνός – η μισή Ελλάδα τον ψάχνει για συνέντευξη, αλλά εκείνος δεν μιλάει πουθενά. Όχι από σνομπισμό, αλλά από άποψη. Όχι διότι είναι «ντίβα», αλλά επειδή βαριέται. Και επειδή νιώθει ότι δεν έχει και κάτι ενδιαφέρον να πει – ό,τι έχει να δηλώσει, το κάνει στα στάδια.
Μίλα μας και μην μας αγαπάς: ο αντι-δημοσιογραφικός Μίλτος Τεντόγλου
Μια συνέντευξή του έχουμε διαβάσει όλη κι όλη τους τελευταίους μήνες κι αυτή την έδωσε στην Πηνελόπη Γκιώνη. Με την οποία είναι ζευγάρι εδώ και ενάμιση περίπου χρόνο. Μην νομίζετε ότι επειδή είναι μαζί, της το έκανε πιο εύκολο: της έβγαλε το λάδι για να τον κάνει να της μιλήσει. Η Πηνελόπη είναι αθλητικογράφος και καλύπτει θέματα στίβου.
Τον Αύγουστο του 2021, βρέθηκαν και οι δυο στο Τόκιο. Μετά το τέλος των αγώνων, ήρθαν κοντά και η γνωριμία τους, έγινε δυνατός έρωτας. Σήμερα, αυτοί που τους γνωρίζουν λένε ότι ετοιμάζουν το σπίτι που θα μένουν μαζί, άλλοι λένε ότι μπορεί σύντομα να παντρευτούν. Μπορεί όμως κάποιος να βγάλει άκρη με το τι μπορεί να σκέφτεται ο Μίλτος; Δυο μήνες πριν το Τόκιο, μετά το χρυσό στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στίβου, είχε πει: «Θέλω να ευχαριστήσω την κοπέλα μου που μου σπάει τα νεύρα και με κάνει να έρχομαι στους αγώνες τσιτωμένος και να ξεσπάω».
Ο Μίλτος, ένας ήρωας άνιμε με σάρκα και οστά
Μιλώντας για Τόκιο, το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν είναι το μόνο που θυμόμαστε από εκείνη τη μέρα. Από μικρός είχε μανία με τα κινούμενα σχέδια, τα video games και τα κόμικ, προχώρησε στα ιαπωνικά video game, τα άνιμε, μαθαίνει ιαπωνικά και τρελαίνεται για σούσι. Οπότε όταν βρέθηκε στο Τόκιο, βρέθηκε στο στοιχείο του.
Και πριν μας τρελάνει όλους με το 8.41 στον τελικό, φρόντισε να τρελάνει τους Ιάπωνες, όταν κατά την παρουσίασή του βγήκε φορώντας γυαλιά και μόλις ακούστηκε το όνομά του έσκυψε σε στάση σούμο κι άγγιξε με τη γροθιά του το έδαφος, μιμούμενος τον «Luffy», έναν διάσημο ήρωα ιαπωνικού κόμικ. «Όποιος ξέρει, ξέρει. Είναι από το One Piece το Gear Second του Luffy. Power one, power two του Luffy. Ωραίο αυτό θα γράψει», είπε ο Μίλτος κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…
O Luffy απέκτησε τις ιδιότητες του λάστιχου, αφότου έφαγε ένα φρούτο του Διαβόλου και με το πειρατικό του πλήρωμα εξερευνεί τη «Grand Line». Ο Μίλτος απέκτησε τις ιδιότητές του κάνοντας παρκούρ στα Γρεβενά, μέχρι που τον εντόπισε ο Βαγγέλης Παπανίκος και τον έβαλε «στον ίσιο δρόμο». Ο Luffy πιέζει τα πόδια του, χρησιμοποιώντας τα ως αντλίες για να αυξήσει την κυκλοφορία του αίματος στο σώμα του, αυξάνοντας έτσι κατά πολλές φορές την ταχύτητά του και την ισχύ των επιθέσεών του.
Ο Μίλτος, πιέζει τον εαυτό του όλο και περισσότερο, χρησιμοποιώντας ακόμα και τις αδικίες ως «καύσιμο», για να πετάξει ακόμα πιο μακριά – όπως τις προάλλες, που του πήραν πίσω το 8.40 λόγω «αντικανονικού παπουτσιού» κι εκείνος από την τσαντίλα του πήγε κι έκανε 8.41 την επόμενη μέρα, για να τους δείξει…
Ο Luffy, είναι ήρωας ιαπωνικού κόμικ. Ο Μίλτος, είναι «ήρωας» του ελληνικού αθλητισμού, του οποίου η καριέρα εκτοξεύτηκε, όταν ο κ. Πανανίκος, σκεφτόμενος αλτρουιστικά και όχι εγωιστικά, τον «έσπρωξε» στην αγκαλιά του κορυφαίου προπονητή Γιώργου Πομάσκι. «Ένας ήρωας με παντούφλες», ένας αντιστάρ, ένας μη-επικοινωνιακός τύπος, που κάνει τα πιο απίθανα πράγματα με το πιο απαθές βλέμμα του κόσμου.
Ο Μίλτος, που θα μπορούσε να έχει μείνει στα Γρεβενά, να κάνει παρκούρ με τους φίλους του και να ανεβάζει βιντεάκια στο youtube το πρωί και να παίζει μπουζούκι σε κάποια κουτούκι τα Σαββατοκύριακα, έγινε στη Γλασκώβη, το Τορούν και την Κωνσταντινούπολη ο πρώτος αθλητής του μήκους ο οποίος κατακτά τρία σερί χρυσά μετάλλια σε ευρωπαϊκό κλειστού στίβου. Ο Μίλτος, είναι μόλις 24 ετών. Την υγειά του να έχει και θα μας απασχολεί τα επόμενα – πολλά – χρόνια με μεγάλες επιδόσεις, μετάλλια, ατάκες, γκριμάτσες, αχτένιστα μαλλιά και αυτή την αγουροξυπνημένη φάτσα που δεν χορταίνουμε να βλέπουμε.
