Κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει την αρχαιολογική ομορφιά της Ρώμης. Κανείς δε μπορεί να απαρνηθεί τη Βίλα Μποργκέζε, την Πιάτσα ντι Σπάνια ή τα πλακόστρωτα σοκάκια της που βρίθουν σε ιταλικά εστιατόρια και βινοτέκες.
Κανείς δε μπορεί να μην υποκλιθεί στην ανοιξιάτικη ομορφιά της Τοσκάνης και στην έντονη αίσθηση του ιταλικού διαφωτισμού, της Αναγέννησης που βρίσκεται παντού στη Φλωρεντία.
Κανείς δε θα έλεγε όχι σε μια ευκαιρία να βρεθεί στο κοσμοπολίτικο Μιλάνο και να απολαύσει τους περίφημους καφέδες του ή την παρέλαση της μόδας.
Όλοι θα ήθελαν να βρεθούν σε μια γόνδολα στη Βενετία και να βλέπουν γύρω τους αστέρες του σινεμά να ετοιμάζονται για το Φεστιβάλ.
Αλλά η Ιταλία δεν είναι μόνο αυτό. Είναι πολλά περισσότερα απ΄όλα τα παραπάνω. Έχει μέρη που συνδυάζουν όλα τα παραπάνω στοιχεία και είναι ακόμα πιο…ανταποδοτικά στον κόπο και το χρήμα που θα ξοδέψεις για να τα δεις από κοντά.
1. Πορτοφίνο-Cinque Terre: Θα τα βρεις και τα δύο στη δυτική πλευρά της Ιταλίας, προς τον Βορρά, λίγο κάτω από τη Γένοβα, να ατενίζουν την Τυρρηνική. Είναι και τα δύο φημισμένα, είναι κοσμοπολίτικα – ειδικά το Πορτοφίνο – όμως δεν είναι αυτός ο λόγος που τα προτείνουμε.
Ως προς το Πορτοφίνο, μπορεί να έχει μαγαζιά με brands που απαιτούν μια πιο γεμάτη τσέπη, αλλά θα διαπιστώσεις ότι η ζωή εκεί για 2-3 ημέρες, δεν είναι ακριβή. Μπορείς να φας σε ένα από τα μαγαζιά στο λιμάνι με 25-30 ευρώ το άτομο, μπορείς να κάνεις μίνι κρουαζιέρες, μπορείς να κάνεις πεζοπορία και να μείνείς σε κάποιο πολύ καλό κατάλυμα με 150-200 ευρώ το βράδυ για 2 άτομα.
Ως προς το Cinque Terre, αυτά τα πέντε ψαροχώρια που συγκεντρώνουν κάθε χρόνο πλήθος κόσμου, μπορείς να τα επισκεφτείς και τα 5 ή να εστιάσεις περισσότερο στη Μαναρόλα ή στο Ρίο Ματζιόρε που είναι αυτά τα πολύχρωμα μέρη στους κόλπους που βλέπεις στο Google Images και σε φαντάζεσαι να κυκλοφορείς τα καλοκαίρια με αέρινη ενδυμασία, χωρίς παπούτσια και μ΄ένα ποτήρι κόκκινο κρασί στο χέρι.
2. Βερόνα: Για τρεις λόγους ξέρει ένας Έλληνας τη Βερόνα. Για το ότι είναι το μέρος που ο Σαίξπηρ τοποθέτησε την ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, για το ότι είναι ελληνική αποικία από την εποχή του αποικισμού και τρίτον γιατί εκεί έμαθε ένας μάστορας να φτιάχνει βιόλες και βιολιά που να κρατάνε χρόνια.
Βρίσκεται στον ιταλικό βορρά, έχει έντονο μεσαιωνικό και αναγεννησιακό χαρακτήρα, διαθέτει τη δική της ρωμαϊκή αρένα, πολλά κάστρα, βασιλικές, τύμβους – όπως κάθε ιταλική πόλη που σέβεται τον εαυτό της – τους λαβυρινθώδεις κήπους του Τζούστι και τις μεγάλες της αγορές, όπως η Πιάτσα Μπρα ή η Πιάτσα Ντέλε Έρμπε.
3. Κάπρι: Κάποιος θα μπορούσε να αποκαλέσει αυτό το νησί τη Μύκονο της Ιταλίας. Και δεν θα είχε άδικο. Ίσως το Κάπρι να είναι και πιο πάνω από τη Μύκονο. Βρίσκεται απέναντι και λίγο προς τα νότια σε σχέση με τη Νάπολη και είναι προσβάσιμο με μικρά και μεγάλα κρουαζιερόπλοια. Καθώς Ιούλιο και Αύγουστο γίνεται πάντα χαμός και δε χωράς να περάσεις από τις κεντρικές πλατείες – προ πανδημίας αυτό – αξίζει να το επισκεφτείς τέλη Μαΐου με αρχές Ιουνίου. Είναι τόσο ζεστό όσο πρέπει, με το κατάλληλο αεράκι του. Θα χαζέψεις τις θαλάσσιες σπηλιές, θα θαυμάσεις τους δίδυμους βράχους που δεσπόζουν γύρω του σαν προστάτες και θα περιπλανηθείς στις δύο διαφορετικές εκδοχές του.
