Περιεχόμενα
Έχεις προσπαθήσει μέσω dating apps, βγήκες σε μπαράκια, μέσω φίλων, ακόμη και στη δουλειά… έψαξες αλλά δεν βρήκες το μεγάλο έρωτα. Μήπως δεν έψαξες στο σωστό μέρος; Μήπως έπρεπε να τρέξεις για να συναντήσεις το άλλο σου μισό;
Η συμμετοχή σε μία δραστηριότητα της λέσχης London City Runners αποτελεί πρόκληση με πολλές εκφάνσεις…
Αν η σκέψη να τρέξεις 10 χιλιόμετρα (6,2 μιλίων) δεν είναι αρκετή για να σε αποθαρρύνει, η τοποθεσία του στο διάσημο Bermondsey Beer Mile, με τα αρώματα των αρτοποιείων και των μικροζυθοποιείων να ξεχύνονται στο δρόμο, μπορεί να σε δελεάσει.
Αλλά υπάρχει ένα μυστικό που ενδεχομένως να είναι ακόμη πιο δελεαστικό… Παρά τη δηλωμένη εστίαση του κλαμπ στο τρέξιμο, με τους τοίχους του να κοσμούνται με φωτογραφίες και μετάλλια από αγώνες του παρελθόντος, το κλαμπ λειτουργεί και ως ένας «χώρος» για να γεννιούνται ρομαντικές σχέσεις.
Έχουν γίνει τουλάχιστον 20 γάμοι μεταξύ ζευγαριών που γνωρίστηκαν στο κλαμπ, σύμφωνα με τον ιδρυτή Τιμ Νέιβιν – Τζόουνς.
Η πιθανότητα δημιουργίας μίας ρομαντικής σχέσης σαφώς δεν παραβλέφθηκε ούτε από τα νέα μέλη που είχαν κάνει προσπάθειες για φλερτ έξω από τη λέσχη ένα γκρίζο και βροχερό βράδυ στο Λονδίνο.
Καθώς η ατελείωτη περιήγηση στις εφαρμογές γνωριμιών έχει γίνει άθλος αντοχής, οι λέσχες τρεξίματος, όπως η συγκεκριμένη, έχουν αναπτύξει τη φήμη ότι αποτελούν το σωστό πλαίσιο για να δημιουργηθεί μία σχέση.
Οι δρομείς που περνούν χρόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πιθανώς γνωρίζουν ήδη την τάση «οι λέσχες τρεξίματος είναι οι νέες εφαρμογές γνωριμιών».
Και καθώς ξεκίνησε η βραδινή διαδρομή, η οποία οδήγησε την ομάδα δίπλα από τον Πύργο του Λονδίνου, ένας δρομέας από τη Γουατεμάλα αποκάλυψε ότι αυτή ακριβώς η τάση είναι ο λόγος για τον οποίο εντάχθηκε στη λέσχη.
Τρεις φίλοι που έπαιρναν ανάσα στη σκιά του καθεδρικού ναού του Αγίου Παύλου είπαν ότι έψαχναν έναν τρόπο να κοινωνικοποιηθούν και να γνωρίσουν ανθρώπους σε μία κατάσταση που δεν περιλάμβανε άφθονες ποσότητες αλκοόλ.
Καθώς το τρέξιμο έφτανε στο τέλος του, μια «θάλασσα» από τηλέφωνα αναδύθηκε από τις στέπες των συμμετεχόντων για να ανταλλάξουν αριθμούς.
Τι είναι ωραίο στο τρέξιμο;
Όταν σκέφτεστε το τρέξιμο, η ιδέα του ρομαντισμού μπορεί να είναι ό,τι πιο άσχετο για να το συνδυάστε. Το να τρέχεις, το ένα χιλιόμετρο μετά το άλλο, έχει γεμίσει πολλούς από καιρό με ένα αίσθημα τρόμου.
«Όταν ξεκίνησα το 2003, δεν υπήρχε τίποτα το cool στο τρέξιμο», δήλωσε ο Μάικ Σάες, ιδρυτής των NYC Bridge Runners, μιας δημοφιλούς ομάδας τρεξίματος στη Νέα Υόρκη με περίπου 27.000 ακολούθους στο Instagram.
Όπως λέει ο Σάες: «Έχει γίνει ένας τρόπος ζωής. Το τρέξιμο ήταν πάντα μια τιμωρία -τώρα το αποκαλώ “διασκέδαση”».
Πρόσφατα όμως, το τρέξιμο έχει εκτοξευθεί σε δημοτικότητα.
Η εφαρμογή παρακολούθησης προπονήσεων Strava έχει γίνει μία από τις πιο διαδεδομένες μεταξύ των δρομέων. Σύμφωνα με εκπρόσωπό της, η βάση χρηστών της έχει αυξηθεί κατά 80 εκατομμύρια από το 2019. Τα δεδομένα από την εφαρμογή δείχνουν ότι το τρέξιμο σε ομάδες, ή λέσχες, έχει επίσης εκτοξευθεί ως δραστηριότητα.
«Πάνω από το 20% όσων τρέχουν το Σαββατοκύριακο δεν είναι μοναχικό, αλλά γίνεται με τουλάχιστον ένα άλλο άτομο», δήλωσε στο CNN η εκπρόσωπος του Strava Κλόε Τόμσον, σημειώνοντας ετήσια αύξηση 12% στον αριθμό αυτών που θέλουν να συμμετάσχουν σε μία δραστηριότητα όπως το τρέξιμο το Σαββατοκύριακο το οποίο οργανώνεται σε ομάδες τουλάχιστον έξι ατόμων.
