Είχα πριν από μερικές μέρες μια συζήτηση με άνθρωπο της τηλεόρασης και λέγαμε πως οι άνθρωποι που αποφασίζουν για τις σειρές, δεν θέλουν να εκμοντερνιστούν, βολεύονται στη συνήθεια και θέλουν να απευθύνονται σε ένα παλιό κοινό. Λέγαμε ότι ειδικά στην κωμωδία, είναι τρομερά «δυσκοίλιοι» και επιμένουν σε κωμωδίες με επεισόδια μιας ώρας. Η σειρά Έχω Παιδιά ήταν, πριν δω το πρώτο επεισόδιο, ένα μεγάλο στοίχημα, γιατί γνωρίζω πόσο καλά κατανοεί τη σύγχρονη κωμωδία ο Λάμπρος Φισφής που την υπογράφει, οπότε αναρωτιόμουν αν θα έπειθε το MEGA για να ακούσει τον δικό του τρόπο. Πίστευα ότι θα «πνίξουν» το όραμά του στην ανάγκη να ικανοποιήσουν παλιακές νόρμες.
Ευτυχώς, αυτό δε συνέβη. Αυτό που είδα στο πρώτο επεισόδιο, ανταποκρίθηκε σε όλα τα κριτήρια που έχω όταν σκέφτομαι κωμωδία, όταν μιλάω για κωμική σειρά. Από τις κωμωδίες που έχει φέτος η τηλεόραση, το VIΠ Καλά Γεράματα ήταν το πρώτο που άγγιξε σε ένα σχετικά καλό ποσοστό τα στάνταρ μου, το Έχω Παιδιά είναι η σειρά που έπιασε σχεδόν το απόλυτο. Οκ, τώρα αυτή τη στιγμή κρίνω σειρές με βάση προσωπικά μου κριτήρια και μιλάω για το πόσο ικανοποιούν εμένα, αλλά γι’ αυτό κιόλας είναι ένα κείμενο άποψης σε ένα σάιτ άποψης.
Τα 2 ατού της σειράς
Έχω γράψει αρκετές φορές στο παρελθόν, ότι η κωμωδία δεν είναι για χόρταση, θέλει λιτότητα. Θέλει να τοποθετείς το punchline, την ατάκα και να το τελειώνεις. Η σειρά Έχω Παιδιά έχει επεισόδια 30-35 λεπτών. Πρώτο πάρα πολύ θετικό.
Ένα δεύτερο κομμάτι, είναι το πιο βασικό, αφορά το σενάριο. Δείτε όλες τις μεγάλες κωμωδίες του εξωτερικού, ποιες έχουν σαρώσει ανά τα χρόνια. Φιλαράκια, Modern Family, Big Bang Theory, The Office. Τι είχαν; Σεναριογράφους που ξέρουν πώς να βγάλουν το κωμικό στοιχείο. Ακόμα και στα Φιλαράκια που οι σεναριογράφοι δεν ήξεραν τι λένε στο ένα επεισόδιο και τι στο άλλο, είχαν punchlines.
Σε μια καλή κωμική σειρά, το σενάριο είναι τέτοιο που δε χρειάζεσαι καν τρομερούς ηθοποιούς ή ηθοποιούς που να εμβαθύνουν τρομερά στον χαρακτήρα. Τους δίνεις τα λόγια, τα δουλεύουν λίγο και ο στόχος επετεύχθη. Είχαν μήπως τα Φιλαράκια τίποτα ηθοποιούς-ογκόλιθους της υποκριτικής; Είχε το Modern Family; Είχε το Big Bang Theory; Δείτε την καριέρα όλων μετά από αυτές τις σειρές. Η Τζένιφερ Άνιστον και η Κάλι Κουόκο είναι οι μόνοι που έχουν κάνει κάτι. Και κάποιοι από το The Office. Η πλειοψηφία των ηθοποιών σε κωμωδίες, συνεχίζει να κάνει αυτό. Και μόνο σε σειρές. Στο σινεμά γίνονται κατά βάση δευτερότριτοι ρόλοι.
Στη σειρά Έχω Παιδιά λοιπόν, έχουμε ένα τέτοιο σενάριο, σενάριο που ξεκλειδώνει τον ηθοποιό και του επιτρέπει να κάνει το λεγόμενο deliver στην ατάκα. Κι είναι και ιδανικό το κάστινγκ, σαν να επέλεξε ο Φισφής πρώτα τους ηθοποιούς και μετά να έγραφε πάνω τους τους ρόλους.
Η σειρά που αποσυμπιέζει τους ενοχικούς γονείς
Η σειρά είναι ο ορισμός της σάτιρας, με πολλά βιωματικά χαρακτηριστικά από τον Φισφή, για το πώς είναι να είσαι γονιός στο σήμερα, φέρνει στο προσκήνιο όλες εκείνες τις σκέψεις που κάνουν οι γονείς για τα παιδιά τους και δεν τις εκφράζουν ποτέ, από ενοχή, μήπως θεωρηθούν κακοί γονείς.
Εδώ έχουμε μια απενοχοποίηση του γονιού. Μπορείς να φτάνεις στο σημείο να κοιτάς το παιδί σου και να αναρωτιέσαι τι έφταιξες και το έκανες τόσο ανυπάκουο ή οτιδήποτε άλλο και αυτό να μη σε κάνει κακό γονιό. Κακό γονιό σε κάνει ότι το κρατάς μέσα σου και επειδή πνίγεσαι, τελικά ξεσπάς με λανθασμένους τρόπους.
