Αυτός ο προορισμός σίγουρα θα σου αφήσει τις πιο εκστατικές αναμνήσεις. Ο Γεωργιανός Στρατιωτικός Δρόμος είναι μια διαδρομή 210 χιλιομέτρων που απλώνεται φιδωτός μέσα από τα βουνά του Καυκάσου της Γεωργίας, με καταπράσινες κοιλάδες που διασχίζουν ποτάμια, βουνά κατάφυτα με αγριολούλουδα και γραφικά χωριά σκαρφαλωμένα στην άκρη των γκρεμών.
Διάσπαρτες γεωργιανές ορθόδοξες εκκλησίες, με όμορφους βαρελοειδείς θόλους, εμφανίζονται στον ορίζοντα και σειρές από χρωματιστά σοβιετικά ψηφιδωτά κοσμούν τους τοίχους εγκαταλελειμμένων στάσεων λεωφορείων.
«Είναι αστείο, δεν επισκέπτονται πολλοί τουρίστες αυτό το μέρος της Γεωργίας. Αλλά είναι το πιο όμορφο μέρος στη γη και το αγαπημένο μου», λέει ο Mirian Takvarelia, οδηγός στην GoTrip Georgia, μια τοπική εταιρεία ride-hailing που νοικιάζει ταξί για πολυήμερα ταξίδια στο εσωτερικό της χώρας. «Πρέπει να έρθετε εδώ μόνο μία φορά για να ερωτευτείτε τον Καύκασο».
Σε αυτό τον δρόμο της Γεωργίας ενώνεται η ιστορική διαδρομή της χώρας με το σήμερα. Στη χώρα του Νότιου Καυκάσου το τέλος του πενθήμερου ρωσο-γεωργιανού πολέμου του 2008 άφησε ίχνη καταστροφής στον στρατιωτικό δρόμο της Γεωργίας.
Η Γεωργία αποτελούσε μέρος της Σοβιετικής Ένωσης από το 1921 έως το 1991 και ο δρόμος, ο οποίος συνδέει την Τιφλίδα με τη ρωσική πόλη Βλαντικαβκάζ, είναι η μόνη απευθείας χερσαία οδός που συνδέει τη Γεωργία με τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Ένας προορισμός όπου ενώνονται τα όνειρα
Ωστόσο, το έθνος έχει πολύ μεγαλύτερη ιστορία συγκρούσεων. Ιστορικά, η Γεωργία αποτέλεσε αντικείμενο αντιπαλότητας μεταξύ των Ρωμαίων, των Περσών, των Οθωμανών και των Ρώσων λόγω της στρατηγικής της θέσης μεταξύ Ευρώπης και Ασίας.
Η Γεωργία φιλοξενούσε επίσης έναν αρχαίο δρόμο στα βουνά του Καυκάσου που συνέδεε τις δύο ηπείρους. Ο δρόμος αυτός ονομαζόταν Porta Caucasia και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μεταφορά στρατευμάτων μεταξύ αυτοκρατοριών και στην εξαπόλυση επιθέσεων.
Τον 18ο αιώνα, μετά τη Συνθήκη του Georgievsk, οι Ρώσοι δημιούργησαν την Porta Caucasia ως σύγχρονη στρατιωτική οδό, με αποτέλεσμα να γίνει γνωστή ως Γεωργιανή Στρατιωτική Οδός. Η οδός αυτή έπαιξε στη συνέχεια βασικό ρόλο σε πολλές ρωσικές στρατιωτικές επιθέσεις κατά τον 18ο και 19ο αιώνα, όπως ο Καυκάσιος Πόλεμος, ο Ρωσο-Τσιρκέζικος Πόλεμος και ο Πόλεμος των Μουρίδων.
Πέρα από την στρατιωτική ιστορία, η Porta Caucasia ήταν επίσης σημαντικό τμήμα του Μεγάλου Δρόμου του Μεταξιού που συνέδεε την Κίνα με τη Μεσόγειο. Καραβάνια γεμάτα μετάξι, μπαχαρικά και κοσμήματα περνούσαν από εδώ, ενώ αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Στράβων και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος αναφέρονταν στη φυσική ομορφιά του δρόμου.
