Το βράδυ της Πέμπτης το MEGA προσέθεσε μια ακόμα σειρά στο περιεχόμενο του, το «Άγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασα στον Ουρανό», η οποία, όπως και οι περισσότερες σειρές φέτος απ΄όλα τα κανάλια, πήρε διθυραμβικά σχόλια στα social media. Η επιτυχία της αποτυπώθηκε και στα νούμερα τηλεθέασης, όπου ξεπέρασε το 30%. Αναμφίβολα πρόκειται για μια ιδιαίτερα ευχάριστη συγκυρία αυτό που συμβαίνει τη φετινή σεζόν, ιδίως στο σύγχρονο τοπίο ψυχαγωγίας και με τις επιλογές που έχουν στη διάθεση τους οι περισσότεροι άνθρωποι.

Δεν είναι εύκολο οι ελληνικές σειρές να γίνουν αποδεκτές όταν όλοι μας έχουμε μέτρο σύγκρισης το Netflix και τις άλλες πλατφόρμες. Όχι ότι εκεί βλέπουμε εσχάτως ένα απαύγασμα τρελής ποιότητας, αλλά σαφώς κάθε ξένη σειρά έχει να πατήσει σε ένα πολύ ανώτερο επίπεδο σε σχέση με κάθε ελληνική. Είναι όχι τόσο ζήτημα μπάτζετ, αλλά κουλτούρας και ικανότητας γραφής. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως το Έτερος Εγώ ή το 42 Βαθμοί Κελσίου, δεν είναι ότι έχουμε θαμπωθεί από τις ιστορίες της ελληνικής μυθοπλασίας.

Άγριες Μέλισσες, Σασμός, Γη της Ελιάς, μοιάζουν σειρές που βγήκαν από το ίδιο καλούπι, που έπρεπε πρώτα να τσεκάρουν κάποια δεδομένα, τα οποία έχουν τα κανάλια μετά από έρευνες για τις ζώνες προβολής. Αυτό δεν αναιρεί ότι είναι καλές σειρές για τα ελληνικά στάνταρ. Απλώς δείχνει ότι δημιουργείται ένα μοτίβο. Αυτό το μοτίβο λίγοι μπορούν να το σπάσουν. Ένας απ΄αυτούς είναι ο Βασίλης Κεκάτος και η σειρά που ετοιμάζει για το MEGA με τίτλο Milky Way.

Πιο πάνω κι από το Νησί: Το Mega τα «σκάει χοντρά» για δύο σειρές την επόμενη σεζόν

Άγιος Παΐσιος: Το νεανικό κοινο ενδιαφέρθηκε για τη σειρά

Η σειρά «Άγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασα στον Ουρανό» απέδειξε πως το τηλεοπτικό κοινό στην Ελλάδα έχει ανάγκη να χειροκροτήσει την ελληνική μυθοπλασία και αυτό να το τρίψει στα μούτρα των καναλιών που επενδύουν διαρκώς στο ριάλιτι και στο τρας. Αφήνοντας στην άκρη το θρησκευτικό στοιχείο που αποτέλεσε τη βάση για να έχει τέτοια τηλεθέαση (32,6%) στο γενικό σύνολο ο Άγιος Παΐσιος, εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι το 31.8% στο δυναμικό κοινό, δηλαδή ένα κοινό που ηλικιακά έχει λιγότερες θρησκόληπτες αγκυλώσεις και δεν υποκινείται από ένα κίνητρο πίστης για να δει τη σειρά.

Κι αυτό το κοινό επίσης έχει τόσες προσλαμβάνουσες, τόσες επιλογές και τόση πληροφορία από τη φετινή σεζόν, που θα μπορούσε να αγνοήσει τη σειρά. Όχι να τη χλευάσει, απλά να μην ασχοληθεί. Δε συνέβη κάτι τέτοιο. Μια προφανής εξήγηση είναι η φιγούρα του Νικήτα Τσακίρογλου και το υποκριτικό του ταλέντο. Με την ικανότητα του αφαίρεσε κάθε θρησκοληπτικό πέπλο και παρουσίασε τον χαρακτήρα του ως έναν οποιονδήποτε χαρακτήρα που καλείται να υποδυθεί. Σεβάστηκε το βιογραφικό στοιχείο, αλλά δεν του φέρθηκε με λαγνεία.

Μέσα από τέτοιες προσωπικότητες της τέχνης μπορεί να αποκτήσει το κοινό μια καλύτερη εικόνα για το τι σημαίνει τέχνη και ποια είναι τα σημεία που διαφοροποιείται ή συναντιέται με άλλες έννοιες.

Σε κάθε περίπτωση, αναμένεται με ενδιαφέρον το πώς θα πάει από δω και πέρα η σειρά και αν θα συνεχίσει με τηλεθέαση αυτού του επιπέδου.