Την αγάπη που έχω στην ελληνική κωμωδία, την έχω αναδείξει σε όλες τις φορές που κλήθηκα να γράψω για τις δραματικές σειρές της τηλεόρασης. Κι ενώ υπάρχουν πολλές κωμικές σειρές που θα μπορούσαν να πάρουν την πρωτιά, για μένα είναι μια σειρά όχι τόσο δημοφιλής στα χρόνια που μεσολάβησαν από το φινάλε της μέχρι σήμερα.
Σαββατογεννημένες, Σ’ Αγαπώ Μ’ Αγαπάς, Παρά Πέντε, 50-50, Ευτυχισμένοι Μαζί, Μαύρα Μεσάνυχτα, Άκρως Οικογενειακόν, Απαράδεκτοι, Είσαι Το Ταίρι Μου, Δυο Ξένοι, Κωνσταντίνου & Ελένης, Καφέ της Χαράς, Κόκκινο Δωμάτιο, Της Ελλάδος Τα Παιδιά, Εκείνες Κι Εγώ, είναι πολλές οι περιπτώσεις που μου έρχονται στο μυαλό με μια πρόχειρη αναζήτηση στη μνήμη. Και σίγουρα ξεχνάω κάμποσες ακόμα.
Οι περισσότερες από τις παραπάνω, αν όχι όλες, μετράνε διψήφιο αριθμό επαναλήψεων στην ελληνική τηλεόραση. Και δίκαια, αφού ήταν καταπληκτικές κωμωδίες και φέρνουν ακόμα και σήμερα νούμερα.
Υπάρχει όμως μία που «χαντακώθηκε» από το σενάριό της που περιείχε πολλές «κακές» λέξεις για τα δεδομένα της τηλεόρασης, η οποία μέσα σε αυτή την 20ετία από το 2004, όταν και έριξε αυλαία, έγινε ακόμα πιο συντηρητική και αυστηρή.
«Χρέη στο ΙΚΑ 3.5 χρόνια»
Κάπως έτσι, οι Στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη βρέθηκε να έχει προβληθεί 2-3 φορές σε επαναλήψεις και όχι στον ΑΝΤ1, που ήταν το κανάλι όπου προβλήθηκε, αλλά στο αδελφάκι, το Μακεδονία TV, και σε ώρες μετά τις 12. Πώς γίνεται σε κοινωνία που υποτίθεται προοδεύει και αποσυντηρητικοποιείται να έχουμε τόσο οπισθοδρομική τηλεόραση;
Ακόμα και το 2002-2003 και το 2003-2004 που προβαλλόταν η σειρά, η ώρα της ήταν στις 11 το βράδυ. Θυμάμαι να έχω φροντιστήριο αγγλικών, να τελειώνω στις 10 και 30 και να πηγαίνω σπίτι με την αδερφή μου για να την δούμε μαζί με τη μαμά, τον παππού και τη γιαγιά που έμεναν δίπλα μας και ήμασταν εκεί τις περισσότερες ώρες της μέρας.
Οι Στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη ήταν μια σειρά αιρετικά χιουμοριστική, καυστικότατη, στο γνωστό αιχμηρό ύφος των Ρήγα-Αποστόλου που υπέγραφαν το σενάριο, οι οποίοι πρέπει να βρέθηκαν σε μια μαγική συναστρία, σε έναν πνευματικό οργασμό όταν έγραφαν τα επεισόδια, γιατί κατάφεραν κάτι το απίθανο κι ανεπανάληπτο: να έχουν 20 πρωταγωνιστές ισότιμους και καμιά 10αριά συμπληρωματικούς ρόλους που άφησαν το αποτύπωμά τους εξίσου.
Στο πρότυπο ίδρυμα φυλακών των Στάβλων της Εριέτας Ζαΐμη, ιδιοκτησίας του εκκεντρικού Ντίμη Τσιμισκή-Χόφμαν, εμφανίστηκαν μια πλειάδα από γυναίκες που είχαν διαπράξει διαφόρων ειδών εγκλήματα, κακουργήματα ως επί το πλείστον, με διευθύντρια της φυλακής τη Ρωξάνη Ντάνου-Κουλουμπή και θιασώτη του σωφρονιστικού πλάνου ο εκ Γαλλίας ορμώμενος Μήτσος Παύλατος που ήθελε να προσφέρει στις κρατούμενες μια όμορφη ζωή πίσω από τα σίδερα. Δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλη σειρά που να μας έκανε να θέλουμε να μπούμε φυλακή.
Παυλάτος, Κουλουμπή, Χόφμαν, Μελίτα Μιχαήλ, Λιλίκα Καλλίτση, Σμαρούλα Κολλιάτσου, Φώτω Μπαρτζώκα, Μανωλία Μπούρνοβα, Καίτη Κολεσίδου-Γκιούλμπαμπα, Ελλάδα Οικονόμου, Μαίρη Σκαρμούτσου, Στέλλα Πριοβόλου, Παυλίνα Κακουδάκη, Χρόνης Μπατσινίλας, Χούλια Οσμάν, Κανέλλος Κατσιφάρας, Ρούλα Κορομηλά, Τεό Ταλαμάγκας, Φραντσέσκα Σαλιέρι, Μαρινέλλα Βαζάκα, Ζουζού Νταλαμέ, Άρης Ζαφόλιας, Ελένη Γιαννοπούλου, Πηγή Μπακόλα, Λουκία, ο Κρητικός φύλακας Καραγκούνης, ο Ρουσσέτος.
