Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την τηλεόραση από την έναρξή της ιδιωτικής, στις αρχές των 90s, καθορίζεται και περιστρέφεται γύρω από τα νούμερα τηλεθέασης. Με βάση αυτά και την εκτίμηση της απήχησης που μπορεί να έχει μια σειρά ή μια εκπομπή ή κάτι τέλος πάντων, στήνονται τα προγράμματα των καναλιών και διαχωρίζεται η επιτυχία από την αποτυχία. Κι αυτό είναι μια ξεκάθαρα παλιακιά αντίληψη που συχνά μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί εμμένουν στην τηλεόραση να λειτουργούν με τρόπους του παρελθόντος.
Εκείνοι ξέρουν πολύ καλά γιατί το κάνουν, διότι έχει στηθεί έτσι το σύστημα της διανομής της διαφημιστικής πίτας που φέρνει και τα εξτραδάκια από δω κι από κει και κανείς δεν θέλει να το αλλάξει και να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της εποχής που έχουν και διεθνή χαρακτήρα.
Όμως, όσο κι αν αποφεύγεις την αλλαγή, αυτή θα έρθει. Και νικητής θα είναι αυτός που έχει φροντίσει να προσαρμοστεί από νωρίς.
Μια έρευνα της Omdia είναι η αφορμή για αυτό το κείμενο, μιας και αναφέρει πως η συνδρομητική τηλεόραση έχει φτάσει στο 30% της αγοράς, της διείσδυσης σύμφωνα με στοιχεία για το 2023 και μέσα στην επόμενη πενταετία θα πάει στο 50%, προσεγγίζοντας τον ευρωπαϊκό μέσο όρο που είναι στο 60%. Συνδρομητική τηλεόραση σημαίνει πως οτιδήποτε καταναλώνουμε, θα είναι στο πλαίσιο μιας πληρωμής, μιας συνδρομής.
Αυτό θα συμβεί είτε με το να αρχίζουν τα κανάλια να έχουν στο web tv τους περιεχόμενο Pay Per View ή με μηνιαία συνδρομή είτε, κυρίως, με τα κανάλια να αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την εικόνα τους περισσότερο μέσω των συνδρομητικών πλατφορμών από όπου μπορεί να δει κανείς και την ελεύθερη τηλεόραση.
Το τηλεοπτικό κοινό θα αλλάξει, η τηλεόραση θα μείνει πεισματικά στο απαρχαιωμένο
Μάλιστα, τα παραπάνω ποσοστά ίσως είναι και χαμηλότερα της πραγματικότητας, διότι στην έρευνα δεν υπάρχουν στοιχεία για το Netflix, το Disney+, το Amazon Prime, που δεν διαθέτουν προς ανάλυση τα στατιστικά τους, ενώ και στις Cosmote TV, Nova, Vodafone TV δεν είναι ακριβής, κατά βάση γιατί υπάρχει ακόμα η χρήση τους παράνομα, με «πειρατικό» τρόπο.
Η συνδρομητική τηλεόραση διαφοροποιεί τον τρόπο που χτίζεται ένα πρόγραμμα καναλιού, που γράφεται μια σειρά, αυτά με τα οποία ασχολείται μια εκπομπή, υπάρχει ένα πολύ πιο άμεσο feedback και ο τηλεθεατής μπορεί να επηρεάσει το περιεχόμενο. Και οι συντελεστές να το ακούσουν. Στην ελεύθερη τηλεόραση αυτό δε μπορεί να συμβεί διότι το κοινό είναι σε παθητική κατάσταση και ακολουθεί αυτό που θα του ορίσουν οι παρουσιαστές-παρουσιάστριες, τα στελέχη κτλ.
Δεν πιστεύουμε πως στα κανάλια αυτή η έρευνα θα τους θορυβήσει ιδιαίτερα. Πιο πολύ θα προσπαθήσουν να εμποδίσουν αυτή την πρόβλεψη, παρά να αλλάξουν στρατηγική. Δεν θα καταφέρουν κάτι, απλώς θα συνεχίσουν να τροφοδοτούν το δικό τους παιχνίδι και να συζητούν μεταξύ τους ποιος κάνει επιτυχία και ποιος όχι, ενώ στην πραγματικότητα το κοινό, το κοινό του μέλλοντος, απλώς θα βλέπει, όποτε μπορεί, σειρές, τηλεπαιχνίδια, εκπομπές. Με αυτή τη σειρά.
Και ειδικά οι εκπομπές, αυτές που αποτελούνται από πρόσωπα κοντόφθαλμα ή οπορτουνιστές, θα βαυκαλίζονται μεταξύ τους και θα φαίνονται αστείοι σε όλους μας. Μέχρι που θα βλέπουμε τις διαφημιστικές να εξακολουθούν να τους σπρώχνουν το χρήμα και να ενισχύουν τη δημοφιλία τους, και θα κλαίμε που δε γίναμε κι εμείς γλάστρες στην τηλεόραση να μαζεύουμε τα αποφάγια.