Στα δημοσιεύματα που έγραφαν ότι έπασχε από AIDS αναφέρθηκε για ακόμη μια φορά ο Σταύρος Ζαλμάς, χωρίς να μπορεί να κρύψει τον θυμό που έχει ακόμη μετά από τόσα χρόνια.
Ανάμεσα σε όσα είπε στην εκπομπή «Πάμε Δανάη», ο ηθοποιός δήλωσε: «Έγραψαν εμμέσως πλην σαφώς ότι έπασχα από AIDS. Το μόνο που έκανα ήταν ότι θύμωσα και είπα άστους να πάνε στο δι..λο. Έπρεπε να έχω κινηθεί νομικά, αλλά τότε δεν είχα τα μυαλά που έχω τώρα, ήμουν πολύ αφελής και εκτός συστήματος. Τα κτήνη που μου κατέστρεψαν τη ζωή για 15 χρόνια, δεν ζήτησαν ποτέ συγγνώμη. Ο κόσμος δεν με ρωτούσε αν έχω AIDS, αλλά άνοιγε δρόμο να περάσω, γιατί εκείνα τα χρόνια θεωρούταν πανούκλα, ήταν κοινωνική πανούκλα. Οι άνθρωποι που έγραψαν ότι έχω AIDS είναι αλήτες, με όλη τη σημασία της λέξεως, αν είχα κινηθεί νομικά τώρα θα είχα μία πολυκατοικία παραπάνω».
Στην ίδια συνέντευξη, ο Σταύρος Ζαλμάς έκανε μια αναδρομή στο παρελθόν και τις προτάσεις που είχε για σειρές στην τηλεόραση.
«Μετά το Άγγιγμα Ψυχής δεν μου προτάθηκε αντίστοιχος ρόλος, αλλά μια διαφήμιση την οποία δεν δέχτηκα. Η αναγνωρισιμότητα δεν με τρόμαξε, αλλά με έκανε για λίγο χαζό. Είναι ο χαρακτήρας που έπλασες ξαφνικά σε ένα σίριαλ και σου έδωσε την εξουσία ενός πρωθυπουργού. Μπορεί να πέσεις στην ανοησία να θέλεις να συντηρήσεις αυτή την εικόνα του χαρακτήρα που υποδύεσαι στην καθημερινότητα. Από το Άφρικα θυμάμαι το ταξίδι δυο μηνών που κάναμε και γυρίσαμε όλη την Κένυα […] Πήγαμε να γυρίσουμε μία σκηνή κοντά σε ελέφαντες που πέρα από το ότι ήταν τεράστιοι, ερωτοτροπούσαν, και το αρσενικό άρχισε να μας κυνηγάει, από τύχη είμαστε ζωντανοί. Η εμπειρία στα χωρία των Μασάι ήταν συγκλονιστική, είναι τεράστιοι, καλλίγραμμοι, κυκλοφορούν γυμνοί και έχουν απίστευτες παραδόσεις και έθιμα» είπε ο Σταύρος Ζαλμάς.
Έπειτα, πρόσθεσε σχετικά με τον εναλλακτικό τύπο ζωής του: «Όταν μου το επιτρέπει η ζωή δεν ζω στο σπίτι μου, ζω σε σκάφη. Μου αρέσει η ζωή στη θάλασσα και η ζωή στο σκάφος. Έχω κάνει μακρινά ταξίδια, αλλά μην σας φανεί περίεργο, κινδύνευσα μεταξύ Αίγινας και Καλαμακίου. Είχε 11 μποφόρ. Δεν είχα βοήθεια, ήμουν μόνος μου […] Έφτασα με υποθερμία».