Λίγο υποψιασμένος να είσαι από αντίστοιχες σειρές, αρχίζεις να προετοιμάζεις τον εαυτό σου γι’ αυτό που θα δεις στο One Day στο Netflix. Αν μάλιστα έχεις δει και την ταινία με την Αν Χαθαγουέι, τότε δεν είσαι απλά υποψιασμένος, ξέρεις ακριβώς τι θα συμβεί, απλά δε μπορείς να το αποφύγεις, σαν μια ντρίμπλα του Μέσι. Ξέρεις ότι θα πάει αριστερά, αλλά και 10 πόδια να έχεις να απλώσεις, να του πάρεις τη μπάλα δεν παίζει.
Το πρώτο επεισόδιο είναι κάπως παραπλανητικό, γιατί είναι αρκετά ευδιάθετο και πιστεύεις ότι θα δεις ένα rom-com ή έστω μια ρομαντική ταινία που ακόμα κι αν έχει κακό τέλος, δηλαδή δεν καταλήξουν happily ever after, δεν θα είναι κάτι που θα σε συγκλονίσει.
Μετά όμως, το One Day στο Netflix μπαίνει σε άλλο mode, mode που θυμίζει το Normal People, τη σειρά με Πολ Μεσκάλ και Ντέιζι Έντγκαρ Τζόουνς του 2020, μα σε ακόμα πιο δυσβάσταχτο βαθμό, απλά με λιγότερο εντυπωσιακό πρωταγωνιστικό δίδυμο σε ερμηνευτικό επίπεδο. Δηλαδή, η δυναμική του σεναρίου, της σκηνοθεσίας, της αφήγησης, επιβεβαιώνεται από το ότι οι δύο πρωταγωνιστές δε σου γεμίζουν το μάτι και, παρόλα αυτά, η ιστορία σε συνθλίβει.
Η πλοκή του One Day στο Netflix
Η ιστορία εστιάζει σε δύο νεαρούς κάπου στα 80s, την Έμμα και τον Ντέξτερ, δύο μαθητές που γνωρίζονται στον τελευταίο χορό του λυκείου, στον χορό αποφοίτησης, και ενώ είναι εμφανής η σπίθα ανάμεσά τους, αποφασίζουν να μην κάνουν σεξ και να μην προχωρήσουν ερωτικά, γιατί θα ακολουθήσει ο καθένας διαφορετικά μονοπάτια, σε διαφορετικές πόλεις. Συμφωνούν όμως να κρατήσουν επαφή και να μη μείνουν μια ανάμνηση.
Έτσι, τους βλέπουμε να συναντιούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο, και να ανταλλάζουν λεπτομέρειες για τη ζωή τους ή και εμπειρίες. Πάνε μαζί μέχρι και ταξίδι καλοκαιρινό σε ελληνικό νησί, όπου για πρώτη φορά απευθύνονται στον ελέφαντα στο δωμάτιο, με τον Ντεξ να λέει στην Εμ ότι του αρέσει πολύ. Αλλά επειδή πολλοί του αρέσουν πολύ, γυναίκες και άντρες, δεν θέλει να κάνει κάτι γι’ αυτό.
Οι ζωές τους προχωράνε, ο Ντεξ γίνεται γνωστός, τηλεοπτική περσόνα, τρώει όμως πολύ hate, η Εμ αποφασίζει να σταματήσει να ακολουθεί θεατρικά μπουλούκια που την κάνουν να νιώθει τιποτένια και να γράψει κάτι δικό της και πετυχαίνει και γίνεται σπουδαία και, κάποια στιγμή, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου. Όλα έχουν κουμπώσει τόσο σωστά που αυτοί οι δύο δε γίνεται να μην είναι μαζί.
Δε γίνεται, με βάση το ορατό, το προφανές. Στη ζωή όμως υπάρχει και μια αόρατη ενέργεια, μια αίσθηση που σου λέει ότι κάτι δεν είναι γραφτό. Κάποιοι το λένε μοίρα. Δεν είναι γραφτό να ζήσουν μαζί τον έρωτα τους, αλλά είναι γραφτό να ζήσει ο ένας από τους δύο τον μεγαλύτερο πόνο. Και να συνεχίζει τη ζωή του με τη συντροφιά του πόνου.
Το Νο1 του Netflix σε συνθλίβει, σε κάνει κομμάτια
Πριν μερικές μέρες, γράφαμε εδώ πως με όσα περιμέναμε να έρθουν τον Φεβρουάριο στο Netflix, η ακύρωση συνδρομής ήταν μονόδρομος. Είχαμε βιαστεί να κρίνουμε από το περιτύλιγμα. Τελικά, το Netflix μας έκανε ρουά ματ με το One Day, μια ιστορία που δεν χρειάζεται πολλά πολλά για να σου αφήσει σημάδι. Να διατηρεί ο σκηνοθέτης την ατμόσφαιρα του ανέφικτου χρειάζεται και τέλος. 14 μισάωρα επεισόδια που απευθύνονται σε όλους εμάς που όταν κάτι πάει καλά, δεν το απολαμβάνουμε, αλλά προετοιμαζόμαστε για τη στιγμή που θα διαλυθεί.
«Δε μπορεί, κάτι πηγαίνει λάθος εδώ», λέμε μέσα μας και μετά, υποσυνείδητα, ωθούμε την κατάσταση προς το «τετέλεσται». Αυτό κάνει το One Day στο Netflix. Μας δείχνει πως αν εμμένουμε στο να μην αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας ότι αξίζει να ζήσει κάτι όμορφο, τότε κάθε όμορφο που θα εμφανίζεται, θα πεθαίνει.
Γι’ αυτό, αν δεις το One Day, να είσαι ψυχολογικά έτοιμος για ένα χτύπημα στο στομάχι, για να κλάψεις. Και να το επιτρέψεις αυτό στον εαυτό σου, γιατί, αν συμβεί, σημαίνει πως είναι καιρός να πάψεις να σου αρνείσαι το θετικό.
