Αν περιμένετε να διαβάσετε ένα κείμενο μόνο για τουριστικές συμβουλές και αξιοθέατα που αφορούν την Τήνο, καλό είναι να σταματήσετε τώρα την ανάγνωση. Στις παρακάτω γραμμές θα σας αραδιάσω επί προσωπικού τι σημαίνει για μένα η Τήνος, μετά από τρεις μέρες παρουσίας εκεί όντας παντρεμένος.
Μπορεί πολλοί από εσάς που με γνωρίζετε να μην το πιστεύετε, αλλά όχι μόνο ο Ταγαράς βρήκε γυναίκα, αλλά μετά από επτά χρόνια σχέσης (συμπληρώθηκαν τη μέρα του γάμου) ανέβηκε μαζί της τα σκαλιά της εκκλησίας.
Στο κείμενο όμως δεν θα πρωταγωνιστήσει η είσοδος με «Carmina Burana» και «Θα ‘ρθεις σαν αστραπή», αλλά η Τήνος, η οποία επελέγη σαν ταξιδάκι του μέλιτος, μιας και τα σχέδια θέλουν εκτός των συνόρων ταξίδι τον χειμώνα (εννοείται πως θα υπάρξει και σε αυτό γραπτή αποτύπωση των στιγμών).
Στο νησί της Παναγίας, όπως αποκαλείται συχνά η Τήνος, δεν είχα βρεθεί ξανά και η αλήθεια είναι πως φοβόμουν λιγάκι την εμπειρία μου σε αυτό μιας και δεν έχω και την καλύτερη σχέση με τη θρησκεία. Στην καλύτερη αυτοπροσδιορίζομαι αγνωστικιστής, στη χειρότερη άθεος για να ανεβάσω την πίεση γονέων, πεθερικών και παππούδων.
Η μοίρα όμως με έφερε σε έναν προορισμό που σίγουρα θα επιδιώξω να επισκεφθώ ξανά στο μέλλον, καθώς οι εικόνες που μου χάρισε η Τήνος και οι στιγμές που απήλαυσα με τη γυναίκα μου σε αυτόν σίγουρα θα μου μείνουν αξέχαστες.
Για να είμαι ειλικρινής, η διαμονή ήταν δώρο κολλητών μου (Λεωνίδα και Μαρία σας ευχαριστούμε πολύ), καθώς διαθέτουν ενοικιαζόμενα δωμάτια στο χωριό Καλλονή (13 χιλιόμετρα από τη Χώρα). Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να επισκεφθείτε τα «Veggera apartments», τα οποία θα σας κερδίσουν από την πρώτη στιγμή με την απλότητα, την ομορφιά αλλά και τη θέα που διαθέτουν, όπως βέβαια και η υπόλοιπη Τήνος.
Με το βασικό άγχος σε κάθε διακοπές (διαμονή) λοιπόν εξασφαλισμένο, αλλά και μια κοπέλα που ξέρει το νησί σαν την παλάμη της να μας συμβουλεύει σε κάθε μας βήμα, το μόνο που είχαμε να κάνουμε με τη γυναίκα μου ήταν να προλάβουμε να «ρουφήξουμε» όσες περισσότερες εικόνες και γεύσεις μπορούσε να μας προσφέρει απλόχερα η Τήνος μέσα σε τρεις μέρες.
Τήνος σημαίνει χαλαρότητα
Οφείλω να ομολογήσω τη βασική μου σκέψη μετά το ταξίδι στην Τήνο. Υπήρχαν στιγμές που νόμιζα ότι το νησί δεν λέγεται Τήνος αλλά Ικαρία. Η χαλαρότητα ξεχείλιζε σε σημείο να νομίζεις ότι έχεις κατέβει σε λάθος νησί. Βέβαια, μετά από μήνες ετοιμασιών και άγχους για τον γάμο, αυτή τη χαλαρότητα και αυτή την ηρεμία χρειαζόμασταν.
Μετά τον απαραίτητο ύπνο συνεπώς άμα τη αφίξει μας (ναι, πήγαμε διακοπές για να κοιμηθούμε και να ξεκουραστούμε ανάμεσα στα άλλα), επισκεφθήκαμε την πασίγνωστη παραλία «Κολυμπήθρα». Στην ουσία, δεν πρόκειται για μία, αλλά για δύο παραλίες σε μία! Γι’ αυτό και καλύπτει κάθε γούστο.
