Η ελληνική μυθοπλασία τα τελευταία χρόνια, και ειδικά μετά τις «Άγριες μέλισσες», έχει εξελιχθεί και πλέον οι σειρές είναι απαιτητικές τόσο από την τεχνική τους πλευρά όσο και από πλευράς σεναρίου.
Βλέπουμε παραγωγές που τα κανάλια έχουν επενδύσει και στο οικονομικό κομμάτι, πάντα με τα μέτρα της χώρας μας φυσικά, αλλά και σε έμψυχο υλικό και στο θέμα του στησίματος, σωστό ρεπεράζ στις περισσότερες, ανάπτυξη πλοκής και δραματουργίας σκηνοθετικά, φωτογραφία, σκηνικά, κουστούμια, ακόμη και μακιγιάζ και χτενίσματα, ειδικά στις σειρές εποχής που μιλάμε για αναπαράσταση μιας ολόκληρης εποχής και όχι απλώς για μία απλή αποτύπωση της σημερινής πραγματικότητας.
Αυτό φυσικά έρχεται σε συνάρτηση και με τις απαιτήσεις που έχει πλέον το τηλεοπτικό κοινό, καθώς βλέποντας ξένες παραγωγές στο ίντερνετ και σε συνδρομητικά κανάλια, έχει και τις ανάλογες απαιτήσεις.
Δεν μιλάμε βέβαια για υπερβολές αλλά πάντα σύμφωνα με τις δυνατότητες που παρέχονται στη χώρα μας, αν και κάποιες φορές το μεράκι και οι «φιλοδοξίες» των συντελεστών κάνουν την υπέρβαση και το αποτέλεσμα τους δικαιώνει ή αφήνει αδιάφορο το κοινό και οι λόγοι είναι πολλοί.
Η διαμόρφωση του προγράμματος, ο ανταγωνισμός (δηλαδή τι παίζει την ίδια ώρα στο απέναντι κανάλι) είναι σε ορισμένες περιπτώσεις αιτίες που δικαιολογούν γιατί μία σειρά περνάει στα αζήτητα και όχι τόσο το αν πραγματικά άξιζε ή όχι.
Ελληνικές σειρές: Ποιες περνάνε, ποιες μένουν μετεξεταστέες, ποιες «κόβονται»
Οι καθημερινές
Και μιας και μιλάμε για ανταγωνισμό, δύο σειρές που έχουν σχετικά παγιωμένο κοινό και ενώ βαδίζουν στην τρίτη τους σεζόν κρατάνε τα σκήπτρα του «σκληρού ανταγωνιστή» και αναφερόμαστε στη Γη της Ελιάς του Mega και στον Σασμό του Alpha.
Αναμφισβήτητα πρόκειται για δύο τηλεοπτικές επιτυχίες, η μία διαδραματίζεται στη Μάνη και η δεύτερη στην Κρήτη. Και ναι, έχουν φανατικό κοινό που την ώρα που προβάλλονται στέκεται καθηλωμένο στη μικρή οθόνη για να δει τις εξελίξεις.
Ωστόσο όταν μία σειρά τραβάει για καιρό, ενώ δεν είχε ξεκινήσει με αυτή την προοπτική, συνήθως, όπως λέμε στην τηλεοπτική πιάτσα «ξεχειλώνει», και χαζεύοντας τα βράδια στην τηλεόραση τις εν λόγω σειρές, διαπίστωσα ότι έχουν μεταλαχθεί, έχουν χάσει σε κάποιο βαθμό τον αρχικό άξονα του μύθου τους και οι νέες προσθήκες σε ηθοποιούς τις έχουν κάνει… αγνώριστες.
Για το λόγο αυτό πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να συνεχιστούν περαιτέρω, γιατί έχουν δημιουργήσει την αίσθηση ότι βλέπουμε άλλη σειρά, ενώ βλέπουμε την ίδια ουσιαστικά, εννοώ βάσει τίτλου.
Στην ίδια κατηγορία εντάσσεται και η σειρά Παγιδευμένοι του ΑΝΤ1 που ενώ ξεκίνησε την περασμένη σεζόν δυναμικά και απέκτησε κοινό, πιστεύω ότι φέτος έχει κάνει κοιλιά, με αποτέλεσμα να μειωθεί το ενδιαφέρον γύρω από την ιστορία που αναπτύσσει. Επομένως ως εδώ και τέλος σεζόν.
