Τα 10 καλύτερα νησιά της Ελλάδας που έχουμε πάει

Καλοκαίρι θα πει νησιά, ακόμα και φέτος που τα περισσότερα νησιά είναι απλησίαστα από τιμες, είτε στα ακτοπλοϊκά, είτε στη διαμονή, είτε και στα δύο μαζί.

Τα βάλαμε κάτω, τα συζητήσαμε και καταλήξαμε ότι αυτά τα 9 νησιά είναι τα αγαπημένα μας. Ο καθένας από τους 10 διάλεξε ένα νησί που τοποθετεί ψηλότερα απ’ όλα στη λίστα του.

Άλλος είχε ως κριτήριο το φυσικό τοπίο, άλλος το φαγητό, άλλος την εμπειρία εκείνης της εποχής, εκείνου του καλοκαιριού, άλλος την παρέα. Γιατί τα νησιά δεν είναι μόνο ο τόπος, είναι η ατμόσφαιρα της στιγμής, είναι πολλοί παράγοντες.

Ψηφίζει Κρήτη απ’ όλα τα νησιά ο Κώστας Ζοργιός

Ο καθένας συνδέει αυτό που ονομάζει ως «αγαπημένο μέρος», με στιγμές, ιστορίες, εμπειρίες και πρόσωπα. Μπορεί, λοιπόν, να έχω επισκεφθεί μπόλικα νησιά κάποια εξ αυτών πανέμορφα, αλλά σαν την Κρήτη… δεν έχει. Πρωτοπήγα μεγάλος και όχι καλοκαίρι. Πάσχα με τον τότε φρέσκο κολλητό μου που είναι από το Ηράκλειο. Κι έγινα μόνιμος σε βαθμό που μπαίνοντας στο καράβι από τον Πειραιά, άρχιζα τα «ε μα».

Ελεύθερο κάμπινγκ όταν το Κεδρόδασος ήταν παντελώς άγνωστο, ψάρεμα, βόλτες τα καλοκαίρια, γλέντια, λουκάνικα και ρακές με τη δεύτερη οικογένειά μου κάθε Πάσχα. Αλλά και άσχημες μνήμες. Κι αυτές κέρδος έχουν… Και βέβαια τρομερό φαγητό και φίλοι ζωής. Ίσως γιατί βρίσκω αγνά όμορφο αυτό που πιστεύουν οι Κρητικοί ότι μέχρι και το εμφιαλωμένο νερό τους είναι το καλύτερο στην Ελλάδα…

Γαλησσά και Ντελα Γκράτσια για τον Κωνσταντίνο Ταγαρά

Γίνεται να λατρέψεις ένα νησί με μία και μόνο επίσκεψη; Αν μιλάμε για τη Σύρο, τότε προφανώς και γίνεται! Εξάλλου, δεν την αποκαλούν τυχαία «αρχόντισσα των Κυκλάδων».

Η πρωτεύουσα απ’ όλα τα νησιά, αποτελεί έναν ιδανικό προορισμό για ολιγοήμερες ή και πολυήμερες διακοπές, καθώς προσφέρει στους επισκέπτες της πληθώρα επιλογών, δραστηριοτήτων, διασκέδασης και περιήγησης.

Γοητεύει αμέσως η εντυπωσιακή αρχιτεκτονική της, καθώς είναι ίσως η μοναδική κλασική πόλη που έχει απομείνει στην Ελλάδα. Μια αρχιτεκτονική που μαρτυρά την ιστορία της Σύρου που ξεκινά από τους πανάρχαιους χρόνους και καταλήγει στο σήμερα, συνδυάζοντας το κλασικό με το μοντέρνο, την ορθόδοξη με την καθολική πίστη.

Μόνο και μόνο η επιβλητική πλατεία Μιαούλη και το δημαρχείο στο κέντρο της Ερμούπολης, το οποίο
σχεδίασε ο Ερνέστος Τσίλλερ και κατασκευάστηκε μεταξύ 1875 καθ 1891 αποτελεί ένα διαμάντι για το νησί και αναμφίβολα ένα must προορισμό για όποιον βρεθεί στη Σύρο.

