Succession: Οκτώ μαθήματα ζωής που πήραμε από τον Κένταλ Ρόι

Να συμφωνήσουμε στο εξής: Δεν θα θέλαμε όχι να κάνουμε παρέα, ούτε καν να έχουμε κοντά μας, κανέναν από τους βασικούς χαρακτήρες του Succession. Μας αρκεί, βέβαια και με το παραπάνω, να το βλέπουμε. Να απολαμβάνουμε μία από τις καλύτερες σειρές στην ιστορία της τηλεόρασης – θα βρείτε αρκετούς που θα πουν σκέτο «καλύτερη».

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως προκύπτει κάτι τόσο ενδιαφέρον και ιδιοφυές από την καταγραφή του βίου και της πολιτεία απαίσιων, μην το εξωραΐζουμε, ανθρώπων. Που το μόνο που τους κινεί είναι η αγάπη τους για την εξουσία και το χρήμα.

Λίγο πριν σεντράρει η 4^η πολυαναμένομενη σεζόν στους δέκτες μας, κάνουμε zoom σε αυτόν που, ταπεινή μας άποψη, είναι ο πιο ενδιαφέρον χαρακτήρας της υπόθεσης. Ένας πρωταγωνιστής που ισορροπεί ανάμεσα στο δράμα και στην κωμωδία, ένας άλλου τύπου Καφκικός ήρωας. Ο Τζέρεμι Στρονγκ το πάει σε άλλο level υποδυόμενος τον Κένταλ Ρόι – άντε μετά να πεις πως δεν πιάνουν τόπο οι αμφιλεγόμενες μέθοδοι υποκριτικής που ακολουθεί.

Συγκεκριμένα και προκειμένου να μπει στο πετσί αυτού που κάνει, δεν κάνει switch ούτε όταν ακούγεται το «cut» του σκηνοθέτη. Όσο είναι στο πλατό, είναι ο ρόλος του, παύει δηλαδή να είναι ο εαυτός του. Εκνευριστικό για τους γύρω του και άκρως εκκεντρικό, αλλά έχει αποτέλεσμα. Ο 44χρονος ηθοποιός είναι καταπληκτικός και δύο βραβεία α’ ανδρικού (ΕΜΜΥ και Χρυσή Σφαίρα) έρχονται ως πειστήριο.  Τον έχει απογειώσει το χαρακτήρα, τον εξελίσσει, τον διαπλάθει. Εναλλάσσοντας συναίσθημα και εκφραστικότητα με απαράμιλλη αρτιότητα.

O Κένταλ είναι ένας πολυεπίπεδος άνθρωπος, εξόχως δύσκολο(ς) να συνοψιστεί σε λίγες γραμμές ή με λίγες λέξεις. Γοητευτικά παράλογος και παράταιρος στο πώς κινείται στη συνεχή προσπάθεια του να αποδείξει την αξία του στον πατέρα του, που αρχικά πρόβαλε ως διάδοχος, όντας και σε μόνιμο ανταγωνισμό με τα αδέλφια του. Θα το πάμε, συνεπώς, δια της πλαγίας οδού. Με 8 μαθήματα ζωής που πήραμε μέσω αυτού του εθιστικού ρόλου στο Succession:

Είναι πολύ άσχημο να έχεις «daddy issues»

Το βρήκαμε από ψυχολόγο, το αντιγράφουμε, είναι ταμάμ με αυτό που ισχύει εν προκειμένω: «Οποιαδήποτε μη υγιής σχέση πατέρα-παιδιού μπορεί να προκαλέσει σύγχυση. Και να τραυματίσει την ευαίσθητη παιδική ψυχή. Η συνέπεια είναι αργότερα στην ενήλικη ζωή να υιοθετούνται δυσλειτουργικές συμπεριφορές ως προς τον εαυτό αλλά και τους άλλους. Έτσι, βλέπουμε ανθρώπους που κατά το παρελθόν είχαν μη ικανοποιητική σχέση με τον πατέρα τους να εμφανίζουν δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις. Επιπλέον, να προκύπτουν παρορμητικές συμπεριφορές, χαμηλή αυτοπεποίθηση, κατάθλιψη, ακόμα και διατροφικές διαταραχές».

Μόνο το όνομα του Κένταλ λείπει από την περιγραφή. Και η σχέση με τον πατέρα δεν ήταν κακή μόνο στην παιδική του ηλικία. Παραμένει κακή, βασικά γίνεται όλο και χειρότερη και στην ενήλικη ζωή του.

Σε όλους τους ανθρώπους συνυπάρχει το σκοτάδι και το φως

Ναι, οι καλές του στιγμές στο Succession είναι αισθητά λιγότερες από τις κακές, όμως υπάρχουν. Δεν είναι ο χειρότερος της οικογένειας. Είναι ο πιο κομπλεξικός, ναι. Αλλά μόλο τις πάμπολλες φορές που έχει υπάρξει βίαιος και αδίστακτος, κάπου στο βάθος αχνοφαίνεται μια ακτίνα φωτός που αν οι συνθήκες ήταν αλλιώς, αν είχε μάθει αλλιώς, ίσως έβγαινε περισσότερο στην επιφάνεια.

Αυτό ακριβώς έχει δει το κοινό και τον έχει κατατάξει στους αγαπημένους του. Είναι φαινομενικά παράδοξο πόσο συμπαθής είναι σε όσους βλέπουν το σόου. Αλλά οι τηλεθεατές τον συμπονούν. Δεν είναι το κλασικό «πλουσιόπαιδο κωλόπαιδο». Νιώθει ενοχές, δεν αγαπάει πραγματικά τον εαυτό του. Κατανοούν πως προσπαθεί, θέλουν να τον δουν, έστω από ρομαντικά κίνητρα, να γίνεται καλύτερος άνθρωπος. Τον λυπάσαι; Υπό μια έννοια, ναι.

