Από το 2011 που η Αθήνα άρχισε να αλλάζει τρομερά στο κέντρο της και να γίνεται το μέρος της αφθονίας και της υπερπληθώρας, υπήρξε ένας δρόμος της που δεν σταματούσε να προσθέτει νέα πράγματα. Ήταν και είναι όμως κι ένας δρόμος που θέλει γερό στομάχι και αρκετές επιχειρήσεις στο πέρασμα αυτών των 11 ετών άνοιξαν και έκλεισαν μέσα σε μια νύχτα. Αυτό συνέβη γιατί το αθηναϊκό κοινό είναι πάντοτε σε μια διαδικασία πειραματισμού, ψάχνει να βρει ακόμα τι του αρέσει και δεν θέλει να κατασταλάξει.

Αυτό είναι από μόνο του ένα στοιχείο που κάνει την Κολοκοτρώνη τον πιο ενδεικτικό δρόμο για το τι σημαίνει διασκέδαση στην Αθήνα. Αλλά και για το ότι το κέντρο της πόλης είναι πια μια άλλη ιστορία. Κάθε τετράγωνο και κάτι νέο, κάθε τετράγωνο κι ένας νέος κόσμος. Σουβλάκι, μπέργκερ, κρέπα, jacket potatoes, ινδινό, ethnic γεύσεις, κάποτε λατινοαμερικάνικες εν γένει, τώρα βραζιλιάνικες, ζυμαρικά, παγωτό, γλυκό, μπυραρία, καλά cocktails…Όλα αυτά μπορείς να τα βρεις σε μια απόσταση 500 μέτρων στην Κολοκοτρώνη.

Ξεκινάς από την αρχή της και φτάνεις μέχρι κάτω την Αιόλου, όπου γίνεται ένα συναπάντημα οδών. Και δίπλα η Αγίας Ειρήνης. Και πιο πέρα η Καλαμιώτου. Είναι ένας κόμβος η Κολοκοτρώνη. Έχει και μαγαζιά με υφάσματα, αλλά και μαγαζιά με χειροποίητα κοσμήματα. Έχει και πιο ρέμπελες και συνεργατικές καταστάσεις όπως το Booze. Θα έλεγε κανείς πως έχει όλο το πακέτο για να περάσεις μια ολόκληρη μέρα εκεί.

Πολύ λογικά λοιπόν, το Time Out την συμπεριέλαβε στη λίστα με τις 33 πιο cool οδούς στον κόσμο. Σε μια λίστα όπου υπάρχει η Hayes Street του Σαν Φρανσίσκο, η Oranienstrasse του Βερολίνου, η Rue Wellington του Καναδά, η Calle Ocho του Μαϊάμι και η Virgil Avenue στο Λος Άντζελες, η Αθήνα μπαίνει στη 12η θέση χάρη στην Κολοκοτρώνη.

Η συντάκτρια αναφέρει συγκεκριμένα την Παλιά Βουλή, το Gatzby, τα παλιά βιβλιοπωλεία, τα μαγαζιά με τις αντίκες, τα μαγαζιά με ρούχα και σανδάλια και τις επιλογές σε ελληνικές και διεθνείς γεύσεις που μπορείς να βρεις στην Κολοκοτρώνη.

Η Κολοκοτρώνη είναι όντως μια από τις επικρατέστερες για να καταδείξει την κουλτούρα του citylife στην Αθήνα. Όχι μόνο γι΄αυτό που είναι σήμερα. Αλλά για όσα έχει γίνει και άφησε πίσω της σε αυτή την 11ετία της αναδιαμόρφωσης.

Πέρασε από πολλά στάδια, άφησε πίσω της αρκετά trends, κράτησε ό,τι έκρινε ως αναγκαίο και σε ένα μέτριο βράδυ φθινοπώρου θα δεις πλήθος κόσμου έξω από το Bankjob, απέναντι πιο ήρεμους τύπους στο Barley Cargo, το κρυμμένο και πάντοτε ωραίο αισθητικά Bartesera, το Amber που ξεκίνησε δυναμικά και έφερε το Κολωνάκι στην Κολοκοτρώνη, αλλά η πανδημία του χάλασε τη φόρα, το old time classic 42, μεξικάνικες γεύσεις σε 2-3 σημεία και πράγματα που αναρωτιέσαι αν χωράνε σε τόσα λίγα μέτρα.

Είναι σαν τη βαλίτσα μετά τις διακοπές η Κολοκοτρώνη. Πάντοτε όταν φεύγεις είναι πιο γεμάτη απ΄ό,τι όταν πας!