Το μέλι corbezzolo εκπλήσσει τον ουρανίσκο όποιου το δοκιμάσει. Ενώ περιμένει να γευτεί την υπερβολικά γλυκιά γεύση που κανείς περιμένει, αυτό το εξαιρετικά σπάνιο μέλι που παράγεται στα βουνά του ιταλικού νησιού της Σαρδηνίας, είναι αναπάτεχα πικρό, με επίγευση δέρματος, γλυκόριζας και καπνού. Ο νομάδες μελισσοκόμοι, τοποθετούν τα μελίσσια στην περιοχή, για να συλλέξουν τα αρώματα των λευκών, καμπανοειδών άνθεων της άγριας φραουλιάς – εδώ και 2.000 χρόνια.
Ο δικηγόρος και φιλόσοφος Marcus Tullius Cicero (106-43 π.Χ), αναφέρει το συγκεκριμένο μέλι στην υπεράσπιση ενός Ρωμαίου πολίτη που είχε κατηγορηθεί για φόνο στην Nora της Σαρδηνίας: Omne quod Sardinia fert, homines et res, mala est! Etiam mel quod ea insula abundat, amarum est (Όλα όσα παράγει το νησί της Σαρδηνίας, άνθρωποι και αντικείμενα, είναι κακό! Ακόμη και το μέλι, διαθέσιμο σε μεγάλη αφθονία στο νησί, είναι πικρό!).
Η κρυφή γαστρονομική κληρονομιά του νησιού Mahé στις Σεϋχέλλες που ενθουσιάζει τους ταξιδιώτες
Μάλλον, ο Cicero, δεν ήξερε πως πέρα από την πικρή του γεύση, το μέλι corbezzolo, είναι γεμάτο από θρεπτικά συστατικά. Γεμάτο από βιταμίνες, πλούσιο σε μέταλλα και με αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, έχει θρέψει γενεές γενεών ενός νησιού που είναι γνωστό για την μακροβιότητα των κατοίκων του, οι περισσότεροι από τους οποίους ζουν για παραπάνω από 100 χρόνια.
Το μέλι, έχει επίσης χρησιμοποιηθεί στην παραδοσιακή ιατρική ως υπνωτικό, αντιδιαρροϊκό και αντιβηχικό, χάρη στις ισχυρές αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες του. Λέγεται μάλιστα, ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και στην αντιμετώπιση των καρκινικών όγκων. Το 2019, μια μελέτη η οποία διεξήχθη από ερευνητές, στο Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο Marche και στα Πανεπιστήμια του Vigo και της Granada στην Ισπανία και δημοσιεύτηκε στο Journal of Functional Foods, έφτασε στο συμπέρασμα πως το μέλιcor bezzolo, μειώνει την ανάπτυξη και την μετάσταση καρκινικών κυττάρων, τα οποία αναπτύχθηκαν σε εργαστήριο τους.
Ο θρύλος του παράγωγου του μελιού, γνωστό ως το δέντρο φράουλας, το οποίο φέρει κοκκινο-πορτοκαλί καρπούς στο μέγεθος φράουλας, εμφανίστηκε πρώτη φορά στο βιβλίο Βιβλίο των Ημερών, του Οβίδιου, ένα εγχειρίδιο της αρχαίας Ρώμης, που γράφτηκε στις αρχές του 1ου αιώνα π.Χ. Σύμφωνα με τον Οβίδιο, η Dea Carna, η Ρωμαία θεά και προστάτιδα της υγείας και της ζωτικότητας, είχε σώσει τον νεογέννητο διάδοχο της αρχαίας λατινικής πόλης Alba Longa, χτυπώντας την πόρτα του σπιτιού του παιδικού τρεις φορές και δίνοντας του ένα δέντρο φράουλας.
Ο Ρωμαίος συγγραφέας, ο φυσιοδίφης και φιλόσοφος Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, του έδωσε βοτανική ονομασία Arbutus Unedo. Από ότι φαίνεται, δεν ήταν μεγάλος φαν του ξινού φρούτου, αφού το έβαλε κάτω από την έκφραση Unum edo που σημαίνει «Θα φάω μόνο ένα».
Η παραγωγή του μελιού corbezzolo, είχε εδραιωθεί για τα καλά στο ιταλικό νησί κατά τον Μεσαίωνα. Η Ελεωνόρα της Αρμπορέα (1347-1404 π.Χ), μια από τις πιο ισχυρές δικαστίνες της εποχής, επέβαλε βαριά πρόστιμα, και ακόμη χειρότερα, ακρωτηριασμό αυτιού για όσους έκλεβαν το μέλι corbezzolo από τα μελίσσια.
Πηγή: BBC