Το Ναυάγιο είναι μία από τις αγαπημένες σειρές του τηλεοπτικού κοινού, μιας και επικεντρώνεται σε ανθρώπινες ιστορίες καθώς οι ήρωες εμπλέκονται σε ένα τραγικό ναυάγιο -βασίζεται άλλωστε σε αληθινή ιστορία: το ναυάγιο της Φαλκονέρας- παρουσιάζει μία άλλη εποχή που φέρνει ένα είδος νοσταλγίας, ειδικά στους μεγαλύτερους που τότε ζούσαν τη νιότη τους και έχει πλοκή και σασπένς.
Η απόφαση του καναλιού είναι η σειρά να πάει ως το τέλος της σεζόν και μας βρίσκει σύμφωνους καθώς μία επιμήκυνση κινδυνεύει να τη ρίξει σε… ξέρα.
Επίσης Η Παραλία στην ΕΡΤ1 αποτελεί μία από τις σειρές της δημόσιας τηλεόρασης που πραγματικά κέρδισε κατευθείαν το τηλεοπτικό κοινό και θα έχει ενδιαφέρον να συνεχιστεί τουλάχιστον ως το τέλος της σεζόν.
Μας μεταφέρει στην εποχή των χίπις, στα Μάταλα, μία δολοφονία που ταράζει τους κατοίκους της περιοχής και ένα μυστήριο που ψάχνει λύση…
Δεν ισχύει το ίδιο για το Προξενιό της Ιουλίας στον Alpha που παρότι το περιμέναμε με ενθουσιασμό, παρότι έχει ένα δυνατό καστ, παρότι κάνει μία πειστική απεικόνιση της ελληνικής υπαίθρου στην εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία, κάτι δεν πείθει.
Αργός ρυθμός εξέλιξης, λίγο επιφανειακή η προσέγγιση, έλλειψη σασπένς, κάτι λείπει πάντως που χαλάει τη… συνταγή και καλό είναι μία σειρά να κλείνει τον κύκλο της πριν ακόμη ο κόσμος της γυρίσει ολότελα την πλάτη.
Η Ηλέκτρα αντίθετα στην ΕΡΤ1 αποτέλεσε έκπληξη για σειρά εποχής. Αν και σε αυτή την περίτπωση βλέπουμε έναν αργό ρυθμό, ωστόσο αυτή η σειρά έχει κάτι που σε τραβάει, σε κρατάει σε εγρήγορση και νομίζω ότι θα μπορούσε να βγάλει και δεύτερη σεζόν με σχετική άνεση.
Δεν θα έλεγα το ίδιο για τη Μάγισσα, που βεβαίως είναι υπερπαραγωγή για τα ελληνικά δεδομένα, με δυνατό καστ επίσης, πολλή ίντριγκα, παράνομα πάθη, ωραία σκηνικά, ναι έχει και σασπένς, αλλά ξενίζει, βγάζει μία ψυχρότητα που δεν αφήνει να δημιουργηθεί η δέσμευση με τον τηλεθεατή και να τον καθηλώσει.
Για τον Έρωτα Φυγά δεν θα ήθελα να πω κάτι, γιατί οι ειδήσεις που ακούμε το τελευταίο διάστημα μας αποκάλυψαν ότι τον έχει «φύγει» το κανάλι και οι ηθοποιοί το έμαθαν τελευταίοι κυριολεκτικά. Επειδή τη συγκεκριμένη σειρά την παρακολούθησα όλο το καλοκαίρι, θα πω ότι ήταν αξιόλογη και τραβηχτική, ότι έχει αγωνία, μέτρο και ενδιαφέρον, ωραίες ερμηνείες και μουσική επένδυση που ίσως είναι και η αγπαημένη μου στις σειρές που προβάλλονται αυτό το διάστημα.
Για να είμαι ειλικρινής δεν μου αρέσει και πολύ να γράφω αρνητικά για σειρές, γιατί αγαπώ την ελληνική μυθοπλασία και δεν είμαι από εκείνους που την βλέπουν με προκατάληψη. Συνήθως παρακολουθώ κυρίως ελληνικές σειρές. Όμως δεν μπορώ να πω ότι οι Πανθέοι με ενθουσίασαν, μάλλον με απογοήτευσαν και παρότι προσπάθησα να το παρακολουθήσω, δεν με κράτησε.