Από τη μία της πλευρά θα βρεις την απάνεμη και κοσμοπολίτικη Μικρή Κολυμπήθρα, η οποία είναι επίσης γνωστή και ως Μικρή Άμμος ή Κομτιανή. Η άλλη της πλευρά, η Μεγάλη Κολυμπήθρα ή αλλιώς Μεγάλη Άμμος, θα σε κερδίσει με την ησυχία της και τη χιπστερικού τύπου οργάνωσή της. Εξάλλου, τα τελευταία χρόνια Τήνος σημαίνει surf και Μεγάλη Κολυμπήθρα.
Ανοιχτή στην απεραντοσύνη του Αιγαίου, η Μεγάλη Κολυμπήθρα την οποία επισκεφθήκαμε μας κέρδισε αμέσως με τα καταγάλανα νερά της, την άμμο που θύμιζε σιμιγδάλι και το υπέροχο τοπίο που σχηματιζόταν στον κολπίσκο.
Βέβαια, εκεί που με έχασε ήταν το γεγονός ότι έφτασα στα 31 μου, όντας τρεις μέρες παντρεμένος για να πιω freddo espresso με μακαρόνι αντί για καλαμάκι. Καλά ακούσατε. Τα μακαρόνια που έτρωγα τη Δευτέρα με μοσχαράκι στο σπίτι της υπέροχης μαγείρισσας που κάποια θεϊκή δύναμη μου έστειλε για πεθερά, την Τετάρτη τα χρησιμοποιούσα για να πιω τον καφέ μου.
Μετά από αυτή την εμπειρία, όφειλα στον εαυτό μου ένα λουκούλειο γεύμα. Επειδή οι δρόμοι στα νησιά (η Τήνος δεν αποτελεί εξαίρεση), δεν παίρνουν Όσκαρ ευρυχωρίας, αποφασίσαμε το πρώτο βράδυ να μείνουμε στο χωριό και να ψάξουμε εκεί κάποια γευστική γωνιά.
Τα βήματα μας έβγαλαν λίγο πιο κάτω από την πλατεία του χωριού και συγκεκριμένα στην ταβέρνα «Μαθιός». Είμαι σίγουρος πως όσοι την επισκεφθείτε, θα ξεχάσετε μεμιάς τον πρωταγωνιστή του Σασμού και θα συζητάτε επί μακρόν για το υπέροχο λεμονάτο κατσικάκι.
Μοσχομυριστές ντομάτες και αγγουράκια που συνοδεύτηκαν άψογα με κοπανιστή Τήνου και παξιμάδια χαρουπιού για τη «χωριάτικη αλλιώς», παραδοσιακή λούζα (ντόπιο αλλαντικό, που συναντάται σε αρκετά νησιά και προέρχεται από το χοιρινό), πανσέτα που έλιωνε στο στόμα και όλα αυτά σε πλούσιες μερίδες και ιδιαιτέρως χαμηλές τιμές.
Βέβαια, για το τέλος είχαμε γλυκό κορμό, ο οποίος συνοδευόταν από το χαμόγελο και την άριστη εξυπηρέτηση των ιδιοκτητών και των εργαζομένων.
Τήνος σημαίνει θέα
Η δεύτερη μέρα είχε στο πρόγραμμα αρκετά χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο, οπότε η βόλτα μας στο νησί ξεκίνησε από νωρίς. Πρώτη μας στάση το γραφικό και πολύ όμορφο χωριό Πύργος (23 χιλιόμετρα από τη Χώρα).
Το όνομα του οφείλεται στον βενετσιάνικο πύργο που χτίστηκε τον 16ο αι. για την άμυνα της περιοχής. Παλιότερα, το χωριό ονομαζόταν Πάνορμος, ονομασία που σήμερα προσδιορίζει τον ομώνυμο όρμο.
Γνώρισε τη μεγάλη του ακμή κατά τον 18ο και 19ο αιώνα με την ανάπτυξη της ναυτιλίας και της μαρμαροτεχνίας. Από τότε ξεκινάει η εκμετάλλευση του μαρμάρου (λευκού και του χαρακτηριστικού πράσινου της Τήνου) και η μεγάλη παράδοση της μαρμαροτεχνίας.
Επειδή όμως το μάρμαρο μπορούσε να περιμένει, ξεκινήσαμε κάπως διαφορετικά. Επισκεφθήκαμε το παραδοσιακό καφενείο «Μεγάλος Καφενές», το οποίο βρισκόταν στην κεντρική πλατεία του χωριού, με μια σκιά από τα πλατάνια που θύμιζε όαση σε έρημο.