Είναι πολύ δύσκολο να νικήσεις τους δαίμονες σου

Δεν μπορεί να ξεπεράσει τον εθισμό του στα ναρκωτικά – στην πραγματικότητα ελάχιστα προσπαθεί. Αυτή του η εξάρτηση τον κάνει συναισθηματικά ασταθή και αδύναμο να χειριστεί τις σκληρές πραγματικότητες της ζωής. Παλεύει να έχει αυτοπεποίθηση, παλεύει να είναι αποφασιστικός. Αλλά δεν μπορεί να πάψει να νιώθει «ευνουχισμένος». Και να τιμωρεί τον εαυτό του μέσω των ουσιών.

Πριν κρίνουμε κάποια συμπεριφορά καλό είναι να ξέρουμε το background

Δεν είναι τόσο ισχυρός χαρακτήρας όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Άγεται και φέρεται, ανάλογα με τις συνθήκες, όντας βαθιά ανασφαλής. Εξ ου και οι συχνά εντελώς αντιφατικές και αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές του. Αποδεικνύεται συχνά «γατάκι» μπροστά στον πατέρα του, Λόγκαν, έναν αδίστακτο επιχειρηματία, που δεν έχει πρόβλημα ως και να εκβιάζει το γιο του, προκειμένου να τον έχει υποχείριο του. Βασικά δεν έχει κανέναν ηθικό ενδοιασμό στο οτιδήποτε, τον νοιάζει μόνο η εξουσία και να βεβαιωθεί πως αυτός που θα τον κληρονομήσει, εξ ου και το Succession ως τίτλος, θα είναι καμωμένος από το ίδιο υλικό.

Είναι αβάσταχτο να μην έχεις πουθενά να στηριχτείς

Ήταν παντρεμένος με την Ράβα, με την οποία έχουν ένα γιο και μια κόρη. Είδε κι απόειδε μαζί του, μέχρι που τον χώρισε λόγω των απιστιών του, της αδυναμίας του να ξεπεράσει τις καταχρήσεις. Ο Κένταλ είναι σε μόνιμη προσπάθεια να την κερδίσει πίσω, ειδικά στην 1^η σεζόν. Αυτή η προβληματική σχέση με την πρώην γυναίκα του τον στοιχειώνει και τον κάνει πιο ευάλωτο, μεγαλώνει την ανάγκη του να είναι αποδεκτός και ταυτόχρονα τον κάνει να είναι περισσότερο… μη αποδεκτός. Δεν έχει κανέναν να στηριχτεί. Δεν ανήκει σε κύκλο, δεν έχει καλή σχέση με κανένα από τα μέλη της οικογένειας του, ούτε φαίνεται πως έχει αληθινούς φίλους.

Δεν είναι πάντα ευλογία να είσαι «ο γιος του…»

Έχουμε την τάση οι άνθρωποι να ζηλεύουμε όσους είναι γόνους πλουσίων ή/και διάσημων οικογενειών. Αυτή η σειρά μας κάνει να κοιτάξουμε την πραγματικότητα αλλιώς. Δηλαδή τι να ζηλέψει κανείς απ’ αυτό το χάλι που τόσο φόρα παρτίδα μας δείχνει το Succession; Χώρια ότι για ένα παιδί είναι πάντα εξόχως δύσκολο να πρέπει να αποδείξει πως είναι ισάξιος με έναν πατέρα που είναι άκρως πετυχημένος στο επαγγελματικό κομμάτι. Η σύγκριση είναι συνεχής, το βάρος στις πλάτες πολύ συχνά ασήκωτο.

Η επιμονή είναι «κάτι», no matter what

Α, αυτό θα του το δώσουμε. Τρώει και ξανατρώει τα μούτρα του, αλλά τα όπλα δεν τα καταθέτει. Έχει γίνει κάμποσες φορές το εξιλαστήριο θύμα, τον μειώνουν, του βάζουν εμπόδια και του φορτώνονται στην πλάτη όλα τα σκάνδαλα, αλλά αυτός επιμένει. Μάλλον βέβαια δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, δεν ξέρει πια κάτι άλλο, δεν έχει κάτι άλλο για να πιαστεί. Αλλιώς θα πρέπει να αντικρίσει περισσότερο τον εαυτό του και αυτό είναι κάτι που δεν αντέχει, όπως δείχνουν και οι τάσεις αυτοκτονίας που τον βασανίζουν.

Ο θυμός είναι κακός σύμβουλος

Ο ίδιος ο Στρονγκ το έχει θέσει εξαιρετικά, λογικό, ο Κένταλ είναι κομμάτι του: «Ως χαρακτήρας έχει πολλή οργή. Νομίζω επειδή προέρχεται από μία ολόκληρη ζωή καταπίεσης και ματαίωσης». Γυρνάμε πάλι σε ψυχολογικά ζητήματα και σε αρκετή παιδική ηλικία, αλλά τι να κάνουμε, από εκεί πηγάζουν όλα. Αλλά δεν πρέπει να μας ξεγελάει. Είναι κι αυτός αδίστακτος. Είναι κι αυτός ένας δυνάμει «πατέρας του».

Στις πρώτες δύο σεζόν ήταν σαν να παραπατούσε από το βάρος το να είναι μέλος της αυτοκρατορίας των Ρόι. Κάτι που ερχόταν και κολλούσε με το κουταβίσιο ύφος του ανθρώπου που κουβαλάει τεράστια βάσανα και δεν ξέρει πώς να τα χειριστεί. Τώρα (φαίνεται πως) έχει «απασφαλίσει». Και ποιος ξέρει τι (μας) έρχεται…