«Η Αμοργός είναι μια μικρή λωρίδα γης με έντονη προσωπικότητα και φανατικούς επισκέπτες, που σε πείσμα των καιρών κρατάει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της. τη γραφική αρχιτεκτονική της και σε καλεί να ζήσεις μία εμπειρία μοναδική.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω μνήμες και δεσμούς με αυτό το νησί και ειδικά με την Αιγιάλη.
Με μεγάλες παρέες, ανάβαμε φωτιές και κάναμε νυχτερινό μπάνιο στην αθωότητα της εφηβείας μας στην παραλία της περιοχής, με την άμμο και το κύμα να συντροφεύει στα γέλια μας.
Θυμάμαι τις μεγάλες βόλτες μας από τα μονοπάτια για τα κοντινά χωριά, η μυρωδιά της γης και της θάλασσας να τρυπούν τα ρουθούνια μας και να μας γεμίζουν ζωή. Και μετά η περιπέτεια…
Δεν θα ξεχάσω όταν μια φορά στην επιστροφή από το μονοπάτι της Λαγκάδας, μας πήρε το βράδυ και για πρώτη φορά είδαμε πυγολαμπίδες, ήταν μοναδικό το θέαμα που μας χάρισε η φύση! Μικρά αστραφτερά φωτάκια που ξύονησαν τη φαντασία τους και μας καλούσαν να παίξουμε μαζί τους.
Οι ομορφιές του νησιού όμως δεν σταματούν εδώ…
Πώς να μη σε εντυπωσιάσει η πρωινή ομίχλη αγκιστρωμένη πάνω από την Αιγιάλη στον «Ποταμό», το χωριό καταγωγής του πατέρα μου.
Θυμάμαι ήταν Μ. Παρασκευή και πηγαίναμε στον επιτάφιο της Χώρας, κάποια στιγμή συνειδητοποιούμε ότι τα σύννεφα είναι δίπλα μας, νιώθαμε ότι θα απλώσουμε το χέρι μας και θα τα πιάσουμε…
Σταματάμε το αυτοκίνητο και βγαίνουμε έξω. Πραγματικά νιώσαμε μικροί θεοί που μπορούσαμε να «ακουμπήσουμε» τα σύννεφα καθώς περνούσαν ανάμεσά μας…
Εδώ τα στοιχεία της φύσης σε παρασέρνουν σε ένα ανεξήγητο χορό αισθήσεων. Μια απλή βόλτα αρκεί για να γεμίσεις με μυρωδιές, από τα βότανα του νησιού.
Μεγαλωμένος στην Αθήνα, εδώ κατάλαβα τη διαφορά με την ανωνυμία της πόλης.
Οι Αμοργιανοί είναι άνθρωποι ανοιχτόκαρδοι, με χαμόγελο, περνάς και σε χαιρετάνε, είτε σε ξέρουν είτε όχι… Θα σε καλέσουν να πιεις μαζί τους μία καπνιστή ρακή και να γευτείς μεζεκλίκια της περιοχής. Η φιλοξενία να είναι χαραγμένη στο dna τους.
Ίσως γι’ αυτό και κάθε χρόνο λαχταρώ να έρθει το Πάσχα και να ανοίξουμε το «Απέραντο γαλάζιο», τον ξενώνα που δημιούργησε η οικογένειά μου εδώ και 30 χρόνια και συνεχίζουμε με την αδελφή μου Λίλη.
Αξία ανεκτίμητη μια βόλτα στο «Λιμενάρι», που είναι η αγαπημένη μου παραλία.
Αξέχαστη εμπειρία όταν μια φορά με βρήκε το σούρουπο εκεί και σιγά σιγά άρχισε να φωσφορίζει όλη η ακρογιαλιά, από το πλαγκτόν!!!
Στο νησί του «Απέραντου γαλάζιου» τα νερά είναι κρυστάλλινα, με ένα μπλε που όμοιο του δεν υπάρχει.
Αυτό το μπλε που μάλλον μάγεψε και τον Λύκ Μπεσόν και έκανε εδώ τα γυρίσματα της ομώνυμης ταινίας, βάζοντας την Αμοργό στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη.
Τα γραφικά μονοπάτια του νησιού ικανοποιούν και τον πιο απαιτητικό ταξιδιώτη.
‘Οπως αυτό που σε πάει στο μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας, περνώντας από την κορυφογραμμή του νησιού, με θέα που σε αποζημιώνει για κάθε βήμα που έκανες σε αυτό… Μία απόδραση στην αυτογνωσία και στη σύνδεση με τη φύση.
Η δική μου Αμοργός είναι η μυρωδιά του πρωινού καφέ στην «Καλή καρδιά», έναν καφενέ ξεχασμένο από το χρόνο στα Θολάρια, τα απλωμένα δίχτυα από τα καίκια στο λιμάνι της Αιγιάλης και μια μεσημεριανή ρακί στη Λόζα της Χώρας, ακούγοντας μόνο το θρόισμα των φύλλων από τα αιωνόβια δέντρα της.
Όλα αυτά τα «μικρά» που προσφέρει απλόχερα τούτος ο τόπος σε όλους, κάνουν μεγαλώνουν το μέσα μου και τον κόσμο γύρω μου…
Είναι η ενέργεια αυτής της άγονης νησιωτικής οροσειράς που σε μαγεύει και σε κάνει για πάντα δικό της. Για αυτό οι ντόπιοι λέμε: η Αμοργός δεν είναι νησί… Είναι έρωτας που πάντα επιστρέφεις…
INFO
Ο Παύλος Γαβαλάς είναι σκηνοθέτης σε τηλεοπτικές και θεατρικές παραγωγές και επιχειρηματίας στο χώρο του Τουρισμού.
Φωτογραφίες: Caroline Thivet
