Περιεχόμενα
Το Star μπορεί να μην έχει μεγάλη παράδοση στη μυθοπλασία, ωστόσο οι σειρές που εντάσσει στο πρόγραμμά του τα τελευταία χρόνια είναι επιλεκτικές και ανεβάζουν τον πήχη της μυθοπλασίας πολύ ψηλά και αυτό ισχύει και για τη σειρά Μαύροι Πίνακες που έκανε εντυπωσιακή πρεμιέρα χθες βράδυ.
Με ένα τίτλο που παραπέμπει στη σειρά πινάκων με τον γενικό τίτλο Μαύροι Πίνακες που φιλοτέχνησε ο Φρανσίσκο Γκόγια στα τελευταία χρόνια της ζωής του και αντανακλούν την οπτική που ο ζωγράφος είχε για την ανθρωπότητα εκείνη τη χρονική περίοδο, η σειρά Μαύροι Πίνακες έκανε χθες πρεμιέρα στο Star.
Μαύροι πίνακες: Η Άτροπος του Γκόγια
Για να μπούμε λίγο στο νόημα ας ξεκινήσουμε από τα έργα του Φρανσίσκο Γκόγια καθώς οι συγκεκριμένοι πίνακες απεικονίζουν έντονα, στοιχειωμένα θέματα, τα οποία αντανακλούν το φόβο της παράνοιας.
Ο πίνακας της σειράς με τον τίτλο Άτροπος θα σταθεί ένας «ξεναγός» της αστυνομίας στην ψυχοσύνθεση του δολοφόνου.
Ας δούμε τι απεικονίζει ο πίνακας: Απεικονίζει τις Μοίρες και τον άνθρωπο που στέκεται αδύναμος μπροστά τους.
Η Άτροπος ήταν μία από τις τρεις κόρες της νύχτας, η θεότητα του θανάτου, η οποία έκοβε με ψαλίδι το νήμα της ζωής των ανθρώπων.
Η Κλωθώ, με τη ρόκα της (την οποία ο Γκόγια αντικατέστησε με μία κούκλα ή με ένα νεογέννητο παιδί, κάτι που πιθανώς αποτελεί μια αλληγορία της ζωής, και η Λάχεση, η οποία απεικονίζεται να κοιτάει μέσα από ένα φακό ή σε έναν καθρέφτη και συμβολίζει τον χρόνο, καθώς ήταν εκείνη που μετρούσε το μήκος του νήματος.
Μπροστά από τις τρεις υπερυψωμένες φιγούρες, έχει προστεθεί μία τέταρτη. Πιθανώς πρόκειται για άντρα του οποίου τα χέρια είναι δεμένα πίσω από την πλάτη του σαν να είναι αιχμάλωτος.
Οι μοίρες αποφασίζουν για το μέλλον του άντρα που είναι δέσμιος της μοίρας του, όπως φαίνεται από τα δεμένα χέρια του. Η ποικιλία των χρωμάτων σε αυτόν τον πίνακα είναι αρκετά περιορισμένη, ίσως περισσότερο και από τους υπόλοιπους πίνακες αυτής της ομάδας, σε αποχρώσεις της ώχρας και του μαύρου.
Αυτή η επιλογή χρωμάτων δημιουργεί μια νυχτερινή και αφύσικη ατμόσφαιρα, κατάλληλη για το μυθικό θέμα του έργου.
Ο πίνακας εστιάζει στην ανθρώπινη μοναξιά αλλά και στη βούληση της μοίρας που κόβει ξαφνικά το νήμα της ζωής του ανθρώπου.
Αν γίνεις στάχτη, πρέπει να ξαναγεννηθείς…
Μαύροι πίνακες: Η ιστορία της σειράς
Σε μία επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, η έφηβη κόρη του δημάρχου βρίσκεται άγρια δολοφονημένη. Η Άννα, μία ιδιόρρυθμη αστυνομικός, καλείται να εξιχνιάσει το αποτρόπαιο έγκλημα μαζί με τους συνεργάτες της και μία νέα συνάδελφο, που φτάνει με μετάθεση στην περιοχή. Οι δύο γυναίκες από την πρώτη στιγμή δεν τα πηγαίνουν καλά, αλλά αναγκάζονται να συνεργαστούν για την επίλυση της υπόθεσης.
Γρήγορα, αποδεικνύεται ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό, αλλά για μία προμελετημένη σειρά τελετουργικών δολοφονιών, από έναν μυστηριώδη δράστη, με άγνωστα κίνητρα. Καθώς τα θύματα αυξάνονται, οι αστυνομικοί διακρίνουν ένα συγκεκριμένο μοτίβο στον τρόπο με τον οποίο ο δολοφόνος στήνει τις σκηνές των εγκλημάτων του, ο οποίος παραπέμπει ευθέως στους «Μαύρους Πίνακες» του διάσημου Ισπανού ζωγράφου, Φρανσίσκο Γκόγια.
