Περιεχόμενα
Μεγάλωσα τρώγοντας πάστες. Τότε, δεν είχαμε και άλλου τύπου γλυκά πέρα από τις πάστες και τα ανατολίτικα. Κι όταν λέω το «μεγάλωσα», εννοώ ότι κάθε βράδυ ο πατέρας μου ερχόταν σπίτι και μου έφερνε και μια πάστα. Κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
Δεν είχα προτίμηση σε άσπρες ή σοκολατί. Πάστες να ήταν και ό,τι ήταν. Σε κάποια στιγμή, μεγαλώνοντας, έκοψα τις πάστες και τα γλυκά. Όχι γιατί δε μου αρέσουν βέβαια, αλλά γιατί έμαθα να συγκρατούμαι στο φαγητό.
Πιστεύω τα καλά γλυκά, είναι ενός είδους αφροδισιακό. Για να πω την αλήθεια δεν έχω ακόμα προτίμηση περισσότερο σε ένα είδος από ένα άλλο. Όμως, μάλλον είμαι του παραδοσιακού, παρότι τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει μια έκρηξη δημιουργικότητας στην ζαχαροπλαστική, με συνθέσεις που έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα γνωστά δεδομένα. Βέβαια, όπως έχει γίνει και με τη nouvelle cuisine και την φιλοσοφία της αποδόμησης των φαγητών γενικώς, έχουμε κι εδώ κάποια εμφανή συμπτώματα αυτής της ασθένειας.
Δεν ξέρω αν πρέπει να νιώθω παλιομοδίτης, αλλά αν μου έλεγες τι γλυκό θα ήθελα αυτή τη στιγμή, στο μυαλό μου έρχονται τρία γλυκά. Αυθεντικό εκμέκ με παγωτό καϊμάκι, γαλακτομπούρεκο και η παλιακιά, τιμημένη, δοξασμένη νουγκατίνα, ένα γλυκό των 60s.
Στις απογοητεύσεις δεν τρώω γλυκά, όπως λένε ότι κάνουν οι γυναίκες με τα σοκολατοειδή, αλλά χθες βράδυ, μετά τη στενοχώρια μου από την ήττα από τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ, έριξα μια νουγκατίνα μαζί με malt whiskey. Πάει αυτό το δίδυμο.
Ψάξαμε με τα παιδιά στο γραφείο – συνέβαλα κι εγώ σε μεγάλη κλίμακα δοκιμάζοντας γλυκά κι αφαιρώντας λίγα ζυμαρικά από τη διαίτα μου.
Τα ζαχαροπλαστεία που θα δείτε στη λίστα, είναι κάποια από τα καλύτερα που έχουμε δοκιμάσει. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλα. Όμως εδώ προσπαθήσαμε να συγκεράσουμε το παραδοσιακό με το μοντέρνο και το ανατολίτικο με το δυτικό. Άλλωστε, και στη λίστα του Taste Atlas που είχε κυκλοφορήσει πριν μερικές εβδομάδες, τα περισσότερα γλυκά είναι από Γαλλία και Τουρκία.
Ασημακόπουλοι
Εδώ έρχομαι πάντα για να φάω τη νουγκατίνα που ανέφερα παραπάνω, για να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια. Για τους πιο παραδοσιακούς, το ρυζόγαλό του είναι τοπ, έχει ένα ιδιαίτερο γαλακτομπούρεκο-καταΐφι, στην πρώτη θέση βάζω τη μους κροκάν και τον μπαμπά του. Το γλυκό εννοώ ε..!
Τσεκάρετέ το κι εδώ.
Baklavas
Εδώ είναι must προορισμός για τα ανατολίτικα που λέγαμε στον πρόλογο. Προφανώς θα φας τον μπακλαβά του με το φιστίκι και τα μπακλαβαδάκια μπούρμα, ενώ για τους πιο τολμηρούς, υπάρχει και ο μπακλαβάς σοκολάτα. Εγώ δεν τον προτιμώ γιατί δεν είμαι της σοκολάτας και θέλω τα σιροπιαστά να μένουν αυθεντικά.
Δείτε περισσότερα εδώ.
La maison
Έχω πάει πολλές φορές στη Νέα Υόρκη και πάντα δοκιμάζω το New York Cheesecake. Στην Αθήνα έχω δυσκολευτεί να βρω ένα τόσο πιστό, τόσο καλό. Ή μπορεί και να είχα βρει, αλλά να διέφεραν οι συνθήκες και η δική μου διάθεση, ώστε δεν το απόλαυσα. Στο La Maison όμως έφαγα όντως ένα New York Cheesecake όπως το έχω στις ωραίες μνήμες μου. Έχω φάει και δυο γλυκά που εδώ έχουν μισελενάτη εικόνα και γεύση, το μιλφέιγ και τον μπαμπά. Hat off to the pastry chef, τον Θανάση Τσαγκλιώτη.
Δείτε περισσότερα εδώ.
