Η φετινή τηλεοπτική σεζόν ήρθε με μια πληθώρα από σειρές, κατά βάση δραματικές, από τις οποίες η πλειοψηφία δεν πέρασε καν τον πήχη που είχε τεθεί για αυτές από το πρόμο που έκαναν τα κανάλια τους. Φυσικά, δεν είναι δυνατό να κριθούν απόλυτα χωρίς να υπάρχει και το πέρασμα του χρόνου, η χρονική απόσταση που προσφέρει μια πιο γενικευμένη ματιά. Με αφορμή αυτή την αίσθηση πως έχουμε φέτος αρκετό κατιμά, μπορούμε να μιλήσουμε με μεγαλύτερη βεβαιότητα για το παρελθόν.

Καλώς ή κακώς, η ελληνική μυθοπλασία, η προσέγγιση των σεναριογράφων και των παραγωγών στην Ελλάδα, καθιστούν πολύ εύκολο να γραφτεί μια σειρά που να έχει έντονα αντιαισθητικά στοιχεία και να είναι σχεδόν ενοχλητική στη θέαση. Σαφώς, η κάθε εποχή έχει τα δικά της μέτρα και σταθμά και ως θεατές εξελισσόμαστε κι αυτό που μας άρεσε το 2000, δε μας αρέσει το 2010.

Υπάρχουν από την άλλη σειρές που εξακολουθούν να έχουν την ίδια αίσθηση, άρα αποτελούν μέτρο σύγκρισης και δείχνουν πως ορθά θεωρούμε κάποιες άλλες ως τις χειρότερες σειρές, ως τις πιο κιτς και κακοφτιαγμένες που έχουν υπάρξει. Ασχέτως της τηλεθέασης τους, οι ακόλουθες 21 σειρές (και έχουμε ξεχάσει αρκετές), γινόντουσαν όλο και πιο απωθητικές στο πέρασμα των ετών, ενώ άλλες ήταν από την πρώτη στιγμή για να κλείνεις την τηλεόραση.

Λογικά και αναλογικά, θα παίξει πολύ MEGA, αφού είχε τη μερίδα του λέοντος στις παραγωγές.

Αυτές είναι οι 21 χειρότερες σειρές στην ιστορία της ιδιωτικής τηλεόρασης

Εμείς κι Εμείς

Μπορεί να κράτησε 4 σεζόν, αλλά μόνο και μόνο το γεγονός πως για χρόνια έπαιζε σταθερά κάτι καλοκαιρινά μεσημέρια για να γεμίζει το πρόγραμμα του MEGA, τα λέει όλα για το ποιόν της. Κακό σενάριο, κακές ερμηνείες, το έβλεπες και σου προκαλούσε οριακά αναγούλα.

Μαρία η άσχημη

Διεκδικεί άνετα το βραβείο της χειρότερης όλων των εποχών. Κι είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα δείγματα πως οι μεταφορές ξένων σειρών και η προσαρμογή τους στα ελληνικά δεδομένα, σπάνια πετυχαίνει. Είναι από εκείνες τις σειρές που ένας ηθοποιός που σέβεται τον εαυτό του, το σκέφτεται μια και δυο φορές αν θα την συμπεριλάβει στο βιογραφικό του. Είναι από τις σειρές που ακόμα και όταν πρωτοπροβλήθηκαν, ήταν παράδειγμα προς αποφυγή.

Λατρεμένοι μου γείτονες

Αναγνωρίζουμε πως η τοποθέτησή της εδώ είναι ίσως υπερβολική. Αυτό γιατί όντως στην εποχή της ήταν ωραία σειρά και δεν έκανε τόσο μπαμ ο κιτς χαρακτήρας της. Στην πρώτη επανάληψη όμως, έγινε πολύ ξεκάθαρο πως επρόκειτο για την ελληνική εκδοχή του μεξικάνικου.