Ακόμα και σήμερα, είναι ένας εξαιρετικά πολυσύχναστος προορισμός, μεταφέροντας τα πάντα, από φτηνά ηλεκτρονικά είδη μέχρι αρωματικά αρμενικά λουλούδια, μέσα στην περιοχή του Καυκάσου.
Ως δίοδος για ανθρώπους και ιδέες από την αρχαιότητα, η πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της γύρω περιοχής έχει συχνά επισκιαστεί από συγκρούσεις.
«Ο Γεωργιανός Στρατιωτικός Δρόμος είναι γεμάτος τέχνη και αρχιτεκτονική και αντιπροσωπεύει την όμορφη ιστορική κληρονομιά της χώρας μας», λέει η Sofia Knoeva, τοπική ξεναγός στο Friendly.ge.
«Κάθε ταξιδιωτική εταιρεία στη Γεωργία ενσωματώνει πλέον τον Στρατιωτικό Δρόμο στα βασικά πακέτα τους για τους ξένους τουρίστες, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να βιώσουν τον πολιτιστικό πλούτο της περιοχής».
Προορισμός-Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς
Η ιστορική πόλη Μτσχέτα, έδρα της Γεωργιανής Ορθόδοξης Εκκλησίας από τον 4ο αιώνα που βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Κούρα και Αράγκβι, ήταν βασικός εμπορικός κόμβος του Δρόμου του Μεταξιού και ιερή πρωτεύουσα. Εδώ έφτασε ο Άγιος Νίνο το 337 μ.Χ. και τελικά προσηλύτισε τη Γεωργία στον χριστιανισμό.
Η Μτσχέτα είναι σήμερα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco και φιλοξενεί τρεις εκκλησίες: τη Μονή Jvari, τη Μονή Samtavro και το τεράστιο συγκρότημα του Καθεδρικού Ναού Svetitstkhoveli.
Το συγκρότημα της Μονής Samtavro φιλοξενεί τους τάφους του βασιλιά Mirian, του πρώτου χριστιανού βασιλιά της Γεωργίας, και της βασίλισσάς του Nana, ενώ ο Καθεδρικός Ναός Svetitstkhoveli, πιστεύεται ότι φιλοξενεί τον χιτώνα του Ιησού Χριστού που έφερε στη Μτσχέτα ένας Γεωργιανός Εβραίος ονόματι Elioz.
Στο συγκρότημα του καθεδρικού ναού του 11ου αιώνα, τα όμορφα σκαλισμένα ανάγλυφα από πέτρα, αποτελούν ζωντανή θρησκευτική εικονογραφία και περίπλοκες τοιχογραφίες.
Μια σειρά από παλιά δοχεία κρασιού quevri στον κήπο παραπέμπει στην εποχή που ο καθεδρικός ναός έφτιαχνε και αποθήκευε το δικό του κρασί σε αυτά τα υπόγεια πήλινα δοχεία.
Στο ιστορικό κέντρο της Μτσκέτα, όπου οι πωλητές πωλούν τα πάντα, από σμάλτα, κοσμήματα και παραδοσιακά χαλιά μέχρι αρωματικά μπαχαρικά και παγωτά κρασιού, παίρνεις μία γεύση από την εποχή που τα καραβάνια του Δρόμου του Μεταξιού σταματούσαν σε αυτή την αρχαία πόλη για φαγητό, ξεκούραση και εμπόριο.
Το πιο εμβληματικό μνημείο στο σύνολο της Μτσχέτα Unesco, ωστόσο, είναι το μικροσκοπικό μοναστήρι Jvari του 6ου αιώνα. Σκαρφαλωμένο σε έναν βράχο με θέα τα ποτάμια, είναι ένα από τα λίγα σωζόμενα παραδείγματα μεσαιωνικής γεωργιανής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής, με περίπλοκα ανάγλυφα και επιγραφές Asomtavruli (αρχαία γεωργιανή γραφή).
Η εκκλησία χτίστηκε στη θέση του πρώτου ξύλινου σταυρού που στήθηκε εδώ τον 4ο αιώνα για να σηματοδοτήσει την άνοδο του χριστιανισμού στη Γεωργία και εξακολουθεί να είναι ένας από τους πιο ιερούς τόπους προσκυνήματος στον Καύκασο.
