Υπάρχουν δύο όψεις για τη νυχτερινή Αθήνα. Από τη μία είναι το κάτι άλλο, με πληθώρα επιλογών για να περάσεις καλά και να απολαύσεις το ποτό σου, και από την άλλη ασφυκτιά υπερβολικά. Κι αυτό το παρατηρεί κανείς και από μαγαζιά που δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα, συγκριτικά με ορισμένα άλλα, αλλά παρ΄όλα αυτά καταφέρνουν να γεμίζουν. Ίσως είναι μια επιλογή ως έσχατη λύση, όταν δεν βρίσκεις πουθενά αλλού να κάτσεις, και πάλι όμως έχουν μείνει αρκετά πίσω.
Αρμπαρόριζα
Η Αρμπαρόριζα στο Παγκράτι είναι σαν να έχει μείνει πίσω στον χρόνο. Και όχι με την καλή έννοια. Είναι σαν να είναι ακόμα κολλημένο στο 2012. Είναι ένα μαγαζί που αισθητικά δεν έχει να προσφέρει τίποτα πλέον, ενώ δεν έχει και συγκεκριμένη ταυτότητα. Είναι ένα μαγαζί για όλα. Για να πιεις καφέ, για να φας γλυκό, για να παίξεις επιτραπέζια, για να πιεις ποτό και cocktail, όλα. Ακόμα και η μουσική δεν έχει αλλάξει μια δεκαετία μετά, ενώ αν θες βαρέλι μπύρα οι επιλογές συνεχίζουν να είναι δυο: Άμστελ και Heineken. Μπορεί και καλύτερα.
Hippy 3
Από τη στιγμή που συστήθηκε στον κόσμο, το Hippy 3 έχει γίνει ήδη στέκι. Αν δεν έχεις κλείσει το Σαββατοκύριακο, πρέπει να έχεις μεγάλη τύχη για να βρεις λίγο χώρο μέσα για να μπεις. Πριν γίνει το σημερινό Hippy 3, ήταν το Magic Bus, το οποίο ήταν συνεχώς άδειο, σε αντίθεση με το σήμερα, που φαίνεται πως βιώνουμε μια εποχή που όλοι θέλουν να είναι χιπστεράδες. Παρόλα αυτά ο χώρος άλλαξε ελάχιστα από πριν, ωστόσο πλέον έχει κερδίσει το στοίχημα. Γεμίζει όμως τόσο ασφυκτικά που δεν κατανοούμε τον λόγο, μιας και ούτε ιδιαίτερα καλή μουσική παίζει, ούτε σερβίρει ποτά που θα τρελαθείς.
Ρίζα – Ρίζα
Το Ρίζα-Ρίζα όταν είχε ξεκινήσει να λειτουργεί, ήταν ένας χώρος απόλυτα ταιριαστός με την γειτονιά στο Κουκάκι. Ήταν ωραίο στέκι κάποια στιγμή και αποτελούσε μια καλή λύση για να πιεις έξω ένα κρασί. Αλλά στην πραγματικότητα ο χώρος, με την ανοιχτή κουζίνα και ένα μανάβικο στη μέση, έχει κορεστεί. Πέρα από τα ποιοτικά πιάτα στο μενού του, δεν έχει αλλάξει κάτι δραματικά στο Ρίζα-Ρίζα. Δεν σε τραβάει, πλέον, να κανονίσεις έξοδο και να είναι η πρώτη σου επιλογή.
Κάιν
Κακά τα ψέμματα, το Κάιν έφερε έναν άλλο αέρα στο Μετς. Έγινε μια περιοχή που ξεκινήσαμε να την μαθαίνουμε εξαιτίας του. Με τα χρόνια όμως παραμένει ένα χώρος ίδιος και απαράλλαχτος, χωρίς ιδιαίτερη αισθητική να σε μαγνητίζει. Υπάρχει, δηλαδή, κι εδώ το αίσθημα πως ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει. Πράγμα που σημαίνει πως εφόσον γεμίζω κάθε φορά, δεν υπάρχει και λόγος να αλλάξω και κάτι. Συν τοις άλλοις, στο Κάιν γίνεται τέτοιος χαμός που καταλήγεις κάθε φορά να κάθεσαι έξω.
