Μια εβδομάδα γεμάτη με τηλεοπτικά φινάλε ήταν αυτή. Μετά το επιτυχημένο Succession, ήρθε η σειρά του Ted Lasso να ρίξει αυλαία με την 3η σεζόν και το πολυαναμενόμενο 12ο επεισόδιο.
Η σειρά-φαινόμενο, όπως πολλοί την έχουν χαρακτηρίσει, που απογείωσε το Apple Tv+, έκλεισε τον κύκλο της με ένα συγκινητικό αντίο στον Τεντ Λάσο. Ή και όχι. Αυτό θα το αποφασίσει εν καιρώ ο Τζέισον Σουντέικις, ο οποίος άφησε ανοιχτά παράθυρα στο φινάλε, σε περίπτωση ενδεχόμενης επιστροφής με 4η σεζόν. Έχει και ένα κύπελλο να διεκδικήσει, άλλωστε o Τεντ. Από την άλλη, αυτό είναι ένα ρίσκο που ίσως πρέπει να αποφύγει ώστε να μη πέσει στη παγίδα της επιτυχίας. Τούτου λεχθέντος, η 3η σεζόν δεν συνοδεύτηκε από διθυραμβικές κριτικές αντάξιες με αυτές που γνώρισαν οι δύο πρώτες.
To Ted Lasso ήταν η feel-good σειρά που χρειαζόμασταν
Όταν το 2020 η feel-good σειρά μας συστήθηκε, ήταν μια όαση σε αυτά που τότε συνέβαιναν στον πλανήτη εν μέσω πανδημίας. Την χρειαζόμασταν, χωρίς να το ξέρουμε. Μια όαση ήταν όμως και για την streaming πλατφόρμα, η οποία γνώρισε μια ξαφνική -ίσως και απρόσμενη- έκρηξη στην αγορά. Εκείνη την περίοδο, άλλωστε, η μοναδική σειρά που αποτελούσε την «ναυαρχίδα» του Apple Tv+, ήταν το «The Morning Show» της Τζένιφερ Άνιστον και της Ρις Γουίδερσπουν.
Το Ted Lasso μας έβαλε γρήγορα στο σύμπαν του. Με μια ευφυή προσέγγιση θεμάτων – ταμπού και με την ανάλαφρη διαχείρισή τους, γίναμε φανατικοί θαυμαστές της Ρίτσμοντ και του Τεντ. Στην 3η σεζόν, όμως, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά και έγιναν τρόπο τινά απλοϊκά. Από ένα σημείο και μετά, ήταν σαν να χανόταν στη διαδρομή, επανερχόταν και τούμπαλιν. Από το σβήσιμο των φωτογραφιών των πρώην και τη European Super League που καταστρέφει τις αξίες του ποδοσφαίρου και όσων το αγαπούν, μέχρι το δράμα που αντιμετωπίζουν οι γκέι ποδοσφαιριστές, οι σεναριογράφοι της σειράς έδειξαν πως κολύμπησαν σε αχαρτογράφητα νερά.
Συγκινητικό φινάλε για το Ted Lasso, αλλά μια 3η σεζόν που κούρασε
Αν κάτι θυμόμαστε να μας συμβαίνει με τις δύο πρώτες σεζόν, αυτό ήταν ότι κατά τη διάρκεια των επεισοδίων δεν πέρναμε τα μάτια μας από την οθόνη. Τίποτα δεν μας αποσπούσε την προσοχή. Αυτό δεν συνέβη με την 3η σεζόν. Τα 12 επεισόδια που είχαν διάρκεια τη 1 ώρα (αντί των 30 λεπτών της 1ης σεζόν), κούραζαν αρκετές φορές, με αποτέλεσμα να χαθεί στην πορεία το νόημα. Για κάποιο λόγο, οι συγγραφείς ήταν λες και ήθελαν να στριμώξουν όσα περισσότερα κοινωνικά μηνύματα μπορούσαν σε αυτή τη σεζόν.
Αρκετοί χαρακτήρες αναδύθηκαν στην επιφάνεια, με ιστορίες που απλώθηκαν σαν αερόστατο και επεισόδια που πλάτιαζαν. Το αποτέλεσμα ήταν η πλοκή να γίνει δυσκίνητη και το Ted Lasso να χάνει σιγά-σιγά όλα εκείνα τα συστατικά που έκαναν τη σειρά μία από τις πιο αριστουργηματικές και δημοφιλείς των τελευταίων ετών.
Από την άλλη, στο 90’, κατάφερε με ένα φινάλε συγκινητικό να πει ένα όμορφο αντίο στον δονκιχωτικό Αμερικανό.
Tο φινάλε ήταν σαν να έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Ο Τεντ αποφασίζει να επιστρέψει στην Αμερική, ο Κόλιν φιλάει τον σύντροφό του δημόσια, ο Νέιτ γίνεται ξανά ο καλός τύπος, ο Τρεντ Κριμ κυκλοφορεί το βιβλίο του για τη Ρίτσμοντ και η Ρεμπέκα συναντά ξανά τον «πρίγκιπά» της από την Ολλανδία. Όλα παίρνουν το δρόμο τους και για όλους υπάρχει happy end.
Φυσικά, το Ted Lasso θα μείνει στη μνήμη μας ως μία από τις ωραιότερες σειρές που παρακολουθήσαμε. Συνδύασε υπέροχα τη κωμωδία, το δράμα και το ποδόσφαιρο, με ένα σενάριο για κέντημα και ένα χιούμορ εξαιρετικό. Τζέισον Σουντέικις και Χάνα Γουάντινγκχεμ (πόσο είδωλο) κουβάλησαν τη σειρά στις πλάτες τους με τεράστια επιτυχία. Ο Σουντέικις έστησε έναν χαρακτήρα από το 2013 -όταν το NBC Sports σύστησε τον Τέντ Λάσο πρώτη φορά, για την προώθηση της Premier League- και τον ενσάρκωσε υπέροχα.
Το Ted Lasso κέρδισε 11 Emmy και σίγουρα ενέπνευσε, αλλά θα κρατήσουμε τις δύο πρώτες σεζόν ως τις καλύτερες.