Επειδή όμως μιλάμε για το νησί που χαρακτηρίζεται από αντιθέσεις, οφείλετε να επισκεφθείτε την Άνω Σύρο, στην οποία είναι διάσπαρτα παντού ορθόδοξα και καθολικά στοιχεία, ενώ στο υψηλότερο σημείο της δεσπόζει περήφανος ο Καθεδρικός Ναός του Σαν Τζώρτζη.

Κάντε επίσης τη χάρη στον εαυτό σας και περπατήστε στην παλιά εφοπλιστική συνοικία των Βαποριών, ένα αριστοκρατικό σκηνικό από νεοκλασικά αρχοντικά, φοίνικες και υπέροχες βεράντες που κάποτε φιλοξενούσαν βεγγέρες και δεξιώσεις της μεγαλοαστικής κοινωνίας του νησιού.

Το θέατρο Απόλλων, το μουσείο του Μάρκου Βαμβακάρη, η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με την εκπληκτική μικρή εικόνα της Παναγίας που δημιούργησε ο Ελ Γκρέκο, ο καθεδρικός ναός του Αγίου Νικολάου και φυσικά οι ντόπιες λιχουδιές (λουκάνικο με μάραθο και σκόρδο, λούζα, τυρί Σαν Μιχάλη, λουκούμια, χαλβαδόπιτες) είναι μόνο μερικές από τις εμπειρίες που πρέπει να έχεις «ρουφήξει» πριν φύγεις από τη Σύρο.

Πριν μπείτε στο καράβι όμως, δώστε μια υπόσχεση. Πως ό,τι και να γίνει θα βρεθείτε ξανά εδώ γιατί μια φορά δεν αρκεί για να γνωρίσεις τις ομορφιές της Σύρου. Δεν είναι επίσης τυχαίο πως απ’ όλα τα νησιά στις Κυκλάδες, η Σύρος και η Σίφνος διαγκωνίζονται για το καλύτερο φαγητό.

Νησί=Σαντορίνη για τον Στέφανο Νικήτα

Όσοι αγαπούν τη Σαντορίνη, την αγαπούν για πάντα! Κι ας είναι από τα πολύ mainstream νησιά. Την επισκέφτηκα πρώτη φορά το 1985, όταν ακόμα τα πλοία άραζαν στο παλιό λιμάνι, στην πενταήμερη, διακοπές με φίλους σχεδόν κάθε χρόνο… έκανα ακόμα και σμηνίτης στην 134 Σμηναρχία Μάχης.

Η Σαντορίνη στο μυαλό μου είναι τρεις εικόνες

Εικόνα Πρώτη: Στο νησί καθώς ο ήλιος πέφτει στη θάλασσα του Αιγαίου τα χρώματα αλλάζουν από το βαθύ κόκκινο στο κίτρινο, το πορτοκαλί και το μωβ ενώ το ηφαιστειακό σκηνικό στο βάθος αλλάζει συνεχώς μετατρέποντας τη Σαντορίνη σε μια τεράστια καρτ ποστάλ.

Εικόνα Δεύτερη: Όπου κι αν κοιτάξεις νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε ένα ηφαίστειο. Μπλε βαθιά νερά, ηφαιστειογενή πετρώματα, μαύρη, άσπρη και κόκκινη άμμος, απότομα βράχια σμιλεμένα από την αλμύρα και τον άνεμο, μοναδικοί γεωλογικοί σχηματισμοί, μαύρα γυαλιστερά βότσαλα και υπέροχο σεληνιακό τοπίο.

