Η λίμνη Νατρον στην Τανζανία είναι πράγματι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και ταυτόχρονα επικίνδυνο φυσικό φαινόμενο. Βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την Κένυα, και μοιάζει με επίγειο παράδεισο λόγω της εκπληκτικής της ομορφιάς. Ωστόσο, το «κρυφό μυστικό» της είναι ότι μπορεί να σκοτώσει οτιδήποτε την πλησιάσει.
Η λίμνη λαμβάνει νερό από θερμές πηγές που είναι πλούσιες σε άλατα, που ενισχύουν την αλκαλικότητα του νερού. Το pH της μπορεί να κυμαίνεται από 9 έως 10,5, ανάλογα με τις βροχοπτώσεις, με την αλκαλικότητα να καθιστά το νερό ιδιαίτερα καυστικό και επικίνδυνο για τα περισσότερα ζώα.
Η θερμοκρασία του νερού μπορεί να φτάσει τους 50°C, ενώ η έντονη εξάτμιση που συμβαίνει στην περιοχή συμβάλλει στη δημιουργία νάτριου – ενός είδους σόδας ή αλατιού που συγκεντρώνεται στην επιφάνεια της λίμνης. Αυτό το νάτρον είναι υπεύθυνο για την «γλοιώδη» αίσθηση που έχει το νερό στην αφή, κάνοντάς το ιδιαίτερα ολισθηρό και επικίνδυνο.
Το νάτρον και άλλες αλκαλικές ουσίες προκαλούν το θάνατο σε όποιο ζώο έρθει σε επαφή με το νερό, μετατρέποντας τα σώματά τους σε απολιθωμένα «αγάλματα». Αυτή η διαδικασία συμβαίνει καθώς το νερό, με τη βαριά του σύσταση, απορροφά την υγρασία από τα πτώματα και τα αποξηραίνει, κάνοντάς τα να «μετατραπούν» σε πέτρα.
Τα φλαμίνγκο είναι γνωστά για το ότι συχνά επισκέπτονται τη λίμνη, για να ξεκουραστούν πάνω σε μικρά νησάκια αλατιού που σχηματίζονται όταν το νερό εξατμίζεται. Ωστόσο, αυτά τα νησιά αλατιού, ενώ φαίνονται ελκυστικά για τα πουλιά, εγκυμονούν κίνδυνο για τη ζωή τους, καθώς η υψηλή αλκαλικότητα μπορεί να τους προκαλέσει βλάβες και να τους αφήσει παγιδευμένα στα επικίνδυνα νερά.
Πώς εξηγείται το φαινόμενο της λίμνης Νάτρον;
Μια από τις θεωρίες που εξηγούν γιατί πολλά ζώα καταλήγουν να πεθαίνουν στα νερά της είναι ότι η επιφάνειά της μοιάζει με γυαλί, κάνοντάς την να φαίνεται ασφαλής και παγιδεύει τα ζώα στην παγίδα της. Αυτή η παραπλάνηση είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, καθώς το βάρος του νερού καθιστά αδύνατο για τα ζώα να ξεφύγουν ή να επιβιώσουν.
Μόνο λίγοι οργανισμοί, όπως το ψάρι Alcolapia latilabris και κάποια κυανοβακτήρια (μπλε-πράσινα φύκια), μπορούν να επιβιώσουν σε αυτές τις ακραίες συνθήκες. Αυτά τα οργανισμοί έχουν προσαρμοστεί στον ακραίο περιβάλλον και είναι οι βασικοί κάτοικοι αυτής της εξαιρετικά σκληρής και μυστηριώδους λίμνης.
Η Λίμνη Νατρον στην Τανζανία τροφοδοτείται από τον ποταμό Νότιος Εουάσο Νγκίρο, ο οποίος πηγάζει στην Κένυα και αποτελεί τη βασική πηγή νερού για τη λίμνη. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της περιόδου των βροχών, η λίμνη δέχεται νερά από άλλους ποταμούς που πηγάζουν από τα γύρω όρη, ενισχύοντας τη ροή του νερού.
