Η Δονούσα, από τα πιο όμορφα και ανεξερεύνητα νησιά των Κυκλάδων, προσφέρεται για ήσυχες και χαλαρωτικές διακοπές και βουτιές στις μαγευτικές της παραλίες.
Το νησί, που βρίσκεται ανατολικά της Νάξου, ξεχωρίζει από το νησιωτικό σύμπλεγμα των Μικρών Κυκλάδων, καθώς μοιάζει να πλέει μόνη της στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου.
Είναι η μεγαλύτερη από τις Μικρές Κυκλάδες και έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός μικρού νησιού με έναν κεντρικό οικισμό όπου όλα είναι εύκολα προσβάσιμα και συγκεντρωμένα, αλλά είναι αρκετά μεγάλη για να εξερευνήσετε όλες τις παραλίες που διαθέτει για αρκετές μέρες.
Στις περισσότερες παραλίες υπάρχει εύκολη πρόσβαση με το αυτοκίνητο από τον κεντρικό παραλιακό δρόμο του νησιού, ενώ κάποιες παραλίες απαιτούν λίγη ελαφρά πεζοπορία, η οποία, ωστόσο, αξίζει τον κόπο.
Όπου και να κοιτάξεις στις ακτές της Δονούσας, βλέπεις το γαλάζιο του πελάγους. Τις μέρες με μεγάλη διαύγεια μπορείτε να διακρίνετε στο βάθος του ορίζοντα την Αμοργό (νότια), την Μύκονο (βόρεια), την Ικαρία (νοτιοανατολικά), την Πάτμο, Λέρο και Κάλυμνο (ανατολικά).
Σε εκτενές αφιέρωμά του, που υπογράφει η Τζένιφερ Μπάρκλεϊ στον Βρετανικό Guardian αναφέρεται στις παραλίες του γραφικού νησιού των Μικρών Κυκλάδων με τον τίτλο: Europe’s best beach holidays: Donoussa, Greece.
Τι γράφει για το νησί και τις παραλίες του η Guardian
«Ο Ηλίας, ήσυχος και ανεπιτήδευτος, μας συναντά στο μικροσκοπικό λιμάνι και λέει ότι θα μπορούσε να μας πάει με το αυτοκίνητο στο σπίτι, αλλά θα ήταν πιο γρήγορο με τα πόδια. Μας κατευθύνει σε ένα στενό δρομάκι περνώντας από ένα πολυσύχναστο καφενείο, όπου οι άνθρωποι συζητούν τα νέα της ημέρας πίνοντας καφέ.
Το δικό μας σπίτι, ένα από ένα μικρό σύμπλεγμα σπιτιών, έχει μια πέργκολα από χονδροειδείς κορμούς και μπαμπού, και βλέπει στη θάλασσα απέναντι από έναν κήπο με δεντρολίβανο και αγαύη, ένα χωράφι με λαχανικά και κομποστοποιητή, και το μαντρί που φιλοξενεί ένα γαϊδουράκι που ονομάζεται Γιολάντα. Στο εσωτερικό υπάρχουν αναπαλαιωμένα ξύλινα έπιπλα και υφάσματα υφασμένα στον αργαλειό από τη σύντροφο του Ηλία την Πλουμίτσα, η οποία χαιρετάει καθώς επιστρέφει από το τάισμα των κοτόπουλων. Το πάθος του νεαρού ζευγαριού για τη διατήρηση του παρθένου τοπίου του νησιού τους κάνει τον ξενώνα ένα μέρος που εμπνέει.
Μία από τις Μικρές Κυκλάδες, με έκταση μόλις πέντε τετραγωνικά μίλια, η μικροσκοπική Δονούσα είναι καθησυχαστικά χαμηλών τόνων και χαλαρή. Οι περισσότεροι από τους 150 μόνιμους κατοίκους – και επισκέπτες όπως εμείς – βρίσκονται στον Σταυρό, όπου τα σπίτια βρίσκονται ανάμεσα σε φοίνικες και φραγκοσυκιές και τίποτα δεν απέχει περισσότερο από πέντε λεπτά με τα πόδια από την παραλία του χωριού.