Εικόνα τρίτη: Το φαγητό της. Η θηραϊκή γη δεν προσφέρει μόνο ένα συγκλονιστικό θέαμα. Γεννά και προϊόντα ευλογημένα από τη φύση. Βρίσκομαι σε ένα τραπέζι στο Franco’s πίνοντας τοπικό κρασί. Δεν με ενδιαφέρει η ποικιλία, όλες είναι υπέροχες. Ασύρτικο, Αθήρι, Αηδάνι, Μαντηλαριά, Μαυροτράγανο είναι μερικές μόνο από τις δεκάδες γηγενείς ποικιλίες που μεγαλουργούν εδώ και αιώνες στο νησί βυθίζοντας τις ρίζες τους στο ηφαιστειογενές έδαφος.

Η Αμοργός είναι όλα τα νησιά για τη Νατάσσα Βουδούρη

Άγριο το τοπίο, οδικές διαδρομές που κινούνται συνεχώς πάνω από τη θάλασσα σε ένα ορεινό νησί με βραχώδεις και τραχιές ακτές. Πρόκεται για την Αμοργό που σου προτείνω να επισκεφθείς ώστε να διαπιστώσεις και μόνος σου το «Απέραντο Γαλάζιο» των Κυκλάδων. Ιδανικός προορισμός για ξεκούραστες διακοπές, συνδυάζει χαλάρωση, νυχτερινή διασκέδαση και δραστηριότητες στη φύση.

Η Αμοργός έχει 2 λιμάνια, τα Κατάπολα και την Αιγιάλη. Η Χώρα της Αμοργού είναι από τις πιο γοητευτικές και γραφικές των Κυκλάδων. Το νησί έχει, επίσης, πολλά όμορφα χωριά που αξίζει να εξερευνήσεις, όπως τη Λαγκάδα, τα Θολάρια και την Αρκεσίνη. Στο νησί, που έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο από μια γαλλική ταινία, βρίσκεται ένα εντυπωσιακό μοναστήρι που είναι «κρυμμένο» σε έναν βράχο ύψους 300 μέτρων! Υπάρχει ακόμη ένα αξιοθέατο που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των επισκεπτών του. Ο λόγος για το ναυάγιο Ολυμπία, στο δυτικό τμήμα του νησιού.

Αν λοιπόν βρεθείς στην Αμοργό και απολαύσεις την παραδοσιακή κουζίνα της, μην παραλείψεις να δοκιμάσεις το διάσημο ρακόμελο και τις νόστιμες τοπικές λιχουδιές.

Μια ομάδα από μικρά νησιά διάλεξε ο Γιώργος Καραχάλιος

Είμαι του νησιού. Μου αρέσουν ως προορισμός, με σαγηνεύει η ιδέα του «γύρω γύρω θάλασσα και στη μέση –όσοι και όλοι- εμείς». Το να διαλέξω ένα και μόνο αγαπημένο ήταν μία άσκηση που, κόντρα σε αυτό που περίμενα αρχικά, εμπεριείχε και πόνο. Για όσα αδίκησα, για όσα άφησα απ’ έξω. Ας είναι, αγάπη μου ζήτησαν να δώσω, όχι να σώσω την ανθρωπότητα.

Κι αυτό μπορώ να το κάνω. Και το λέω, δυνατά: Λειψοί. Στην τελική τέτοιου είδους ερωτήματα απαντώνται με το συναίσθημα. Με το πώς ήσουν «μέσα» σου όταν πήγες όπου πήγες, με ποια παρέα, σε τι φάση. Σε αυτό το ευλογημένο μέρος των Δωδεκανήσων, συμπλήρωσα όλα τα «τικ» που έψαχνα τη στιγμή που το επισκέφτηκα. Μια ασύγκριτη ενέργεια, ένα συνεχές feel-good. Αυθεντικότητα, απλότητα, ωραίοι άνθρωποι και φοβερές νοστιμιές – όπως το αγαπημένο μου θυμαρίσιο μέλι που από τότε παραγγέλνω κάθε χρόνο.

Και ΟΚ, παραλίες φοβερές δεν έχει το νησί, αλλά εμμένω, ήταν η στιγμή: Τότε δεν με ένοιαξε διόλου αυτή η λεπτομέρεια. Τίποτα «λειψό».