Από τη μια μεριά του θα δεις τα ακριβά μαγαζιά, τα παραρτήματα οίκων μόδας, τα εντυπωσιακά ξενοδοχεία και αρωματοποιεία, τους κήπους με την τρομερή θέα κι από την άλλη μεριά θα περπατήσεις σε ένα πιο φυσικό περιβάλλον, θα κάνεις την πεζοπορία σου και θα χαθείς στη χλωρίδα του που θα σε βγάλει σε απομονωμένα σημεία για να θαυμάσεις την ομορφιά της Τυρρηνικής. Σίγουρα το Κάπρι έχει κυρίως ακριβά μέρη να φας, αλλά μπορείς να βρεις αρκετά εστιατόρια με 30-40 ευρώ να σε ικανοποιήσουν και γευστικά και πολιτισμικά.
4. Σορέντο-Ποζιτάνο-Αμάλφι
Το κάθε ένα έχει μια ξεχωριστή ομορφιά, με το Ποζιτάνο και το Αμάλφι να μοιάζουν κάπως. Συνήθως, όποιος πάει σε αυτά τα βλέπει μαζί σε μια μονοήμερη εκδρομή, αλλά αν υπάρχει οικονομική δυνατότητα, αξίζει να περάσει κανείς ένα διήμερο στο καθένα. Στο Ποσιτάνο, όνομα που προέρχεται από την ιταλική απόδοση του Ποσειδώνα, έχει πάντα τρομερή πολυκοσμία τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά είναι και πάλι απολαυστικό.
Στο Αμάλφι αξίζει να βρεθείς στην κεντρική πλατεία, μπροστά από τον Καθεδρικό του Άγιου Αντρέα, να φας γλυκό από τη φημισμένη pasticceria Sal Riso ή την Pansa.
Τέλος, στο Σορέντο αξίζει να περπατήσεις μέχρι τον φάρο, να αποκτήσεις μια πανοραμική όψη της πόλης, να κατέβεις τη μεγάλη, πέτρινη σκάλα, να απολαύσεις υπέροχους γαστρονομικούς συνδυασμούς με ζυμαρικά και να περπατήσεις στον μεγάλο, εμπορικό, πλακόστρωτο δρόμο, την Corso Italia, και να δεις μαγαζιά με ρούχα, μικρά εστιατόρια, μέχρι και μπυραρίες για Βρετανούς.
5. Μπάρι: Σε μια πόλη που αν τη δεις από ψηλά σου μοιάζει με κάτι παρατημένο, με κάτι όχι όμορφο. Ακόμα και οι παραλίες του, παρόλο που κοιτάζουν την Αδριατική με τα τόσο ωραία νερά, έχουν πίσω τους σκηνικό ερειπίου. Μπορείς να βρεις όμως τα σημεία που θα σε κάνουν να αγαπήσεις αυτή την ασχήμια της. Το Bari Vecchia, η παλιά πόλη, θυμίζει κάτι από μικρό ελληνικό νησί.
Η περατζάδα στο Lungomare είναι ένα από τα κύρια τουριστικά ατού της. Στο εμπορικό κέντρο της, το Borgo Murratiano, θα δεις κόσμο να συγκεντρώνεται σε νορμάλ αριθμούς και να απολαύσεις κάποια από τις street food λιχουδιές. Στο Teatro Margheritta και το Teatro Petruzzeli θα θαυμάσεις την αρχιτεκτονική και τα χρώματα. Στην Αλταμούρα θα νιώσεις πάλι ότι είσαι σε κάποιο νησί του βορείου Αιγαίου. Μπορείς να πας στην αρχαία πόλη της Εγκνάτσια και να δεις τα ερείπια από τον 13ο αιώνα.
Το καλό με το Μπάρι και γενικότερα την περιφέρεια της Πούλια, είναι ότι πρόκειται για περιοχές της φτωχής πλευράς της Ιταλίας. Η κουζίνα της μάλιστα λέγεται «κουζίνα των φτωχών» (cuccina povera). Αν μείνεις εκεί και έχεις νορμάλ έξοδα, μπορείς εύκολα να πας και στο Grotta Palazzese, το ξακουστό εστιατόριο στο Πολινιάνο Α Μάρε, λίγο πιο νότια από το Μπάρι, πριν το Μονόπολι.
Φωτογραφία: Pixabay