Υπάρχει ένας φούρνος, ένα μουσικό μπαρ και μισή ντουζίνα μέρη για φαγητό, με παραδοσιακά πιάτα όπως φάβα και κατσικάκι με πατάτες. Το μαγαζί στο πίσω μέρος του μπαρ είναι ανοιχτό κάθε μέρα, και το άλλο μίνι μάρκετ πουλάει υπέροχα κομμάτια κατσικίσιου τυριού, το ξινότυρο, από τη γειτονική Νάξο.
Ο Ηλίας, που φέρνει φρέσκο ψωμί από τον ξυλόφουρνο της γιαγιάς του, συνιστά την παραλία Κέδρος, νοτιοανατολικά σε ένα ακρωτήρι, όπου η οικογένειά του έχει ένα καφέ-μπαρ που σερβίρει βιολογικά τοπικά προϊόντα. Μετά από 20 λεπτά περπάτημα βρίσκουμε μια πανέμορφη έκταση με ανοιχτόχρωμη άμμο που πλαισιώνει τη ζαφειρένια θάλασσα ανάμεσα σε ήπιους λόφους διάσπαρτους με χαμηλούς θάμνους. Κολυμπάω στον κόλπο και κοιτάζω κάτω μέσα από το καθαρό νερό σε κυματιστά μοτίβα και αραχνοΰφαντα θαλάσσια χόρτα.
Εκτός από τον ξενώνα και την ταβέρνα, η κύρια ενασχόληση του Ηλία είναι η συντήρηση και η προώθηση των μονοπατιών για περπάτημα και τρέξιμο. Τις επόμενες ημέρες σε αυτά τα μονοπάτια εξερευνούμε την άγρια νότια ακτή με τους παλιούς ανεμόμυλους και τα αγροτόσπιτα και έναν αρχαίο οικισμό.
Ένα μονοπάτι οδηγεί σε μια κοιλάδα προς την παραλία Λιβάδι, μια άλλη μαγευτική έκταση με μαλακή άμμο και απαλή γαλαζοπράσινη θάλασσα. Λουσμένη στο φως του αργά το απόγευμα, οι λευκοί βράχοι λάμπουν και η γαλάζια θάλασσα αστράφτει. Οι βοσκοί φωνάζουν τις κατσίκες τους.
Από την πηγή στη Μερσίνη, ένα μονοπάτι από πέτρα ανοιχτής ώχρας οδηγεί σε μια κοιλάδα προς την παραλία Λιβάδι, μια άλλη μαγευτική έκταση μαλακής άμμου, φυσικής και ανόθευτης, και ανοιχτής τιρκουάζ θάλασσας.
Πιο εντυπωσιακή είναι η διαδρομή προς τα βόρεια του νησιού, που περνάει γύρω από την κορυφή του Παπά, ύψους σχεδόν 400 μέτρων. Μετά από μια πεζοπορία μέχρι την κορυφογραμμή, κοιτάμε κάτω στην Καλοταρίτισσα, μια χούφτα εξοχικά σπίτια σε έναν καταγάλανο κόλπο που περιβάλλεται από λόφους. Στο τέλος του τεθλασμένου μονοπατιού, κότες και κατσίκες περιφέρονται καθώς ο παπάς τελειώνει το εβδομαδιαίο κάλεσμά του στον γηραιότερο κάτοικο.
Ένα μονοπάτι συνεχίζει γύρω από την άκρη του κόλπου σε ένα τέλειο μέρος για κολύμπι, και στη συνέχεια καθόμαστε στην ταράτσα της ταβέρνας για μια πιατέλα με ψητά μπιφτέκια με ντοματοσαλάτα, χοντροκομμένες πλάκες φέτας πασπαλισμένες με ελαιόλαδο και ρίγανη και πυκνό τζατζίκι με σκόρδο.
Οι ιδιοκτήτες προσφέρουν ένα σφηνάκι από κάτι δυνατό για την επιστροφή με τα πόδια. «Ελάτε ξανά όποτε θέλετε!» Καθώς επιστρέφουμε στον Σταυρό, ο ήλιος που δύει φωτίζει τις πλαγιές των λόφων σαν να ανάβει ένα ηλεκτρικό στοιχείο, και τα αστέρια διαπερνούν τον μπλε ουρανό που σβήνει.»
