Περιεχόμενα
Τα τελευταία 24ωρα, η Μάργκοτ Ρόμπι βρέθηκε στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα σε ένα νησί που είναι από τα πιο γραφικά στο Αιγαίο. Η Φολέγανδρος ήταν η επιλογή της για να περάσει μερικές μέρες μακριά από τη φρενίτιδα της Barbie και φαίνεται πως το νησί την μάγεψε, ιδίως ως προς το φαγητό. Μπορεί πριν λίγες μέρες να είχε κακολογήσει την ταραμοσαλάτα, αλλά τις υπόλοιπες ελληνικές γεύσεις τις απόλαυσε.
Γιατί την εντύπωσίασε η Φολέγανδρος
Ο «Διονύσιος Σολωμός» σφυρίζει επίμονα προσπαθώντας να δέσει στους κάβους του μικρού μόλου στο Καραβοστάσι, εκεί που απλώνεται μπροστά του η Φολέγανδρος. Αγνοώντας μερικούς ντόπιους που θα μπουν να παραλάβουν πραμάτεια από τα γύρω νησιά και προϊόντα από τον Πειραιά, προσπαθεί κανείς να συνειδητοποιήσει πώς αυτό το στενό χωριουδάκι που εκτείνεται στο οπτικό του πεδίο σαν βγαλμένο από παραμύθι, αποτέλεσε έμπνευση για θερινό προορισμό.
Είναι ήδη αργά, έχει φτάσει στο πρώτο… Posto, μα ό,τι ώρα και να ήταν οι άνθρωποι του μαγαζιού θα τον περίμεναν για να σερβιριστεί κάτι τις και να δροσιστεί προτού ξαποστάσει στο κατάλυμα.
Ένας δρόμος. Όλο το νησί μια στράτα μικρότερη των 15 χιλιομέτρων. 3 και κάτι ρέστα για να ανταμώσει την ομορφότερη χώρα των Κυκλάδων με το ιστορικό Κάστρο της, έναν από τους οικισμούς που κατοικείται κανονικά έως σήμερα και άλλα 8,5 περίπου για να φτάσει έως το τέλος του νησιού, τη Χρυσοπηγή.
Την πιο καθαρή οπτική στο ηλιοβασίλεμα που συνάντησε ποτέ το βλέμμα του διαβάτη, αφήνοντας πίσω του για να την φθάσει τις θεμωνιές που απλώνονται στην σχεδόν ακατοίκητη περιοχή του νησιού που εντάσσεται διόλου τυχαία στο πρόγραμμα Natura 2000. Και ‘κει πρέπει να διαλέξει… διχασμένος. Αριστερά, να ρισκάρει στον τραχύ χωματόδρομο που θα τον οδηγήσει σε μία από τις πιο παρθένες και πολύχρωμες παραλίες του νησιού, αφού αφήσει πίσω του του Βάρσαμο και το Αμπέλι, ενώ αν διαλέξει τον δεξί δρόμο κοιτώντας τη Χρυσοπηγή, θα κολυμπήσει στα παγωμένα νερά της Λυγαριάς και του Αγίου Γεωργίου.
Έχουν ήδη μαλώσει οι αέρηδες γι΄ αυτόν. Όπως στα περισσότερα νησιά, η επιλογή παραλιών που επιτρέπουν το κολύμπι, εξαρτάται από την κατεύθυνση που φυσούν οι άνεμοι.
Μέχρι το Καραβοστάσι
Τα μαντάτα έχουν φθάσει
Κι απ’ την Χώρα με τ’ αγέρι
Στης Άνω Μεριάς τα μέρη
Στο ενδιάμεσο της απόστασης από τη Χώρα στο δεύτερο και μοναδικό χωριό που διαθέτει η Φολέγανδρος εκτός του Καραβοστάση, την Άνω Μεριά, τραβά τον δρόμο για τα αριστερά ώστε να αγγίξει την την Αγκάλη, την πιο διαφημισμένη παραλία της περιοχής, μια και διαθέτει καταλύματα, εστιατόρια με ποιοτικό φαγητό και μικρούς καφενέδες όλων των γούστων, μέρη δηλαδή που αξίζουν και για κρέας καλομαγειρεμένο και για φρέσκο ψάρι.
Εκεί ξεκινά η αληθινή περιήγηση αφού μια από τις ομορφότερες διαδρομές του νησιού οδηγούν στο κολπάκι του Γαλύφου, προτού συνεχίσει κανείς για την παραλία του Αγίου Νικολάου, μια από τις ομορφότερες παραλίες του Αιγαίου, που η ενέργειά της σου επιτρέπει να ενωθείς και πνευματικά με τη φύση ώστε να αντέξεις στους απότομους ρυθμούς ραστώνης που προσφέρει απλόχερα η… Πολύκαντρος των Μινωιτών.
Η Φολέγανδρος μέσα από τις γεύσεις και τα μαγαζιά της
Εάν δε, η εξοικείωση με το περπάτημα δεν είναι μεγάλη, μια και απαιτείται κάτι περισσότερο από ένα τέταρτο της για να κατέβει κανείς εκεί, τακτικά αναχωρεί καϊκάκι από την Αγκάλη και για τα δυο μέρη.
Ουδεμία ανησυχία για εφόδια, μια κι αν δεν πρόλαβε να εξοπλιστεί από την Αγκάλη, στον Αϊ Νικόλα υπάρχουν και 2,3 ταβερνάκια. Και παραθαλάσσια και με θέα τον μικρό όρμο.
