Σε τούτο τον πλανήτη που ζούμε, υπάρχουν κάποιες περιοχές που δεν πρέπει να αγγίζονται, δεν πρέπει να παρεμβαίνει άνθρωπος ούτε για μια απλή επίσκεψη. Κι η Ανταρκτική, η περιοχή που είναι προσβάσιμη στον άνθρωπο, είναι μια περιοχή στην οποία δεν θα έπρεπε να πηγαίνει κανείς, παρά μόνο επιστήμονες για να μελετούν τις κλιματικές μεταβολές και να μπορούμε να προβλέπουμε τι θα συμβεί στις υπόλοιπες περιοχές του πλανήτη. Όπως μάθαμε και στο ντοκιμαντέρ Our Oceans στο Netflix, η Ανταρκτική είναι η μεγαλύτερη ήπειρος στη Γη και αυτή που διαμορφώνει το κλίμα στον υπόλοιπο πλανήτη.
Το πρόβλημα είναι πως η Ανταρκτική έχει γίνει τα τελευταία χρόνια μια περιοχή με τουριστικό χαρακτήρα και αυτό, όπως έχουμε κατανοήσει, δεν είναι ποτέ καλό για το οικοσύστημα. Κι οτιδήποτε επηρεάζεται αρνητικά εκεί, έχει αντίκτυπο και σε εμάς. Απλώς οι άνθρωποι είναι τόσο κουτοί που δεν ασχολούνται με οτιδήποτε δεν μπορούν να συσχετίσουν άμεσα.
Έτσι, φτάνουμε στο 2024, χρονιά στην οποία έχουν επισκεφθεί με κρουαζιερόπλοια την Ανταρκτική 122.000 άνθρωποι, αριθμός σχεδόν τριπλάσιος σε σχέση με το 2017, όταν και είχαν πάει στην Ανταρκτική 44.000, όπως αναφέρει το Cruise Critic. Η αύξηση σε όσους ταξίδεψαν με κρουαζιερόπλοια που δεν επιτρέπουν την αποβίβαση σε κάποιο σημείο του νερού ή του πάγου, είναι ακόμα μεγαλύτερη. Από 7.000 «μόνο κρουαζιέρα» ταξιδιώτες το 2007, φτάσαμε στους 43.000 το 2024, σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση Τουριστικών Πρακτόρων Ανταρκτικής (International Association of Antarctic Tour Operators). Πρόκειται για αύξηση 500% πάνω.
Το άνοιγμα της Ανταρκτικής σε τουριστικό επίπεδο, έχει από τη μία το όφελος πως οι άνθρωποι μπορούν να δουν από πρώτο χέρι τι συμβαίνει εκεί και πώς επηρεάζει τη ζωή τους, να αποκτήσουν αυτή την επαφή με την άμεση συνάφεια κάθε ακραίου καιρικού φαινομένου με την περιοχή, από την άλλη όμως επιτείνει το πρόβλημα.
Τα κρουαζιερόπλοια πια είναι τόσο εξελιγμένα σε παροχές. Το Seabourn Pursuit και το Venture διαθέτουν σπα, 8-9 εστιατόρια, 8 σαλόνια, μπαρ και μπορούν να υποδεχτούν ως και 250 επιβάτες στις 132 καμπίνες. Υπάρχουν ακόμα και υποβρύχια ή καγιάκ για να εξερευνήσουν οι επιβάτες από κοντά την περιοχή.
Και οι περισσότερες παροχές σημαίνουν περισσότερη κατανάλωση ενέργειας, περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο παγιδεύει την ηλιακή ακτινοβολία, αυξάνει επομένως την θερμική πίεση στους πάγους που λιώνουν γρηγορότερα.
Αντί να μείνει άθικτη η περιοχή, την αντιμετωπίζουμε ως «αποικία»
Παρά το ότι οι χώρες που διεξάγουν τουρισμό και έρευνα στην Ανταρκτική έχουν υπογράψει τη λεγόμενη Συνθήκη της Ανταρκτικής, η οποία λέει ότι κανείς δεν πρέπει να κατασκευάζει μόνιμες κατασκευές στην περιοχή για τουριστική χρήση, το περιβαλλοντικό αποτύπωμα είναι μεγάλο, κι ας υπάρχουν κρουαζιερόπλοια που χρησιμοποιούν συχνότερα την ηλεκτρική πρόωση.
Δεν είναι όμως μόνο η ρύπανση της ατμόσφαιρας, είναι και η παρέμβαση στα οικοσυστήματα θαλάσσιων όντων και όντων της παγωμένης επιφάνειας, όπως φώκιες, πιγκουίνοι, φάλαινες κλπ., με τους ανθρώπους και τα πλοία να παρεμποδίζουν άμεσα τον καθημερινό κύκλο της ζωής, να ταράζουν τα νερά, να τα μολύνουν και να τρομάζουν την άγρια ζωή.
Κάθε ταξίδι σε αυτή την περιοχή, είναι ένα μελλοντικό πρόβλημα στην περιοχή όπου έχεις το σπίτι σου. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για την Ανταρκτική, μα για όλα τα «καταφύγια» του κόσμου μας. Αρκετά έχουμε επεκταθεί ως ανθρωπότητα, δε χρειαζόμαστε άλλα μέρη. Ας φροντίσουμε αυτά που ήδη έχουμε, αυτά στα οποία ήδη έχουμε εκδιώξει από εκατοντάδες χρόνια πριν την άγρια ζωή και την έχουμε συμπυκνώσει.
