O ιμάμης κάνει το κάλεσμα για την προσευχή των Μουσουλμάνων, μόλις οι πρώτες ακτίνες του ήλιου αρχίσουν να λούζουν τα ασβεστωμένα σπίτια. Λίγη ώρα αργότερα είναι η σειρά του ιερέα της χριστιανικής εκκλησίας να χτυπήσει την καμπάνα για την πρωινή λειτουργία. Και όλα αυτά σε απόσταση λίγων μέτρων.
Δεν πρόκειται, όμως, για εικόνες της καθημερινής ζωής από μια ευρωπαϊκή πόλη, αλλά για μία πόλη της Μέσης Ανατολής, το As-Salt, το οποίο αποτελεί το νεότερο μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco, σύμφωνα με το BBC.
Αυτή η μικρή πόλη της Ιορδανίας, όπου οι μιναρέδες και τα καμπαναριά συνυπάρχουν αρμονικά, χαρακτηρίστηκε ως «τόπος ανεκτικότητας και αστικής φιλοξενίας». Στο ιστορικό κέντρο της, υπάρχουν κτίρια που χρονολογούνται από τα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, με τοξωτές πόρτες, σκαλιστές κολώνες και ψηλά παράθυρα που μαγνητίζουν τα βλέμματα.
Διαβάστε ακόμη:
https://www.intronews.gr/10679-2-the-vasilicos-santorini-conde-nast/life/travel/
Με την τοποθεσία της μεταξύ της Μεσογείου και της Αραβικής Χερσονήσου, η πόλη γνώρισε μεγάλες στιγμές δόξας κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, όταν και αξιοποίησε τις μεταρρυθμίσεις που είχαν ως στόχο τον εκσυγχρονισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Όπως παραδέχονται και οι ντόπιοι, αυτό όμως που καθιστά το As-Salt τόσο ξεχωριστό και όμορφο δεν είναι τα κτίρια, αλλά οι άνθρωποι. Η συνύπαρξη Χριστιανών και Μουσουλμάνων, σε μια περιοχή που κυριαρχεί ο θρησκευτικός φονταμελισμός, είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμη.
Την ίδια ώρα, τα χαρακτηριστικά της φιλοξενίας και της γενναιοδωρίας βρίθουν σε όλα τα σοκάκια της πόλης, συμβάλλοντας στην ανάδειξη ενός ζεστού προορισμού για κάθε ταξιδιώτη, ανεξαρτήτως θρησκείας ή φυλής. Για αιώνες, η πόλη ήταν ένας σημαντικός σταθμός για τους εμπόρους και τους προσκυνητές στο δρόμο τους προς την Ιερουσαλήμ, τη Δαμασκό, τη Βαγδάτη ή τη Μέκκα. Οι κάτοικοι υποδέχονταν τους επισκέπτες και τους πρόσφεραν φαγητό και διαμονή.
Αποτέλεσμα ήταν να εγκατασταθούν άνθρωποι από διαφορετικές κουλτούρες, οι οποίοι σταδιακά ενσωματώθηκαν από τις τοπικές φυλές. Κρατώντας, όμως, ο καθένας τα δικά του ξεχωριστά χαρακτηριστικά και τις δικές του ξεχωριστές παραδόσεις. Έτσι, δημιουργήθηκε ένα αστικό κέντρο, το οποίο συνδυάζει το οθωμανικό, το ευρωπαϊκό και το αραβικό στιλ.
Το καλύτερο παράδειγμα πολυτισμικότητας αποτελεί το πολυτελές Abu Jaber House, χτισμένο σε τοπικό ασβεστόλιθο με ιταλικές νωπογραφίες στην οροφή, βιτρό παράθυρα, διακοσμημένες κολώνες και κεραμικά πλακίδια από τη Συρία. Το σπίτι ανήκε στον Abu Jaber, μια πλούσια οικογένεια εμπόρων που εγκαταστάθηκε στο As-Salt στα τέλη του 19ου αιώνα. Το 2009, το κτίριο μετατράπηκε σε μουσείο που ταξιδεύει τους επισκέπτες στην ιστορία και τις παραδόσεις της οθωμανικής πόλης.
Για τον Ιορδανό αρχιτέκτονα Rami Daher, ο οποίος ετοίμασε το φάκελο υποψηφιοτήτων της πόλης για την καταχώρηση της Παγκόσμιας Κληρονομιάς, η πόλη είναι μοναδική όχι μόνο λόγω των ιστορικών κτιρίων, αλλά και λόγω του τρόπου με τον οποίο έχει διατηρήσει τις παραδόσεις της φιλοξενίας και της ανεκτικότητας ανά τους αιώνες. «Η τοπογραφία της πόλης έχει καλλιεργήσει την αίσθηση της εγγύτητας. Οι γείτονες ζουν πολύ κοντά και υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον με πολλούς διαφορετικούς τρόπους», είπε.
Τα περισσότερα από τα παραδοσιακά κτίρια, δε, διαθέτουν κοινόχρηστες αυλές ή βεράντες, όπου οι γείτονες μπορούν να μαγειρέψουν, να φάνε και να πιουν μαζί. «Οι άνθρωποι εδώ εξακολουθούν να ζουν σαν να είναι μέλη της ίδιας οικογένειας, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ τους», είπε ο Abu Rumman.
