Ακόμα δεν έχουμε καταλήξει αν ο κόσμος θα ήταν καλύτερος ή χειρότερος αν είχαμε όλοι την αυτοπεποίθηση που έχει ο Αλέξης Κούγιας. Γιατί από τη μία σκέφτεσαι ότι με τόση αυτοπεποίθηση δε θα είχαν δουλειές οι ψυχολόγοι, αλλά κι από την άλλη λες «με τόση αυτοπεποίθηση θα τιγκάρουμε στην έπαρση». Κι η γραμμή είναι πολύ λεπτή και εύκολα την περνάει κάποιος. Κι άντε να την περάσει στα 18, στα 20 του. Αλλά να την περνάει στα 70 κάτι του, ίσως είναι too much.

Ο Αλέξης Κούγιας λοιπόν, που ήταν ούτως ή άλλως λαλίστατος σε όλη του την πορεία ως δικηγόρος, από την ημέρα που έγινε αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού, έχει γίνει εις διπλούν λαλίστατος. Και, συνήθως, όσα λέει καταλήγουν σε μια αυτοϊκανοποίηση, ψυχικής πάντοτε φύσεως, και ένα, κατά το λαϊκότερον λεγόμενο, φλεξάρισμα. Το έκανε πριν ένα μήνα σε μια συνέντευξη Τύπου για το ματς Ολυμπιακός-ΑΕΚ, το κάνει ξανά.

Έτσι, στην εκπομπή του Μάνου Νίφλη στο One Channel όπου ο Κούγιας μίλησε για τη ζωή του, κατέληξε να παινεύει τον εαυτό του για τα σπίτια που έχει, γιατί, όπως λένε, αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει.

«Εγώ, από το κόμπλεξ μου, που δεν είχαμε σπίτι και μέναμε σε υπόγεια, ήθελα να γίνω πλούσιος, για να κάνω σπίτια και να πάρω αυτοκίνητα. Είμαι ισορροπημένος γιατί αυτό έγινε με έναν υγιή τρόπο. Δεν έχω βρει χρόνο να κάνω διακοπές και να χαρώ τα σπίτια μου. Λόγω του κόμπλεξ που σας είπα, έχω σπίτια σε όλη την Ελλάδα, τα ωραιότερα σπίτια. Έχω σπίτια στη Μύκονο, στην Κρήτη, στους Οθωνούς, στο Μεγανήσι».

Κάπου εδώ υπήρξε μια παρέμβαση από τον πιο μετριοπαθή εαυτό του και ο Αλέξης Κούγιας είπε ότι δεν του αρέσει να μιλάει γι’ αυτό, αλλά τελικά το μετάνιωσε και συνέχισε να μιλάει, γιατί τελικά του άρεσε.

«Το κόμπλεξ του φτωχού είναι να αγοράζει ακίνητα όταν έχει λεφτά. Δε μου αρέσει να μιλάω γι’ αυτό. Δεν έχω πάει ποτέ και δεν τα νοικιάζω. Δεν τα πουλάω γιατί θέλω να τα βλέπω. Είναι πάρα πολλά τα ακίνητα και δεν ξέρω αν είναι σωστό να αφήσεις τόσο μεγάλη περιουσία στα παιδιά σου. Δεν μου άρεσε να έχω λεφτά στην τράπεζα, μόλις μάζευα κάποια, πήγαινα και αγόραζα ένα οικόπεδο, ένα σπίτι».