Το μενού μικρό αλλά γεμάτο υπέροχες γεύσεις. Εμείς επιλέξαμε το γαλακτομπούρεκο (μόλις είχε βγει από τον φούρνο) και το cheesecake, τα οποία συνδυάσαμε με παραδοσιακό ελληνικό καφέ στη χόβολη και σπιτική λεμονάδα, η οποία ήταν τόσο κρύα και ξινή όσο χρειαζόμασταν εκείνη τη στιγμή.
Γεμάτοι ενέργεια αλλά και ζάχαρο στον οργανισμό μας, κινήσαμε για το Μουσείο Μαρμαροτεχνίας στο παρουσιάζεται η τεχνολογία και η πορεία του μαρμάρου από την εξόρυξή του μέχρι και τη δημιουργία του έργου τέχνης.
Ακολούθως, περιηγηθήκαμε στα υπέροχα κυκλαδίτικα σοκάκια (ανυπέρβλητος συνδυασμός λευκού και μπλε) για να βρεθούμε σε δύο γειτονικά μουσεία. Το ένα ήταν αφιερωμένο σε όλους τους Πανορμίτες καλλιτέχνες ( Γιαννούλης Χαλεπάς, Δημήτριος Φιλιππότης, Γιάννης Βούλγαρης, Λουκάς Δούκας, Νικηφόρος Λύτρας) και το άλλο ήταν η οικία του διάσημου γλύπτη, ο οποίος έχει χαρίσει στην ανθρωπότητα την εξωπραγματική «Κοιμωμένη του Χαλεπά».
Μπορεί ο σπουδαίος γλύπτης να άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο πριν από 85 χρόνια, αλλά η αίσθησή όταν βρισκόσουν μέσα στο σπίτι του ήταν ότι πριν από λίγο ήταν σε κάποιο δωμάτιο και εμπνεόταν το επόμενο αριστούργημά του.
Στη συνέχεια αφήσαμε το χωριό Πύργος και μετακινηθήκαμε προς τα Υστέρνια για το μπάνιο μας. Βρίσκονται στο δυτικό τμήμα του νησιού που είναι γνωστό ως Έξω Μεριά, 23 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης της Τήνου και 4 χιλιόμετρα ανατολικά του Πανόρμου.
Χτισμένα σε υψόμετρο 310 μέτρων στην πλαγιά Μεροβίγλια, τα Υστέρνια (όπως και αρκετά χωριά που έχει η Τήνος) μοιάζουν σα να κρέμονται αμφιθεατρικά. Η τοποθεσία τους σου χαρίζει εκπληκτική θέα στα γύρω νησιά όπως η Γυάρος και η Σύρος, ειδικά κατά την ώρα του ηλιοβασιλέματος.
Εμείς πάντως ξεκινήσαμε από τον Όρμο, ο οποίος είχε ακόμα μία ανοργάνωτη υπέροχη παραλία. Τα νερά ήταν για ακόμα μία φορά πεντακάθαρα και καταγάλανα, ενώ τα βράχια που υψώνονται εκεί που σκάει το κύμα κάνουν το τοπίο κυριολεκτικά αξέχαστο.
Μετά τη βουτιά όμως ανοίγει η όρεξη κι εμείς ανεβήκαμε στο χωριό προκειμένου να ικανοποιήσουμε την πείνα μας. Δεν ξέρω αν αυτή αφορούσε το φαγητό, αλλά είναι σίγουρο πως η πείνα μας για θέα ικανοποιήθηκε στο 100%.
Καθισμένοι σε ένα τραπέζι στην άκρη του μαγαζιού «Mayou», είχαμε όλο το Αιγαίο στα πόδια μας με αποτέλεσμα να σκεφτώ πολλές φορές τον χιλιοπαιγμένο αλλά τόσο εύστοχο στίχο του Οδυσσέα Ελύτη από το ποίημα «Μαρία Νεφέλη»: Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μην σε βλέπουμε».
Το βράδυ επιλέξαμε να το περάσουμε στη Χώρα, όπου η συμβουλή μου είναι να μιλήσετε με κάποιον ντόπιο για να σας καθοδηγήσει. Εμείς δεν το κάναμε στο θέμα του φαγητού, καταλήξαμε σε μαγαζί που απευθύνεται κυρίως σε τουρίστες και τα αποτελέσματα δεν ήταν τα καλύτερα.
