Ένα χάσμα τεράστιο, σαν αυτό της Μάγχης, υπάρχει ανάμεσα στα αγγλικά και τα γαλλικά media, σε ό, τι αφορά την έκτη σεζόν του The Crown. Το πρώτο μέρος της τελευταίας σεζόν της δημοφιλούς σειράς δίχασε τους κριτικούς, με τους Άγγλους να είναι ιδιαίτερα επικριτικοί απέναντι στον δημιουργό της σειράς, Peter Morgan, και τους Γάλλους να τον αποθεώνουν.
Πέραν των άλλων κοινών δεσμών των δύο χωρών, ο θάνατος της πριγκίπισσας Νταϊάνα σε τροχαίο ατύχημα στο Παρίσι στις 31 Αυγούστου 1997 είναι ένα επιπλέον σημαντικό και τραγικό γεγονός που ενώνει τις δύο χώρες. Όχι όμως και η αποτύπωσή του από το The Crown.
Τα περισσότερα συστημικά βρετανικά media επιφυλάσσουν αρνητικά σχόλια για τα πρώτα 4 επεισόδια που ανέβηκαν στο Netflix το πρωί της Πέμπτης 16 Νοεμβρίου. Όλα στέκονται στο εύρημα του Peter Morgan να «αναστήσει» την πριγκίπισσα Νταϊάνα στο μυαλό του πρίγκιπα Καρόλου και της Βασίλισσας Ελισάβετ και τον Dodi Al Fayed σε εκείνο του πατέρα του, Mohamed.
Αν υπάρχει κάτι στο οποίο συμφωνούν όλοι οι κριτικοί για τα πρώτα 4 επεισόδια της 6ης σεζόν του The Crown αυτό είναι η ερμηνεία της νεαρής Αυστραλέζας, Elizabeth Debicki, στο ρόλο της «πριγκίπισσας του λαού».
Η νέα σεζόν ξεκινά με την Νταϊάνα (Elizabeth Debicki) και τον πρίγκιπα Κάρολο (Dominic West) να περνούν το πρώτο τους καλοκαίρι χωριστά ως χωρισμένοι. Οι μικροί γιοι τους, ο πρίγκιπας Γουίλιαμ και ο Πρίγκιπας Χάρι, υποδύονται οι Rufus Kampa και Fflyn Edwards, αντίστοιχα. Τα πρώτα τέσσερα επεισόδια εξιστορούν τα γεγονότα που οδήγησαν στον θάνατο της Νταϊάνα και του Dodi Fayed (Halint Abdala) και τις τρομακτικές επιπτώσεις που έφεραν.
The Crown, 6: Η κριτική των Αγγλικών media
The Guardian
Η κριτική της Lucy Mangan για το πρώτο κύμα της τελευταίας σεζόν του The Crown -τη βαθμολογεί με μόλις ένα αστέρι έχει τίτλο, «Τόσο κακή που μοιάζει μια εξωσωματική εμπειρία».
Η Mangan σφυροκοπά γράφοντας ανάμεσα σε άλλα, «Από την αρχή του, το The Crown περπάτησε σε ένα τεντωμένο σκοινί ανάμεσα σε ένα δράμα κύρους και μιας ανόητης σαπουνόπερας. Από την τρίτη σεζόν άρχισε να τρεκλίζει, έχασε εντελώς την ισορροπία του στις επόμενες δύο και τώρα πέφτει κατακόρυφα στην άβυσσο, παρά τις ομοιόμορφες λαμπρές ερμηνείες από όλο το καστ – η Elizabeth Debicki ως η βασίλισσα της καρδιάς μας ειδικά, φυσικά – που προσπαθεί παιχνιδιάρικα να ματαιώσει την πτώση».
The Independent
O Νick Hilton βαθμολογεί με δύο αστέρια και σημειώνει: «Η σειρά ρίχνει το βάρος συνήθως στο κουτσομπολιό σε σχέση με τη συναισθηματική απήχηση: συμπεριλαμβάνονται άκρως εικασιακές συνομιλίες μεταξύ της Νταϊάνα και του Dodi – που οδηγούν την πλοκή – ενώ ο Κάρολος ανακοινώνει την είδηση του θανάτου της Νταϊάνα στον πρίγκιπα, σε μια σκηνή που εμείς, το κοινό, δεν επιτρέπεται να την παρακολουθήσουμε. Αυτός ο τόνος, των ταμπλόιντ, υποβιβάζει τη Βασίλισσα της (Imelda Staunton) σε δευτερεύοντα χαρακτήρα, ενώ η πριγκίπισσα Μαργαρίτα της Lesley Manville περνά εντελώς απαρατήρητη».
Το The Crown «έχει διδάξει στον κόσμο τι σήμαινε να είσαι Βρετανός, τον 20ο αιώνα. Αλλά έχει επίσης χάσει τον δρόμο του – με την ιστορία να ολοκληρώνεται έχει χάσει κάθε τρόπο να «επιστρέψει» πίσω– και, στα τελευταία του μέτρα, έχει λιγότερα να πει από ποτέ, για το τι σημαίνει να είσαι Βρετανός σήμερα».