Το σεργιάνι συνεχίζει για την Άνω Μεριά, ένα χωριό γραφικό, σταματημένο στο χρόνο στις εκφάνσεις που του επιτρέπεται, κατασκευασμένο σε μια τοποθεσία- πρατήριο στις δυο όψεις του πελάγους, για να συμβολίζει τη θέληση για ζωή, τις ομορφιές της, όσο δύσκολη κι αν είναι καμιά φορά η πρόσβαση σε αγαθά που οι… «πολίτες» αντιλαμβανόμαστε ως δεδομένα. Τα άνυδρα και ξερά συχνά λόγω κλίματος, τακτοποιημένα με γεωμετρική πρόοδο, μποστάνια που απλώνονται στις πλαγιές, αποδεικνύουν πως η αυτάρκεια σε καλλιέργειες θα ήταν αδύνατη, ειδικά κατά την διάρκεια της τουριστικής περιόδου.
Ο δρόμος μετά τις πρώτες ανηφόρες θα στενέψει απότομα αφήνοντας τη στροφή του Ντζουάνη και πριν τα μικρά μπακάλικα θα σου συστήσει το παντοπωλείο της «Μπούκλας» κατά τους ανωμερίτες, ή της κυρίας Ειρήνης κατά κόσμον. Δυο τραπεζάκια έξω και μερικά ακόμα μέσα ώστε να σε πείσει να μείνεις και για φαγητό αν είσαι τυχερός. Μαγειρευτά – και ντόπια- ολόφρεσκα και νόστιμα. Τιμές προσιτές μια και πια υπάρχει τιμοκατάλογος αν και κατά την παράδοση στο παρελθόν απλώς σερβιρίζονταν μεζέδες και ντόπια… ματσάτα και οι θαμώνες άφηναν χρήματα κατά το δοκούν.
Όπως στα περισσότερα ελληνικά νησιά του 21ου αιώνα, ο ταξιδιώτης, θα περάσει «του Γάλλου» στα δεξιά, «του Ρώσου» κρυμμένο στα αριστερά, τον παλιό φούρνο και την μεγάλη κατηφόρα, μα όποια ταβέρνα κι αν αφήσει στο διάβα του από το χωριό θα έχει να του προσφέρει μια μοναδικότητα στη γεύση από το χταποδάκι μέχρι τους κεφτέδες που δεν θα έχει ανταμώσει σε άλλη περιοχή.
Με εξαίρεση το «Palm Tree» της Δήμητρας, το χωριό δεν διαθέτει άλλη καφετέρια ή επιλογή για βραδινό ποτό, συνεπώς σε ό,τι αφορά το κομμάτι της διασκέδασης μια περατζάδα στα στενά της Χώρας θα δώσει λύσεις για μια ψημένη ρακή περιμετρικά της πλατείας, ένα ρακόμελο στην ιστορική «Αστάρτη» μπροστά από την μικρή αυλή της εκκλησίας ή για… «άφτερ» διασκέδαση στο θεσπέσιο από κάθε άποψη «Λαούμι»
Μια βόλτα στο ιστορικό κάστρο, από τις γραφικές του εισόδους ως την Παντάνασσα και το επιβλητικό «μπαλκόνι» της πάνω στους βράχους, επιβάλλεται, είτε διαλέξει κανείς τον επάνω, είτε τον κάτω δρόμο που οδηγεί στην άκρη του οικισμού. Καλοδιατηρημένα σπιτάκια και ένα-δυο μικρά ξενοδοχεία προβάλλουν ανάμεσα στα λαούμια από σχιστόλιθο και κορμούς δένδρων που χτίστηκαν τον μεσαίωνα, μα παρά τις μετατροπές που ακολούθησαν μετά την εξάλειψη του κινδύνου των επιδρομών, η αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του παραμένει αναλλοίωτη έως σήμερα.
Φολέγανδρος: Οι Παραλίες
Από το λιμάνι της Φολεγάνδρου είναι εύκολο να μεταβεί κανείς σε μικρά και ήσυχα κολπάκια παίρνοντας τον δρόμο για Πετούση, είτε διαλέξει το Πουντάκι, του Βιτσέντζου και το Λατινάκι είτε το Λιβάδι. Από εκεί και ύστερα ακολουθεί ο δρόμος για το Κάτεργο, για το οποίο υπάρχει και καραβάκι που φεύγει ανά τακτικά διαστήματα από το λιμάνι. Πρόκειται για την πιο «άγρια» παραλία, λόγω του καυτού ήλιου, της έλλειψης σκιάς και της δύσκολης πρόσβασης από τη στεριά. Στοιχειώδης εξοπλισμός για σκιά και η προμήθεια νερού, είναι απαραίτητα προτού μαγευτεί ο φιλοξενούμενος από τα κρυστάλλινα νερά της περιοχής.
Πολύ κοντά στον Καραβοστάση, από την ανατολική πλευρά του νησιού, οφείλει κανείς να επισκεφθεί την Βάρδια. Το σύνολο των παραθαλάσσιων τοποθεσιών της Φολεγάνδρου χαρακτηρίζονται για την παρθένα τους διατήρηση στο χρόνο, μα στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για κάτι το ξεχωριστό, αφού η αμμουδιά της ανάμεσα στους ψηλούς βράχους και η ήσυχη τοποθεσία της γεμάτη σκιές διαμορφώνουν ένα από τα πιο ειδυλλιακά σημεία που κρύβει το Αιγαίο.
