Η Σαπιέντζα είναι ένα ακατοίκητο πανέμορφο μικρό νησί, που ελάχιστοι γνωρίζουν. Διαθέτει άγρια ομορφιά, πλούσια βλάστηση και βρίσκεται νότια της Μεθώνης. Το όνομα του είναι ιταλικό και σημαίνει σοφία, καθώς βρισκόταν υπό την κυριότητα των Βενετών από το 1209. Το καταπράσινο τοπίο σε συνδυασμό με τα κρυστάλλινα γαλάζια νερά, καθιστούν το νησί αυτόν τον τέλειο προορισμό για καλοκαιρινές εξορμήσεις.
Η Σαπιέντζα βρίσκεται πάνω σε έναν ναυτικό δρόμο ο οποίος ήδη από την αρχαιότητα είχε σπουδαίο εμπορικό και στρατηγικό ενδιαφέρον, καθώς σύνδεε την Ιταλία με τη Μέση Ανατολή. Παράλληλα, όμως, ήταν και μια δύσκολη περιοχή, γεμάτη από ισχυρά θαλάσσια ρεύματα, δυνατούς ανέμους και δύσκολα βράχια. Ως αποτέλεσμα, στις ακτές και στα ανοιχτά του νησιού σημειώθηκαν αρκετά ναυάγια, ορισμένα από τα οποία θεωρούνται σπουδαία από αρχαιολογικής άποψης.
Ένα από τα πιο διάσημα ανάμεσά τους, ας πούμε, είναι του πλοίου που (θεωρούμε ότι) μετέφερε τις κολόνες από το μεγάλο περιστύλιο το οποίο είχε χτίσει ο Ηρώδης στην Καισάρεια της Παλαιστίνης (1ος μ.Χ. αιώνας). Στις μέρες μας είναι γνωστό ως «ναυάγιο των κιόνων» κι έχει εντοπιστεί σε βάθος 10 μέτρων, κοντά στο ακρωτήρι Σπίθα. Μάλιστα, το Υπουργείο Πολιτισμού σχεδιάζει να το μετατρέψει σε επισκέψιμο ενάλιο αρχαιολογικό χώρο.
Σαπιέντζα, ένας φάρος απέναντι από τη Μεθώνη
Η σημασία της Σαπιέντζας για τα ναυτικά δρομολόγια συνέχισε να είναι μεγάλη και κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, οπότε αποφασίστηκε να επιστρατευτεί η τεχνολογική πρόοδος της εποχής για να αντιμετωπιστεί το θέμα των συχνών ναυαγίων στη θαλάσσια περιοχή της.
Το 1885, λοιπόν, ύστερα από βαρυσήμαντο αίτημα της βασίλισσας Βικτωρίας της Αγγλίας, χτίστηκε φάρος ύψους 8 μέτρων στο νότιο σημείο του νησιού, ο οποίος για τα χρόνια του ήταν από τους ισχυρότερους στη Μεσόγειο: τα κάτοπτρά του φωτίζονταν με λάμπες αμιάντου και η φωτοβολία έφτανε τα 25 ναυτικά μίλια.
Μάλιστα, καθώς η περιστροφή διαρκούσε 8 ολόκληρα λεπτά, υπάρχουν μαρτυρίες από γυναίκες των χωριών της ηπειρωτικής ακτής, που έλεγαν ότι σε καιρούς πριν την έλευση ηλεκτρικού ρεύματος χρησιμοποιούσαν αυτά τα φωτεινά οκτάλεπτα ώστε να κεντάνε τα βράδια. Ο φάρος εξακολουθεί να λειτουργεί και στις δικές μας μέρες, όντας αυτοματοποιημένος από το 1986, όταν μετατράπηκε πια σε ηλιακό (βασίζεται σε ηλιακές κυψέλες). Παράλληλα, όμως, έχει ανακηρυχθεί και σε διατηρητέο νεότερο μνημείο.
Επιπλέον πληροφορία για την Σαπιέντζα
Και μπορεί ήδη να σε κέρδισε η εικόνα της μοναδικής παραλία με τα κρυστάλλινα νερά αλλά η Σαπιέντζα διαθέτει κι άλλα παράξενα και ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά! Ήξερες για παράδειγμα ότι πολύ κοντά της και συγκεκριμένα στα νοτιοδυτικά της βρίσκεται το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου; Θα ακούσεις να το αποκαλούν τάφρος ή φρέαρ των Οινουσσών και έχει βάθος 5.121 μέτρα.