Το νησί με το καλύτερο φαγητό για την Δήμητρα Πραντάλου

Είμαι παιδί των Κυκλάδων. Μου αρέσουν τα λευκά σοκάκια, τα μπλε παράθυρα και όλα αυτά τα κλισέ που τις συνοδεύουν. Και αφού πρέπει να γράψω για το αγαπημένο μου νησί, τότε χωρίς καμία σκέψη, θα πω τη Σίφνο. Αυτό το νησί είναι αγάπη. Έχει μια αύρα που μόνο όσοι το έχετε επισκεφθεί μπορείτε να το καταλάβετε. Δεν λείπει τίποτα στη Σίφνο. Είναι ξεχωριστή, μαγική, παραδεισένια.

Οι παραλίες της είναι υπέροχες (μη μου ξαναπείτε πως η Σέριφος έχει καλύτερες), το φαγητό είναι από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει στις Κυκλάδες, οι άνθρωποι φιλόξενοι και ευγενικοί και πραγματικά δεν μπορώ να βρω ούτε ένα αρνητικό. Τη δική του ιστορία κατέχει στη Σίφνο ο Κουβανός, επίσης, που βρίσκεται στο Κάστρο και η εκκλησία Επτά Μάρτυρες που είναι ιδανικό spot για να χαζέψεις το ηλιοβασίλεμα.

Δεν αλλάζει το Άνω Κουφονήσι με τίποτα ο Αργύρης Παγαρτάνης

Έχοντας επισκεφθεί και τα 33 (κατοικημένα) νησιά των Κυκλάδων, το συμπέρασμα που έχω καταλήξει είναι το εξής: Δεν υπάρχει περίπτωση να σου αρέσει η θάλασσα και το καλοκαίρι και να μην βρεις ένα μέρος στις Κυκλάδες που θα σου ταιριάξει απόλυτα. Είναι τέτοια η ποικιλομορφία, η διαφορετική αίσθηση που σου δίνει κάθε νησί, που ικανοποιεί όλα τα γούστα. Για την αφεντιά μου το αγαπημένο μέρος είναι το Άνω Κουφονήσι.

Το πρόλαβα τα χρόνια της μετάβασής του, τότε που εξελισσόταν από… άγονη γραμμή σε μικρή Μύκονο. Έζησα τις αλλαγές στον τόπο και τους ανθρώπους. Έζησα και την αλλαγή του κόσμου που το επέλεγε: Οι εναλλακτικοί με τα σακίδια που έκαναν ελεύθερο κάμπινγκ και οι λιγοστοί μυημένοι στις ομορφιές των Μικρών Κυκλάδων έγιναν οικογένειες, αντροπαρέες, γυναικοπαρέες, ζευγαράκια. Και ξένοι. Πολλοί ξένοι.

Το νησί έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία 15 χρόνια (στα είπα κι εδώ). Αυτό που δεν έχει αλλάξει είναι η ζεστασιά του τόπου. Που τη δίνουν οι άνθρωποι. Και ο λίγος χώρος. Όταν φτάνεις για πρώτη φορά αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σ’ ένα νησί all inclusive, απλά δεν φοράς βραχιολάκι. Παραλίες από τις ομορφότερες στην Ελλάδα, ποιοτικό φαγητό χωρίς οικονομικές υπερβολές, τα περισσότερα καταλύματα υψηλού επιπέδου, οι μετακινήσεις με μεταφορικό μέσο περιττές. Και ατμόσφαιρα παρεϊστικη. Αυτόν που θα δεις το πρωί στο φούρνο θα τον δεις και το μεσημέρι στην παραλία, θα τον πετύχεις κάπου να τρώει, θα τον δεις το βράδυ να απολαμβάνει το ποτό του ή να χορεύει δίπλα σου.

Το Άνω Κουφονήσι έχει γίνει, πλέον, το “χωριό” μου, κι ας μην έχω καμία οικογενειακή σχέση με τον τόπο. Το’ χω επισκεφθεί σε άσχετες στιγμές, Απόκριες, Πάσχα, Νοέμβριο. Τότε είναι ακόμα πιο όμορφο.