Όλοι αυτοί ήταν ρόλοι που σε κάθε επεισόδιο είχαν τουλάχιστον μια ατάκα, δεν ήταν γλάστρες. Και όλοι τους μας άφησαν και ατάκες για να λέμε με τους φίλους μας και να γελάμε μεταξύ μας. Ειδικά η Μαρία Λεκάκη ήταν φανταστική ως Καίτη Κολεσίδου-Γκιούλμπαμπα. Φανταστική.
Λιλίκα Καλίτση, χρέη στο ΙΚΑ, 3.5 χρόνια. Σμαρούλα Κολιάτσου, διακορεύτρια ανηλίκων στον Κορύλοβο Δράμας, 6.5 χρόνια. Και φιλόλογος. Σαιρετώωωω σας. Τον έχεις 2 πόντους. Την τύχη μου την αλογομούρα. Δεν ξεχνιέται το πρώτο συναίσθημα, το αυθόρμητο γέλιο που έβγαζαν οι συμπεριφορές και οι αντιδράσεις των ρόλων, αλλά και οι καταστάσεις που παρουσιάζονταν στις φυλακές. Από το κάψιμο των στολών μέχρι τις εκλογές ως το ραδιόφωνο και τις κάμερες που μπήκαν, η σειρά αυτή είχε απίστευτη πρωτοτυπία. Δεν τη συναντάς με τίποτα στο σήμερα.
Ένα φινάλε που δεν άξιζε σε τέτοια μυθική σειρά
Κι αυτό ήταν και η αχίλλειος πτέρνα της. Πολύ προχωρημένο σενάριο, αρκετές βρισιές σε κάθε επεισόδιο, γιατί έπρεπε να αποτυπωθεί η αλήθεια, στη φυλακή δε μιλάνε με το σεις και με το σας, και αυτό έφερε και πρόστιμα στην παραγωγή. Ανάμεσά τους κι ένα μεγάλο, 300.000 ευρώ, που έβαλε δύσκολα και στο κανάλι για την συνέχεια της σειράς. Τελικά, υπήρξε 2η σεζόν, πιο κουτσουρεμένη όμως.
Για τη 2η σεζόν υπήρξε και μια κριτική ότι ήταν λάθος του σεναρίου να φύγει ένα μεγάλο κομμάτι της πλοκής από το σκηνικό των Στάβλων, αφού Παυλάτος και Μιχαήλ είχαν σκηνοθετήσει τον θάνατό τους και φύγει από τις φυλακές για να ζήσουν τον έρωτά τους ως κυνηγημένοι. Υπήρξε, είναι η αλήθεια, μια διάσπαση του κοινού, έφυγε η δράση από τις φυλακές και αυτό έφερε αναγκαστικά και μείωση της αξίας των υπόλοιπων ρόλων, αφού δεν υπήρχε διάδραση και η παρουσία των περισσότερων αποτυπωνόταν στις σκηνές πολλών ατόμων, όπου έλεγαν και τις ατάκες τους.
Στα 36 επεισόδια, η σειρά σταμάτησε. Με το τελευταίο επεισόδιο να είναι τρομερά συγκινητικό, με την μαζική απόδραση από τις φυλακές όλων των κρατουμένων, με μπροστάρη τον Παυλάτο και τη Μιχαήλ. Στο μεσοδιάστημα είχε φύγει η Κουλουμπή και διευθυντής είχε γίνει ο Ζαφόλιας.
Το άδοξο φινάλε δεν έσβησε τίποτα από τη σειρά στο πέρασμα των ετών, στο αποτύπωμά της στον θεατή που την είδε πρώτη φορά τότε. Ίσως όσοι την δουν μεταγενέστερα, να την αγαπήσουν περισσότερο, διότι είναι απελευθερωτική σε επίπεδο πλοκής και διαλόγων, ξεφεύγει από την αποστείρωση των σειρών του σήμερα.
Ο Αλέξανδρος Ρήγας κι ο Δημήτρης Αποστόλου έχουν τεράστιες επιτυχίες στο βιογραφικό τους. Αλλά η σειρά αυτή, οι Στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη, θα μπορούσε να ξεπεράσει ακόμα και τον μύθο του Τι Ψυχή Θα Παραδώσεις Μωρή.
Και μετά από αυτή τη σειρά, η μόνη σειρά που κατάφερε να κάνει κάτι τόσο εντυπωσιακό, να κεντήσει τόσους πολλούς χαρακτήρες με σημασία για την πλοκή, ήταν το Παρά Πέντε.
