Πάχος; Παρελθόν. Λίπος; Παρελθόν. Διαβήτης; Παρελθόν.

Αυτό είναι το μέλλον που υπόσχονται τα νέας γενιάς φάρμακα που δημιούργησε ένας χημικός από το Denver, του οποίου η πατέντα είναι ήδη στην αγορά.

Τα φάρμακά του στοχεύουν στην καταπολέμηση του διαβήτη, ωστόσο το αποτέλεσμα που υπόσχεται η πατέντα του είναι κοινό: το αδυνάτισμα.

Η Tirzepatide, η ουσία που περιέχει το φάρμακο για τον διαβήτη, έχει ως αποτέλεσμα ο ασθενής να χάνει το 20% του βάρους του.

Αυτό που παρακίνησε τον Forrest Smith, όπως ονομάζεται ο άνθρωπος πίσω από το φάρμακο Mounjaro, το οποίο λαμβάνουν μέσω ενέσης οι διαβητικοί, ήταν το γεγονός ότι ο ίδιος ήταν το «κλασικό χοντρό παιδί» του σχολείου. Ακόμη και εάν ο ίδιος δεν είναι διαβητικός, αφιέρωσε όλη του την ζωή σε αυτό το φάρμακο που έχει βοηθήσει την ζωή δεκάδων χιλιάδων διαβητικών.

«Όταν δοκίμασα ο ίδιος για πρώτη φορά το Mounjaro, ήταν σαν να γύρισε κάποιος διακόπτης μέσα μου. Σταμάτησα να έχω λιγούρες και άρχισα να ελέγχω τον εαυτό μου, κάτι που δεν μπορούσα να κάνω πριν. Τώρα, μπορώ να έχω μπροστά μου ένα πιάτο γεμάτο με μπισκότα και να φάω μόνο ένα».

Το φάρμακο αυτό αναμένεται να φέρει την επανάσταση στην παχυσαρκία, καθώς οι λύσεις που είναι ήδη διαθέσιμες, δεν είναι ευρέως διαδεδομένες. Οι βαριατρικές εγχειρήσεις είναι απίστευτα κοστοβόρες και επιφέρουν μεγάλο κίνδυνο να πάει κάτι λάθος. Ειδικά στην Αμερική, που η παχυσαρκία είναι εξαιρετικά κοινή, πολλοί άνθρωποι είναι διστακτικοί στο να την επιλέξουν, ειδικά εάν λάβει κάποιος υπόψιν και το τεράστιο οικονομικό βάρος που επωμίζονται οι ασθενείς από την έλλειψη δημόσιας υγείας.

Έτσι, τα φάρμακα αυτά αναμένεται να είναι μία τεράστια ανάσα για πολλούς ανθρώπους που μάχονται καθημερινά με τα νούμερα που δείχνει η ζυγαριά τους.

Το ερώτημα που εγείρεται εδώ, είναι εάν τα συγκεκριμένα φάρμακα είναι κατάλληλα για τους ανθρώπους δεν κινδυνεύει η υγεία τους από το βάρος τους, απλώς θέλουν για διάφορους λόγους να χάσουν μερικά μόνο κιλά.
Θα είναι μία βιώσιμη λύση αδυνατίσματος ή μπορεί να φέρει τους ανθρώπους αντιμέτωπους με παρενέργειες και τον κίνδυνο της ανορεξίας;