Το Ρετιρέ

Ρωτήσαμε αρκετούς πριν βάλουμε αυτή τη σειρά στη λίστα. Για πολλούς ήταν πολύ καλή και επιτυχημένη για την εποχή της. Εμείς δεν την προλάβαμε όμως στην εποχή της. Την πρωτοείδαμε μεταγενέστερα σε επανάληψη, πρέπει να ήταν κάπου το 2000, οπότε το περιτύλιγμα της είχε φύγει και ήταν παραπάνω από ενοχλητική.

Λάκης ο Γλυκούλης

Δεν χρειάζονται επιχειρήματα, πιστεύουμε για αυτό. Κακό. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Βότκα Πορτοκάλι

Είχε μια γοητεία, ακόμα και στις επαναλήψεις του. Απλώς οι ρόλοι της Λεκάκη και του Κόκλα ήταν τόσο εκνευριστικοί που χαλούσαν και την πλάκα που έβγαζε ο ρόλος του Χαραλαμπίδη και των πρωτοπαλίκαρων του.

Love Sorry

Μια εντελώς άλλη εποχή. Τάσος Χαλκιάς υδραυλικός, Κωνσταντίνα Μιχαήλ σε ρόλο σεμνής κοπέλας, για εκείνη την εποχή ήταν μια πολύ ευχάριστη και ενδιαφέρουσα σειρά. Ευτυχώς, δεν χρειάστηκε να προβληθεί πολλές φορές σε επαναλήψεις.

Η Ζωή της άλλης

Τι διαφορά έχει αυτή η καθημερινή σειρά σε σχέση με τις τόσες άλλες που υπήρξαν; Γιατί δεν βάλαμε ας πούμε το Για Μια Θέση Στον Ήλιο ή τις σειρές του Φώσκολου; Γιατί το εν λόγω, ακόμα και για καθημερινό «σαπούνι», ήταν πάρα πολύ «σαπούνι».

Ιδιαιτέρα για κλάματα

Από τις σειρές που δεν θα τις θυμάται κανείς σήμερα ή ακόμα και 2-3 χρόνια μετά την κυκλοφορία τους. Η Σοφία Αλιμπέρτη σε ρόλο γραμματέως σε εταιρεία που αφεντικό είναι ο Τζώρτζογλου, αρχίζουν από κόντρα, μετά ερωτεύονται, πάπαλα. Ευχαριστούμε και αντίο.

Το Κλειδί του Παραδείσου

Χρειάστηκε να σκάψουμε πολύ βαθιά στις αναμνήσεις μας για να θυμηθούμε τι ήταν αυτή η σειρά. Δεν είναι σίγουρα από τις χειρότερες που έχουμε δει ή έχουν υπάρξει, αλλά δεν είναι και για να την περηφανεύονται οι συντελεστές.

Βασιλιάδες

Δε θέλουμε να είμαστε αυτοί οι άνθρωποι, αλλά ίσως είναι καλύτερα που η παραγωγή δεν πλήρωνε και ήρθε το αναγκαστικό τέλος αυτής της σειράς-έκτρωμα. Από τα πιο κιτς πράγματα που έχουν υπάρξει.

Βέτα Queen

Η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου είναι η απόλυτη εκπρόσωπος της σχολής του κιτς στην ελληνική υποκριτική σκηνή και, με εξαίρεση το Παρά Πέντε, δεν θυμόμαστε να έχουμε δει άλλη σειρά της με ιδιαίτερη ευχαρίστηση. Χρυσό Βατόμουρο με άνεση σε αυτή τη σειρά που βγήκε κάπου το 2008 στον ALPHA.

Έχω ένα μυστικό

Η Κατερίνα Παπουτσάκη μπορεί να είχε την ευκαιρία να υποδυθεί την κορυφαία σταρ της παλιάς εποχής, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, αλλά η σειρά ήταν κάτι που κι η ίδια θα θέλει να ξεχάσει. Δε θα μπορούσε βέβαια να γίνει κάτι καλό με επίκεντρο ένα πρόσωπο που ούτως ή άλλως η υποκριτική του διαδρομή είχε περισσότερο σταριλίκι και λιγότερες αξιομνημόνευτες ερμηνείες.

