Περιεχόμενα
Το γεμάτο υγρασία και καλυμμένο από ζούγκλα τροπικό νησί του Borneo, εθεωρήτο κάποτε ένα από τα πιο απομονωμένα και άγρια μέρη της Γης. Ένα μέρος όπου οι ουρακοτάγκοι και οι κυνηγοί δρούσαν ανενόχλητοι. Μαζί με την γειτονική Sumatra, είναι ένα από τα δυο μέρη στον κόσμο όπου οι ουρακοτάγκοι ζουν στην άγρια φύση. Για δεκαετίες, η υλοτομεία και η γεωργία κατέστρεφαν το σπίτι τους, θέτοντας τους σε κίνδυνο, όπως αναφέρει η WWF.
Καθώς η αποψίλωση της δασικής έκτασης συνεχίζεται, περισσότερα είδη ζώων αφανίζονται ή απειλούνται.
Περίπου τρία χρόνια μετά την ανακοίνωση της, η κυβέρνηση της Ινδονησίας συνεχίζει τα σχέδια της για επανατοποθέτηση της πρωτεύουσας του έθνους σε πράσινο περιβάλλον, μεταφέροντας κομμάτι ζούγκλας από την Ανατολική περιοχή του Kalimantan.
Η κοινότητα των ουρακοτάγκων συρρικνώνεται όλο και περισσότερο
Η κυβέρνηση, παρουσιάζει την «έξυπνη πόλη μέσα στο δάσος», ως μια πρωτοποριακή πρωτοβουλία. Παρά τον ενθουσιασμό της όμως, υπάρχει η έντονη ανησυχία για την καταστροφή του τροπικού δάσους και της άγριας ζωής του. Τα Ηνωμένα Έθνη, λένε πως οι άνθρωποι, οδηγούν τους ουρακοτάγκους στην εξαφάνιση.
Χωρίς μια δραστική αλλαγή στην ανθρώπινη συμπεριφορά, αυτό το εξαιρετικά απειλούμενο ζώο θα μπορούσε να αφανιστεί μέσα σε λίγες δεκαετίες. Αυτό, οδήγησε στην ανησυχία πως για χάρη του μέλλοντος της βυθισμένης μεγαλούπολης, η κυβέρνηση της Ινδονησίας, «βυθίζει» το μέλλον ενός εκ των πιο υπέροχων πλασμάτων του πλανήτη.
Η προσπάθεια για την ανάκτηση του πληθυσμού των ουρακοτάγκων, ξεκίνησε στο ανατολικό Kalimantan, το 1991. Από το 2006, το καταφύγιο ουρακοτάγκων, Samboja Lestari, φροντίζει τραυματισμένους και ορφανούς ουρακοτάγκους, οι οποίοι διασώζονται από την ζούγκλα που καταστρέφεται από την υλοτομεία και την παραγωγή φοινικέλαιου.
Σήμερα, το προσωπικό του καταφυγίου, φροντίζει περισσότερους από 120 διασωθέντες ουρακοτάγκους, εντός μιας ελεγχόμενης δασικής περιοχής. Η ιδέα είναι να τους απελευθερώσουν σε ασφαλείς περιοχές, σε ένα ασφαλές φυσικό περιβάλλον, με το που ανακτήσουν την υγεία τους. Τί θα γίνει όμως αν τα καρποφόρα δάση υποστούν περαιτέρω καταστροφή;
Το ίδρυμα επανένταξης των ουρακοτάγκων βρίσκεται ακριβώς στην περιοχή που πρόκειται να φτιαχτεί η νέα πρωτεύουσα της Ινδονησίας. Σε ένα δάσος 1.850 εκταρίων, το οποίο πρέπει πάση θυσία να διατηρηθεί στην τωρινή του κατάσταση. ΜΚΟ και ντόπιοι κάτοικοι, ανησυχούν πως μια νέα πόλη με 1.5 εκατομμύρια κατοίκους, μπορεί να προκαλέσει σημαντική καταστροφή στο περιβάλλον.
Η επέκταση της απειλής αυτής, εξαρτάται από το μελλοντικό πλάνο της κυβέρνησης. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να υπάρχει ένα πλάνο άμβλυνσης, προσαρμοσμένο στις υπάρχουσες περιβαλλοντικές ανάγκες της περιοχής. Προς το παρόν, το πλάνο αυτό αναπτύσσεται. Το πρώτο βήμα είναι να αξιολογήσουν και να σχεδιάσουν τις επιπτώσεις αυτής της μετακίνησης.
Η τοπική κυβέρνηση υπόσχεται πως το περιβάλλον θα προστατευτεί
Η περιοχή Kalimantan, έχει ήδη δει μια τεράστια περιοχή να καταστρέφεται, με αποτέλεσμα να σκοτώνονται 2.000 – 3.000 ουρακοτάγκοι κάθε χρόνο, από το 1970, σύμφωνα με δεδομένα του International Union for Conservation of Nature (IUCN). Ο ουρακοτάγκος, βρίσκεται ως είδος στην κόκκινη λίστα των απειλούμενων ειδών.
Μέσα σε έναν αιώνα, ο συνολικός τους πληθυσμός μειώθηκε στο μισό, αναφέρει η WWF. Από 230.000 πήγαν στους 112.000. Περίπου 57.350 ουρακοτάγκοι ζουν στο Borneo. Η μεγάλη ανησυχία υπάρχει στο ότι ο μεγαλύτερος αριθμός ουρακοτάγκων στο Kalimantan, ζει εκτός προστατευόμενων περιοχών.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να κατευνάσει τους φόβους, λέγοντας πως το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της νέας πρωτεύουσας θα είναι μηδαμινό. Δηλώνει πως κανένα προστατευόμενο δάσος δεν θα αγγιχτεί για τη δημιουργία του γιγαντιαίου πρότζεκτ, αξίας 32 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Σύμφωνα με τα λεγόμενα τους, θα είναι μια έξυπνη πόλη, με πράσινη τεχνολογία και φιλική προς το περιβάλλον.
Ο κυβερνήτης κος. Noor, είπε στα τοπικά μίντια, πως τα δάση που περιβάλλουν την περιοχή Nusantara, θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στο να εξασφαλίσουν τις προσπάθειες διάσωσης και βιωσιμότητας.
Δυστυχώς, παρά την ρητορική πως αποτελεί τον πνεύμονα της Γης, το δάσος συνεχίζεται να καίγεται από ανθρώπινα χέρια. Πολλές από αυτές τις πυρκαγιές, προκαλούνται για να καθαρίσουν το έδαφος με σκοπό τη γεωργία. Αρκετές μάλιστα, έχουν λάβει χώρα κοντά στην μελλοντική πρωτεύουσα, οδηγώντας τους πιθήκους σε καταφύγια, τυφλούς ή με σοβαρές αναπηρίες. Αυτό, προκαλεί την ανησυχία πως η υλοτομεία και οι πυρκαγιές, θα χειροτερέψουν κατά τη διάρκεια της κατασκευής.
Αυτά τα οικοσυστήματα, έχουν ήδη πληγεί από μεγάλης εμβέλειας εξορύξεις και φυτείες φοινικέλαιου.
Ωστόσο, δεν αποκλείεται η πιθανότητα, η ανέγερση της νέας πρωτεύουσας στο Borneo, να φέρει στο κέντρο της προσοχής την ανάγκη για προστασία των ουρακοτάγκων και τις προσπάθειες που γίνονται προς αυτή την κατεύθυνση.
Πηγή: CNN
