Αν κάτι κάνει τα χωριά της Ελλάδας μοναδικά, αυτή είναι η ιστορία που κουβαλούν. Η Νεράιδα στη Κοζάνη είναι ένα εξ αυτών. Σήμερα, αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς για επίσκεψη, αφού προσφέρει εκπληκτικό τοπίο, όμορφα ηλιοβασιλέματα, καλό φαγητό, ωραία πλατεία για περπάτημα και φυσικά, πολλούς θρύλους.

Λέγεται, επίσης, πως κάποιοι ανάμεσα στους πρώτους κατοίκους διηγούνταν ότι στην περιοχή του παλαιότερου χωριού εμφανίζονταν νεράιδες κάθε που σουρούπωνε, οι οποίες ήταν ορατές σε όσους διέσχιζαν τον λοφίσκο. Μάλιστα, σύμφωνα με μια διαφοροποιημένη εκδοχή, αν έβλεπαν νέους άνδρες τους μιλούσαν, προτρέποντάς τους να πέσουν μαζί τους στα νερά του Αλιάκμονα.

Η ιστορία του χωριού

Ήταν Νοέμβρης του 1976 όταν έγιναν τα εγκαίνια της μεγαλύτερης για την εποχή σε μήκος γέφυρας στην Ελλάδα, μα και στα Βαλκάνια, με το συνολικό της μήκος να φτάνει τα 1372 μέτρα και το πλάτος της τα 13. Η Υψηλή Γέφυρα Σερβίων έγινε για να ενώσει τις δυο όχθες της νεοδημιούργητης τότε τεχνητής λίμνης Πολυφύτου, μια μακρόστενης τεχνητής λίμνης στην κοιλάδα του ποταμού Αλιάκμονα. Για πολλά χρόνια μετά την κατασκευή της, θεωρούνταν ως μια εκ των μεγαλυτέρων σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Όταν ξεκίνησαν τα έργα για την κατασκευή της το 1972, η λίμνη δεν είχε πάρει ακόμα το τελικό της σχήμα, με αποτέλεσμα οι 27 γιγάντιες κολώνες της, να χτιστούν σε στέρεο έδαφος όπως και η θεμελίωσή της. Το τοξωτό της σχήμα μα και το κενό εσωτερικό των στηλών της, αποτέλεσαν στοιχείο ασφάλειας και σταθερότητας, σε σχέση μάλιστα με όλες τις προηγούμενες γέφυρες που το μήκος τους δεν ξεπερνούσε τα 250μ και ήταν ευθύγραμμες.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Anatoli (@anatolipili)

Όμως η κατασκευή της λίμνης υπήρξε μοιραία, καθώς ανάγκασε με το κλείσιμο του φράγματος, τους κατοίκους του οικισμού της Νεράιδας να μεταγκατασταθούν.

Η ιστορία τους μεγάλη. Ξεκινά από τον τον Πόντο, στην περιοχή Σεβάστεια, όπου με την ανταλλαγή του 1922 άφησαν όλα τους τα υπάρχοντα και με μια βαλίτσα στο χέρι εγκαταστάθηκαν κοντά στα Λεύκαρα Κοζάνης. Το 1929 αποφάσισαν να κατέβουν το λόφο, και να στήσουν το σπιτικό τους από την αρχή, κοντά στον ποταμό Αλιάκμονα. Ξεκίνησαν να καλλιεργούν τα χωράφια τους και να ασχολούνται με την κτηνοτροφία, έχοντας μια καλή ζωή.

Τότε, οι πρόσφυγες ήθελαν να ονομάσουν το χωριό σε Νέα Ηράκλεια, μέχρι που ο τότε Δεσπότης Σερβίων & Κοζάνης Ιωακείμ αντιπρότεινε το Νεράιδα.

Σήμερα στη Νεράιδα μένουν 148 μόνιμοι κάτοικοι. Κατά την είσοδο στο χωριό αξίζει να αγναντέψει κανείς τη θέα και τις δύο πλευρές της λίμνης Πολυφύτου, με τα Πιέρια Όρη. Υπάρχει άλλωστε και ένα μικρό πάρκο με παγκάκια γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο.

Τι να κάνει κανείς στη Νεράιδα

Μετά την απόλαυση του τοπίου στην είσοδο, το χωριό έχει τη κεντρική του πλατεία, όπου εκεί δεσπόζει το Ρολόι της Νεράιδας. Υπάρχει, επίσης, ο Περιπατητικός Πεζόδρομος, με μήκος 500 μέτρα. Ο πεζόδρομος έχει φτιαχτεί έτσι ώστε να περικυκλώνει το χωριό: ξεκινά από την είσοδό του και τελειώνει στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, απέναντι ακριβώς από την κεντρική πλατεία.

Φυσικά, δεν είναι μόνο για βόλτα η Νεράιδα. Υπάρχουν καφετέριες, εστιατόρια, τα περισσότερα εξίσου με θέα. Και όλα τα παραπάνω είναι ο λόγος που έχει γίνει δημοφιλής προορισμός. Προσφέρει μια αναζωογόννηση και ηρεμία, γεμίζοντας τα μάτια με όμορφες εικόνες.