Περιεχόμενα
Αν κοιτάξουμε ένα προς ένα κάθε νησί στην Ελλάδα, θα δούμε πως τα πρώτα 20 που θα μας έρθουν στο μυαλό, είναι νησιά που έχουν αρχίσει να παραγεμίζουν από τουρισμό ή θα γεμίσουν από του χρόνου σίγουρα, δεδομένης της απήχησης που έχουν και των όλο και συχνότερων αναφορών στα ξένα μέσα και σε ταξιδιωτικά γραφεία. Η Σάμος για παράδειγμα είναι ένα τέτοιο νησί, παρά το ότι δεν τη λες και από τους πιο «καυτούς». Η Θάσος επίσης είναι.
Δεν είναι όμως η Νίσυρος, ένα από τα λιγότερο προβεβλημένα νησιά στα Δωδεκάνησα, αλλά και συνολικά σε επίπεδο νησιών. Δηλαδή υπάρχουν η Δονούσα, η Σχοινούσσα, η Σίκινος που τις ακούμε πολύ συχνά, αλλά τη Νίσυρο σπάνια. Αν βρει κάποιος πάνω από έναν γνωστό στον κύκλο του που να την έχει επισκεφθεί, τότε σίγουρα ο κύκλος του αποτελείται από Ευτύχη Μπλέτσα, Τάσο Δούση και άλλους τέτοιους.
Το National Geographic μάλλον βρήκε αρκετούς τέτοιους φίλους ή έκανε καλή έρευνα και τοποθέτησε το νησί της Νισύρου πρώτο πρώτο στη λίστα του με τα 31 νησιά της Ελλάδας που πρέπει να επισκεφθούν οι φυσιολάτρες το 2024. Σε αυτά τα 31 νησιά θα συναντήσει κανείς μέρη που «έχουν αιχμαλωτίσει το μυαλό των καλλιτεχνών και των ανθρώπων της περιπέτειας ανά τους αιώνες», αναφέρει χαρακτηριστικά το άρθρο.
«Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ήταν ο Ποσειδώνας που πήρε ένα κομμάτι από την Κω και το τοποθέτησε στην κορυφή ενός Τιτάνα της φωτιάς, του Πολυβώτη και από αυτή τη ρίψη σχηματίστηκε το ηφαιστειογενές νησί της Νισύρου, με την τεράστια θειούχα καλντέρα της. Το ηφαίστειο είναι ενεργό, αλλά οι ταξιδιώτες μπορούν να περπατήσουν πάνω στη θερμή επιφάνεια. Η τελευταία φορά που εκτόξευσε λάβα, ήταν το 1888 και από τότε ελέγχεται διαρκώς. Μπορείτε να επισκεφθείτε τη Νίσυρο με μονοήμερη εκδρομή από την Κω, αλλά αξίζει να μείνετε μέρες για να εξερευνήσετε τη Χώρα του, το Μανδράκι με τα υπέροχα σπίτια και τις βυζαντινές εκκλησίες, την πηγή ιαματικών λουτρών στα Λουτρά και το χωριό Εμποριός με το κατεστραμμένο βυζαντινό κάστρο, τη φυσική σάουνα στη σπηλιά και την καθηλωτική θέα πάνω από την καλντέρα».
Τα παραπάνω γράφει στην περιγραφή το National Geographic και προκαλεί τη φαντασία στον αναγνώστη.
Το ηφαίστειο της Νισύρου
Στο ηφαίστειο, υπάρχουν πέντε κρατήρες, αυτός που είναι επισκέψιμος είναι ο Στέφανος, που προσεγγίζεται εύκολα από το οροπέδιο του Λακκιού, όπου μέχρι ένα σημείο πας με αμάξι και μετά πεζοπορία.
Όταν βρεθείς εκεί, θα δεις τις πλαγιές στους άλλους κρατήρες και την καλντέρα όπου υπάρχει ο οικισμός Νικιά. Αν το δει κανείς σε φωτογραφία, θα νομίζει πως βλέπει κάποια ταινία Αποκάλυψης ή πως η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική. Ίσα ίσα όμως, σου κόβεται η ανάσα από την εντυπωσιακή θέα, από τις ρωγμές και από τη γνώση πως από κάτω υπάρχει λάβα. Θέλει καλά παπούτσια για να πας εκεί, γιατί θερμαίνεται η σόλα και μπορεί να σου μείνει στο χέρι.