Τόλμησε και επέλεξε Μύκονο η Κατερίνα Ιορδανίδη

Το πλοίο δε θα σαλπάρει το βραδάκι, αλλά το πρωί στις 7.30, από Πειραιά. Θα κάνει περίπου 4,5 με 5 ώρες για να φτάσει στο πιο όμορφο και μαγικό νησί των Κυκλάδων. Θα με αφήσει στο καινούργιο λιμάνι και εγώ θα πρέπει να περιμένω γύρω στα 10 λεπτά ώσπου το πόδι μου να πατήσει στα πιο όμορφα σοκάκια της χώρας και στο αγαπημένο παλιό λιμάνι, στην παραλία της Αγίας Άννας, ακριβώς μπροστά από το παλαιότερο ξενοδοχείο του νησιού, το ΛΗΤΩ.

Θα σέρνω τη βαλίτσα μου από τον γυαλό μέχρι τους μύλους, αν είμαι τυχερή δε θα φυσάει και η θάλασσα θα είναι λάδι, αλλά αυτό είναι κάτι σπάνιο για το νησί των Ανέμων. Δεν με πειράζει καθόλου. Θα κάνω βόλτα, θα περάσω από όλα τα μαγαζιά που πήγαινα όταν ήμουν μικρότερη, θα δω έναν από τους πελεκάνους και θα βγάλω άπειρες φωτογραφίες με hashtag «mykonoooooos». Όταν φτάσω στο δωμάτιο θα δω τους συγγενείς μου και κάτι παλιές μου φίλες. Θα πάω για μπάνιο στο Απέραντο Γαλάζιο στον Ορνό, μετά στο tropicana και το βράδυ σε τουλάχιστον πέντε-έξι μικρά αλλά θαυματουργά μπαράκια της χώρας.

Το πρωί, που θα προσπαθώ να γυρίσω σπίτι, θα φάω κάτι στο kadena, θα περάσω λίγο από τις «μπασκέτες» και πριν πέσω για ύπνο θα αντικρίσω αυτή τη θέα. Το αγαπημένο μου νησί είναι η Μύκονος και δε θα σταματήσει ποτέ να είναι.

Η πιο ωραία Χώρα σε όλα τα νησιά για τον Σπύρο Δαρσινό

Ως κατά το ήμισυ Κυκλαδίτης, είχα την τύχη να ‘χω γυρίσει την πλειοψηφία από τα νησιά αυτά. Χωρίς να θέλω να ρίξω τις Σποράδες, το Ιόνιο και τα Δωδεκάνησα, οι Κυκλάδες είναι στέμμα. Και κάθε νησί είναι πραγματικά ένα ξεχωριστό πετράδι.

Στα δικά μου μάτια όμως, δεν γίνεται να μην ξεχωρίσω τη Φολέγανδρο και κυρίως τη Χώρα. Δεν είναι υπερβολή να πω πως το νησί έχει την καλύτερη Χώρα απ’ όλα τα νησιά στις Κυκλάδες, συνεπώς είναι η… καλύτερη Χώρα του κόσμου.

Το Κάστρο της είναι απαράμιλλο με την κυριολεκτική σημασία της λέξης. Έχει και θέα, έχει και όλο τον οικισμό, ξένοι και ντόπιοι, παρέα. Το νησί όμως δεν είναι μόνο το η Χώρα της. Η Άνω Μεριά έχει τον δικό της χαρακτήρα και φυσικά αποτελεί τον παραγωγό 50% των λιχουδιών που μπορεί κανείς ν’ απολαύσει. Το άλλο 50% προέρχεται άλλωστε από τη θάλασσα.