BBC
Το πιο συντηρητικό BBC δίνει δύο αστέρια και η Caryn James σημειώνει πως οι καλύτερες στιγμές της σεζόν μέχρι στιγμής «επιβεβαιώνουν αυτό που ήταν πάντα το πιο επιτυχημένο, δελεαστικό και ικανοποιητικό στοιχείο της σειράς: οι φανταστικές σκηνές». Αλλά, προσθέτει, «Υπάρχει αδεξιότητα σε όλη τη διάρκεια… συμπεριλαμβανομένης της συνεχιζόμενης έντονης αντίθεσης μεταξύ των ηλιόλουστων ημερών της Νταϊάνα και του σκούρου ξύλου και των σκιών μέσα στο Παλάτι του Μπάκιγχαμ».
«Η κομψή γραφή του Morgan και η διεισδυτική, εικαστική ψυχολογία του ήταν απίστευτα συναρπαστικές, μια απόλαυση να παρακολουθεί κανείς όλα αυτά τα χρόνια. Πολύ συχνά σε αυτές τις προβλέψιμες τελευταίες σεζόν, όμως, θα μπορούσαμε να είχαμε γράψει την ιστορία μόνοι μας».
The Telegraph
Η Anita Singh, στην δύο αστέρων κριτική της, γράφει: «Κάτι πήγε στραβά, γιατί δημιουργικά η σειρά έχει ατροφήσει… Είναι δύσκολο να ξεφύγεις από την υποψία ότι ο συγγραφέας έχει πραγματική περιφρόνηση για αυτήν την οικογένεια. Η έκτη σεζόν είναι στα καλύτερά της όταν απομακρύνεται από τους ίδιους τους βασιλικούς».
Tο τέχνασμα με τη Νταϊάνα να εμφανίζεται «ως ένα είδος φαντάσματος», η Singh το αποκαλεί «μια πράξη απόγνωσης».
The Times
Ωστόσο, υπάρχει και το άλλο άκρο. Οι Times είναι πολύ πιο γενναιόδωροι βαθμολογώντας με τέσσερα αστέρια τα πρώτα 4 επεισόδια της 6ης σεζόν, σημειώνοντας εν τούτοις πως η απεικόνιση του «φαντάσματος» της Νταϊάνα «δεν ήταν η καλύτερη στιγμή της σειράς, αυτό είναι σίγουρο. Είναι επίσης ασυνήθιστα αυτοκαταστροφικό σε μια κατά τα άλλα ισχυρή και συγκινητική εναρκτήρια σουίτα τεσσάρων επεισοδίων».
The Crown, 6: Η κριτική των Γαλλικών media
Από την άλλη, τα Γαλλικά μέσα είναι πιο κομψά, με τη Libération, όμως, να διαχωρίζει τη θέση της από τα άλλα.
Libération
«Αν και το The Crown φροντίζει να μην αποδώσει τον θάνατο της πριγκίπισσας σε καμία συνωμοσία και να μην «σκοτεινιάσει» την εικόνα με την Οικογένεια (σχεδόν με την έννοια της μαφίας), η σειρά συμμετέχει σε αυτό που καταγγέλλει καταβροχθίζοντας τις τελευταίες στιγμές της Νταϊάνα με την ίδια αδηφαγία που επικρίνουμε τους παπαράτσι, σαν να ήταν απαραίτητο να βρικολακιάσει κάθε μικρό κομμάτι της ψυχής της Νταϊάνα πριν την αφήσουμε να ξεγλιστρήσει».
Le Figaro
Η Le Figaro επαινεί τη «Σαιξπηρική λεπτότητα» του Morgan και αποκαλεί το «ονειρικό όραμα» της Νταϊάνα «απίστευτα ισχυρό» αλλά και «πολύ αποσταθεροποιητικό».
Tele 7 Jours
Το Tele 7 Jours βρίσκει την 6η σεζόν «αριστουργηματική» και σημειώνει: «Η Αυστραλή ηθοποιός Elizabeth Debicki είναι εκπληκτική ως Νταϊάνα. Πίσω από το ατύχημα (δεν παρουσιάστηκε ποτέ), πίσω από την ιστορία, το The Crown αφηγείται για άλλη μια φορά την ιστορία της ανθρωπότητας, της σκληρότητας, της απεγνωσμένης αναζήτησης της αγάπης και της αναγνώρισης των μαριονετών του πεπρωμένου.
Αυτή η σεζόν προσφέρει επίσης μια ακτινογραφία μιας εποχής, την εποχή των παπαράτσι που άρχισαν να καταβροχθίζουν την Νταϊάνα πολύ πριν από το δυστύχημα. Και μέχρι το τέλος, εξακολουθούμε να ελπίζουμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό».
