Ό,τι κράζεις, το θαυμάζεις κι ό,τι κράζεις, θα έρθει η στιγμή που θα το λουστείς και θα γελάνε με το πόσο απόλυτος ήσουν. Και στην περίπτωση που θα αναλύσουμε από δω και πέρα, ισχύουν και τα δύο. Στις περιπτώσεις, για την ακρίβεια, αφού μιλάμε για δύο παπούτσια, δύο διαφορετικά είδη υποδημάτων, που για καιρό πολλοί άντρες, ειδικά οι πιο ανασφαλείς, τα έκραζαν και τώρα οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, έχουν ένα ζευγάρι στη ντουλάπα και το παίρνουν μαζί στις διακοπές.
Δεν είναι και πολλές οι επιλογές που έχουν οι άντρες για καλοκαιρινά παπούτσια. Μετρημένα κουκιά. Σνικεράκια, Vans, κανένα Adidas και…εσπαντρίγιες!
Η εσπαντρίγια είναι το πρώτο και το πιο χαρακτηριστικό δείγμα της κωλοτούμπας που κάναμε ομαδικά οι άντρες, αφού είναι πολύ έντονα τα σχόλια για τα παπούτσια αυτά όταν κυκλοφόρησαν. Βγήκαν όλα τα κόμπλεξ, η ανασφάλεια για τον ανδρισμό και τα «στόλισαν». Φλώρικα. Αυτό ήταν το ρεζουμέ πριν μια 12ετία που τα πρωτοείδαμε σε τόσο εύρος.
Κάποια στιγμή προς το 2017, οι εσπαντρίγιες παρείσφρησαν στην ανδρική γκαρνταρόμπα και άλλαξαν εντελώς τα μυαλά των ανδρών. Είναι ένα υπόδημα βολικό, ανάλαφρο, αναδεικνύει ένα ωραίο ανδρικό πέλμα, το κότσι και είναι ένα στοιχείο που αποκαλύπτει την αισθητική του ανθρώπου που τα φορά. Τι χρώμα είναι, με τι ρούχα τα συνδυάζει, όλο το κόνσεπτ.
Δεν μπορώ να με φανταστώ καλοκαίρι, βράδυ, να είμαι κάπου για ποτό, σε κάποιο σοκάκι σε νησί, με την παρέα μου, και να μη φοράω ένα λευκό τζιν παντελόνι με σκισίματα, που να πηγαίνει μέχρι λίγο κάτω από τη γάμπα, με ένα t-shirt μαρινιέρα ή ένα λινό μπεζ πουκάμισο και να μην καταλήγει όλη η άνεση που νιώθω στις εσπαντρίγιες. Να γυρίζω το βλέμμα χαμηλά, να βλέπω πόσο ωραία είναι στα πόδια μου και να ξέρω ότι θα περπατάω με αυτοπεποίθηση. Αν είναι κι αυτές μπεζ ή ένας συνδυασμός άσπρου-γαλάζιου, τότε είναι τα ιδανικά παπούτσια για βραδινές βόλες στο νησί.
Πάμε και στα δεύτερα παπούτσια. Πέδιλα, πιο σωστά. Τα birkenstock είναι ένα υπόδημα που κι εγώ το υποτιμούσα πολύ. Είναι η μόνη εξαίρεση που έκανα για καμπριολέ παπούτσι, γιατί θεωρώ ότι ο άντρας δεν πρέπει να φοράει ποτέ πέδιλο, σαγιονάρα και γενικά υποδήματα που αφήνουν ακάλυπτο το πόδι του. Αυτό το θεωρώ εγώ, δε σημαίνει πως υπάρχει κανόνας. Η δική μου αισθητική ως προς τον εαυτό μου είναι αυτή. Αν με ρωτήσει ένας φίλος την άποψή μου, δεν θα του πω με τίποτα ότι μου αρέσουν.
Θεωρώ πως τα ανδρικά πέλματα δεν είναι για να πολυφαίνονται. Τα birkenstock όμως μου άλλαξαν λίγο την άποψη γιατί με ένα μαυρισμένο πέλμα, περιποιημένο, αν συνδυαστούν με ένα total λινό στυλ, είναι ιδανικά. Δεν είναι δηλαδή για να τα φοράς μόνο στην παραλία, αλλά και για τις ρέμπελες περπατάδες σου στο νησί, στα χαλαρά μπαράκια, αυτά που έχουν πεζουλάκια έξω και η μουσική ίσα που καλύπτει τις συζητήσεις.
Και τα δύο παπούτσια βέβαια, πρωτοκυκλοφόρησαν σε μια εποχή που ακόμα τα μυαλά ήταν πιο απόλυτα, λιγότερο απελευθερωμένα. Τώρα είναι η εποχή του να φοράς ό,τι θες, όπως το θες και αν νιώθεις αυτοπεποίθηση, τότε θα αρέσει στους γύρω σου.