Η Λίμνη Νατρον παρά τις ακραίες συνθήκες που επικρατούν, όπως η υψηλή αλκαλικότητα και η θερμοκρασία, φιλοξενεί έναν από τους πιο εντυπωσιακούς κύκλους αναπαραγωγής στον πλανήτη: περίπου 2,5 εκατομμύρια μικρά φοινικόπτερα (Phoeniconaias minor), γνωστά και ως Ροζ Φοινικόπτερα.
Αυτά τα φοινικόπτερα χρησιμοποιούν τη λίμνη ως τόπο αναπαραγωγής και εκμεταλλεύονται την πλούσια τροφή που βρίσκουν στα νερά της, όπως τα μικροσκοπικά φύκια σπιρουλίνα. Αυτά τα φύκια περιέχουν μια κόκκινη χρωστική ουσία, η οποία δίνει στα φοινικόπτερα τη χαρακτηριστική ροζ απόχρωση, ενώ την ίδια στιγμή ενισχύει την έντονα ροζ ή κόκκινη απόχρωση των αλκαλικών αλβών της λίμνης.
Η σπιρουλίνα, όπως και άλλα φύκια που ευδοκιμούν σε αλκαλικές συνθήκες, είναι εξαιρετικά ανθεκτικά στα αλατούχα και καυστικά περιβάλλοντα, καθιστώντας τη μια πολύτιμη τροφή για τα φοινικόπτερα και άλλους οργανισμούς στη λίμνη. Η αναπαραγωγή των φοινικόπτερων στην περιοχή είναι κρίσιμη για την επιβίωση του είδους και αποτελεί μοναδικό φαινόμενο, καθώς η λίμνη αποτελεί το πιο σημαντικό σημείο αναπαραγωγής τους στη περιοχή.
Επιπλέον, στη λίμνη ζει και η αλκαλική τιλάπια (Oreochromis alcalica), ένα είδος ψαριού που έχει εξελιχθεί για να επιβιώσει σε τέτοιες αλκαλικές συνθήκες, αλλά και άλλα είδη φοινικόπτερων, όπως το Phoenicopterus ruber, που είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος και έχουν εξίσου αναπαραγωγική σημασία για την περιοχή.
Η παρουσία αυτών των οργανισμών παρά τις ακραίες συνθήκες αναδεικνύει την εκπληκτική προσαρμοστικότητα της φύσης και το γεγονός ότι ακόμη και οι πιο δύσκολες και φαινομενικά ακατοίκητες περιοχές μπορούν να υποστηρίξουν μορφές ζωής που έχουν προσαρμοστεί πλήρως στο περιβάλλον τους.
Η χημική του σύνθεση επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από την ηφαιστειακή δραστηριότητα του Οι Ντίνιο Λενγκάϊ, του μοναδικού ενεργού ηφαιστείου στον κόσμο που παράγει λάβα ανθρακατίτη.
Αυτός ο σπάνιος τύπος λάβας, πλούσιος σε ανθρακικά νάτριο και κάλιο, συμβάλλει σημαντικά στη μοναδική χημική σύνθεση της λίμνης.
Η τέφρα από προηγούμενες εκρήξεις του Οι Ντίνιο Λενγκάϊ έφτασαν στη λίμνη. Με την πάροδο του χρόνου, η εξάτμιση έχει συγκεντρώσει τα άλατα και τα ορυκτά στη λίμνη, οδηγώντας στην ακραία αλκαλικότητα της.
Η καλύτερη στιγμή για να επισκεφθείτε τη λίμνη Νατρον είναι τους πιο δροσερούς μήνες του χρόνου, δηλαδή από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο. Ωστόσο, οι επισκέπτες που ενδιαφέρονται να δουν τα φλαμίνγκο θα πρέπει να προγραμματίσουν το ταξίδι τους την περίοδο αναπαραγωγής τους, η οποία συνήθως συμβαίνει μεταξύ Σεπτεμβρίου και Μαρτίου.
*Πηγή: Ultimatekilimanjaro
*Photo Credit: Shutterstock