«Οι άνθρωποι είναι κοινωνικά όντα και τους αρέσει να κάνουν πράγματα μαζί», επισημαίνει ο δρ Χάιντ Μπέκουις, επίκουρος καθηγητής στο Ινστιτούτο Επιστημών Συμπεριφοράς του Πανεπιστημίου Radboud στην Ολλανδία. Ενώ οι παραδοσιακοί αθλητικοί σύλλογοι βλέπουν τον αριθμό των μελών τους να μειώνεται, οι «άτυπες ομάδες», όπως οι λέσχες τρεξίματος, βλέπουν τον αριθμό των μελών τους να αυξάνεται, δήλωσε ο Μπέκουις.
Για τις γυναίκες σημαίνει ασφάλεια
Οι άνδρες και οι γυναίκες μπορεί να έχουν πολύ διαφορετική εμπειρία όταν τρέχουν μόνοι τους.
Σχεδόν το 70% των γυναικών έχουν «βιώσει κάποια μορφή καταχρηστικής (συμπεριφοράς)» κατά τη διάρκεια του τρεξίματος, σύμφωνα με έρευνα του 2024 που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ του Ηνωμένου Βασιλείου. Η έρευνα διεξήχθη σε 498 γυναίκες που έτρεξαν στις περιοχές του Μάντσεστερ και του Μέρσεϊσαϊντ της βορειοδυτικής Αγγλίας.
Παρ’ όλα αυτά, το τρέξιμο είναι σε μεγάλη «ζήτηση» μεταξύ των νεαρών γυναικών. Η ανάπτυξη της Strava μεταξύ των γυναικών της γενιάς Z είναι διπλάσια από όσο ήταν πέρυσι, σύμφωνα με την Τόμσον.
Η εκπρόσωπος της Strava δήλωσε ότι «οι γυναίκες είναι 16% πιο πιθανό να συμμετέχουν σε ομαδικά runnings το Σαββατοκύριακο από όσο οι άνδρες, ενώ πάνω από τις μισές γυναίκες το 2024 θα έχουν συμμετάσχει σε τρέξιμο παρέα με τουλάχιστον ένα άλλο άτομο».
Η δημιουργία ενός «ασφαλούς χώρου» για τις γυναίκες δρομείς ήταν πρωταρχικό μέλημα όταν η Μόλι Σλάτερ – Ντέιβινσον ίδρυσε τη λέσχη τρεξίματος μόνο για γυναίκες These Girls Run στο Γιορκ της Αγγλίας.
Ο σύλλογος είδε τριπλασιασμό του αριθμού των συμμετεχόντων που φιλοξενεί τον τελευταίο χρόνο και η Σλάτερ – Ντέιβινσον δήλωσε ότι η ασφάλεια συνέβαλε στο να ενταχθούν μαζικά γυναίκες.
Το αίσθημα ανασφάλειας ενώ τρέχουν μόνες τους είναι «μια συζήτηση που κάνουμε συχνά», δήλωσε στο CNN.
Μια κοινότητα δρομέων και υποστήριξης
Ο Στέφαν, μέλος του συλλόγου LGBT+-inclusive London Frontrunners, δήλωσε ότι ενώ «πιθανώς γίνονται πολλές συναντήσεις», πολλοί άνθρωποι που συμμετέχουν είναι νέοι στην πόλη και ψάχνουν να γνωρίσουν άλλους ανθρώπους.
«Έχω γνωρίσει τους καλύτερους φίλους μου εδώ», δήλωσε στο CNN ο συμπρόεδρος της λέσχης, Βοτζιέτς Πάνκοου. «Δεν έχω ξανακάνει τέτοιου είδους σχέσεις στην ομοφυλοφιλική κοινότητα».
Ένα από τα νεότερα μέλη της λέσχης, ο Τζο, δήλωσε ότι τα ραντεβού δεν αποτελούσαν κίνητρο γι’ αυτόν και ότι η μητέρα του τον ενθάρρυνε να ενταχθεί.
«Ήθελα περισσότερους γκέι φίλους», είπε. «Όλη μου η σχέση με την γκέι κουλτούρα ήταν με έναν πολύ σεξουαλικό τρόπο. Μια από τις φορές που ήρθα εδώ, ένιωσα ευφορία. Η λέσχη καταρρίπτει πολλά στερεότυπα για το τι σημαίνει να είσαι γκέι».
Τα οφέλη της κοινότητας για την ψυχική υγεία
Οι δρομείς τονίζουν τα οφέλη για την ψυχική υγεία από την εξεύρεση ενός δικτύου υποστήριξης μέσω των ομάδων τους.
Ένα μέλος των London City Runners, ο Φιλ, δήλωσε ότι ο σύλλογος έγινε η οικογένειά του και ότι ήταν «έτοιμος να εγκαταλείψει τη ζωή» πριν ενταχθεί.
«Ήμουν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Ένας φίλος μου είπε να έρθω σε αυτό το μέρος, και από τότε είναι υπέροχα. Μου έφερε νέους φίλους και μια νέα προοπτική στη ζωή».
«Όλα για τη συντροφικότητα
Αν και είναι αλήθεια ότι το στοιχείο των ραντεβού ήταν αυτό που τράβηξε κάποιους ανθρώπους στο τρέξιμο αρχικά, δεν είναι αυτό που τους κράτησε στο «παιχνίδι».
«Έχουμε γάμους, έχουμε παιδιά, αλλά ο ρομαντισμός είναι ένα παρελκόμενο», εξηγεί ο Σάες, ο ιδρυτής των NYC Bridge Runners. «Το θέμα είναι πραγματικά η συντροφικότητα και το να φέρουμε τους ανθρώπους κοντά, παρά το “θα τρέξω απόψε για να γνωρίσω την επόμενη γυναίκα μου”».
