Περιεχόμενα
Οι ψυχοκόρες (που «γέννησαν» την πιο ελπιδοφόρα ελληνική σειρά στην τηλεόραση αυτή τη στιγμή) υπήρξαν από τις πρώτες γυναίκες που βγήκαν στον εργασιακό βίο στην Ελλάδα μαζί με τις εργάτριες στα εργοστάσια. Τα κορίτσια αυτά, φεύγοντας από το ασφαλές περιβάλλον της οικογένειάς τους στην επαρχία -πολλές φορές χωρίς τη θέλησή τους, αλλά ως «Ιφιγένειες» για να μπορέσει η οικογένεια να τα βγάλει πέρα- και πηγαίνοντας σε αστικά σπίτια για να γίνουν ψυχοκόρες, δεν ήξεραν τι θα συναντήσουν.
Για να μην τα τσουβαλιάσουμε όλα, υπήρξαν και κάποιες τυχερές, ωστόσο οι μαρτυρίες των περισσοτέρων μιλούν για μία μαρτυρική ζωή, που περιλάμβανε κακοποίηση, όλων των μορφών, σκληρή εργασία από το πρωί έως το βράδυ, άθλιες συνθήκες επιβίωσης σε ανήλιαγες κάμαρες και πόνο, ανασφάλεια και ίσως ένα «γιατί εγώ;».
Θυμάμαι την εποχή που αποκαλύφθηκε η ιστορία της Σπυριδούλας. Μία ψυχοκόρη που η κυρά της τη σιδέρωνε και πέρασε στα χέρια της φρικτά βασανιστήρια. Είχαμε συγκλονιστεί όλοι και αυτό το «γιατί εγώ;» είχε γίνει συλλογικό ερώτημα…
Παρόλα αυτά, οι γυναίκες αυτές ήταν με ένα τρόπο πρωτοπόρες και ίσως ηρωικές, γιατί άνοιξαν το δρόμο μέσα από τα μαρτύρια που έζησαν, μέσα από την απόλυτη χειραγώγηση για την γυναικεία απελευθέρωση και χειραφέτηση.
Ίσως ο πόνος που βίωσαν να αποτέλεσε το εφαλτήριο για να βάλουν εκείνο το λιθαράκι, ώστε άλλες γυναίκες να μη βιώσουν κάτι ανάλογο… Οι ψυχοκόρες… Αγνά κορίτσια -πολλές φορές ανήλικα- που η ζωή τα κάλεσε να ωριμάσουν γρήγορα, με το όνειρο κάποια στιγμή να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους… Οι πιο τυχερές…
Κάποιες δεν τα κατάφεραν να ξεφύγουν από την «σκλαβιά» αλλά και αυτές τις τιμούμε… Και με κάποιο τρόπο τις κουβαλάμε μέσα μας με σεβασμό…
Στην εποχή μας είναι κάτι βαθιά κρυμμένο στο παρελθόν, όμως στα «μάτια» τους βλέπουμε τις γιαγιάδες μας, τις μεγάλες μας θείες, τις γειτόνισσες που με τα απαλά τους χέρια μας χάρισαν χάδια στα παιδικά μας χρόνια και μας έδωσαν αγάπη απλόχερα… Αγάπη που εκείνες δεν ένιωσαν με ευκολία… αλλά είχαν την ψυχική δύναμη να τη δώσουν στις επόμενες γενιές…
Τι πραγματεύεται αυτή η ελληνική σειρά
Οι Ψυχοκόρες του ΑΝΤ1 είναι λοιπόν μία ελληνική σειρά που αποτυπώνει τη ζωή εκείνων των γυναικών. Με τρυφερότητα και σεβασμό καταγράφει πώς τέσσερις αδερφές από ένα «παιχνίδι» της μοίρας, ίσως και επιλογή κάποιων άλλων, κατέληξαν στα ξένα χέρια.
Τέσσερα αγνά κορίτσια που όλος τους ο κόσμος ήταν το χωριό τους, ταξίδεψαν στην Αθήνα και χωρίστηκαν στους τέσσερις ανέμους, κρατώντας στην καρδιά την ευχή της μάνας «όσους τους δένει το αίμα, μένουν για πάντα μαζί». Αυτές δεν έμειναν όμως…
Και είναι τόσο τρυφερή η αποτύπωση της διαδρομής τους προς το μαρτύριο, που συγκινεί, δακρύσαμε όταν η Μαρίκα χαιρέτισε τη μάνα της, όταν τα κορίτσια χρειάστηκε να δεχθούν το σκληρό καθήκον ενός αποχαιρετισμού που τις άφησε πίσω, χωρίς τείχος προστασίας.
Η μουσική σε όλη τη διάρκεια της σειράς υποβλητική, επίσης συνδυασμός του παραδοσιακού με σύγχρονους ρυθμούς, κινεί το συναίσθημα και προσφέρει την απενοχοποίηση για να το εκφράσεις και εσύ, ο θεατής, χωρίς φραγμούς… Ναι, το δάκρυ κύλισε. Συγκίνησαν οι αδερφές Πολύζου, η Μαρίκα, η Βασιλική, η Φρόσω και η Δεσποινιώ… Μας άγγιξε η απόγνωσή τους.