Μέσα δηλαδή από τον καυστικό τρόπο απεικόνισης της καθημερινότητας ενός ζευγαριού με δύο παιδιά, βλέπουμε και μια ανάγκη να επικοινωνήσει κάτι ο δημιουργός, όχι απλά να κάνει τον τηλεθεατή να γελάσει.
Η Ευγενία Σαμαρά και ο Βασίλης Μαυρογεωργίου υποδύονται την Σάρα και τον Μιχάλη, που έχουν δύο παιδιά σε ηλικίες κάτω των 8 ετών, τον Τάσο και τη Χαρά. Δύο παιδιά-βάσανα που ταβάνι τους είναι ο ουρανός στη σκανταλιά και, αν και αξιολάτρευτα, είναι ο λόγος που η Σάρα και ο Μιχάλης είναι τσίμα τσίμα για να ζήσουν κάπως τη ζωή τους εκτός σπιτιού και που κανένα βίωμα της ζωής τους δεν μπορεί να έχει πια την προσοχή τους, διότι σκέφτονται διαρκώς τα παιδιά τους. Κι αν κάνουν για λίγο πως δεν τα σκέφτονται, τότε φροντίζουν αυτά να επανέλθουν οι σκέψεις.
Η Σάρα είναι η καλά εργαζόμενη και αμειβόμενη του ντουέτου, δουλεύει σε μια εταιρεία ως οικονομική διευθύντρια. Ο Μιχάλης είναι αρθρογράφος-δημοσιογράφος σε μια ιστοσελίδα που ο ιδιοκτήτης της πουλάει το κίτρινο, το clickbait, ακόμα και σε απλά ενημερωτικά θέματα. Έτσι, όταν ο Μιχάλης θέλει να γράψει ένα άρθρο για το πρόβλημα με τις αποχετεύσεις στην Αθήνα, ο διευθυντής του βάζει τίτλο για κροκόδειλους και χελωνονιντζάκια στους υπονόμους.
Και σε αυτό το οικογενειακό μείγμα, έρχονται να προστεθούν ο κομμουνιστής μπαμπάς του Μιχάλη (Ερρίκος Λίτσης), η new age μητέρα της Σάρας (Μπέσυ Μάλφα), η εκκεντρική και αλλεργική στη φτώχεια αδερφή της, η Ιωάννα (Αθηνά Οικονομάκου), ο συνάδελφος/φίλος του Μιχάλη, ο Σταύρος (Φισφής) και η φίλη της Σάρας/επικεφαλής HR στην εταιρεία της, η Στέλλα που είναι μια φανατική φεμινίστρια και λάτρης του τοξικού ποσιτιβισμού. Α, και ο Τόνι (Μάκης Ασημακόπουλος), το αφεντικό του Μιχάλη.
Όταν λοιπόν η Σάρα και ο Μιχάλης θέλουν να βγουν έξω, καλούνται να αποφασίσουν ποιος από όλους αυτούς είναι ικανός να κρατήσει τα παιδιά τους, αλλά, όπως λέει κι η Μποφίλιου, τους ανθρώπους της ζωής τους κάθισαν να τους μετρήσουν και τους βγαίνουν πάντα λίγοι.
Η σειρά Έχω Παιδιά είναι μια σατιρική αποτύπωση της ζωής, απόλυτα εύστοχη, εγώ δεν είμαι γονιός, αλλά πιστεύω πως όσοι είναι γονείς θα βρουν την αποσυμπίεση που ψάχνουν, και είναι η σειρά που για πρώτη φορά φέτος, και γενικά τα τελευταία χρόνια, ξεκαρδιστηκα. Υπήρξαν ατάκες και στιγμές που αν απλά τις διαβάσεις, δε σου λένε κάτι. Αλλά η κωμωδία, ειδικά αυτή που κάνει ο Φισφής, γίνεται αντιληπτή μόνο μέσα στο πλαίσιο που τοποθετείται. Και οι ατάκες σε συνδυασμό με τη γλώσσα του σώματος των ηθοποιών, έκαναν τη σειρά να είναι μια τόσο καλή κωμωδία.
Και, θα τολμήσω μια εκτίμηση, αυτή η σειρά δεν είναι, δυστυχώς, για την τηλεόραση, για τα μυαλά των ιθυνόντων μα και του κοινού. Όπως δεν ήταν και το Milky Way. Γι’ αυτό και η τηλεθέαση πιθανότατα να μην αποτυπώνει τίποτα από όσα έγραψα. Μακάρι να συμβεί το αντίθετο, θα είναι κάτι πολύ ευχάριστο.
ΥΓ. Η Ευγενία Σαμαρά χαραμίστηκε αρκετά στον Σασμό, με αυτόν τον ρόλο μπορεί να δείξει τι ηθοποιος είναι.
ΥΓ1. Πολύ ευχάριστη έκπληξη και η Αθηνά Οικονομάκου, την οποία δε μπορώ να πω ότι έχω απολαύσει ιδιαίτερα κάπου, εδώ όμως μου ταιριάζει τόσο καλά ως γενικό αποτέλεσμα.
ΥΓ2. Τα δύο παιδιά είναι πολύ καλά και αποδεικνύουν πως τα παιδιά είναι οι καλύτεροι ηθοποιοί, διότι δεν έχουν φραγμούς, δεν έχουν ταμπού, είναι εύπλαστα και στην κωμωδία αυτό πάντα βγαίνει σε καλό.
ΥΓ4. Μου αρέσει επίσης που στο τέλος βλέπουμε ένα λεπτό με τα bloopers του κάθε επεισοδίου.