Αντιθέτως, βρεθήκαμε για κοκτέιλ στο σημείο του νησιού με τη μεγαλύτερη «περαντζάδα», στο σημείο που κυριολεκτικά θύμιζε μια «μικρή Μύκονο». Sτην αρχή της λεωφόρου Μεγαλόχαρης θα βρεις το «Santiago», το οποίο δίνει στην Τήνο μια αίσθηση από Μεξικό. Με τη χρήση φρέσκων υλικών, ιδιαίτερων συνταγών και της πλούσιας γκάμας τεκίλας και μεσκάλ, δημιουργούνται ποτά που θα σε κερδίσουν είτε είσαι λάτρης της τεκίλας είτε όχι.
Τήνος σημαίνει πίστη
Τρίτη και τελευταία μέρα στο νησί και εμείς νιώθαμε πως δεν έχουμε δει ούτε το 10% από έναν τόπο που σε κερδίζει με το που πατάς το πόδι σου στο λιμάνι. Μπήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο λοιπόν (απαραίτητο στην Τήνο, ιδανικό ένα μικρό αμάξι, καθώς οι δρόμοι είναι στενοί και ιδιαιτέρως ανηφορικοί) και κινήσαμε προς τον Βώλακα.
Χτισμένος σε υψόμετρο 340 μέτρων, περίπου 17 χιλιόμετρα από τη Χώρα, κάνει την διαφορά με το σεληνιακό τοπίο του, που όμοιό του δε θα ξαναβρείς κάπου στην Ελλάδα. Είναι ένας ιδυλλιακός οικισμός, διάσημος για την παράξενη γεωμορφολογική του κληρονομιά με τους τεράστιους βράχους να θυμίζουν εικόνες από άλλους πλανήτες με αποτέλεσμα στο σημείο αυτό η Τήνος να αποκτά μια απόκοσμη ομορφιά.
Σύμφωνα με τη μυθολογία, οι βράχοι είναι απόρροια της Τιτανομαχίας. Ο μύθος λέει πως το πεδίο της μάχης ανάμεσα στους Τιτάνες και τους Θεούς του Ολύμπου ήταν η Τήνος, πιο συγκεκριμένα στην περιοχή του Βώλακα και οι βράχοι αποτελούσαν τα πολεμοφόδια των δύο υπερδυνάμεων. Μάλιστα, αναφορές για τα γεγονότα αυτά θα βρει κανείς στον Όμηρο και τον Ησίοδο.
Με την προέλευση των βράχων δεν ασχολήθηκε όμως μόνο η μυθολογία, αλλά και η επιστημονική κοινότητα. Κατά την επικρατέστερη επιστημονική θεωρία, οι βράχοι σχηματίστηκαν έπειτα από πτώση μετεωρίτη.
Πιο συγκεκριμένα, ο Βώλαξ της Τήνου θεωρείται ως ο κρατήρας που δημιουργήθηκε κατά την πτώση, ενώ τα βράχια ήταν τα τμήματά του που διασκορπίστηκαν στη γύρω περιοχή. Άλλοι πάλι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι βράχοι είναι αποτέλεσμα έκρηξης ηφαιστείου πριν από περίπου 20 εκατομμύρια χρόνια.
Οι βράχοι εκτοξεύτηκαν κατά τη διάρκεια της έκρηξης και με την πάροδο του χρόνου απέκτησαν το σχήμα που έχουν σήμερα.
Αφήνοντας πίσω μας τον Βώλακα, αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς τη Χώρα. Οφείλαμε όμως να κάνουμε μία στάση στη Μονή των Ουρσουλινών στο χωριό Λουτρά (8 χιλιόμετρα από τη Χώρα), η οποία έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του νησιού ανά τους αιώνες.
Το μoναχικό τάγμα των Ουρσουλινών, υπό την προστασία της αγίας Ούρσουλας, ιδρύθηκε το 1535 στην Ιταλία. Κατά τον 17ο αιώνα, το τάγμα εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη και στις αρχές του 18ου έφτασε στην Ελλάδα (Τήνος και Νάξος ήταν τα πρώτα νησιά). Οι Ουρσουλίνες αρχικά ζούσαν στα σπίτια τους και ασκούσαν εκεί τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.
Το 1704 οι πρώτες Ουρσουλίνες μοναχές φτάνουν στην Τήνο, ενώ το 1862 ιδρύεται το πρώτο οργανωμένο μοναστήρι στο χωριό Λουτρά από την Μαρία-Άννα Ληβς.