Εκτός του ηφαιστείο, το νησί έχει και θερμές πηγές που αναβλύζουν μέσα από τη θάλασσα, ιαματικά λουτρά με νερό που έρχεται από το ηφαίστειο. Υπάρχουν τα Λουτρά, το Ανδράκι και η Θερμιανή, όπου η θερμοκρασία του νερού αγγίζει τους 40 βαθμούς Κελσίου.
Η φύση αφθονεί πέριξ του ηφαστείου στο νησί
Τα υπόλοιπα στοιχεία της φύσης που κάνουν το νησί Νο1 στις προτάσεις του National Geographic, είναι οι 23 γεώτοποι που διαθέτει και δύο περιοχές που είναι στο δίκτυο Natura 2000, καθώς στο νησί υπάρχουν 450 είδη χλωρίδας, 92 πανίδας και τρία καταφύγια άγριας ζωής.
Εκτός από τη φύση, η Νίσυρος έχει και τα κάστρα και τα ξωκλήσια της που βρίσκονται σε σημεία απ’ όπου η θέα είναι μαγευτική και κοιτάζει στα μάτια τη θέα από τη Σαντορίνη. Πέτρινα σπίτια εναλλάσσονται στο μάτι με κυκλαδίτικες κατασκευές, ενώ πεζοπορικά συναντά κάποιος πολλά σοκάκια και πέτρινες καμάρες, ειδικά στον Εμπορειό. Στα κάστρα, η πρώτη πρόταση είναι στην Παντονίκη, όπου συστήνεται να πάτε εκεί όσο πιο πρωί γίνεται για να απολαύσετε την ησυχία που επικρατεί και τον βρυχηθμό του ηφαιστείου.
Το αποκορύφωμα είναι φυσικά ο οικισμός Νικιά, που είναι στο χείλος της καλντέρας και έχει θέα στο ηφαίστειο και στη θάλασσα, με τη μοναδική του αρχιτεκτονική, όπου περίοπτη θέση έχει η εκκλησία των Εισοδίων της Θεοτόκου, με ένα καθηλωτικό κωδωνοστάδιο.
Είπαμε για την κόντρα με τη Σαντορίνη σε επίπεδο θέας. Το νησί έχει δύο σημεία που πάνε όλοι οι τουρίστες για να απολαύσουν το ηλιοβασίλεμα, ένα στην Παναγιά τη Σπηλιανή στο Μανδράκι, μια εκκλησία 7 αιώνων, όπου θα συναντήσετε 100 σκαλοπάτια για να φτάσετε ψηλά και να αγναντέψετε το Αιγαίο, κι ένα στο Παλαιόκαστρο, έξω από το Μανδράκι, που είναι σε έναν λόγο προς τα δυτικά και διαθέτει ένα άρτιο δείγμα οχυρωμένου οικισμού από την αρχαιότητα. Υπάρχει κι ένα τρίτο που ξέρουν λίγοι, στο μοναστήρι του Σταυρού, λίγο έξω από τα Νικιά.
Οι παραλίες και οι τοπικές γεύσεις στο νησί
Σε επίπεδο παραλιών, ψηλά στη λίστα μας μπαίνουν οι Χοχλάκοι, οι Πάλοι στα βορειοανατολικά του νησιού και κοντά τους οι Λύες με τη σκουρόχρωμη άμμο. Από εκεί μπορείτε να πάτε και στην Παχιά Άμμο, που προσεγγίζεται μέσω ενός δύσβατου μονοπατιού. Τέλος, υπάρχει το Γιαλισκάρι ή αλλιώς Λευκή Ακτή.
Ένα τέτοιο νησί δε θα μπορούσε να μην έχει και τοπικά εδέσματα και νοστιμιές, οπότε το απόγευμα νωρίς μπορείς να πιεις μια σουμάδα ή μια κανελλάδα μαζί με χαλβά με αμύγδαλο ή με τα μοσχοπούλια, που είναι τηγανητά σιροπιαστά μπακλαβαδάκια. Αν θες έναν μεζέ για να συνοδεύσεις το ούζο, φάε την τυριά, το ντόπιο τυρί, και την σακουλιαστή που είναι τυρί κρέμα. Κυρίως όμως θα γευτείτε τους ρεβυθοκεφτέδες και το κατσίκι καπαμά με ρύζι και συκωτάκια.
Το Μανδράκι, ένας από τους 4 οικισμούς, ο βασικότερος, έχει πολλά καφενεία για να φας, οπότε η διαμονή σου εκεί συνίσταται. Αξίζει, τέλος, να αναφερθεί πως στο νησί υπάρχουν λίγο πάνω από 1.000 μόνιμοι κάτοικοι.
