Παγκράτι. Όλοι το ξέρουν. Όλοι θέλουν να μείνουν εκεί. Δε βρίσκεις να παρκάρεις. Όλα τα μαγαζιά γεμάτα ακόμα και σε νεκρές Δευτέρες. Τα ενοίκια είναι εξωφρενικά εκεί, δίνεις για τρώγλες 500 ευρώ. Κάτι χρειαζόταν για να αναχαιτιστεί αυτό, να κάνει μια οπισθοχώρηση. Η σειρά Αρχελάου 5 αναλαμβάνει αυτόν τον ρόλο, της απομυθοποίησης του Παγκρατίου. Γιατί, μόλις δει κανείς αυτή τη σειρά, θα θεωρήσει πως η Αρχελάου δεν είναι για να την πλησιάζεις και για σιγουριά, καλύτερα να μείνεις μακριά από το Παγκράτι εν γένει.
Δε θα κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας. Εδώ στο Intronews είχαμε γράψει πριν μερικές εβδομάδες ότι το Αρχελάου 5 είναι μια κωμική σειρά στην οποία ποντάρουμε πολλά και με την οποία θέλαμε να δουν τα κανάλια ότι κακώς είχαν απορρίψει τις κωμικές σειρές τα προηγούμενα χρόνια. Μερικές φορές, καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς, γιατί δεν έχουμε καν μούτρα να επιχειρηματολογήσουμε μετά από αυτό που είδαμε.
Είμαι σε φάση που σκέφτομαι να πάω σε όλους τους υπεύθυνους προγραμμάτων σε όλα τα κανάλια και να τους πω «είχες δίκιο, εγώ ο άσχετος δεν ήξερα, πού να φανταζόμουν κάτι τέτοιο; Πολύ καλά κάνεις και δεν εμπιστεύεσαι τα κωμικά σενάρια, πρέπει κι εσύ να υποστηρίξεις τον ρόλο σου και να φέρνεις νούμερα με τις επιλογές σου, τώρα σε δικαιολογώ».
Η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό, βλέποντας το πρώτο επεισόδιο, όσο σκληρό κι αν ακουστεί, είναι «προχειρότητα». Ίσως είναι καλό οι ελληνικές παραγωγές να μάθουν την έννοια του πιλότου και να έχουν το θάρρος να ακυρώσουν μια παραγωγή όταν βλέπουν πως το πρώτο επεισόδιο δεν έχει κάτι να δώσει.
Αρχελάου 5, καθ’ οδόν για τηλεοπτικό βασανιστήριο
Ζητάω όμως πολλά κι εγώ από ανθρώπους που θεωρούν ότι μια κωμική σειρά όπως το Αρχελάου 5, που θα έχει 20 επεισόδια το μήνα, θα μπορεί να είναι όντως κωμική. Είναι που είναι δύσκολο το άτιμο το χιούμορ – βλέπετε τι τραβάει ο Σεφερλής που εδώ και 15 χρόνια αναλώνεται και το χιούμορ του είναι οριακά καλύτερο από το χιούμορ 50άρη θείου σε χωριό σε πασχαλινό γλέντι μετά από 5-6 τσίπουρα – με το να κάνεις μια σειρά καθημερινή, το κάνεις ακόμα δυσκολότερο.
Το Αρχελάου 5 όχι μόνο με κάνει να αποφεύγω το Παγκράτι από δω και πέρα, αλλά να εκτιμώ το χιούμορ Σεφερλή. Ειδικά το σκηνικό όπου ο Γεράσιμος Γεννατάς, που υποδύεται έναν παρουσιαστή ψυχαγωγίας, παρουσιάζει το ριάλιτι Η Μικρή Αδελφή, δηλαδή το ακριβώς αντίθετο του Big Brother, με έκανε να ματώσω από τα μάτια.
Να έχεις ένα καστ με ηθοποιούς που έχουν πάρει γαλόνια στην κωμωδία, που έχουν τόσες καλές ερμηνείες στο βιογραφικό τους, ειδικά θεατρικά, όπως ο Γεννατάς, η Παπούλια, ο Στάνκογλου και η Δραγούμη, και το αποτέλεσμα να είναι τέτοιο ώστε να φτάνεις να αναρωτιέσαι αν είναι οι ίδιοι άνθρωποι αυτοί που βλέπεις, θέλει μεγάλη προσπάθεια.
Η σειρά εκθέτει το καστ της
Μακάρι στα επόμενα επεισόδια να δούμε την καλή τους πλευρά, αλλά με τέτοιες συνθήκες, δύσκολο. Πώς ακριβώς να μπορέσει να δουλέψει την ατάκα του ο ηθοποιός, όταν έχει να γυρίσει 5 επεισόδια τη βδομάδα; Δεν το αντιλαμβάνεται κανείς;
Παρακολουθώντας τη σειρά, ένιωσα σαν οι ηθοποιοί να αποδέχτηκαν τη συμμετοχή γιατί θα ήταν εύκολα λεφτά και μια σταθερά με καθημερινή σειρά για μια σεζόν. Δεν ξέρω καν αν θα έχουν την όρεξη να βλέπουν τα επεισόδια από ένα σημείο και μετά. Η αίσθηση που μου δόθηκε είναι ότι μετά το γύρισμα, αναζητούν τη συσκευή αφαίρεσης μνήμης από το Men In Black. Κι επειδή δεν τη βρίσκουν, απλά κάνουν τεχνικές μπλοκαρίσματος για να μη θυμούνται αυτά που καλούνται να πουν, να υποδυθούν.
Έχει καλά στοιχεία το Αρχελάου 5; Τα αναζητώ με δυσκολία. Το στοιχείο που έχει ο ρόλος της Εξηνταβελώνη στο Αρχελάου 5, αυτό το OCD-αυτισμός, έχει ένα ενδιαφέρον. Κι εκεί που κόλλησε σε ένα πεζοδρόμιο γιατί άλλαξε το μοτίβο της κατασκευής, θα μπορούσε να έχει πλάκα, αν το δούλευαν καλύτερα. Ή η σκηνή με την σουβλακομαχία με την Άλκηστη Ζιρώ.
Ένα κάποιο χιούμορ βγάζει στις εκφράσεις του ο Χάρης Χιώτης που λειτουργεί σαν κυματοθραύστης απέναντι στο μη χιούμορ που διακρίνει το σενάριο. Αλλά, όπως λένε οι ηθοποιοί, ένα καλό σενάριο, κάνει τον μέτριο να φαίνεται καλός. Ένα κακό σενάριο, εκθέτει και τον πολύ καλό. Ε, αυτό έχουμε εδώ πέρα. Ένα σενάριο που δεν έχει κωμική δυναμική, εκθέτει τους πολύ καλούς ηθοποιούς στο καστ.
Το Αρχελάου 5 έκανε ένα αρκετά απογοητευτικό πρώτο βήμα και μας αφήνει πλέον ένα αποκούμπι για να μπορούμε να ελπίζουμε σε καλή κωμωδία, την Κατάρα της Τζέλας Δελαφράγκα.
Έχουμε φτάσει ως εδώ και δεν ασχολήθηκα καθόλου με την πλοκή της σειράς. Απ’ ό,τι φαίνεται, ούτε και οι ίδιοι οι συντελεστές ασχολήθηκαν με την πλοκή στο πρώτο επεισόδιο. Υποθέτω, τολμηρά ίσως, ότι κάτι θα καταλάβω στο 2ο επεισόδιο.