Το 1853 ονομάστηκε Ιγνατία προς τιμήν του προστάτη της, Άγιου Ιγνάτιου και περιεβλήθη το μοναχικό ένδυμα του τάγματος των Ουρσουλινών. Λίγο αργότερα, ζήτησε την άδεια από την καθολική εκκλησία να ιδρύσει στην Τήνο μοναστήρι Ουρσουλινών.
Το έργο ολοκληρώθηκε το 1867. Το κτιριακό συγκρότημα της μονής μέσα σε δενδροφυτεμένη και περιφραγμένη έκταση, διέθετε μετάξυ άλλων χώρων: Αίθουσα υποδοχών και τελετών, κοιτώνες μαθητριών, αίθουσες διδασκαλίας, βιβλιοθήκη και αναγνωστήριο.
Την περίοδο 1910 – 1930, η Σχολή των Ουρσουλινών γνωρίζει τη μεγάλη ακμή της με περισσότερες από 300 οικότροφες μαθήτριες απ’ όλο τον ελλαδικό χώρο, τη στιγμή που η Τήνος θεωρείται το κέντρο του τάγματος στην Ευρώπη.
Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Σχολή κλείνει, ενώ η επαναλειτουργία της μετά το τέλος του πολέμου καθίσταται ιδιαίτερα δύσκολη, κυρίως λόγω της αστυφιλίας και της ερήμωσης του νησιού.
Μέχρι το 1984 λειτουργεί ως Δημοτικό Σχολείο, ενώ μέχρι το 1993 στεγάζει και σχολή ταπητουργίας και αργαλιού.
Πλέον, λειτουργεί μόνο σαν μουσείο ενώ στον εξωτερικό χώρο υπάρχει ένα υπέροχο κοινωνικό καφενείο. Πάντως, αν ποτέ σας βγάλει ο δρόμος στην Τήνο, κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και επισκεφθείτε τη Μονή. Επίσης, ζητήστε ξενάγηση με τους υπευθύνους να διακρίνονται για το μεράκι και τις γνώσεις τους.
Αφού εξερευνήσαμε την καθολική πλευρά του νησιού, έπρεπε να στραφούμε και στην ορθόδοξη. Εννοείται λοιπόν πως δεν γινόταν να μην επισκεφθούμε τον Ναό της Ευαγγελιστρίας με την εικόνα της Παναγίας, η οποία ανακαλύφθηκε το 1823.
Ο ναός της Παναγίας που διαθέτει η Τήνος κτίστηκε σε σημείο όπου βρέθηκε εικόνα της Παναγίας, κατά τη θρησκευτική παράδοση μετά από σχετικά οράματα της μοναχής Αγίας Πελαγίας. Η εικόνα ανακαλύφθηκε μετά από ανασκαφές στις 30 Ιανουαρίου 1823 και ενώ προηγήθηκαν ανασκαφές το 1822 που αποκάλυψαν τον αρχαίο ναό του Διονύσου και τον ναό του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.
Η είδηση της εύρεσης της εικόνας, κατά την περίοδο της ελληνικής επανάστασης του 1821 θεωρήθηκε καλός οιωνός και η Τήνος υποδέχθηκε Κολοκοτρώνη, Μιαούλη, Νικηταρά και Μακρυγιάννη, για να προσκυνήσουν.
Χιλιάδες προσκυνητές καταφθάνουν από την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο κάθε μέρα και κυρίως την 15η Αυγούστου η Τήνος «βουλιάζει», προκειμένου να συμμετάσχουν στις θρησκευτικές εκδηλώσεις που διεξάγονται εκεί με λαμπρότητα.
Ακόμα και εγώ που όπως προείπα δεν ασπάζομαι την πίστη αυτή, δεν μπορώ να αρνηθώ ότι ο χώρος και η ανάγκη των ανθρώπων για μία δύναμη μεγαλύτερη από αυτούς όπως αποδεικνύεται από τις προσευχές, τα τάματα και την πορεία με τα γόνατα προς την εκκλησία, σε συναρπάζουν και σου προκαλούν δέος.
Μεγαλύτερο δέος βέβαια μου προκάλεσε το μνημείο της «Έλλης». Τις πρωινές ώρες της 15ης Αυγούστου 1940, ιταλικό υποβρύχιο βρέθηκε έξω από το λιμάνι της Τήνου «εν καταδύσει», με σκοπό να τορπιλίσει τα επιβατικά πλοία «Έλση» και «Έσπερος», που μετέφεραν προσκυνητές, αλλά οι Ιταλοί τα θεωρούσαν οπλιταγωγά και συνεπώς εχθρικά.