Παρά την επίμονη αναζήτηση, τα στοιχεία μοιάζουν να μην οδηγούν πουθενά και ο μυστηριώδης δράστης βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά, τρομοκρατώντας τους ντόπιους. Κανένας δεν αισθάνεται πια ασφαλής τα βράδια και η ησυχία του απομονωμένου τόπου έχει διαταραχθεί οριστικά.
Παράλληλα, καθώς η έρευνα προχωρά, οι υποψίες πέφτουν διαδοχικά από το ένα πρόσωπο στο άλλο. Τα ένοχα μυστικά και τα ψέματα των κατοίκων της κλειστής κοινωνίας έρχονται στην επιφάνεια. Η αλήθεια, που θα αποκαλυφθεί, θα είναι σοκαριστική. Και κάποιος, είναι διατεθειμένος να κάνει ό,τι χρειαστεί, προκειμένου να μείνει θαμμένη για πάντα…
Μαύροι πίνακες: Τι είδαμε
Ο φόβος επικρατεί από τα πρώτα πλάνα της σειράς και μας εισάγει κατευθείαν στο θέμα. Οι λήψεις είναι κινηματογραφικές και με εικαστική οπτική, ενώ η χρωματική παλέτα στη φωτογραφία (Δημήτρης Λεφάκης) πολύ προσεκτικά επιλεγμένη, κινείται ανάμεσα στην σκοτεινή παλέτα στις σκηνές τρόμου και τα ζεστά χρώματα στα πλάνα που δίνουν βάθος και ένταση στις σκηνές.
Η κινηματογράφηση παρουσιάζει κλιμάκωση, με ψυχρά χρώματα στον τόπο του εγκλήματος το πρωί που τονίζουν τις αντιθέσεις, ενώ σταδιακά μπλέκονται οι διαφορετικές οπτικές, έτσι όπως μπλέκονται και οι ζωές των μορφών που ένα έγκλημα φέρνει κοντά εμπλέκοντας τις ζωές τους και τα συναισθήματά τους.
Κοντινά πλάνα, θολά πλάνα, αργή κίνηση χρησιμοποιούνται για να δώσουν οπτική εικόνα στη συναισθηματική κατάσταση των ηρώων…
Η μουσική (Χρήστος Αλεξόπουλος) υποβλητική, ενισχύει το συναίσθημα και τις συναισθηματικές διακυμάνσεις των ηρώων.
Η σκηνοθετική καθοδήγηση της Κατερίνας Φιλιώτου είναι αυστηρά μετρημένη, με όραμα και με προσοχή στη λεπτομέρεια.
Καλούνται οι ηθοποιοί να παίξουν όχι μόνο με το λόγο, αλλά και με τη σωματική κίνηση και τα βλέμματα.
Τόσο τα πλάνα που έχουν εικαστική αισθητική, όσο και τα παιχνίδια με τα στάτους των χαρακτήρων, οι λήψεις, το μοντάζ, η απεικόνιση του δράματος και της μοναξιάς, με το φόβο να πλανιέται παντού γύρω, δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από ανάλογες υπερπαραγωγές του εξωτερικού.
Οι διάλογοι και το σενάριο (Μάριος Ιορδάνου και Σοφία Καζαντζιάν) έχουν φυσικότητα και ροή, είναι καθημερινοί, με προσοχή στο λεξιλόγιο, δίνοντας άνοιγμα και βάθος στους χαρακτήρες. Η πλοκή είναι γρήγορη χωρίς να κουράζει, έχει ρυθμό και κλιμάκωση.
Το κάστινγκ είναι εξαιρετικά προσεγμένο.
Η Λένα Παπαληγούρα που υποδύεται τη μητέρα του θύματος εκφράζει εκπληκτικά τον πόνο, με μία πτώση μόλις μαθαίνει το θάνατο της κόρης της και στη συνέχεια κλιμακώνει σπαρακτικά κινητοποιώντας το συναίσθημα του τηλεθεατή.
Ο Ιωάννης Παπαζήσης (ο πατέρας του θύματος και δήμαρχος της πόλης) στο πρόσωπό του (ειδικά στο βλέμμα) ζωγραφίζει εξαιρετικά την θλίψη της απώλειας και κρατά πιο σκληρή στάση απέναντί του, με δωρική έκφραση, για να ξεσπάσει έντονα μέσα στο αστυνομικό τμήμα χρησιμοποιώντας στάτους ανώτερο των αστυνομικών (η χρήση της εξουσίας) για να τους κινητοποιήσει να βρουν το δολοφόνο της κόρης του.
