Περιεχόμενα
Οι λεωφόροι σφύζουν από ζωή, μαγαζιά, πλούτο. Ένα πολυεθνικό παζλ ανθρώπων κυκλοφορεί, αλληλεπιδρά, καταναλώνει, απολαμβάνει. Την είπαν «Πόλη του Μέλλοντος», είναι πλέον μη αρκετό ως περιγραφή. Το μέλλον, γαρ, είναι ήδη «εδώ», στη Λουσαΐλ. Και το Κατάρ, για πολλοστή φορά, απέδειξε πως όταν βάζει κάτι στόχο, το πετυχαίνει.
Ως το 2006, δεν υπήρχε τίποτα εκεί, παρά μόνο άμμος και ελάχιστα σπίτια. Σε μία όμως από τις πιο γκράντε επιδείξεις δύναμης στην ιστορία, η χώρα αυτή της αραβικής χερσονήσου δημιούργησε από το μηδέν μια υπερσύγχρονη πόλη ικανή να φιλοξενήσει άνετα 250 χιλ. κατοίκους.
Λάμψη και χλιδή πέρα από κάθε φαντασία
Είναι το απαύγασμα της φιλοδοξίας της βασιλικής οικογένειας, σε μια έκφραση λάμψης και χλιδής πέρα που σπάει κάθε καλούπι.
Η πρωτεύουσα Ντόχα, από την οποία απέχει λίγο πάνω από 20 χιλιόμετρα, αποκτά ισχυρό ανταγωνισμό. Ολοένα περισσότερα events μετακινούνται προς το Λουσαΐλ, γίνεται «in» να είναι κάποιος εκεί.
Το γήπεδο των 86 χιλιάδων θεατών που κατασκευάστηκε για το Μουντιάλ είναι μόνο ένα κομμάτι μιας φρενήρους κατασκευαστικής ιστορίας. Υπάρχει πρωτοτυπία, υπάρχει και μιμητισμός –φτιάχνουν αντίγραφα των λόφων του Μπέβερλι Χιλς, των Ιλισίων Πεδίων του Παρισιού και όχι μόνο…
Το «μενού» είναι ελκυστικότατο για τους έχοντες γερό πορτοφόλι: Θεματικά πάρκα, λουσάτα γιγάντια Mall, εντυπωσιακές μαρίνες, διεθνούς φήμης εστιατόρια, κατασκευασμένες λίμνες, τεχνητά νησιά και δύο νέες λαμπερές προσθήκες:
Οι πύργοι Katara, ένα κτίριο με τη μορφή του εθνικού σύμβολου του Κατάρ, το οποίο και χωρίζεται σε δύο υπερπολυτελή ξενοδοχεία, το Fairmont και το Raffles (το πρώτο 6στερο στην ιστορία της χώρας).
Και οι θεόρατοι Lusail Plaza Towers, οι οποίοι ξεχωρίζουν από χιλιόμετρα μακριά,. Έργο της Foster+Partners, που σχεδίασε επίσης το ποδοσφαιρικό γήπεδο που φιλοξένησε τον τελικό του περασμένου Παγκοσμίου Κυπέλλου.
19 περιοχές συναποτελούν το Λουσαΐλ, κάποιες πολύ περισσότερες αναπτυγμένες από άλλες. Λογικό, το «under construction» δεν έχει ακόμα τελειώσει γι’ αυτό το φουτουριστικό μέρος, ακόμα μένουν πολλά να γίνουν, μουσεία, πάρκα, μαγαζιά. Ένας τεχνητός ύφαλος επίσης, κατασκευάζεται κατά μήκος της ακτογραμμής για να ενθαρρύνει την εγκατάσταση θαλάσσιας ζωής.