Την ίδια στιγμή έμπαινε στο λιμάνι ο καταδρομικό «Έλλη», που κατέπλεε στην Τήνο για τις εορταστικές εκδηλώσεις της Κοίμησης της Θεοτόκου. Στις 8.25 π.μ., λίγη ώρα πριν από τη λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας κι ενώ στην παραλία υπήρχε πολύς κόσμος, το ιταλικό υποβρύχιο έπληξε με τρεις τορπίλες το ελληνικό πολεμικό πλοίο.
Η μία μόνο τορπίλη βρήκε στόχο, αλλά έπληξε καίρια το ελληνικό πλοίο στο μηχανοστάσιο και τις δεξαμενές πετρελαίου. Μία ώρα αργότερα, το «Έλλη» βυθίστηκε, παρά τις προσπάθειες του πληρώματος να το κρατήσουν στον αφρό.
Οι άλλες δύο τορπίλες αστόχησαν και εξερράγησαν στην προκυμαία. Από την ιταλική επίθεση σκοτώθηκαν ένας υπαξιωματικός και οκτώ ναύτες του «Έλλη», ενώ οι τραυματίες ανήλθαν στους 24. Μία γυναίκα, που βρισκόταν στην παραλία, πέθανε από καρδιακή προσβολή μετά την έκρηξη της δεύτερη τορπίλης στην προκυμαία και η Τήνος θρήνησε τα πρώτα θύματα του Β’ ΠΠ.
Τήνος σημαίνει πανηγύρι;
Μετά από τόσες δόσεις ιστορίας αλλά και θρησκευτικής αναζήτησης, χρειαζόμασταν ένα ωραίο κλείσιμο για το ταξίδι μας στην Τήνο. Αφού κάναμε τη βουτιά μας στην πολύ όμορφη και οργανωμένη παραλία του Αγίου Φωκά στη Χώρα και ήπιαμε καφέ με κανονικό καλαμάκι στο «Sundara Beach Bar», αναζητήσαμε την πιθανότητα ύπαρξης ενός πανηγυριού στο νησί.
Εξάλλου, πόσα και πόσα δεν έχουμε ακούσει για τα πανηγύρια στα αιαγαιοπελαγίτικα νησιά, τα οποία συγκεντρώνουν χιλιάδες κόσμου για χορό μέχρι τελικής πτώσεωςκαι η Τήνος δεν αποτελεί εξαίρεση; Εμείς πάντως δεν σταθήκαμε τυχεροί.
Το βράδυ της Παρασκευής υπήρχε ένα πανηγύρι στο χωριό Ταραμπάδος (7,5 χιλιόμετρα από τη Χώρα), αλλά όπως καταλάβαμε στη συνέχεια δεν ήταν από τα φημισμένα. Εξ ού και ο λιγοστός κόσμος σε σχέση με το αναμενόμενο. Εμείς πάντως τη ρίξαμε τη… φούρλα μας το τελευταίο μας βράδυ στην Τήνο.
Κλείνοντας, δεν μπορώ παρά να ευχαριστήσω τη μοίρα που το φετινό καλοκαίρι με έφερε στο υπέροχο νησί αυτό. Πρόκειται για έναν τόπο ευλογημένο, καθώς η Τήνος από προορισμό αποκλειστικά πιστών έχει μετετραπεί σε μια «μικρή Μύκονο» δίχως να έχει τη βουή του «νησιού των ανέμων».
Η Τήνος είναι ένα νησί ιδανικό για εξερεύνηση, ιδανικό για αυτούς που δεν θέλουν απλά να κάνουν μπάνιο και να διασκεδάσουν, αλλά αντιθέτως έχουν όρεξη για μπόλικα χιλιόμετρα και αμέτρητα γραφικά χωριουδάκια.
Η Τήνος είναι ένας τόπος που οι ομορφιές του βρίσκονται κυρίως έξω από τη Χώρα και οφείλεις να τις γνωρίσεις. Είναι ένας τόπος που συνδυάζει διαφορετικές κουλτούρες και ιστορίες, δίχως να χάνει τον χαρακτήρα του Αιγαίου Πελάγους.
Η Τήνος είναι ένα υπέροχο νησί στο οποίο πέρασα τις πρώτες μου μέρες σαν παντρεμένος και δεν θα την ξεχάσω ΠΟΤΕ!!!