Sweet Alchemy
Ο Στέλιος Παρλιάρος είναι εγγύηση και πάντα θα βρεις πολλά μοναδικά πράγματα εδώ. Για παράδειγμα, η σοκολατόπιτα και το σάμαλι στις εκδοχές του Παρλιάρου, το παγωμένο σουφλέ με λικέρ πορτοκάλι και το μπισκοτογλυκό του, είναι του ονείρου. Κι επειδή ανανεώνει συχνά τον κατάλογο, καλό είναι να τσεκάρετε συχνά τι νέο υπάρχει ή αν κάτι σας αρέσει, να το παίρνετε σε παραπάνω ποσότητα.
Δείτε περισσότερα εδώ.
Pastry Family
Θρυλικό ζαχαροπλαστείο στο Παγκράτι, με ιστορία σχεδόν 55 ετών. Από αυτό έχουν περάσει μύθοι της Ελλάδας όπως ο Χορν και ο Χατζιδάκις. Κι είναι ωραίο που έχει διατηρήσει τον ρετρό χαρακτήρα του σε μια περιοχή της Αθήνας που όλα αλλάζουν διαρκώς και στο τέλος όλα τα ίδια μένουν, όπως έλεγε ο Παπάζογλου. Τα σουδάκια του είναι εκπληκτικά, οι σοκολατίνες του επίσης, γενικώς τα γλυκά του είναι παραδοσιακά και διατηρούν τον όμορφα παλιακό χαρακτήρα τους.
Βρείτε περισσότερα εδώ.
Πορτατίφ
Cheesecake, προφιτερόλ, εκμέκ. Αυτά τα τρία γλυκά κυριαρχούν εδώ. Τα δύο πρώτα δε, σε διάφορες μορφές. Cheesecake Bueno και Πραλίνα και προφιτερόλ bueno είναι γλυκά σαν τις Σειρήνες που καλούσαν τον Οδυσσέα. Μόνο που εγώ δεν βούλωσα ποτέ τα αυτιά μου. Πήγα στις Σειρήνες.
Βρείτε περισσότερα info εδώ.
Μέλισσα
Αν έρθεις εδώ, θα χάσεις τη μπάλα με τις τάρτες. Σοκολάτα, σοκολάτα-καραμέλα, lemon pie, espresso, noisette, mascarpone, mont blanc. Και μετά δοκιμάζεις το εκλέρ σοκολάτα και λιγώνεις για μέρες και δεν θες να φας άλλο γλυκό.
Δείτε περισσότερα εδώ.
Οικονομίδης
Όπως πολύ εύστοχα είπε κάποιος, ο Οικονομίδης είναι ότι ο Δρακούλης για τα κρεοπωλεία. Είναι ένα ζαχαροπλαστεί-boutique, μια upper class pastry εκδοχή, που φημίζεται τόσο για τα σφολιατοειδή α λα βιενουάζ, όσο και για τις τάρτες του, με την τάρτα φιστίκι και κάστανο να είναι οι αγαπημένες μου. Σου συστήνω ανεπιφύλακτα την πάστα Santo Domingo (με dacquoise φουντουκιού, τραγανή πραλίνα, cremeux σοκολάτα, mousse σοκολάτα & φύλλα σοκολάτας) και την St. Honore (με καραμελωμένη σφολιάτα, choux, κρέμα ζαχαροπλαστικής & ganache διογκωμένης βανίλιας)
Choureal
Ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη, ήρθε στην Αθήνα πριν 4-5 χρόνια και έμαθε και σε μας εδώ στην πρωτεύουσα πόσα γλυκά μπορούν να γίνουν με τα σουδάκια. Φυσικά το προφιτερόλ του μπαίνει στην κορυφή των προτιμήσεων, αλλά δοκίμασε και την αφράτη και πολύ κρεμώδη Paris Brest του.
Δείτε περισσότερα κι εδώ.
Slim Bites
Γλυκό και healthy μπορεί να υπάρξει; Κι όμως στο Slim Bites στο Κολωνάκι θα βρεις γλυκά χωρίς ζάχαρη, έχει και vegan εκδοχές, είναι και πολύ new age, θα σε εντυπωσιάσει. Από αυτά που έχω δοκιμάσει, μου αρέσουν πολύ οι lacte praline, η πάστα cookies και το εκμέκ ραβανί του.
Δείτε περισσότερα γλυκά εδώ.
Κοσμικόν
Οκ, είναι μια πολύ αναμενόμενη επιλογή και δεν θα πρωτοτυπήσω μιλώντας για το γαλακτομπούρεκό του. Είναι ξακουστό, για πολλούς θεωρείται το κορυφαίο στην Αθήνα, εγώ θα σου προτείνω και δύο ακόμα γλυκά από εδώ: τη lemon pie που είναι φανταστική και το μιλφέιγ του.
Τσεκάρετε περισσότερα κι εδώ.
Palet
Εδώ έχω βρει μια πληθώρα πολύ αξιόλογων επιλογών για γλυκά, με τα ανατολίτικα του να είναι φανταστικά. Ο σιροπιαστός μπαμπάς του, το σαραγλί και το εκμέκ του τα προτείνω με κλειστά μάτια. Η σαβαρέν είναι τοπ και ακολουθούν το τιραμισού και η τριλογία σοκολάτας με τραγανή βάση. Για τους vegan, έχει γαλακτομπούρεκο, προφιτερόλ και μπράουνι σε ανάλογη εκδοχή. Να φάτε οπωσδήποτε και το red velvet cake του.
Δείτε περισσότερα εδώ.