Η Λίμνη των Στεναγμών

Alter και ποιότητα δεν πήγαν ποτέ πακέτο και αυτή η σειρά με τον Τάσο Χαλκιά και τη Λίμνη των Στεναγμών ήταν μια έντονη εσάνς τούρκικου σίριαλ. Χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο;

Ελιές Θρούμπες

Alter κι εδώ, με αρκετά καλό καστ, βγήκε προς το 2008, όμως έγινε για να γίνει, το σενάριο ήταν ανύπαρκτο κι ήταν από τις περιπτώσεις που τα νούμερα τηλεθέασης αποτύπωσαν πλήρως την ανύπαρκτη ποιότητά της.

Λίφτινγκ

Με πόνο ψυχής βάζουμε έργο του Ρώμα σε αυτή τη λίστα. Το Λίφτινγκ ειδικά προσέφερε πολύ αστείους χαρακτήρες, ο Γερασιμούλης και το κορίτσι του, το κλάμπινγκ, ο «σκηνοθέτης» που έβλεπε μόνος του Ταρκόφσκι και Παναχί, είχε αρκετή πλάκα, αλλά παίζει και ο ίδιος ο Ρώμας να την τοποθετεί στο χαμηλότερο σκαλί των δημιουργιών του.

Γιούγκερμαν

Αυτή η σειρά μπαίνει εδώ καθαρά επειδή είχε μια πολύ καλή πρώτη ύλη, το βιβλίο του Καραγάτση, και δε μπόρεσε να ανταποκριθεί καθόλου στις απαιτήσεις. Ίσως να είναι και άδικη η παρουσία της στη λίστα.

Τατουάζ

Ανδρέας Γεωργίου δε γίνεται να λείπει από τη λίστα. Αμφιταλαντευτήκαμε αν αξίζει να μπει περισσότερο το Μπρούσκο ή το Τατουάζ, καταλήξαμε στο δεύτερο χωρίς ιδιαίτερο επιχειρήμα. Απλά επειδή δεν εντοπίζουμε κάποια διαφορά, βάλαμε ένα από τα δύο θεωρώντας πως συμπεριλαμβάνει και το άλλο.

Οι γοργόνες

Η Αγγελική Λάμπρη προερχόταν από το Παρά Πέντε. Η Λίνα Σακκά ήταν ένα πολύ hot όνομα τότε. Η σύμπραξή τους είχε πολύ ενδιαφέρον. Όμως το σενάριο που τους έδωσαν ήταν για…τη θάλασσα.

Δαχτυλίδι της Φωτιάς

Ακόμα μια σαπουνόπερα μεξικάνικης λογικής, το σενάριο ήταν που ήταν αδύναμο, στην πορεία των επεισοδίων δεν νοιαζόταν καν να φτιάξει σκηνές που κάπως να συνδέονται με το πριν, η υποκριτική και σκηνοθετική προσέγγιση ήταν πιο δράμα από δράμα, και λογικά κανείς δεν θυμάται τι ήταν αυτή η σειρά. Όλοι θυμούνται τον τίτλο και πως υπήρξε, αλλά τίποτα από το περιεχόμενο.

Τρίχες

Η σειρά του Αλέξανδρου Ρήγα δέχτηκε πολύ σφοδρή κριτική, δεδομένου πως ήταν και μια σειρά που είχε τον Μουτσινά στην πρώτη του συμμετοχή σε σειρά ως βασικό μέλος του καστ, όμως η χαμηλή τηλεθέαση έφερε γκρίνια, αρκετοί μιλούσαν για κλασικές μανιέρες των ηθοποιών και ο ΑΝΤ1 αποφάσισε να την λήξει λίγο πριν τα Χριστούγεννα.