Αυτό που συμβαίνει φέτος με τις νέες παραγωγές τηλεοπτικής μυθοπλασίας, είναι ως και αδικαιολόγητο. Η πρεμιέρα της σειράς Το Ναυάγιο και η αντίδραση του κοινού, όπως αποτυπώθηκε, κλασικά, από διάφορες ιστοσελίδες που σίγουρα εξυπηρετούν καλές δημόσιες σχέσεις με τα κανάλια για να παίρνουν τα δώρα τους από τα γραφεία τύπου, ήρθε να επιτείνει το αδικαιολόγητο.
Αν βρισκόμασταν πριν 2-3 χρόνια, θα ήταν κατανοητή η ανάγκη του κόσμου να παθιάζεται με ελληνική μυθοπλασία, να την στηρίξει, να την αποθεώσει για να παγιωθεί και τα κανάλια να επενδύουν σε αυτή. Δεν είμαστε όμως. Είμαστε στο 2023, κάτι που σημαίνει ότι έχει προηγηθεί μια παραπάνω από γεμάτη 3ετία στην οποία οι νέες σειρές εμφανίζονται η μία μετά την άλλη κατά ριπάς.
Ειδικά η περσινή σεζόν θα έπρεπε να έχει προκαλέσει ένα drain στον τηλεθεατή και να έχει μεταφέρει το κριτήριό του από το συναίσθημα στη λογική. Η μεγαλύτερη μάζα του κοινού, οι 50άρηδες και κάτω, δεν είναι κοινό που έμαθε να ζει από τις αρχές του 2000 με τη συντροφιά της ελληνικής σειράς τα βράδια, να βλέπει τις επιτυχημένες σειρές του MEGA και του ANT1 κατά βάση στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα.
Πρόκειται για ένα κοινό με αυξημένη αισθητική, με πιο συμπαγή κριτήρια, που έχει και προσλαμβάνουσες από 30-40-50 ξένες σειρές και γνωρίζει σε κάποιες περιπτώσεις ως και τεχνικά στοιχεία μιας αφήγησης, μιας μυθοπλασίας. Ξέρει να πει τις διαφορές ανάμεσα στο Παρά Πέντε για παράδειγμα, και το Maestro.
Το Ναυάγιο του Twitter και Το Ναυάγιο της πραγματικότητας
Βλέποντας επομένως τα δύο πρώτα επεισόδια από Το Ναυάγιο που έκανε πρεμιέρα το βράδυ της Κυριακής, δεν αντιλαμβάνομαι το γιατί παρουσιάζεται τέτοια συνθήκη αποθέωσης; Και γράφω ότι παρουσιάζεται, διότι απέχει από την πραγματικότητα. Βρίσκουν κάποιες ιστοσελίδες 4-5 tweets που εξυπηρετούν το αφήγημά τους και τις ανάγκες καλών σχέσεων και κάποιος που δεν έχει δει τη σειρά, θα νομίζει ότι χάνει κάτι το συνταρακτικό.
Φυσικά, ελπίζω, ο μέσος αναγνώστης έχει μάθει από αυτά τα κόλπα, αφού δύο χρόνια τώρα, σε κάθε μα κάθε πρεμιέρα, έχουμε κι ένα «Αποθέωσε το κοινό στο Twitter». Διαλέγουν κι ένα tweet υπερβολικό για να δώσουν στον τίτλο και έγινε η δουλειά.
Το Ναυάγιο, όπως το είδα με δύο μαζεμένα επεισόδια, είναι μια σειρά αρκετά αργή. Από τις 2 και κάτι ώρες των δύο πρώτων επεισοδίων, άνετα ένα μισάωρο θα μπορούσε να αφαιρεθεί και να μην έχει χαθεί τίποτα σε ουσία και σε αντίληψη της πλοκής. Κατανοώ σαφώς ότι για μια τόσο μεγάλη παραγωγή, κάποια επεισόδια θα λειτουργούν ως συστατικές, θα παρουσιάζουν χαρακτήρες και δεν θα τρέχουν σε επίπεδο πλοκής ή character building. Υπάρχει επίσης και αυτή η αναπτυσσόμενη μάστιγα των παραγωγών στα διάφορα στούντιο που παρεμβαίνουν τρομερά στο έργο των σεναριογράφων για να φτιάξουν νόρμες, επαναλαμβανόμενα μοτίβα, κλασικά εικονογραφημένα.
Τόσο δράμα ούτε στη Δράμα
Κάπως έτσι, φτάνουμε να μην βλέπουμε διαφορά ανάμεσα στη Μάγισσα, Το Ναυάγιο, τη Γη της Ελιάς, τον Σασμό, τις Άγριες Μέλισσες, την Παραλία. Γίνομαι κουραστικός να το επισημαίνω, αλλά μόνο εγώ έχω μπουχτίσει από το τόσο δράμα; Δεν πρέπει να έχει γίνει μια καλή κωμωδία στα 4 κανάλια που ασχολούνται με τη μυθοπλασία επισταμένως – αφήνω έξω τον ΣΚΑΪ και το STAR που έχουν με το ζόρι 1 ή 2 σειρές κάθε χρόνο.
Τα υλικά είναι σταθερά και τα βλέπουμε και στη σειρά Το Ναυάγιο. Σκοτεινή ατμόσφαιρα, πολύ χαμηλή μουσική μελό απόχρωσης, ενίοτε απουσιάζει εντελώς και υπάρχει ο φυσικός ήχος, τοξικοί χαρακτήρες, δόλιοι τύποι μόνιμα άνδρες και μια μετάβαση από σκηνή σε σκηνή που δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικό. Δεν υπήρξε καμία σύνδεση από τη μία στην άλλη σκηνή. Εικάζω πως προϊούσης της σεζόν, θα δημιουργείται μια συνοχή.
Σε κάθε περίπτωση, τα δύο πρώτα επεισόδια δεν υποστηρίζουν με τίποτα φράσεις όπως «Η σειρά της χρονιάς». Η τηλεθέαση που έφερε Το Ναυάγιο κάτω από το 15% υποστηρίζει μάλλον το αντίθετο, όταν η απλώς οκ σειρά Ο Γιατρός στον ALPHA κέρδισε και στο γενικό και στο δυναμικό.
Το Ναυάγιο δεν θεωρώ ότι έπεισε τον μέσο τηλεθεατή να στηθεί σήμερα το βράδυ στην τηλεόραση για να δει το επόμενο επεισόδιο. Αν το πετύχει τυχαία σε κανένα ζάπινγκ, μπορεί και να το δει. Πάω και στοίχημα ότι αν πιάσουμε 20 ανθρώπους που βλέπουν ελληνικές σειρές και τους βάλουμε να δουν για παράδειγμα τον Σασμό και στην πορεία αλλάξουμε κανάλι χωρίς να τους το πούμε, θα αργήσουν να καταλάβουν ότι βλέπουν κάτι άλλο.
Οπότε, το πρώτο δείγμα υποδηλώνει μια βαρετή σειρά, η πορεία μπορεί να είναι καλύτερη, μπορεί και χειρότερη. Κάποιες ερμηνείες μάλιστα, περισσότερο απώθηση προκαλούν, παρά σε κρατάνε, με χαρακτηριστικότερη αυτή του Κρητικού νταή που ψάχνει να σκοτώσει και αράζει διαρκώς σε ένα καφενείο.
ΥΓ. Καλή η μίμηση, αλλά κάποια στιγμή γίνεται αντιγραφή. Το Ναυάγιο είχε 2-3 σκηνές που νόμιζα έβλεπα τον Τιτανικό.
