And just like that, όπως θα έλεγαν και στο Sex And The City, μέσα σε μερικούς μήνες, το Κουκάκι έγινε το απόλυτο μέρος για καλό φαγητό. Το Voulkanizater με σεφ τον Θωμά Μάτσα, που άνοιξε στις 23 Δεκεμβρίου έκανε την αρχή. Τα Δώδεκα Πιάτα πήραν τη σκυτάλη στις αρχές του έτους και ο γύρος που θα βρεις εδώ, έγινε μέσα σε λίγες ημέρες ο πιο περιζήτητος στην Αθήνα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά επιβεβαίωσε την τάση των εστιατορίων να στρέφονται σε αυτά που ορίζουν την ελληνική γαστρονομία των λαϊκών στρωμάτων.
Ο γύρος είναι ένα φαγητό-σήμα κατατεθέν της Ελλάδας για κάθε τουρίστα και εισβάλλει σιγά σιγά σε όλο και περισσότερα μενού εστιατορίων, όλο και περισσότεροι σεφ τον εντάσσουν ως πιάτο. Σιγά σιγά, δηλαδή, κατανοούμε πως να θεμελιώσουμε την ελληνική κουζίνα και στο εξωτερικό, όπως το κάνουν οι Ιταλοί με την πίτσα και τα ζυμαρικά. Ο γύρος είναι η αντίστοιχη πίτσα.
Στα Δωδέκα Πιάτα, τα οποία επισκέφθηκα πριν μερικές ημέρες με την παρέα μου, το όνομα σου εξηγεί και τι θα δεις στο μενού. 12 πιάτα, όλα πιάτα ταβέρνας, σε μια γενικότερη ατμόσφαιρα που είναι σαν εκείνο το κουτούκι που πήγαινε ο Αντώνης στο Dolce Vita. Φοβερή παλιά ελληνική μουσική, ένας παραδοσιακός, κλασάτος χώρος, τραπέζια κοντινά για να ενώνονται οι παρέες και στο επίκεντρο ο γύρος, το κοντοσούβλι, το συκώτι και οι πατάτες τηγανητές. Κι η ρώσικη σαλάτα του. Κι η τυροκαυτερή. Και τα χόρτα. Κι η σαλάτα αγγουροντομάτα. Ένα upgrade της ταβέρνας.
Ο γύρος είναι δυσανάλογα φθηνός για τέτοια ποιότητα
Αυτή ήταν κι η επιθυμία του σεφ και εμπνευστή του εστιατορίου Δώδεκα Πιάτα, του Παύλου Κυριάκη, που βρίσκουμε και στο Gallina, επίσης στο Κουκάκι, επίσης κι αυτή σχετικά νέα άφιξη.
Κι ίσως η λέξη «εστιατόριο» να μην αποδίδει την τιμή που πρέπει. Μια ταβέρνα-grillhouse είναι το Δώδεκα Πιάτα, αφού έχει και τα προαναφερθέντα πιάτα ως κεντρικά στο μενού του, όλα τρομερά μαγειρεμένα, να νιώθεις την ποιότητα του κρέατος. Ο γύρος ξεχωρίζει, το κοντοσούβλι έρχεται δεύτερο.
Και μια ξεχωριστή αναφορά στις τηγανητές πατάτες, σε αυτές τις τόσο τραγανοζουμερές ροδέλες που κατέληξα να παραγγείλω 4 μερίδες, 2 αποκλειστικά για μένα και 2 για να φάμε 4 άτομα στο τραπέζι. Μπορεί να πόνεσε το στομάχι μου μετά, αλλά το απόλαυσα.
Το όλο κόνσεπτ στα Δώδεκα Πιάτα είναι γοητευτικό, με πήγε σε εποχές που ήμουν παιδί και μπούκωνα τις πατάτες στην ταβέρνα και απολάμβανα τη στιγμή που ήμουν υπό την προστασία της μαμάς και του μπαμπά μου, που κι εκείνοι μπούκωναν σα να μην υπήρχε αύριο και η αδερφή μου, έναν χρόνο μεγαλύτερη, μου φαινόταν σα να είναι κι αυτή ενήλικη. Όλα επενδυμένα με τραγούδια λαϊκά από τα 60s και 70s.
Κι όλο αυτό σε μια πολύ οικονομική συνθήκη. Δεν το περίμενα. Ο γύρος πολύ φθηνός για τέτοια μερίδα, καταργήσαμε τον κανόνα και πήραμε 14 πιάτα με την παρέα μου και δώσαμε 30 ευρώ το άτομο. Με 120-130 ευρώ, δηλαδή, στα οποία ήταν κι ένα μπουκάλι κρασί, υπερχορτάσαμε και υπεραπολαύσαμε. Εντυπωσιακό για τη σημερινή εποχή.