Βαθύτερα στα βουνά της Γεωργίας βρίσκεται το γραφικό χωριό Tsikhisdziri, με τα υπέροχα ψηφιδωτά πάνελ, ειδικά στους τοίχους των στάσεων λεωφορείων.
Τα περισσότερα ψηφιδωτά κατά μήκος του Γεωργιανού Στρατιωτικού Δρόμου χρονολογούνται στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, όταν χρησιμοποιήθηκαν για τη διάδοση πολιτικών και πολιτιστικών μηνυμάτων σε όλα τα εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης.
Ωστόσο, η τέχνη παρακμάζει γρήγορα μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991. Σήμερα, τα περισσότερα ψηφιδωτά της Σοβιετικής εποχής στη Γεωργία είτε έχουν καταστραφεί είτε βρίσκονται σε ερείπια.
Σε ένα εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο που ονομάζεται Tsiskari κοντά στο χωριό Tskhvarichamia, 30 χιλιόμετρα ανατολικά της Mtskheta, δεκάδες πολύχρωμες ψηφιδωτές πλάκες καλύπτουν κάθε σπιθαμή του δρόμου που οδηγεί στον καταυλισμό, απεικονίζοντας γεωργιανές γιορτές και τη λαϊκή ζωή.
Ο πιο εμβληματικός πίνακας είναι αυτός που δείχνει παιδιά με κομψές στολές Νέων Πρωτοπόρων (κίνημα Τέχνης ρωσικής προέλευσης), να παίζουν τύμπανα και να συλλέγουν λουλούδια, δίνοντας ζωή στην κατά τα άλλα έρημη καλοκαιρινή κατασκήνωση.
Το καλύτερο όμως ψηφιδωτό στη Γεωργία βρίσκεται στο Μνημείο Φιλίας Ρωσίας-Γεωργίας, μια κολοσσιαία τσιμεντένια κατασκευή που στην αρχή είναι λίγο ενοχλητική μπροστά στα εκπληκτικά βουνά του Καυκάσου, αλλά αν την κοιτάξεις πιο προσεκτικά αποκαλύπτει εικόνες από τη γεωργιανή και τη ρωσική ιστορία που γιορτάζουν τον δεσμό «φιλίας» μεταξύ των δύο εθνών..
Δεν είναι ωστόσο μόνο τα αξιοθέατα και η Τέχνη που αποτελούν πόλο έλξης της Γεωργιάς, αλλά και γεύσεις με μοναδικότητα, όπως το χινκάλι που μπορείτε να δοκιμάσετε στο Πασανάουρι, ένα όμορφο παραποτάμιο χωριό, από όπου πιστεύεται ότι προέρχονται το περίφημο πιάτο ζυμαρικών.
Τα χινκάλι του Πασανάουρι είναι η τέλεια ισορροπία ζύμης, κρέατος και χυμού -ένας συνδυασμός που κυριολεκτικά εκρήγνυται στο στόμα σας και προτείνεται να το γευτείτε με το κεφάλι ελαφρώς γερμένο προς τα πάνω για να μη χαθεί ο χυμός.
Η Κοιλάδα Truso απέχει μόλις 22 χιλιόμετρα από τη Stepantsminda. Διάσπαρτη με εγκαταλελειμμένα χωριά και μεσαιωνικά παρατηρητήρια, η κοιλάδα Truso είναι πανέμορφη και κόβει την ανάσα.
Κόκκινα βουνά πλαισιώνουν λιβάδια καλυμμένα με αγριολούλουδα και αρχαίες εκκλησίες στέκονται μπροστά στα αστραφτερά νερά του ποταμού Terek. Η γραφική λίμνη Abano αναβλύζει με μεταλλικό νερό, ενώ τα ερείπια του φρουρίου Zakagori δημιουργούν μία ξεχωριστή αίσθηση στη θέα τους.
Αν ως τώρα δε σε έχει μαγέψει αυτός ο προορισμός και δεν έχεις πειστεί πως είναι ο «ωραιότερος προορισμός στη Γη», τότε we rest our case!
* Φωτογραφίες: Shutterstock