Οι τέσσερις πρωταγωνίστριες (Μαργαρίτα Αλεξιάδη, Μένια Βουλιώτη, Μαριάννα Κιμούλη, Άννα Λουιζίδη) κυριολεκτικά δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό ως αδερφές Πολύζου. Έχει γίνει πολύ καλή δουλειά και στην εικόνα τους, ενδυματολογικό και μακιγιάζ.
Τα τέσσερα κορίτσια δεν είναι πολύ φανταχτερές, είναι κορίτσια απλά, όμορφα με την έννοια του καθημερινού κοριτσιού, χωρίς επιτηδευμένο ύφος και στυλ.
Οι φωτισμοί πολύ σωστοί σε όλα τα πλάνα και εξαιρετική χρωματική παλέτα στη φωτογραφία. Εναλλαγές στις σκηνές και ρυθμός που κρατάνε το ενδιαφέρον ζωντανό, θέλεις να δεις τι θα γίνει και στη συνέχεια, δημιουργεί αγωνία και ταύτιση. Πολύ καλό το μοντάζ, δεμένες οι σκηνές, εναλλάσσονται ενισχύοντας το σασπένς.
Τα σκηνικά επίσης έχουν τη δική τους ειδική αξία στο οπτικό αποτέλεσμα της σειράς με χώρους που έχουν φυσικότητα και αισθητική.
Ενδιαφέρουσα η σκηνοθετική άποψη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, δοσμένη με σωστή καθοδήγηση, καλοκουρδισμένη, συντονισμένη άψογα σαν μία ιδιόρρυθμη «χορογραφία».
Μια ελληνική σειρά που απέχει από τον μέσο όρο της φετινής σεζόν
Για το σενάριο της Πένυς Φυλακτάκη και του Βαγγέλη Νάση, τι να πούμε; Διάλογοι ρέοντες και φυσικοί, μία ιστορία που σε κρατά καθηλωμένο, μία ματιά μέσα από την «κλειδαρότρυπα» στις ψυχοκόρες με σεβασμό και ρεαλισμό, με τρυφερότητα και απόλυτη επαφή με μία σκληρή πραγματικότητα. Να σημειώσουμε ότι το σενάριο βασίζεται σε αληθινές μαρτυρίες.
Οι ηθοποιοί που πλαισιώνουν τις τέσσερις πρωταγωνίστριες σε εξαιρετικές ερμηνείες -πολύ καλό το κάστινγκ. Η Δήμητρα Ματσούκα που αποδεικνύει και τηλεοπτικά ότι είναι μία πολύ καλή ηθοποιός, δίνει μοναδική ερμηνεία ενσαρκώνοντας την αριστοκρατική, κυκλοθυμική και αυτάρεσκη Νέλλα Κοτρώτση.
Η Μαρίνα Ασλάνογλου ως αρχόντισσα Ευανθία Νάτση και η Γιούλικα Σκαφιδά ως η φεμινίστρια κόρη της υψηλής κοινωνίας Μάγια Αρδίτη-Στρατή.
Η Νεκταρία Γιαννουδάκη από δυναμική ψυχολόγος στον Σασμό, μεταμορφώνεται στην Αρχοντούλα, την αυστηρή και ατσαλάκωτη οικονόμο της οικογένειας Κοτρώτση.
Και ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος ως σκιώδης πολιτικός Ευάγγελος Αρδίτης, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος ως ο ποιητικός Παύλος Στρατής, γαμπρός του Αρδίτη και σύζυγος της Μάγιας.
Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης ως Κοσμάς Κοτρώτσης, ο σύζυγος της Νέλλας, ένας ανέκφραστος άνδρας που θα δούμε μελλοντικά πώς θα εξελιχθεί ο ρόλος του.
Ο Χρήστος Μαλάκης -ίσως ένας από τους πιο αγαπημένους μου ρόλους στη σειρά, γιατί έχει λεπτές ισορροπίες και είναι πολυεπίπεδος στο παρασκήνιο- ως Ηλίας Νάτσης, σύζυγος της Ευανθίας και τσιφλικάς, ένας άξεστος χαρακτήρας που συνδυάζει αγνότητα και σκληράδα.
Ο ΑΝΤ1 χθες βράδυ έκανε ένα «δώρο» στους τηλεθεατές, γιατί οι Ψυχοκόρες είναι κυριολεκτικά τηλεοπτική απόλαυση, σύγχρονη τηλεόραση χωρίς να πέφτει σε κλισέ, αυτό που λέμε καλή ελληνική μυθοπλασία, μια υπέροχη ελληνική σειρά της νέας εποχής. Και ευχόμαστε να σας κρατήσουν συντροφιά, για αρχή κάθε Τετάρτη βράδυ στις 21.00 και στη συνέχεια πιο συχνά…