Οι παραλίες δε, μπορεί να μην είναι αυτό που λένε «καρτ ποστάλ», ωστόσο παραμένουν ουσιαστικά ανέγγιχτες από ανθρώπινο χέρι. Ούτε μισή πλαζ σε όλο το νησί, αρκεί να «νιώθεις» λίγο από τους ανέμους για να εξασφαλίσεις την απόλυτη γαλήνη. Λιβαδάκι (για μένα η ομορφότερη του νησιού) Άγιος Νικόλας, Γαλύφος, Αγκάλη κλπ όταν φυσά βοριάς, Σερφιώτικο (hardcore) Άη Γιώργης, Βορινά κλπ, όταν φυσά νοτιάς. Κάτεργο και Χοχλίδια (στον Καραβοστάση) επηρεάζονται από ανέμους πολύ συγκεκριμένων διευθύνσεων.

Ανάμεσα σε 3 νησιά, διάλεξε Σκιάθο ο Στέργιος Πουλερές

Είναι διαφορετικός ο λόγος που σε σημαδεύουν τα νησιά που έχεις πάει, τα καλοκαίρια που έχεις ζήσει. Μέχρι τα 30 σου, ο λόγος είναι κυρίως οι παρέες και το πόσο καλά έχετε γλεντήσει μεταξύ σας, ακόμα κι αν είστε στα πιο μικρά νησιά. Μετά τα 30 είναι που αρχίζεις να προσμετράς στην εμπειρία σου τις παραλίες, το φαγητό, τα νερά, το πόσο ταλαιπωρήθηκες για να πας στις ωραίες παραλίες κτλ.

Κι αν οι δύο περίοδοι μπουν σε σύγκριση, τότε η εποχή της νεότητας είναι αυτή που πάντα θα κερδίζει. Γι’ αυτό είναι πολύ πιθανό τα νησιά που τοποθετώ ψηλότερα απ’ όλα, να είναι αυτό στο οποίο έκανα τις περισσότερες χαζομάρες με την παρέα μου.

Στην εσωτερική μου σύγκριση υπάρχουν τρία καλοκαίρια και τρία νησιά. Το πρώτο, το καλοκαίρι του 2010, πρώτο έτος σχολής, 30 άτομα στη Μύκονο. Να καθόμαστε να βλέπουμε Eurovision με Αλκαίο και να τρώμε μακαρονάδα με κόκκινη σάλτσα και λουκάνικα, έχοντας καταλάβει ένα ολόκληρο ξενοδοχείο.

Δεύτερο καλοκαίρι, μετά το 2ο έτος, πήγαμε στη Ζάκυνθο μια παρέα 10+ ατόμων. Ένιωθα πλήρης από την ποσότητα των ανθρώπων κι εδώ, υπήρχε μεγαλύτερο δέσιμο, υπήρχε το φλερτ, υπήρχε η καγκουριά των αγοριών, θυμάμαι να είμαι πάνω σε μια γουρούνα με τον κολλητό μου και να τραγουδάμε μες στη νύχτα Μπον Τζόβι.

Τρίτο καλοκαίρι και τελικά νικητήριο, άρα και νικητήριο νησί, είναι Αύγουστος του 2017, 5 κάγκουρες στα 26 τους, σε ένα σπίτι στη Σκιάθο, ελεύθεροι και οι 5, να φλερτάρουμε με ό,τι κινείται στο νησί και στο τέλος να μας μένει ένα ξενύχτι στο οποίο νυστάζαμε από τις 2 το βράδυ στην Αποθηκάρα, να τον ψιλοπαίρνουμε σε ένα σκαμπό εναλλάξ και να καταλήγουμε να τρώμε σάντουιτς και πιτόγυρα στις 6 το πρωί, συζητώντας για τις κοπέλες που γνωρίσαμε. Και η κουβέντα να καταλήγει με την απορία: «ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΑΝΕ ΣΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΡΕ Μ@Λ@ΚΕΣ;»

Επομένως, Σκιάθος αβασάνιστα, για τις πολύ ωραίες παραλίες με άμμο, για τα καθαρά της νερά, για το ότι δεν βάθαιναν απότομα, άρα μπορούσες να παίξεις και βόλεϊ στο νερό, κάλυψε όλα μου τα κουτάκια που ζητάω από τα νησιά.