Επειδή έχω εικόνα και από την πρώτη τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου, ίσως και αυτός να είναι ο λόγος που δεν ενθουσιάστηκα με αυτή τη μεταφορά, γιατί όταν έχουμε εντυπώσει κάποιες εικόνες, είναι πιθανόν να μην μπορούμε να δεχθούμε κάτι διαφορετικό. Πάντως δεν…
Εβδομαδιαίες
Ο Όρκος ΙΙ στην ΕΡΤ1 η αλήθεια είναι ότι είναι μία σειρά που δεν κατάφερε να κερδίσει το τηλεοπτικό κοινό, ίσως γιατί όπως και η πρώτη σεζόν του δεν στήθηκε έτσι η πλοκή, ώστε να κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον, επομένως δεν αποτελεί και τηλεοπτικό must για τη συνέχεια.
Η περσινή σεζόν της σειράς Κάνε ότι κοιμάσαι ήταν πολύ δυνατή, θα μπορούσαμε να κατατάξουμε τη σειρά στις κορυφαίες της περσινής σεζόν. Φέτος επέστρεψε εξίσου δυναμικά, όμως σε άλλους ρυθμούς, δεν έχει την περσινή δυναμική, αν και παρουσιάζει ενδιαφέρον και ειδικά ιντερνετικά σημειώνει σεβαστές τηλεθεάσεις, Ωστόσο νομίζουμε ότι ως πρότζεκτ με το τέλος της φετινής σεζόν κλείνει τον κύκλο του.
Ο Γιατρός στον Alpha είναι ασφαλώς μία σειρά αξιώσεων. Πολύ έξυπνα οι δημιουργοί του έφυιαξαν κύκλους λίγων επεισοδίων που κρατάνε το σασπένς σε υψηλά επίπεδα, υπάρχει χρόνος για σωστό γύρισμα και στήσιμο της σειράς, οι ερμηνείες είναι προσεγμένες και φυσικές και καθόλου δεν θα μας χαλάσει όταν έρθει -με το καλό- ο επόμενος κύκλος.
Να σημειώσω ότι θαυμάστρια του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη δεν υπήρξα ποτέ, μάλλον το αντίθετο, όμως εδώ μπορώ να πω με ευκολία ότι ο ρόλος του ταίριαξε γάντι και έχει πετύχει το ιδανικό.
Η σειρά του ΑΝΤ1 Μετά τη Φωτιά είναι αυτό που ζητούσαμε, μία σύγχρονη σειρά που διαδραμτίζεται στην εποχή μας, με σημερινά κορίτσια και αγόρια, με σημερινούς προβληματισμούς, μια φρέσκια σειρά.
Το πρωταγωνιστικό καστ είναι δυνατό, έκπληξη ο Λευτέρης Ελευθερίου που τον βλέπουμε να υποδύεται τον κακό της σειράς, όμως θα έπρεπε να υπάρχει λίγη περισσότερη ένταση, κάτι μη προβλεπόμενο, μία ανατροπή που δεν την περιμένουμε. Παρόλα αυτά την έχω παρακολουθήσει και την αφήνω με ένα ερωτηματικό, γιατί αν συμβούν κάποιες δυνατές ανατροπές θα μπορούσε να ενισχύσει το ενδιαφέρον.
Δύο ξεχωριστές σειρές και μία σε… αναμονή
Η Έρημη Χώρα, η πρώτη παραγωγή του Ertflix, έκανε πρεμιέρα στο Ertflix, αποτελείται από οκτώ επεισόδια, χαρακτηρίζεται ελληνικό γουέστερν και μέχρι στιγμής όσοι είδαμε τα πρώτα τέσσερα επεισόδια, έχουμε να πούμε μόνο θετικά.,
Τα οκτώ επεισόδια είναι σίγουρα επαρκή, ακολουθεί τον κανόνα των σειρών του εξωτερικού που έχουν κύκλους λίγων επεισοδίων, και οι ερμηνείες είναι δυνατές, υπάρχει σκηνοθετική οδηγία ορατή, ωραία παλέτα χρωμάτων, ωραία σκηνικά, φυσικοί διάλογοι και ένα πολύ ανθρώπινο και συγκινητικό θέμα.