Στη Λουσαΐλ το μόνο ταβάνι είναι ο ουρανός
Υπάρχει η πεποίθηση πως όλα είναι εφικτά. Μια αίσθηση παντοδυναμίας. Γι’ αυτό και οι μεγαλύτεροι αρχιτέκτονες του κόσμου συμμετέχουν ή θέλουν να συμμετάσχουν στο project. Τα λεφτά είναι σίγουρα ένα μεγάλο κίνητρο, αλλά το κυριότερο είναι πως έχουν την ευκαιρία να κάνουν πράξη το όραμά τους με πόρους που αλλού δεν θα μπορούσαν καν να ονειρευτούν, χωρίς να βάζουν όρια στη φαντασία τους. Πετρέλαιο και φυσικό αέριο χρηματοδοτούν τα πάντα…
Χτίζοντας από το μηδέν, μπορείς να φτιάξεις κάτι πολύ συγκεκριμένο που ικανοποιεί τους στόχους της βιωσιμότητας, της προσβασιμότητας και της οικονομικής ισορροπίας κατά το πιθανόν. Δεν υπήρχε εκεί κάτι πριν για να δυσκολέψει, να ζορίζει. Όλα, τρένα, μέσα μαζικής μεταφορές, αστικό τοπίο, φτιάχτηκαν εξ αρχής.
Συστήματα διατήρησης και επαναχρησιμοποίησης του νερού, λύνουν ζωτικά ζητήματα. Τα πάρκα μένουν πράσινα όλο το χρόνο. Υπάρχουν ακόμα και δρόμοι περιπάτου με ρυθμιζόμενο κλίμα ώστε να μπορούν οι κάτοικοι να κάνουν «περατζάδες» και το καλοκαίρι, όταν η θερμοκρασία φτάνει και ξεπερνάει τους 50 βαθμούς.
Είναι η πρώτη αυτόνομη ενεργειακά πόλη του Κατάρ. Κάτι διόλου εύκολο όταν μιλάμε για κάτι νεόδμητο στην έρημο. Μια πόλη με περιβαλλοντική συνείδηση, εναρμονισμένη με το πνεύμα της εποχής της κλιματικής κρίσης. Σχεδιασμένη επίσης για να είναι φιλική προς τους πεζούς, συνδέεται με το νέο μετρό της Ντόχα αλλά και με τραμ.
Ο κόσμος μπορεί να «τελειώσει», αλλά ένας άλλος τρόπος είναι εφικτός
Η Λουσαΐλ φιλοδοξεί να είναι μια σύγχρονη, βιώσιμη «Πόλη του Μέλλοντος» Όμως, ενώ έχει υπέροχη αρχιτεκτονική, μεγαλοπρεπείς υπαίθριους χώρους και φεστιβάλ και εκδηλώσεις, είναι ένα μεγάλο ερώτημα και στοίχημα αν θα πάρει την πρωτοκαθεδρία από την πρωτεύουσα.
Θα καταφέρει να ξεφύγει από την κατάρα που έχει πλήξει πολλές προηγούμενες προσπάθειες νεόκτιστων πόλεων, όπως η Καμπέρα, η Μπραζίλια, το Ισλαμαμπάντ και το Μίλτον Κέινς, όπου η φυσικότητα και η χαρά της ζωής φαίνεται να απουσιάζουν; Μόνο ο χρόνος θα δείξει.
Υπάρχει μια φήμη ότι η Λουσαΐλ μπορεί τελικά να γίνει η πρωτεύουσα του Κατάρ. Δεν είναι και τόσο τρελή ιδέα – ο Σεΐχης Τζάσιμ Μπιν Μοχάμεντ Μπιν Τάνι, που θεωρείται ο ιδρυτής του Κατάρ, έχτισε το Κάστρο Λουσάιλ, το σπίτι του του 19ου αιώνα (έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό), σε αυτήν την ακτή.
Κάποιοι επιστήμονες πάντως, λένε πως το 2070 η θερμοκρασία στην περιοχή θα έχει ανεβεί τόσο ώστε θα είναι αδύνατο για τους ανθρώπους να συνεχίσουν να ζουν εκεί.
Το τέλος του κόσμου; Η απάντηση, καταπώς φαίνεται, είναι το χτίσιμο νέων κόσμων. Καλώς ήλθατε στη Λουσαϊλ. Δεν είναι πάντα κακό να χτίζεις στην άμμο παλάτια.
* Με πληροφορίες από CNN
