Ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας που ξεκινάς να φοράς ζακέτα, που τυλίγεις τη μέση σου στο σεντόνι και αφήνεις τα πόδια σου ελεύθερα, που περιμένεις τα Σαββατοκύριακα για να πας στη θάλασσα, που περπατάς ξυπόλυτη με κοντό φόρεμα και τα μαλλιά λυμένα.
Ο Σεπτέμβριος είναι ιδιαίτερος μήνας, γιατί έχει λίγο από όλα, χωρίς να σου επιτρέπει να παραδοθείς μονομερώς σε κανένα από αυτά. Μυρίζει βροχή, αλλά και αντηλιακό που παραμένει πάνω στα ρούχα σου, όπως και η άμμος που βρίσκεις ξεχασμένη σε τσάντες και παπούτσια.
Και μπορεί να είναι ο μήνας των σχολείων και της επιστροφής όμως, προσωπικά επιμένω να τον αντιμετωπίζω ως μια μεταβατική περίοδο, ούτε αφετηρία ούτε τέλος, χωρίς μεγάλες αλλαγές και συγκλονιστικές προσδοκίες. Μου αρκεί που προσπαθώ να διατηρήσω τις καλοκαιρινές μου μνήμες και τις μυρωδιές από τα λουλούδια που κρατούν ακόμη τα άνθη και τα χρώματα τους.
Διαβάστε τη συνέχεια στο TheNotebook.gr