Το Milky Way στο Mega είναι επίσης σειρά λίγων επεισοδίων, οπότε περιττεύει η δική μας άποψη αν θα θέλαμε να συνεχιστεί ή όχι, και κυριολεκτικά όταν το παρακολουθούμε είναι να σαν μπαίνουμε μέσα σε ένα όνειρο. Έχει αυτή τη διάσταση διάδρασης ως σειρά.
Επίσης και εδώ η θεματολογία είναι ανθρώπινη, παραδόξως παραμένει ακόμη ταμπού στις μέρες μας, όμως είναι μία από τις σειρές που φέτος ξεχώρισαν και του το δίνουμε τίμια το «βραβείο». Χρώματα, φωτογραφία, σκηνικά, ερμηνείες, φυσικότητα, ρυθμός, όλα προσεγμένα στη λεπτομέρεια. Ίσως όμως όχι ένα τόσο ώριμο και δεκτικό κοινό για να του δώσει υψηλότερη τηλεθέαση.
Και μία σειρά σε αναμονή που δεν είναι άλλη από τις Ψυχοκόρες. Από τη σειρά πήραμε μία γεύση, ναι μας κέρδισε αλλά θα θέλαμε να δούμε και το υπόλοιπο.
Από μία πρώτη εντύπωση πάντως πρόκειται για καλογυρισμένη σειρά, με πρωτότυπη θεματολογία (Οι ψυχοκόρες ήταν από τις πρώτες γυναίκες που έστω και άθελά τους μπήκαν στο χώρο της εργασίας και έζησαν αρκετές δυσκολίες), ωραίες ερμηνείες, ωραία αποτύπωση της εποχής στη λεπτομέρεια, δυνατό καστ… Όχι δεν θα κάνω spoiler, γιατί περιμένουμε να τη δούμε και εκτός πλατφόρμας.
Οι κωμωδίες
Το Star η αλήθεια είναι ότι δεν έχει και τη μεγάλη παράδοση στις ελληνικές σειρές. Πέρυσι το IQ160 κατάφερε να κερδίσει το κοινό, σε αυτό έπαιξε ρόλο και η μέρα προβολής του μιας και η Κυριακή βράδυ είναι ίσως οι τελευταίες στιγμές χαλαρότητας για τους περισσότερους πριν από την έναρξη της εργασιακής εβδομάδας.
Φέτος λοιπόν ακολούθησε την πεπατημένη και έτσι τις Κυριακές τα βράδια προβάλλεται η κωμική σειρά Στα Σύνορα. Πέρα από κάποια κλισέ στους διαλόγους και τους ρόλους, η σειρά έχει ενδιαφέρον και η υπόθεση έχει πρωτοτυπίες.
Δεν θα λέγαμε όχι, μιας και την κωμωδία την ψάχνουμε με το κυάλι στην ελληνική μυθοπλασία, όμως θέλει βελτιώσεις και προσοχή ατο κτίσιμο της πλοκής για να μην κάνει κοιλιά και κουράσει.
Το ίδιο ισχύει και για τη σειρά του Alpha Φόνοι στο Καμπαναριό που είναι μάλλον μαύρη κωμωδία, έχει ένα ενδιαφέρον μιας και υπάρχει αστυνομική ιστορία που ξετυλίγεται, θα ήθελε λίγο πιο γρήγορους ρυθμούς και κάτι στο δραματουργικό μέρος και στους διαλόγους, γιατί απαιτείται η ενίσχυση του κωμικού στοιχείου.
Στα Σύρματα λέγεται η πρωτότυπη κωμική σειρά της ΕΡΤ1 που εκτυλίσσεται μέσα σε ένα σωφρονιστικό ίδρυμα και περιέχει τα πάντα: και χιούμορ και μικρές δόσεις δράματος και τρέλα σουρεάλ. Ναι μας άρεσε!
Η σειρά του Alpha Μην αρχίζεις τη Μουρμούρα ούτε και εμείς δεν θυμόμαστε πόσες ακριβώς σεζόν αριθμεί… Χώρισαν, έσμιξαν, αγαπήθηκαν, ξεαγαπήθηκαν, μπήκαμε σε πολλά σπίτια και είδαμε καταστάσεις με δόσεις χιούμορ που μας θύμησαν και δικές μας, αλλά όχι… Όχι άλλη Μουρμούρα γιατί κούρασε,.,
