Μια από τις επιπτώσεις της πανδημίας που με «πόνεσε» ήταν το κλείσιμο των εναέριων συνόρων και οι συνεχείς ακυρώσεις των πτήσεων. Ωστόσο, τα ταξίδια στο εξωτερικό επέστρεψαν, παρότι δεν έχουμε ξεμπερδέψει τελείως με τον κορονοϊό και τις νέες μεταλλάξεις του.

Αν πάμε πίσω στο 2020 – όταν ξέσπασε η πανδημία- το ταξίδι στο εξωτερικό φάνταζε πολύ μακρινό, με πολλούς να λένε ότι θα μπορέσουμε να ξαναταξιδέψουμε το 2023. Ακούγεται τρομακτικό για κάποιον που έκλεινε πτήσεις κάθε μήνα, αλλά σε εκείνη την φάση δεν μπορούσες να αρνηθείς τη νέα πραγματικότητα και να συμβιβαστείς με αυτή.

Δεν νομίζω, άλλωστε, ότι ήθελε και κανείς να κλείσει πτήσεις υπό τον φόβο της πρώτης καραντίνας και την γενικότερη αβεβαιότητα που υπήρχε. Μετά από 1,5 χρόνο, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει και στην διάθεση μας έχουμε περισσότερα «όπλα» κατά του ιού.

Βλέπουμε ότι τα πράγματα μάλλον θα παραμείνουν έτσι για καιρό και ενώ έχουμε συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να μάθουμε πώς να ζούμε με τον ιό -και τους περιορισμούς-. Έτσι και εγώ αποφάσισα να κλείσω εισιτήρια και να πετάξω επιτέλους.

Σε όλο αυτό το διάστημα κοίταγα συνεχώς προσφορές και μπορώ να πω ότι ήταν δελεαστικές. Οι αεροπορικές εταιρείες έκαναν τα πάντα για να προσελκύσουν επιβάτες – έφτασα να κλείσω πτήση για Ντουμπάι μόλις με 0,20 ευρώ που βέβαια δεν πήγα ποτέ-.

Μέσα σε όλες αυτές τις προτάσεις και εφόσον είχα πάρει και το Freedom Pass μου, αποφάσισα να κλείσω χωρίς δεύτερη σκέψη για Γαλλία, συγκεκριμένα για Παρίσι.

Πώς ήταν το ταξίδι στο εξωτερικό εν μέσω κορονοϊού

Αρχικά για να ταξιδέψει κανείς χρειάζεται να έχει πιστοποιητικό εμβολιασμού ή αρνητικό τεστ των τελευταίων 48 ωρών. Στην Γαλλία, λοιπόν, οι περιορισμοί είναι ακόμα πιο αυστηροί από ότι εδώ…τόσο που θα μπορούσαν να αναχαιτίσουν το επαναστατικό πνεύμα των αρνητών.

Αν δεν είσαι εμβολιασμένος απλά κάθεσαι σπίτι σου – ή χαλάς μια περιουσία στα τεστ-. Ακόμα και καφέ σε εξωτερικό χώρο μαγαζιού να θέλεις να πιείς, σου ζητάνε πιστοποιητικό εμβολιασμού (ή αρνητικό τεστ ή πιστοποιητικό νόσησης). Αυτό ισχύει σαφώς και για όλα τα τουριστικά αξιοθέατα.

Είναι φυσικό, λοιπόν, να δημιουργούνται τεράστιες ουρές και συνωστισμός, από ανθρώπους που περιμένουν αρχικά να δείξουν το pass sanitaire τους -όπως το λένε οι Γάλλοι-, ώστε να περάσουν στην επόμενη φάση. Στην συνέχεια υπάρχει μια άλλη ουρά, όπου ελέγχουν το εισιτήριο για το εκάστοτε αξιοθέατο/μουσείο. Συνολική ορθοστασία τουλάχιστον 45 λεπτών.

Γενικά ο κόσμος συμπεριφερόταν σαν να μην υπάρχει η πανδημία, κάτι που ναι μεν είναι ενθαρρυντικό γιατί νιώθεις ότι η κανονικότητα έχει επιστρέψει αλλά παράλληλα δεν μπορούμε να μην πούμε ότι είναι και ανησυχητικό.

Πληθώρα κόσμου στοιβαζόταν για να βγάλει μια φωτογραφία στον πύργο του Άιφελ ή για να τραβήξει την ξακουστή Μόνα Λίζα στο μουσείου του Λούβρου. Να μην σχολιάσω τις ουρές για να μπεις στα παιχνίδια της Disneyland. Δεν υπήρχε κανένας που να ελέγχει τις αποστάσεις. Λίγο περισσότερη ευσυνειδησία να έχεις αγχώνεσαι και δεν μπορείς να απολαύσεις τη μέρα.

Πανζουρλισμός στα ΜΜΜ

Η ίδια κατάσταση επικρατούσε και στα ΜΜΜ. Κλειστά παράθυρα, συνωστισμός και άνθρωποι χωρίς μάσκες. Δεν ήταν και τόσο άνετα είναι η αλήθεια.

Στο αεροδρόμιο, επίσης, πρέπει να περάσεις από 100 ελέγχους. Ταυτοποίηση στοιχείων, έλεγχος πιστοποιητικού και συμπλήρωση μιας online φόρμας στο gov.gr για τον Covid που είναι υποχρεωτική για τους ταξιδιώτες από την Ελλάδα.

Χωρίς αυτή δεν μπορείς να ταξιδέψεις και καλό θα ήταν να μην την αφήσεις για τελευταία στιγμή, καθώς θέλει νέο account, επαλήθευσή του και άλλα τόσα στοιχεία -μέχρι και την οδό που μέναμε στην Γαλλία με τον τ.κ ζήτούσε-. Ακούγεται και είναι κουραστικό.

Η αίσθηση που σου αφήνει ένα ταξίδι έχει αλλάξει

Η λογική ενός ταξιδιώτη έχει αλλάξει, καθώς δεν τον διακατέχει πλέον πλήρης άγνοια του κινδύνου. Μπορεί κάποτε να φοράγαμε μάσκα και να μας κοίταγαν περίεργα, αλλά πλέον αυτό έχει αντιστραφεί.

Έχουμε μάθει να ζούμε με τον ιό και να λαμβάνουμε τα αναγκαία μέτρα προστασίας. Τουλάχιστον, αυτό ισχύει για τους περισσότερους με IQ μεγαλύτερο από αμοιβάδας.

Η γενική αίσθηση που αφήνει ένα ταξίδι αυτή την περίοδο είναι γλυκόπικρη. Από την μια είσαι ενθουσιασμένος, αλλά από την άλλη ένα άγχος σε διακατέχει συνεχώς, το οποίο εντείνεται όταν συναντάς τους συγγενείς και τους συναδέλφους σου, που σε αντιμετωπίζουν σαν λεπρό.

Μπορεί να φτάσεις να γίνεις κατά φαντασίαν ασθενής και να κάνεις το ένα self test μετά το άλλο μέχρι να δείξει θετικό. Αν, λοιπόν, έχεις σκοπό να ταξιδέψεις, πρέπει να λάβεις υπόψιν σου όλα τα παραπάνω και να είσαι προετοιμασμένος για τις καταστάσεις που θα αντιμετωπίσεις, για να μην σου έρθουν κατακούτελα.