Η απώλεια για τον δήμαρχο έχει κλιμάκωση, κορυφώνεται βίαια και απαιτητικά, σαν ένα ακραίο ξέσπασμα καταπιεσμένης οργής.
Η Ιόλη (Σοφία Κόκκαλη) με τα κόκκινα μαλλιά και την παιδικότητα που εκπέμπει το πρόσωπό της, μας προϊδεάζει ότι θα είναι εκείνη που ενδεχομένως θα αποτελέσει στην πορεία τον ευαίσθητο σύνδεσμο που θα κάνει την αποκωδικοποίηση/αποκρυπτογράφηση των «μηνυμάτων» του δολοφόνου και των στοιχείων, δίνοντας μία εσωτερική ερμηνεία στη μορφή που υποδύεται, ισορροπώντας μεταξύ ανασφάλειας, επικαλυμμένου δυναμισμού και υπαρξιακού διαλογισμού.
Η Όλγα Πολίτου (η κυρία Ελπίδα), μία ευχάριστη έκπληξη, ερμηνεύοντας μία μοναχική γυναίκα, η οποία βιώνει «περίεργες» συναισθηματικές διακυμάνσεις και εντάσεις εσωτερικές.
Η Κάτια Γκουλιώνη (η κεντρική ηρωίδα) ερμηνεύει δωρικά και αποστασιοποιημένα, είναι η παρατηρήτρια (σε πρώτη ανάγνωση) και δεν έχει συναισθηματικές εντάσεις, ωστόσο υπογείως εμπλέκεται συναισθηματικά στο δράμα και μάλιστα πολύ περισσότερο απ’ όσο πιστεύουμε αρχικά.
Ο Δημήτρης Κίτσος (Άρης) ως ισορροπιστής ανάμεσα στην -με κάποιο τρόπο τεχνοκράτη και συμπλεγματική- Άννα και τη συναισθηματική Σοφία, καλείται να υπηρετήσει ένα ρόλο βαδίζοντας και ερμηνεύοντας πάνω σε λεπτές ισορροπίες και το πετυχαίνει με άνεση.
Ο Θοδωρής Κατσαφάδος, ο πατέρας της Άννας, σε μία αφήνεται σε μία φυσική -εσωτερικά παλλόμενη- ερμηνεία.
Στο βάθος απαγορευμένες σχέσεις που έχουν εξελικτική σημασία, κρυμμένα συναισθήματα και εντάσεις που πλανιούνται μυστηριωδώς γύρω από τους ήρωες…
Οι Μαύροι Πίνακες στο Star είναι μία σειρά που συνδυάζει το σασπένς, το αστυνομικό μυστήριο και την Τέχνη, με εξαιρετικές ερμηνείες και σκηνοθεσία, που θα γεμίσει τα βράδια της Παρασκευής με τον καλύτερο τρόπο. Ναι, η αναμονή άξιζε… (Η σειρά είχε ανακοινωθεί από την περασμένη σεζόν, ωστόσο τελικά αποφασίστηκε να βγει τη φετινή σεζόν).
Μαύροι Πίνακες: Η ταυτότητα της σειράς
Πρωταγωνιστούν: Κάτια Γκουλιώνη, Σοφία Κόκκαλη, Αντίνοος Αλμπάνης, Δημήτρης Κίτσος, Iωάννης Παπαζήσης, Λένα Παπαληγούρα, Θοδωρής Κατσαφάδος, Ελένη Βεργέτη, Σωτήρης Χατζάκης, Μελέτης Γεωργιάδης και η κυρία Όλγα Πολίτου.
Συμμετέχουν: Μιχάλης Βαλάσογλου, Ανδρέας Κοντόπουλος, Μαριλού Κατσαφάδου, Σοφία Καζαντζιάν, Μάριος Ιορδάνου, Γιάννης Παπαδόπουλος, Εύα Σαμιώτη, Ευδοκία Μιμιλίδη, Ειρήνη Αγγελοπούλου, Άδωνις Χατζής.
Το σενάριο υπογράφουν η Σοφία Καζαντζιάν και ο Μάριος Ιορδάνου και η σκηνοθεσία είναι της Κατερίνας Φιλιώτου.
Συντελεστές
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Δημήτρης Λεφάκης
Πρωτότυπη Μουσική: Χρήστος Αλεξόπουλος
Executive Producer: Kωνσταντίνος Κυριακού
Παραγωγή: Green Pixel
Εκτέλεση Παραγωγής: Barking Well
